ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.

 

Όταν αυτοί που κυβερνούν τον ελληνισμό αποκαλύφθηκαν πλέον να είναι άσπονδοι εχθροί του και ο λαός δεν μπόρεσε να επέμβει... σημαίνει ότι η φυσική επιβίωση των Ελλήνων είναι σε τρομερό κίνδυνο.  Η καταστροφή φαίνεται να έχει σχεδιαστεί να γίνει ολοκληρωτική σε όλα τα επίπεδα (αν και διαπιστώνω με θαυμασμό ότι μερικές άτρωτες Ελληνικές καρδιές μένουν ανέπαφες).  

Αυτές τις ανθελληνικές εγκληματικές διαθέσεις τις αναγνώρισα από την αρχή..., πόνεσα για ένα άξιο λαό και γι’ αυτό επιδόθηκα στη μελέτη και την επικοινωνία.  Στο πολιτικό επίπεδο ίσως κατάφερα να κάνω μια τρύπα στο νερό, αλλά κάτι κατάφερα σε προσωπικό επίπεδο.  Όχι μόνο ξαναθυμήθηκα τα Ελληνικά (μόνο που μου άλλαξαν τους ορθογραφικούς κανόνες…), αλλά αντελήφθηκα και το μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού πνεύματος σε πολύ μεγαλύτερο βάθος. 

Και με κατάπληξη, έχω ανακαλύψει ότι η Αρχαία Ελλάδα ακόμα ζει, με όλη της την οξυδέρκεια και μεγαλοπρέπεια, σε πολλά μυαλά και καρδιές. Τέτοια Ελληνικά μυαλά τα έχω συναντήσει αλλά βέβαια δεν έχουν την αναγκαία κοινωνική υποστήριξη…  Δηλαδή μου έγινε φανερό ότι τα Ελληνικά γονίδια είναι ακόμα αρτιμελή και ζωντανά, αν και σε “δυνητική” κατάσταση (λόγω χρονίων πολιτικών και οικονομικών αρνητικών παραγόντων).  Και επιπλέον, δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος να μην υπάρχουν μέχρι τώρα λειτουργικά γονίδια από τον Σωκράτη, Πλάτωνα και άλλων σπουδαίων (και κάποιων κακών φυσικά…) όταν είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι το DNA αντέχει σε δείγματα εκατομμυρίων χρόνων… (Το μάρμαρο του Παρθενώνα φθείρεται, το DNA όχι και τόσο!)

Τέτοια δύναμη πνεύματος είναι τόσο δυνητικά εκρηκτική, που, χωρίς τη συνεχή ξένη υπόσκαψη και δολιοφθορά αιώνων, θα επικρατούσε.  Επαναλαμβάνω ότι, από απλή παρατήρηση, έχω πεισθεί ότι στην Ελλάδα, μια πλουσιοπάροχη και καταπληκτική γεωγραφικά περιοχή, υπάρχουν τα ποιό οξυδερκή και δημιουργικά μυαλά στο κόσμο.  Είναι ένα τέτοιο πολυδιάστατο κάλλος να μην φθονείται και να εμποδίζεται να αξιοποιηθεί; 

Παρατηρώ ότι πρόσφατα, μεγάλη απειλή για τα βόρεια λιμάνια της “Ευρώπης” έγινε το λιμάνι του Πειραιά που είναι ένας φυσικός σταθμός του νέου (θαλάσσιου) εμπορικού “δρόμου του μεταξιού” (μέσω της διώρυγας του Σουεζ) από την Κίνα στην αγορά της Ευρώπης.  Έτσι όλοι οι παλιοί και σύγχρονοι εχθροί σε συνεργασία, πέσανε να εξαλείψουν μια και καλή κάθε Ελληνική υπόσταση (και επίσης, κάθε Βαλκανική συνοχή…)

Εδώ υπεισέρχεται η ιδέα να έρθει ο Ελληνισμός σε επείγουσα και στενή επαφή με τους άλλους αδελφούς Μεσογειακούς λαούς και τους άλλους δύο μεγάλους αρχαίους πολιτισμούς (Κίνα, Ινδία), να εκφράσει τις ανησυχίες του για τον πανανθρώπινο κίνδυνο και να εισηγηθεί περισσότερη συνοχή και αλληλεγγύη, και όχι μόνο πολιτιστικά.  Να προειδοποιηθούν ότι η φύση του μεγάλου κινδύνου δεν είναι τοπική η περιορισμένη. Ο κίνδυνος είναι κοινός.  Όταν η δύση χάσει κάθε ελευθερία, το αδηφάγο τέρας εναντίον του ανθρώπινου πνεύματος δεν θα κορεστεί αλλά θα γίνει ποιο δυνατό και απαιτητικό.   

Κατάληξα να δώ τον Ελληνισμό αυτό που πάντα ήταν: Ένας λαμπρός και διανεκής πολιτισμός που μαζί με τον Κινέζικο και Ινδικό, σε ένα σύμπλεγμα αλληλοσυμπλήρωσης, ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα.  Χωρίς τη σημαντική βιολογική παρουσία του Ελληνικού DNA (που είναι ο σπινθήρας του λαμπρού Ελληνικού πνευματικού πλούτου), σε πιά ποιοτική στάθμη θα βρεθεί, σε μερικές δεκαετίες, η ανθρώπινη πολιτιστική παρουσία;  Αν αφεθούν ανεξέλεγκτες τέτοιου είδους σφοδρές διαβολικές δυνάμεις, που σκοπεύουν να καταστρέψουν τον Ελληνισμό (και όχι μόνον…), δεν νομίζω ότι αυτό το μοναδικό λαμπρό σαν τον Ήλιο πνευματικό φως θα είναι υπαρκτό σε αρκετό βαθμό για τουλάχιστον τους επόμενους ένα - δύο αιώνες.

Είναι πιά φανερό ότι στους καιρούς μας διεξάγεται, χωρίς υπερβολή, ένας φοβερός πόλεμος μεταξύ της Αλήθειας και του Ψέματος, του Φωτός και του Σκοταδιού, του Πνεύματος και της Ύλης, του Καλού και του Κακού.  Με σύνθημα την “ασφάλεια”, τη “βολικότητα” και την “εξέλιξη”, αυτή η λαίλαπα πάει να ρίξει την ανθρωπότητα σε ένα πρωτοφανή σκοτεινό και ατέλειωτο "Μεσαίωνα".

Οι Έλληνες, σαν θεματοφύλακες αυτού του "Απολλώνιου φωτεινού άρματος" ολιγωρήσαμε και θάψαμε τέτοιο πανανθρώπινο αγαθό σε μια σκοτεινή αποθήκη.... σαν ένα ελεύθερο πουλί που μαραζώνει στη κλουβί και μόνο ευδοκιμεί στο πλάτος και το φώς τ’ουρανού.  Δυστυχώς πολλοί (θύματα διαφθοράς και πλεονεξίας) διαλέξαμε την παροδική απόλαυση της καλοπέρασης και την ετερόφωτη λάμψη του χρυσαφιού.  Ναί μεν οι χρόνιες ξενοκίνητες παρεμβάσεις και πειρασμοί ήταν υπερδιεισδυτικές. Αλλά δεν θα μπορούσαν να βλάψουν χωρίς την προσωπική μας συναίνεση.

Άρα, αν υπάρχει κάποια ελπίδα για τους Ελληνες είναι να αναγνωρίσουν και να παραδεκτούν τον μηχανισμό των λαθών, τις επιπτώσεις της άγνοιας και της επίδρασης του κακού.  Και βάσει των ευρημάτων, να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους αφού πρώτα ξεσκονίσουν τον πλούτο της ιστορίας και να επιστρέψουν πίσω στον σοφό κόσμο των πνευματικών αξιών και ιδεών των προγόνων. 

Πρόσφατα έτυχε να ξαναδιαβάσω τις επιγραφές (147 παραγγέλματα) επτά σοφών γραμμένες στους Δελφούς. Αυτή η πλούσια προγονική παρακαταθήκη μου φαίνεται μια άριστη βάση αναφοράς για πνευματική σοφία με σκοπό την έναρξη μιας ποθητής Αναγέννησης.*

Πολλοί (αντί να γυρεύουν Αιτίες) ρωτούν απεγνωσμένα: “Ποιά είναι η Λύση;”  Δεν υπάρχει οποιαδήποτε εύκολη και άμεση λύση.  Ο δρόμος για ποθητή “λύση” (δηλαδή τελική ικανοποίηση) περνά μέσα από μια ειλικρινή Μετανόηση καί μιαν επιμένουσα Αναμόρφωση, που να καταλήγει σε ριζική Αναθεώρηση.  Ο δρόμος περνά επίσης μέσα από τα βουνά της Ηθικής υπόστασης**.  Και όσο αναβάλλεται ο σωστός αγώνας “δρόμου της ανηφοριάς”, τόσο αίμα θα χρειαστεί να χυθεί για το δικαίωμα να έχει ο Ελληνας πατρίδα και να ζει ελεύθερος.  

 http://omirosalexandrou.blogspot.com.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;*

       

* Όπου στο κείμενο αναφέρεται ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ συμπεριλαμβάνει ΚΥΠΡΟ και ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ

Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός συνόρων. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν’ αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε.  Όμως η ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία.

  

Ποιοι Έλληνες;

 Οι Έλληνες σαν ένας λαός που κατοικεί σ’ ένα συγκεκριμένο χώρο ή μια κοινή συνισταμένη που ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που έχουν μια συγγενή αντίληψη των όσων συμβαίνουν; Αν λοιπόν εννοούμε τους Έλληνες σαν κατοίκους ενός συγκεκριμένου χώρου, αυτόματα οδηγούμαστε στην απάντηση του γιατί δεν γίνεται τίποτα. Γιατί οι κάτοικοι αυτού του τόπου μπορεί να έχουν τόσες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να βρουν κοινές συνισταμένες αντίστασης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κοινές αντιλήψεις. Ένα μέρος των κατοίκων μπορεί να θεωρεί πρόοδο το να πάρει πίσω τους μισθούς που έχασε κι όλα καλά. Ένα άλλο μέρος μπορεί να θέλει να βρει ευκαιρίες να κάνει μπίζνες μέσα στα συντρίμμια. Κάποιοι άλλοι μπορεί να οραματίζονται ανατροπές κι επαναστάσεις απέναντι στο υπάρχον σύστημα. Μια άλλη κατηγορία μπορεί να είναι παντελώς αδιάφορη στις κοινές συνισταμένες και να σκέφτεται μόνο το τομάρι της και πως θα επιβιώσει. Κάποιοι άλλοι μπορεί να ονειρεύονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και κάποιοι άλλοι απόγονοι των ηγεμόνων του Βυζαντίου.

  

Υπάρχει μια ατέλειωτη ποικιλία κατοίκων ενός τόπου που είναι εγκλωβισμένοι σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, οικονομικά συμφέροντα, προσωπικές φιλοδοξίες, ιδιαίτερα προβλήματα στις μικρές φωλίτσες ο καθένας. Για να λειτουργήσει ένας λαός σαν σύνολο απέναντι σε ένα οποιονδήποτε εχθρό που θέλει να σκλαβώσει τη πατρίδα του ή ακόμα και να την αφανίσει, πρέπει να έχει δημιουργήσει μέσα του κάτι σημαντικότερο από τα προσωπικά συμφέροντα των επί μέρους μονάδων. Να έχει ένα απόθεμα κοινών συνισταμένων που είναι ιερές αξίες, και τις οποίες δεν επιτρέπει να παραβιάζει κανείς άσχετα σε τι προσωπική κατάσταση βρίσκεται.

  

Για να αγαπάει ένας λαός την πατρίδα του και να σέβεται την ιστορία του και τους προγόνους του, πρέπει να υπάρχουν διδάγματα, αγαθά που ξεφεύγουν από την σφαίρα της καθημερινότητας, παραδόσεις, χαρακτηριστικά και "συγγένειες" που τις έχει διαφυλάξει σαν "εθνική του ταυτότητα". Όμως υπάρχει κάτι τέτοιο; Η Ελλάδα που αναφέρουμε συνέχεια, και που έχει γίνει τόσο της μόδας τώρα τελευταία να την βάζουμε μπροστά στη προσωπική μιζέρια μας, τη πνευματική μας φτώχεια, την υποταγή μας σε όλο αυτό το παρανοϊκό σύστημα που βιώνουμε, είναι κάτι το αφηρημένο; Όχι. Είναι ένα κράτος με συγκεκριμένα σύνορα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

  

Όταν λέμε Ελλάδα αυτό που φέρνουμε στην επιφάνεια να μας σώσει είναι το βαρύ παρελθόν μας, το βαρύ όνομά μας. Όμως το όνομα αυτό μπορεί να είναι βαρύ, αλλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι καταναλωτές ενός παγκόσμιου συστήματος αξιών, ζουν και λειτουργούν με τα πρότυπα αυτού του συστήματος, έχουν δημιουργήσει σαν αξίες και ανάγκες αυτά που προτείνει αυτό το σύστημα αξιών. Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης, ο διψασμένος για χρήμα και καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά τον τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα ερεθίσματα αυτά.

  

Ο μέσος Έλληνας δεν είναι με ένα βιβλίο στο χέρι να μελετάει αρχαίους φιλοσόφους, ούτε φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, ούτε πολεμάει στα βουνά της Πίνδου με κρυοπαγήματα στα πόδια, η στα βουνά του Μαχαιρά όπως ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο μέσος Έλληνας στο χέρι του κρατάει ένα τάμπλετ, φοράει κάποια ξένη επώνυμη φίρμα, και πολεμάει για μια πρόσληψη σε κάποιο πολυεθνικό κολοσσό ή για ένα διορισμό για να εξασφαλίσει χρήμα για να μπορεί να αγοράσει κι άλλα από αυτά τα "αγαθά" που είναι και η κεντρική ιδέα της ζωής του και της κοσμοαντίληψής του. Το αν χορεύει ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλια ενώ οι συγγενείς του Ευρωπαίοι χορεύουν ταραντέλες, βαλς και καντρίλιες δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το αν παρακολουθεί μετά μανίας ένα χαζοκούτι που έχει κι ελληνικούς υπότιτλους ακριβές καρμπόν με τα υπόλοιπα χαζοκούτια των εκτός συνόρων κατοίκων είναι η ουσία. 

                              

Γιατί όταν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό που να αλλάξει τα δεδομένα αλλά κυκλοφορείς μέσα στα ίδια σκατά, με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, το να λες "εμείς είμαστε Έλληνες ρε" καταντάει γραφικό. Όταν οι άνθρωποι που έχεις επιλέξει να σε κυβερνούν είναι κλώνοι όλων των υπόλοιπων κυβερνώντων στα άλλα κράτη, όταν οι κατευθύνσεις που μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι κλωνοποιημένες κατευθύνσεις των υπόλοιπων γονιών εκτός συνόρων, όταν οι αξίες που έχεις στη ζωή σου και η αντίληψή σου για τον κόσμο και για τον άνθρωπο είναι καρμπόν με τις αντιλήψεις ενός παγκόσμιου συστήματος, με τι τρόπο δηλαδή αποδεικνύεις την ιδιαίτερη ταυτότητα που υποτίθεται πως έχεις;

  

Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο ιδανικό. Ένα κοινό όνειρο που θέλουν να γίνει πραγματικότητα. Και που θα μπορέσουν να το μεταδώσουν και πέρα από τα σύνορα. Ένα μήνυμα για όλη την ανθρωπότητα. Μια διαφορετική πρόταση απεγκλωβισμού των ανθρώπων από τη παγκόσμια φυλακή τους. Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι πρόγονοι μας στην ανθρωπότητα και για αυτό σε κάθε γωνιά της γης, ανεξάρτητα από χρώμα, ράτσα, τόπο, χρόνο, υπάρχουν ακόμα τα ίχνη τους. Ένα μήνυμα που δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι εμείς σήμερα δίνουμε στα παιδιά μας.

Για αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που κανείς δεν μπορεί να νικήσει. Δεν έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να καταστρέψουν. Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και να απειλήσουμε όποιον διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε ελληνικότητα. Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε ξένους. Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας. Για αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας εξουσιάζουν, για αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και απελπισμένοι. Για αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται. Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία.

  

                          

Αυτοί που δεν αντιδρούν λοιπόν δεν είναι οι Έλληνες αλλά οι κλώνοι του δυτικού μοντέλου ζωής, οι εγκλωβισμένοι στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους εφιάλτες με τους κατακτητές τους. Και για αυτό και όλος ο πόλεμος που γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας ποντάρει ακριβώς σ’ αυτό. Να μην αποκτήσουμε με κανένα τρόπο συνείδηση του τρόπου που θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε αυτό το μοντέλο ζωής σε 24 ώρες. Γιατί οι γνωρίζοντες ξέρουν πως μέσα μας υπάρχει ένα ανυπότακτο πνεύμα, μια ιερή τρέλα που λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο, γνωρίζουν πως αν μας έπιανε το πείσμα μας και κατορθώναμε όπως έχουμε κάνει χιλιάδες φορές στην πανάρχαια ιστορία μας να βάλουμε πάνω από τους ατομικούς μας φόβους, τα συλλογικά μας όπλα, θα φέρναμε ανάποδα το ντουνιά όπως έλεγε κι ο ποιητής.

  

Γνωρίζουν πως έχουμε συγκεκριμένους δεσμούς που αν τους ενεργοποιήσουμε και τους ενισχύσουμε θα κατορθώσουμε να ξεθάψουμε από μέσα μας μεγαλείο, που τώρα έχει κρυφτεί κάτω από τόνους σκουπιδιών, ασύμβατων με τη πραγματική μας φύση, για αυτό και φροντίζουν αργά και σταθερά να εξαφανίσουν όλους αυτούς τους δεσμούς. Και το κάνουν πολύ εύκολα γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του τόπου έχει ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί και τι δύναμη έχουν. Είναι τυχαίο που οι Έλληνες διασκορπισμένοι σε όλη την ανθρωπότητα εκτός συνόρων, μπορούν και κάνουν θαύματα; Είναι τυχαίο που έχουν τέτοιους μηχανισμούς μέσα τους ώστε να είναι όποτε και όπου θελήσουν παγκόσμιοι πολίτες, χωρίς σύνορα, χωρίς κανένα εμπόδιο να προσαρμόζονται άμεσα ακόμα και στους πιο αφιλόξενους τόπους, και να διαπρέπουν ο καθένας στο δικό του χώρο;

  

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά εμείς το έχουμε ξεχάσει κι έχουμε δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή μας σε ανδρείκελα μιας παγκόσμιας παράνοιας. Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν πατριωτικός στην Ελλάδα και Κύπρο ποτέ, καμιά κυβέρνηση δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού. Οι ηγέτες μας και τα κόμματα μας ούτε μεγαλείο είχαν ούτε στελέχη που να ασπάζονται το ελληνικό μοντέλο αντίληψης. Όλα ξενόφερτα ήταν και είναι. Προσαρμοσμένα στα διεθνή πρότυπα με σκοπό να προσαρμόσουν και όλους τους κατοίκους σ’ αυτά. Κατοίκους που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ ν’ αγοράσουν λεμόνια από την Αργεντινή, φιστίκια Αιγίνης από τη Τουρκία και λάδι από τη Γερμανία! 

                       

 Κατοίκους που διαβάζουν ένα σωρό αηδίες και τους δικούς τους συγγραφείς, ποιητές, φιλοσόφους, ζωγράφους, καλλιτέχνες τους θεωρούν κουραστικούς ή ντεμοντέ. Κατοίκους που κάνουν οικονομίες για να πάνε σ’ ένα μοδάτο θέρετρο και δεν έχουν μπει στο κόπο ν’ ανέβουν ούτε μέχρι το Παρθενώνα η το Θέατρο Κουρίου για να τα δουν από κοντά. Κατοίκους που ο ζωτικός τους χώρος καταλαμβάνεται από ό,τι αηδία τους πουλήσει κάθε απατεώνας. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί που πρέπει ντε και καλά να συμμορφωθούν στην εντέλεια στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής των οίκων αξιολόγησης, και τη παγκόσμια τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών ....

  

Τυχαίο; Δε νομίζω. Μη τυχόν και θυμηθούν τα μυστικά της συγγένειας... Μη πάρουμε χαμπάρι πως έχουμε βαπτιστεί με δικό μας όνομα, μήπως αναγνωρίσουμε εμπόρους της δυστυχίας μας. Βήμα βήμα και με πολύ μεθοδευμένες κινήσεις ο νότος της Ευρώπης αλώθηκε. Με βοήθεια από κάθε πιθανή πηγή της δύσης και της ανατολής. Κι οι λαοί μας πρέπει να νοιώσουν ένοχοι, τιποτένιοι, ανάξιοι να διεκδικήσουν πίσω την ιστορία τους. Όπως οι λαοί της άλλης ανατολής, εκείνοι που πατάνε στα χώματα που άλλαξαν με τη σειρά τους την ιστορία της ανθρωπότητας σε πανάρχαιους χρόνους, και πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια των εκατομμυρίων χρόνων ιστορίας χτίζουν τους ουρανοξύστες του μίσους και του σκοταδισμού για να κρατήσουν τους ανθρώπους μαριονέτες. Όλοι αυτοί οι λαοί αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι, ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και βούρδουλα... τι μεγαλύτερο θράσος να περιγράψει κανείς.. Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση; Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα γίνει ακόμα πιο θλιβερή; Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει.

  

Με συγκρατημένη αισιοδοξία, πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο, βλέπω πως τα πράγματα δεν είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγονται σιγά σιγά διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα. Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το ότι συμβαίνει έχει σημασία.

 http://omirosalexandrou.blogspot.com

ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ! ! ! «Να ονομάσετε το κόμμα σας ΜΗ Δημοκρατία – Δεν κάνεις εσύ κουμάντο, η Ελλάδα είναι υπό ξένη κατοχη" Άγρια επίθεση Νάιτζελ Φάρατζ στον Αντώνη Σαμαρά! - «Συγγνώμη που σας το αποκαλύπτω, αλλά σας κάνουν κουμάντο επιχειρήσεις, τράπεζες και γραφειοκράτες των Βρυξελλών» ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ....... Farage: We Are Now Run By Big Business, Big Banks and Big Bureaucrats