Έτσι αυτός ο τόπος που γέννησε το πρώτο Έλληνα τον Ηρακλή, ξεπροβάλλει και χαρίζει αμέτρητες γέννες και γενιές .
Εδώ γεννήθηκε ο Διόνυσος, ο Πίνδαρος, Ο Ησίοδος, ο Επαμεινώνδας, ο Πελοπίδας και άλλοι.
Ο Παυσανίας αναφέρει πως στο Λόφο του Αμφείου, υπάρχει ο τάφος των γιών του Δία, δεν είναι άλλοι από τους Ζήθο και Αμφίονα, γνωστοί ως Διόσκουροι.
Επιτέλους ! η μυθολογία συνδέεται με την ιστορία, και το μονοπάτι της γνώσης αρχίζει να διαφαίνεται με έναν τρόπο εκπληκτικό, όπως παρακάτω..
Μαθαίνουμε πώς ο Αμφίων σαν Ορφέας έπαιζε λύρα και κυκλώπειο λίθοι εναρμονίζονταν και εναποθέτονταν από μόνοι τους, δημιουργώντας με αυτό το τρόπο, την ΕΠΤΑΠΥΛΗ ΘΗΒΑ.
Η δε Θήβα, παίρνει το όνομά της από τη σύζυγο του Ζήθου, Θήβη.
Ίσως όμως και από τη Θεά Αθηνά, η οποία για άλλη μια φορά επενέβη προκειμένου να βοηθήσει και να συντρέξει στο πλούσιο αυτό τόπο.
Για τη Θήβα λοιπόν, που είναι το επίνειο των Ηρώων, των Θεών, των Ηρωικών αγώνων, αλλά και των τιμών και της Θυσίας, πολύ περιληπτικά ας αναφέρουμε κάποιες από τις πιο σημαντικές στιγμές , και ίσως να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε το λόγο που τόσο πολύ αίμα χύθηκε.
Η Θήβα παραμένει Πηγή ζωής με συστατικά που κανένας τυμβωρύχος δε μπορεί να κλέψει, και κανένα τσιμέντο δε μπορεί να καλύψει το μεγαλείο της.
Είναι τόσα εξάλλου τα σχέδια που δημιουργεί ο Πήγασος . Πετώντας ... ζωγραφίζει δίδυμες πόλεις, σχηματίζοντας αστερισμούς και τρίγωνα, ακολουθώντας τις εντολές που του έχουν δοθεί.
Ο Αισχύλος στους 7 επί Θήβας, γράφει για την πολεμική εκστρατεία των Πελοποννησίων εναντίον της πόλης των Θηβών, στη προσπάθειά τους να εγκατασταθεί στο Θρόνο ο Πολυνείκης.
Περίπου από το 5000 πχ , η Θήβα είναι χτισμένη πάνω στην αρχαία Μυκηναϊκή ακρόπολη, την Καδμεία, την επτάλοφη.
Θέλω να εξερευνήσω το Κάδμο..., προερχόμενος από το γένος των Φοινίκων της Ηπείρου, νυμφεύθηκε την Αρμονία, παιδί του Άρη και της Αφροδίτης, ή του Διός και της Ηλέκτρας , εξ ου και μια πύλη της Θήβας είχε και το όνομα Ηλεκτρίδες.
Το δε τέκνο τους ήταν η Σεμέλη, η μητέρα του Διονύσου.
Όμως αυτή η οικογένεια είναι όλο το Ελληνικό γενεαλογικό δέντρο μας με άπειρες διακλαδώσεις και συγγένειες.
Πατέρας του Κάδμου, και αδερφός του Αγήνορα, ο Βήλος. Παιδιά του Βήλου, ο Δαναός και ο Αίγυπτος.
Ένα από τα παιδιά του Δαναού, η Δανάη που με το Δία, δημιουργούν τον Περσέα.. που σώζει την Ανδρομέδα, και δίνουν πνοή στον Ηλεκτρύωνα.
Ο δε Ηλεκτρύωνας παντρεύεται την Ευρυδίκη, και αποκτούν την Αλκμήνη η οποία με το Δια, φέρνει το γένος των Ηρακλειδών, με πρώτο τον Αλκμαίο..
Ανδρομέδιο σχέδιο με τόσους συσχετισμούς και συνειρμούς .. και το σταυρόλεξο συνεχίζεται ...
Η περιοχή της Βοιωτίας είναι γνωστή από τον Οιδίποδα και την Ιοκάστη, η οποία έδωσε τραγικό τέλος στη ζωή της, όταν αντιλήφθηκε πως ο σύζυγός ήταν ο γιος της.
Επίσης είναι η πόλη όπου ο Μενοίκεος, αυτοκτονεί χωρίς δισταγμό, προκειμένου να σωθεί η πόλη, κατόπιν χρησμού του μάντη Τειρεσία.
Αλαζονεία - Θεία Δίκη - Τιμωρία, αλλά και αυτοθυσία που πρώτη η Ανδρομέδα έρχεται να διδάξει το Λεωνίδα των Θερμοπυλών, την Ιφιγένεια, αλλά και αμέτρητους άλλους Ήρωες.
Υπάρχει ζωή χωρίς έρωτα - ερωτηματικό που θέλει απάντηση - συνάντηση ;
Ζωή χωρίς εκπαίδευση, αυτοθυσία, και αγώνα ;
Μάχη χωρίς αξίες και στόχους, γιατί να τη δώσεις...; κι άν το κάνεις ... θα ηττηθείς.. από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ο θεοί σου δίνουν το παράδειγμα, και σου ζητούν να γίνεις και συ θεός. Οι θεοί θέλουν Ήρωες δίπλα τους, μάχιμους Έλληνες.
Ο Απόλλωνας, πάλεψε με το πύθωνα, ο Περσέας με το Δράκο . Πόσες μάχες δεν έδωσε η Αθηνά, ο Δίας ..
Ακόμα και ο Αη Γιώργης έτσι για να μη ξεχνάμε τις αντιγραφές ή τις επαναλήψεις και διαστρεβλώσεις ή σύμπτωση
Είναι τιμή να διαλέξω το δρόμο του Ηρακλή, να περάσω από πολλές μάχες, από Σκύλλας, χάρυβδες, να πλυθώ στη Κασταλία και να συνεχίσω.
Είμαι βέβαιη πως θα υπάρξει και θεϊκή παρότρυνση.
'Οποτε βρίσκω δυσκολίες κρύβομαι στην ασπίδα της Αθηνάς, αντικρίζω τη μέδουσα κατάματα , και η Ακρόπολη μου ανοίγει τις πύλες της.
Εξιλεώνομαι από τις Ερινύες του Κιθαιρώνα, και συνεχίζω με ελεύθερη κατάδυση στις μάχες της Θήβας.
Ξεκινώ με τη μάχη της Κορώνειας τον Ιούλιο του 394 πχ, Θηβαίοι εναντίον Αθηναίων, μέσα σε κλίμα απόλυτης σιωπής συγκρούονται όπου τα δόρατα τους σπάνε και πλέον σώμα με σώμα η μάχη συνεχίζεται με τη χρήση μαχαιριών .
Μάχη στα Λεύκτρα όπου οι Βοιωτοί με αρχηγό τον Πελοπίδα, ο γνωστός ως Ιερός λόχος, το 371 π.χ νικούν το στρατό του Επαμεινώνδα.
Σημαντική δε, η μάχη στη Χαιρώνεια το 338 π.χ. όπου ο αήττητος Ιερός λόχος αποδεκατίζεται και ο στρατός του Μακεδόνα Φιλίππου λεηλατεί και καίει τα πάντα εκτός από το σπίτι του Πίνδαρου.
Το 248 μχ η περιοχή της Βοιωτίας καταλαμβάνεται από Γότθους, τον 9ο αιώνα μ.χ. είναι πρωτεύουσα του Βυζαντίου και φημίζεται για τη παραγωγή μεταξιού. Το 1040 καταλαμβάνεται από τους Βούλγαρους, το 1146 από Νορμανδούς, το 1205 από τον Μπονιφάση του Μονφεράτ.
Φυσικά δε μπορώ να παραλείψω τις Αρχαίες Θεσπιές, που παρόλο τις διαμάχες με τη Θήβα, γνώρισε σπουδαία φήμη λόγω των καλλιτεχνικών εργαστηρίων και τη πληθώρα επιτύμβιων ανάγλυφων, αρχιτεκτονικών γλυπτών, και επιγραφών.
Στη περιοχή του σημερινού Κάστρου, μεταξύ των πόλεων Λεοντάρι - Πλαταιών και Λεύκτρων, είναι αξιοσημείωτες οι κορινθιακές πυξίδες, τα ειδώλια, και τα αναθηματικά ανάγλυφα που έχουν βρεθεί.
Ανεβαίνοντας τον Ελικώνα, το βουνό των Μουσών και της ποίησης, που αρχικά τιμώνταν 3 μούσες, η Μελέτη, η Αοιδή και η Μνήμη, η θέα με ξαφνιάζει, μα περισσότερο η σκέψη πως ολόγυρα βρίσκεται ο Ναός της Ήρας, του Απόλλωνα Ευτρησίτη, ο βωμός του Δια και τόσα άλλα.
Στον Ελικώνα και στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας, ο απόηχος από τα Πινδάρεια, τα Τροφώνια, τα Ερωτίδεια, το Πυρρίχιο χορό,και τα Βακχικά γλέντια, εντυπώνεται στο νου μου .
Εδώ γεννήθηκε ο Διόνυσος, ο Πίνδαρος, Ο Ησίοδος, ο Επαμεινώνδας, ο Πελοπίδας και άλλοι.
Ο Παυσανίας αναφέρει πως στο Λόφο του Αμφείου, υπάρχει ο τάφος των γιών του Δία, δεν είναι άλλοι από τους Ζήθο και Αμφίονα, γνωστοί ως Διόσκουροι.
Επιτέλους ! η μυθολογία συνδέεται με την ιστορία, και το μονοπάτι της γνώσης αρχίζει να διαφαίνεται με έναν τρόπο εκπληκτικό, όπως παρακάτω..
Μαθαίνουμε πώς ο Αμφίων σαν Ορφέας έπαιζε λύρα και κυκλώπειο λίθοι εναρμονίζονταν και εναποθέτονταν από μόνοι τους, δημιουργώντας με αυτό το τρόπο, την ΕΠΤΑΠΥΛΗ ΘΗΒΑ.
Η δε Θήβα, παίρνει το όνομά της από τη σύζυγο του Ζήθου, Θήβη.
Ίσως όμως και από τη Θεά Αθηνά, η οποία για άλλη μια φορά επενέβη προκειμένου να βοηθήσει και να συντρέξει στο πλούσιο αυτό τόπο.
Για τη Θήβα λοιπόν, που είναι το επίνειο των Ηρώων, των Θεών, των Ηρωικών αγώνων, αλλά και των τιμών και της Θυσίας, πολύ περιληπτικά ας αναφέρουμε κάποιες από τις πιο σημαντικές στιγμές , και ίσως να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε το λόγο που τόσο πολύ αίμα χύθηκε.
Η Θήβα παραμένει Πηγή ζωής με συστατικά που κανένας τυμβωρύχος δε μπορεί να κλέψει, και κανένα τσιμέντο δε μπορεί να καλύψει το μεγαλείο της.
Είναι τόσα εξάλλου τα σχέδια που δημιουργεί ο Πήγασος . Πετώντας ... ζωγραφίζει δίδυμες πόλεις, σχηματίζοντας αστερισμούς και τρίγωνα, ακολουθώντας τις εντολές που του έχουν δοθεί.
Ο Αισχύλος στους 7 επί Θήβας, γράφει για την πολεμική εκστρατεία των Πελοποννησίων εναντίον της πόλης των Θηβών, στη προσπάθειά τους να εγκατασταθεί στο Θρόνο ο Πολυνείκης.
Περίπου από το 5000 πχ , η Θήβα είναι χτισμένη πάνω στην αρχαία Μυκηναϊκή ακρόπολη, την Καδμεία, την επτάλοφη.
Θέλω να εξερευνήσω το Κάδμο..., προερχόμενος από το γένος των Φοινίκων της Ηπείρου, νυμφεύθηκε την Αρμονία, παιδί του Άρη και της Αφροδίτης, ή του Διός και της Ηλέκτρας , εξ ου και μια πύλη της Θήβας είχε και το όνομα Ηλεκτρίδες.
Το δε τέκνο τους ήταν η Σεμέλη, η μητέρα του Διονύσου.
Όμως αυτή η οικογένεια είναι όλο το Ελληνικό γενεαλογικό δέντρο μας με άπειρες διακλαδώσεις και συγγένειες.
Πατέρας του Κάδμου, και αδερφός του Αγήνορα, ο Βήλος. Παιδιά του Βήλου, ο Δαναός και ο Αίγυπτος.
Ένα από τα παιδιά του Δαναού, η Δανάη που με το Δία, δημιουργούν τον Περσέα.. που σώζει την Ανδρομέδα, και δίνουν πνοή στον Ηλεκτρύωνα.
Ο δε Ηλεκτρύωνας παντρεύεται την Ευρυδίκη, και αποκτούν την Αλκμήνη η οποία με το Δια, φέρνει το γένος των Ηρακλειδών, με πρώτο τον Αλκμαίο..
Ανδρομέδιο σχέδιο με τόσους συσχετισμούς και συνειρμούς .. και το σταυρόλεξο συνεχίζεται ...
Η περιοχή της Βοιωτίας είναι γνωστή από τον Οιδίποδα και την Ιοκάστη, η οποία έδωσε τραγικό τέλος στη ζωή της, όταν αντιλήφθηκε πως ο σύζυγός ήταν ο γιος της.
Επίσης είναι η πόλη όπου ο Μενοίκεος, αυτοκτονεί χωρίς δισταγμό, προκειμένου να σωθεί η πόλη, κατόπιν χρησμού του μάντη Τειρεσία.
Αλαζονεία - Θεία Δίκη - Τιμωρία, αλλά και αυτοθυσία που πρώτη η Ανδρομέδα έρχεται να διδάξει το Λεωνίδα των Θερμοπυλών, την Ιφιγένεια, αλλά και αμέτρητους άλλους Ήρωες.
Υπάρχει ζωή χωρίς έρωτα - ερωτηματικό που θέλει απάντηση - συνάντηση ;
Ζωή χωρίς εκπαίδευση, αυτοθυσία, και αγώνα ;
Μάχη χωρίς αξίες και στόχους, γιατί να τη δώσεις...; κι άν το κάνεις ... θα ηττηθείς.. από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ο θεοί σου δίνουν το παράδειγμα, και σου ζητούν να γίνεις και συ θεός. Οι θεοί θέλουν Ήρωες δίπλα τους, μάχιμους Έλληνες.
Ο Απόλλωνας, πάλεψε με το πύθωνα, ο Περσέας με το Δράκο . Πόσες μάχες δεν έδωσε η Αθηνά, ο Δίας ..
Ακόμα και ο Αη Γιώργης έτσι για να μη ξεχνάμε τις αντιγραφές ή τις επαναλήψεις και διαστρεβλώσεις ή σύμπτωση
Η ειδοποιός διάφορα έγκειται στο γεγονός ότι η σημερινή θρησκεία θέλει πρόβατα και όχι μαχητές.
Η Ελλάνια δε σκύβει το κεφάλι. Δε μπορεί να μη παλεύει με
Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Γεννά Αριστοτέλη, Αρχίλοχο, Σαπφώ και Ησίοδο.
Μιλάει στη γλώσσα μας, με κάθε τρόπο, ακούει το Λίνο και συνεχίζει τον
αγώνα.
Έτσι και οι μάχες στη περιοχή της Θήβας δεν έχουν τελειωμό, όπως και οι ηγεμόνες της :
Κάδμος Πενθέας, Πολύδωρος, Νυκτέας, Λύκος, Λάβδακος, Ζήθος, Λάιος , Κρέοντας, Οιδίποδας, Πολυνείκης, Ετεοκλής, Λαοδάμας, Θέρσανδρος,
Πηνέλεως, Τισαμενός, Αυτεσίωνας, Δαμασίχθονας, Πτομεμαίος, Ξάνθος.
Από τη μήτρα Θήβα, από 7 πύλες και με επέμβαση σε κάθε σώμα, αναζητώ το φως της συμπαντικής πυραμίδας.
Είναι τιμή να διαλέξω το δρόμο του Ηρακλή, να περάσω από πολλές μάχες, από Σκύλλας, χάρυβδες, να πλυθώ στη Κασταλία και να συνεχίσω.
Είμαι βέβαιη πως θα υπάρξει και θεϊκή παρότρυνση.
'Οποτε βρίσκω δυσκολίες κρύβομαι στην ασπίδα της Αθηνάς, αντικρίζω τη μέδουσα κατάματα , και η Ακρόπολη μου ανοίγει τις πύλες της.
Εξιλεώνομαι από τις Ερινύες του Κιθαιρώνα, και συνεχίζω με ελεύθερη κατάδυση στις μάχες της Θήβας.
Ξεκινώ με τη μάχη της Κορώνειας τον Ιούλιο του 394 πχ, Θηβαίοι εναντίον Αθηναίων, μέσα σε κλίμα απόλυτης σιωπής συγκρούονται όπου τα δόρατα τους σπάνε και πλέον σώμα με σώμα η μάχη συνεχίζεται με τη χρήση μαχαιριών .
Μάχη στα Λεύκτρα όπου οι Βοιωτοί με αρχηγό τον Πελοπίδα, ο γνωστός ως Ιερός λόχος, το 371 π.χ νικούν το στρατό του Επαμεινώνδα.
Σημαντική δε, η μάχη στη Χαιρώνεια το 338 π.χ. όπου ο αήττητος Ιερός λόχος αποδεκατίζεται και ο στρατός του Μακεδόνα Φιλίππου λεηλατεί και καίει τα πάντα εκτός από το σπίτι του Πίνδαρου.
Το 248 μχ η περιοχή της Βοιωτίας καταλαμβάνεται από Γότθους, τον 9ο αιώνα μ.χ. είναι πρωτεύουσα του Βυζαντίου και φημίζεται για τη παραγωγή μεταξιού. Το 1040 καταλαμβάνεται από τους Βούλγαρους, το 1146 από Νορμανδούς, το 1205 από τον Μπονιφάση του Μονφεράτ.
Φυσικά δε μπορώ να παραλείψω τις Αρχαίες Θεσπιές, που παρόλο τις διαμάχες με τη Θήβα, γνώρισε σπουδαία φήμη λόγω των καλλιτεχνικών εργαστηρίων και τη πληθώρα επιτύμβιων ανάγλυφων, αρχιτεκτονικών γλυπτών, και επιγραφών.
Στη περιοχή του σημερινού Κάστρου, μεταξύ των πόλεων Λεοντάρι - Πλαταιών και Λεύκτρων, είναι αξιοσημείωτες οι κορινθιακές πυξίδες, τα ειδώλια, και τα αναθηματικά ανάγλυφα που έχουν βρεθεί.
Ανεβαίνοντας τον Ελικώνα, το βουνό των Μουσών και της ποίησης, που αρχικά τιμώνταν 3 μούσες, η Μελέτη, η Αοιδή και η Μνήμη, η θέα με ξαφνιάζει, μα περισσότερο η σκέψη πως ολόγυρα βρίσκεται ο Ναός της Ήρας, του Απόλλωνα Ευτρησίτη, ο βωμός του Δια και τόσα άλλα.
Στον Ελικώνα και στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας, ο απόηχος από τα Πινδάρεια, τα Τροφώνια, τα Ερωτίδεια, το Πυρρίχιο χορό,και τα Βακχικά γλέντια, εντυπώνεται στο νου μου .
Αφήνοντας λοιπόν, πίσω τον Ελικώνα, τις μειλίχιες
δυνάμεις των 9 Μουσών, και τη πηγή του Ναρκίσσου, τη λεγόμενη Δονακών
πηγή, ( όπου δόνακες σημαίνει καλαμιές) , απλά ας συλλογιστούμε τον Πάνα
με τον αυλό ή αλλιώς την αιολική άρπα και τη μουσική επίδραση, σαν
πύλη να ανοίγει τη γνώση στο σώμα και το νου.
Προχωράμε στις Πλαταιές.
Τι πιο σημαντικό, να τονίσουμε για τις Πλαταιές, από τον Ιερό Όρκο των Ελλήνων το 479 πχ.
Άκου το ψίθυρο στ'αυτιά σου, κι' ας μην μπορείς να καταλάβεις όλο το νόημα, η υπόφυση αναγνωρίζει.
Οὐ ποιήσομαι περὶ πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας, οὐδ᾽ ἐγκαταλείψω τοὺς ἡγεμόνας οὔτε ζῶντας οὔτε ἀποθανόντας, ἀλλὰ τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τελευτήσαντας τῶν συμμάχων ἅπαντας θάψω. καὶ κρατήσας τῷ πολέμῳ τοὺς βαρβάρους, τῶν μὲν μαχε σαμένων ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος πόλεων οὐδεμίαν ἀνάστατον ποιήσω, τὰς δὲ τὰ τοῦ βαρβάρου προελομένας ἁπάσας δεκατεύσω. καὶ τῶν ἱερῶν τῶν ἐμπρησθέντων καὶ καταβληθέντων ὑπὸ τῶν βαρβάρων ουδέν ἀνοικοδομήσω παντάπασιν, ἀλλ᾽ ὑπόμνημα τοῖς ἐπιγιγνο μένοις ἐάσω καταλείπεσθαι τῆς τῶν βαρβάρων ἀσεβείας.
Είναι δε απαραίτητο κατά τη ταπεινή μου γνώμη, να τιμήσω τον Ευχίδα, ο οποίος μόλις έλαβε τέλος η μάχη των Πλαταιών, έτρεξε 1.000 στάδια, δηλαδή 200 χιλιόμετρα μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες, με όλη τη δύναμη της ψυχής του και ξεψύχησε, αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του, να φέρει αγνή καθαρή φωτιά από το Ιερό του Απόλλωνα.
Ένας τόπος λοιπόν στον οποίο αποδεκατίστηκε ο περσικός ζυγός, και τιμήθηκε ο αδερφός Απόλλωνας με τη στήλη των 'Οφεων, τον γνωστό Τρίποδα των Πλαταιών, είναι αναισχυντία και θράσος, να εμφανίζεται ένας Μέγας Κωνσταντίνος να κλέβει από τα πάτρια εδάφη, το τρικάρηνο όφι από το μαντείο των Δελφών, το άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία από την Ολυμπία, και να τα μεταφέρει στη Κωνσταντινούπολη.... ΄
Κομμάτια διάσπαρτα σαν του Διονύσου τα μέλη, διάσπαρτα σε ξένα μουσεία, παρατημένα και παραμελημένα....
Όσο για το Ιερό του Πτώου Απόλλωνα στη σημερινή θέση Περδικόβρυση, το 177μ.χ αφού επιβλήθηκε η χριστιανική θρησκεία, σταμάτησε και αυτό να λειτουργεί και φυσικά μαζί και τα Πτώια.
Πνευματικά αγωνίσματα όπως του κιθαρωδού, του ραψωδού, του ποιητή επών, έτυχαν δυσμένειας και κατακραυγής.
Τι άλλο να αναφέρουμε, πέρα από τα 4,5 χιλιόμετρα οχυρωματικό περίβολο που σε περιμένει στις Πλαταιές, σαν επισκέπτη ...
Το κοινό μνημείο των πεσόντων στη μάχη του 479 πχ. ,και φυσικά το βωμό του Ελευθέριου Διός που αποτελούσε και την ετήσια γιορτή, τα Ελευθέρια...
Αστερισμός Ταύρου, Ωρίωνας και Σείριος.
Η Αθηνά και ο Απόλλωνας έστειλαν χρησμό, το θέμα είναι ... εμείς σήμερα ... τι ακούμε και τι πράττουμε..
Πάω στην τότε Αθήνα του 5ου πχ. αιώνα και αναρωτιέμαι .....
Τελικά ο Σωκράτης μπορεί να δέχτηκε με χαρά το κώνειο , και ακόμα και με το τρόπο του να προσπάθησε να μας ωθήσει στην Ελευθερία πέρα από φόβο θεού και Θανάτου , και μπορεί ο Λεωνίδας και οι στρατιώτες του να μυήθηκαν σε αυτό το δρόμο των Ιλισίων πεδίων.... , όμως ακόμα είναι δύσκολο να αποδεχτούμε το μύθο του σπηλαίου και να μπορέσουμε να δούμε το φως της γνώσης και της πολυπόθητης ελευθερίας του νου της ψυχής και του σώματος.
7 πληγές του Φαραώ για κάθε σώμα του ανθρώπινου γένους, που ας ευχηθούμε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ακούσουμε τις νότες από την επτάχορδη λύρα του Απόλλωνα, και να γνωρίσουμε τη Θήβα .. που υπάρχει σε κάθε πολιτισμό, χώρο, και χρόνο.
Ίσως να τη λένε χρυσή τομή και αναλογία με τον Οφι του Τρίποδα στη περιοχή του Ιερού Οστού.
Ικεσία .. από το σώμα κάθε ανθρώπου στους Δελφούς ... και ενεργειακή δύναμη όσο είναι η απόσταση μεταξύ Δελφών και Θηβών ή Δελφών και Αθηνών.
Εικασίες πάμπολλες ... η απλά σκέψεις ...
Μεγάλωσα πια.... και γηράσκω αεί διδασκόμενος .......
Όσα σκαλιά υπόγεια κι`αν κατέβω στους ναούς που περιφέρομαι, κουβαλάω το άπειρο, και όση χονδρουδέστατη κι' αν έχω σάρκα, θα συνεχίσω να αναζητώ και να θρώσκω άνω.
Τα βήματά μου, φιλιά και ευχαριστίες στη γαία... γιατι είμαι ένας απλός άνθρωπος που καμιά φορά χρειάζομαι κάποιον να με επαναφέρει και να με διορθώνει.
Τιμή και κατάθεση στεφάνου στο Λεωνίδα, στον Ηρακλή, και σε κάθε άσημο - άγνωστο φιλέλληνα, αγωνιστή, Έλληνα, με ευγνωμοσύνη από ..αγάπη και όχι από υποχρέωση... και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου.
ep.
ΕΛλάνθεια
Προχωράμε στις Πλαταιές.
Τι πιο σημαντικό, να τονίσουμε για τις Πλαταιές, από τον Ιερό Όρκο των Ελλήνων το 479 πχ.
Άκου το ψίθυρο στ'αυτιά σου, κι' ας μην μπορείς να καταλάβεις όλο το νόημα, η υπόφυση αναγνωρίζει.
Οὐ ποιήσομαι περὶ πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας, οὐδ᾽ ἐγκαταλείψω τοὺς ἡγεμόνας οὔτε ζῶντας οὔτε ἀποθανόντας, ἀλλὰ τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τελευτήσαντας τῶν συμμάχων ἅπαντας θάψω. καὶ κρατήσας τῷ πολέμῳ τοὺς βαρβάρους, τῶν μὲν μαχε σαμένων ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος πόλεων οὐδεμίαν ἀνάστατον ποιήσω, τὰς δὲ τὰ τοῦ βαρβάρου προελομένας ἁπάσας δεκατεύσω. καὶ τῶν ἱερῶν τῶν ἐμπρησθέντων καὶ καταβληθέντων ὑπὸ τῶν βαρβάρων ουδέν ἀνοικοδομήσω παντάπασιν, ἀλλ᾽ ὑπόμνημα τοῖς ἐπιγιγνο μένοις ἐάσω καταλείπεσθαι τῆς τῶν βαρβάρων ἀσεβείας.
Είναι δε απαραίτητο κατά τη ταπεινή μου γνώμη, να τιμήσω τον Ευχίδα, ο οποίος μόλις έλαβε τέλος η μάχη των Πλαταιών, έτρεξε 1.000 στάδια, δηλαδή 200 χιλιόμετρα μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες, με όλη τη δύναμη της ψυχής του και ξεψύχησε, αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του, να φέρει αγνή καθαρή φωτιά από το Ιερό του Απόλλωνα.
Ένας τόπος λοιπόν στον οποίο αποδεκατίστηκε ο περσικός ζυγός, και τιμήθηκε ο αδερφός Απόλλωνας με τη στήλη των 'Οφεων, τον γνωστό Τρίποδα των Πλαταιών, είναι αναισχυντία και θράσος, να εμφανίζεται ένας Μέγας Κωνσταντίνος να κλέβει από τα πάτρια εδάφη, το τρικάρηνο όφι από το μαντείο των Δελφών, το άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία από την Ολυμπία, και να τα μεταφέρει στη Κωνσταντινούπολη.... ΄
Κομμάτια διάσπαρτα σαν του Διονύσου τα μέλη, διάσπαρτα σε ξένα μουσεία, παρατημένα και παραμελημένα....
Όσο για το Ιερό του Πτώου Απόλλωνα στη σημερινή θέση Περδικόβρυση, το 177μ.χ αφού επιβλήθηκε η χριστιανική θρησκεία, σταμάτησε και αυτό να λειτουργεί και φυσικά μαζί και τα Πτώια.
Πνευματικά αγωνίσματα όπως του κιθαρωδού, του ραψωδού, του ποιητή επών, έτυχαν δυσμένειας και κατακραυγής.
Τι άλλο να αναφέρουμε, πέρα από τα 4,5 χιλιόμετρα οχυρωματικό περίβολο που σε περιμένει στις Πλαταιές, σαν επισκέπτη ...
Το κοινό μνημείο των πεσόντων στη μάχη του 479 πχ. ,και φυσικά το βωμό του Ελευθέριου Διός που αποτελούσε και την ετήσια γιορτή, τα Ελευθέρια...
Ίσως ο αγώνας για την Ελευθερία από κάθε τι να είναι το κλειδί της Επτάπυλης Θήβας.
Γι'αυτον τον Ιερό αγώνα, τον Ιερό λόχο, τον Ηρωικό θάνατο του Λεωνίδα των Θεσπιών, των Σπαρτιατών και των συμμάχων, δεν αποδίδεται φόρος τιμής.
Γιατί, για να τολμήσεις να τιμήσεις, θα πρέπει τους εφιάλτες να παραγκωνίσεις ..
Γι'αυτον τον Ιερό αγώνα, τον Ιερό λόχο, τον Ηρωικό θάνατο του Λεωνίδα των Θεσπιών, των Σπαρτιατών και των συμμάχων, δεν αποδίδεται φόρος τιμής.
Γιατί, για να τολμήσεις να τιμήσεις, θα πρέπει τους εφιάλτες να παραγκωνίσεις ..
Και ίσως να είναι και τόσο δύσκολο να
απελευθερωθεί το πνεύμα και ο σημερινός νους, που η πυραμίδα η πανάρχαια
αυτή πυραμίδα να στέκει κλεισμένη - θαμμένη στο χώμα.
Θέλει αντοχή, μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό και ανασκαφή, και παραδοχή, και ικανότητα να δούμε το Απολλώνιο Φως.
Ίσως γιαυτό το λόγο η πυραμίδα αλλά και οι αρχαιολόγοι που ασχολήθηκαν με το θέμα, να δέχτηκαν πυρά από τη πολιτεία.
Παρόλο που ο Απόλλωνας θεράπευσε την Αίγυπτο εδώ και 2.500 χρόνια και ιδρύθηκε εκεί η αντίστοιχη Θήβα, υπάρχει δυσκολία να δεχθεί ο κόσμος τη γνώση ακόμα σήμερα στο γήινο 2012...
Θέλει αντοχή, μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό και ανασκαφή, και παραδοχή, και ικανότητα να δούμε το Απολλώνιο Φως.
Ίσως γιαυτό το λόγο η πυραμίδα αλλά και οι αρχαιολόγοι που ασχολήθηκαν με το θέμα, να δέχτηκαν πυρά από τη πολιτεία.
Παρόλο που ο Απόλλωνας θεράπευσε την Αίγυπτο εδώ και 2.500 χρόνια και ιδρύθηκε εκεί η αντίστοιχη Θήβα, υπάρχει δυσκολία να δεχθεί ο κόσμος τη γνώση ακόμα σήμερα στο γήινο 2012...
Τα σύμβολα για κείνον που αναζητά την αλήθεια ... ( α- λήθη ), βρίσκονται και θα βρίσκονται στα ίδια σημεία.
Αυτή είναι η Θήβα του Κόσμου με κάθε τρόπο, σε
κάθε σημείο του Ουρανού, κατά συμβολισμό του Σείριου , αυτού που λέμε
σήμερα λυκάνθρωπου ή κυνός, η Αγίου Χριστόφορου.
Η Αθηνά και ο Απόλλωνας έστειλαν χρησμό, το θέμα είναι ... εμείς σήμερα ... τι ακούμε και τι πράττουμε..
Θυμάμαι την Αντιγόνη, που αψηφά νόμους και κανόνες, και αποδίδει χοές στο Πολυνείκη τον αδερφό της.
Πάω στην τότε Αθήνα του 5ου πχ. αιώνα και αναρωτιέμαι .....
Τελικά ο Σωκράτης μπορεί να δέχτηκε με χαρά το κώνειο , και ακόμα και με το τρόπο του να προσπάθησε να μας ωθήσει στην Ελευθερία πέρα από φόβο θεού και Θανάτου , και μπορεί ο Λεωνίδας και οι στρατιώτες του να μυήθηκαν σε αυτό το δρόμο των Ιλισίων πεδίων.... , όμως ακόμα είναι δύσκολο να αποδεχτούμε το μύθο του σπηλαίου και να μπορέσουμε να δούμε το φως της γνώσης και της πολυπόθητης ελευθερίας του νου της ψυχής και του σώματος.
7 πληγές του Φαραώ για κάθε σώμα του ανθρώπινου γένους, που ας ευχηθούμε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ακούσουμε τις νότες από την επτάχορδη λύρα του Απόλλωνα, και να γνωρίσουμε τη Θήβα .. που υπάρχει σε κάθε πολιτισμό, χώρο, και χρόνο.
Ίσως να τη λένε χρυσή τομή και αναλογία με τον Οφι του Τρίποδα στη περιοχή του Ιερού Οστού.
Ικεσία .. από το σώμα κάθε ανθρώπου στους Δελφούς ... και ενεργειακή δύναμη όσο είναι η απόσταση μεταξύ Δελφών και Θηβών ή Δελφών και Αθηνών.
Εικασίες πάμπολλες ... η απλά σκέψεις ...
Μεγάλωσα πια.... και γηράσκω αεί διδασκόμενος .......
Όσα σκαλιά υπόγεια κι`αν κατέβω στους ναούς που περιφέρομαι, κουβαλάω το άπειρο, και όση χονδρουδέστατη κι' αν έχω σάρκα, θα συνεχίσω να αναζητώ και να θρώσκω άνω.
Τα βήματά μου, φιλιά και ευχαριστίες στη γαία... γιατι είμαι ένας απλός άνθρωπος που καμιά φορά χρειάζομαι κάποιον να με επαναφέρει και να με διορθώνει.
Τιμή και κατάθεση στεφάνου στο Λεωνίδα, στον Ηρακλή, και σε κάθε άσημο - άγνωστο φιλέλληνα, αγωνιστή, Έλληνα, με ευγνωμοσύνη από ..αγάπη και όχι από υποχρέωση... και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου.
ep.
ΕΛλάνθεια
Ε. Παππά