ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΕΙ ΣΕ ΒΑΦΤΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ....
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ Η ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2024
Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2024
Ἡ μετάπτωση τῶν ἰσημεριῶν - Ἡ ἀναγραφὴ τῶν ἀπλανῶν - Ἡ περιγραφὴ τῆς μεταπτώσεως - Ἡ ἀστρονομία ὅπως τὴν γνωρίζουμε σήμερα
Ἡ μεταπτωση των ισημεριων ἀνεκαλύφθη ἀπὸ τὸν Ἵππαρχο Ῥόδιο. Δεινὸς μαθηματικός, ἀστρονόμος, ἀστρολόγος, γεωγράφος, καὶ μετεωρολόγος, ὁ Ἵππαρχος θεωρεῖται ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἀρχαίων ἐπιστημόνων. Ὅμως ὁ ἀληθινὸς Ἵππαρχος ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τὸ στερεότυπο τοῦ συχρόνου “ἀστρονόμου”, ὅπως μᾶς ἔχει παρουσιασθεῖ ἐπανειλημμένα. Τὸ δὲ ἔργο του εἶναι ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων τῆς πρωΐμου ἑλληνικῆς ἀστρολογίας.
Περὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Ἱππάρχου δὲν θὰ γνωρίζαμε τίποτε ἐὰν δὲν ἀναφερόντουσαν εἰς αὐτὸν πλεῖστοι ἄλλοι μεταγενέστεροι συγγραφεῖς, ὅπως ὁ Πλούταρχος, ὁ Πλίνιος ὁ πρεσβύτερος, ὁ Πτολεμαῖος, ὁ Θέων Σμυρναῖος, ὁ Στράβων, ὁ Αἰλιανός, ὁ Θέων Ἀλεξανδρεύς, καὶ ὁ Ἡφαιστίων Θηβαῖος. Ἀπὸ τὰ συγγράμματά του μόνον ἕνα σώζεται καθ’ ὁλοκληρία, μὲ τίτλο Τῶν Ἀράτου καὶ Εὑδόξου Φαινομένων ἐξηγήσεως, ἕνας ἐκτενῆς σχολιασμὸς εἰς τὸ ἔργο τοῦ Ἀράτου.
Ὁρισμένα ὅμως ἔργα του διεσώθησαν ἀποσπασματικὰ ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου, ὁ ὁποῖος συμπεριέλαβε καὶ τὸν λίαν σημαντικὸ κατάλογο ἀστέρων τοῦ Ἱππάρχου. Ὁ Ἡφαιστίων διέσωσε λεπτομερῶς τὰ μέρη τῶν ζῳδιακῶν ἀστερισμῶν ὅπου ὑπόκεινται διάφορες χῶρες, καὶ ποὺ χρησιμεύουν γιὰ προγνώσεις περὶ τῶν χωρῶν αῦτῶν, “ὅπως εἶχαν ὁρισθεῖ ἀπὸ τὸν Ἵππαρχο καὶ τοὺς παλαιοὺς Αἰγυπτίους”.
Ἡ ἀναγραφὴ τῶν ἀπλανῶν
Τὸ ἔτος 134 π. Χ. ὁ Ἵππαρχος παρατήρησε τὴν αἰφνιδία ἐμφάνιση ἑνὸς ἀστέρος στὸν ἀστερισμὸ τοῦ Σκορπιοῦ, ποὺ εἰκάζεται ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ καινοφανή. Διαπιστώνοντας ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ ἐμφανισθοῦν νέοι ἀστέρες, ποὺ ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχαν παρατηρηθεῖ, ἀποφάσισε νὰ συντάξῃ κατάλογο ἀπλανῶν ἀστέρων. Κατέγραψε τὴν ἀκριβὴ θέση ἑκάστου καὶ τὴν λαμπρότητά του, ἔχοντας προηγουμένως κατατάξει τοὺς ἀπλανεῖς ἀναλόγως φωτεινότητος εἰς 6 μεγέθη. Ὁ κατάλογος αὐτός περιείχε 1080 ἀστέρες καὶ διεσώθη ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου εἰς τὴν Μαθηματικὴ Σύνταξη (Ἀλμαγέστη) περιέχοντας συνολικῶς 1022 ἀστέρες.
Διὰ τῆς ἐργασίας του αὐτῆς παρέδωσε στοὺς μεταγενέστερους τὸ “ἀρχεῖο τοῦ Οὐρανοῦ” καὶ ὁ κατάλογός του, Περὶ τῶν ἀπλανῶν ἀναγραφαί, καθιερώθη ἔκτοτε εἰς τὴν μαθηματικὴ ἀστρονομία.
Καὶ ἀνέλαβεν ἔργον πρὸ τοῦ ὁποίου θὰ ὠπισθοχώρει καὶ θεός ἀκόμη· τουτέστι νὰ ἀριθμήσῃ χάρη τῶν μεταγενεστέρων πάντας τοὺς ἀστέρας καὶ νὰ δώσῃ εἰς ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ἰδιαίτερον ὄνομα ἐν τῷ ἀστερισμῷ. Ἐφηῦρε κατάλληλα ὄργανα γιὰ τὸν ὁρισμὸ τῆς θέσεως ἑκάστου, ὥστε ἐξ αὐτῆς καὶ ἐκ τοῦ μεγέθους τοῦ ἀστέρος εὐκόλως νὰ ἀναγνωρίζωνται οὗτοι· προσέτι ἐάν τις ἐξ αὐτῶν ἐξηφανίζετο ἢ νέος τὶς ἐνεφανίζετο ἢ τινὲς τούτων μετεκινοῦντο ἢ ἐὰν ἡ λάμψη τινῶν μετεβάλλετο· οὕτω δὲ ἀφῆκεν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα τὸν οὐρανὸν ὁλόκληρον ὡς κληρονομιά, ἥν πᾶς βουλόμενος καὶ δυνάμενος ἠδύνατο νὰ δεχθῇ καὶ χρησιμοποιήσῃ.
~ Πλίνιος, Φυσικὴ Ἱστορία, ΙΙ, 26
Ὁ Ἵππαρχος συνέταξε καὶ ἀστρικὲς ἐφημερίδες, ὑπολογίζοντας θέσεις ἡλίου καὶ σελήνης γιὰ περίοδο 600 ἐτῶν, συμπεριλαμβανομένων τῶν μηνῶν, τῶν ἡμερῶν καὶ τῶν ὡρῶν, καθὼς καὶ τὴν προσαρμογὴ γιὰ τὰ κλίματα διαφόρων τόπων καὶ τὶς ὄψεις ποὺ σχηματίζουν (Πλίνιος ). Ὑπάρχουν πολλὲς διάσπαρτες ἀναφορὲς ἀπὸ ἀρχαίους συγγραφεῖς γιὰ τὴν περίοδο τῶν 600 ἐτῶν, ποὺ ὀνομάζεται μέγα ἔτος, καθὼς τὰ ἡλιακὰ καὶ τὰ σεληνιακὰ φαινόμενα ἐπαναλαμβάνονται ἀκριβῶς ἐπὶ τῶν ἰδίων σημείων. Τὰ 600 ἔτη ἰσοῦνται μὲ 7421 σεληνιακοὺς μῆνες, καὶ ἀντιστοιχοῦν εἰς 32 δεκαεννεατηρίδες μεῖον μία ὀκταετηρίδα (608 ἔτη / 7520 σεληνιακοὶ μῆνες μεῖον 8 ἔτη / 99 σεληνιακοὺς μῆνες).
Ἡ ἀνακάλυψη τῆς μεταπτώσεως τῶν ἰσημεριῶν
Ἀσχολούμενος μὲ τὸν προσδιορισμὸ τῆς διαρκείας τοῦ τροπικοῦ ἔτους καὶ μὲ τὴν μέτρηση τῶν ἐκλειπτικῶν συντεταγμένων τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων προς σύνταξη τοῦ ἀστρικοῦ του καταλόγου, τῇ βοηθείᾳ ἀστρολάβων ποὺ εἶχε ἐπινοήσει, ὁ Ἵππαρχος παρατήρησε τὴν διαφορὰ παλαιοτέρων ὑπολογισμῶν. Κατὰ τὴν μελέτη παλαιοτέρων συγγραμμάτων, ὅπως τοῦ ποιήματος τοῦ Ἀράτου, Φαινόμενα (ἡ ἔμμετρη ἀπόδοση τοῦ ὁμωνύμου ἔργου τοῦ Εὐδόξου Κνιδίου, Φαινόμενα), ἐπρόσεξε ὅτι οἱ περιγραφόμενες θέσεις τῶν ἀστέρων διέφεραν ἐν συγκρίσει πρὸς αὐτὲς ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε παρατηρήσει. Ἦταν λόγῳ τῆς ἀνεπαρκείας τῶν ὀργάνων καὶ τῶν σφαλμάτων παρατηρήσεως τῶν παλαιοτέρων ἀστρονόμων ἢ μήπως ὑπῆρχε κάποια ἄλλη αἰτία;
Ὁ Ἵππαρχος ἀνέτρεξε εἰς τὰ συγγράμματα δύο γνωστῶν ἀλεξανδρινῶν φιλοσόφων καὶ παρατηρητῶν ἀστρικῶν φαινομένων, τοῦ Τιμοχάριδος καὶ τοῦ Ἀριστύλλου Σαμίου (6ος αἰ. μ. Ὀ. / 3ος αἰ. π. Χ.) ποὺ ἀμφότεροι εἶχαν ὑπολογίσει τὴν θέση ἀρκετῶν λαμπρῶν ἀστέρων. Συγκρίνοντας τὴν θέση τοῦ Στάχυος (α′ Παρθένου), που εἶχε καταγράψει ὁ Τιμόχαρις 154 ἔτη πρὸ τοῦ Ἱππάρχου μὲ αὐτὴν ποὺ ὑπολόγισε ὁ ἴδιος παρατήρησε σταθερὰ διαφορὰ 2°: ὁ Τιμόχαρις ἔθετε τὸν Στάχυ εἰς ἀποστάσι 8° ἐκ τοῦ σημείου τῆς φθινοπωρινῆς ἰσημερίας, ἐνῶ ὁ Ἵππαρχος εἶχε ὑπολογίσει ἀπόσταση 6°. Παρόμοια ἀπόκλιση ὑπῆρχε καὶ γιὰ ἄλλους λαμπροὺς ἀστέρες. Παρομοία εἰκόνα παρουσίαζαν καὶ οἱ ὑπολογισμοὶ τοῦ Ἀριστύλλου.
Διεπίστωσε ὅτι εἶχε μεταβληθεῖ τὸ ἐκλειπτικὸ μῆκος τῶν ἀστέρων ἀλλὰ ὄχι τὸ πλάτος, συμπεραίνοντας τὴν ὀπισθοδρόμηση τῶν ἰσημερινῶν σημείων ὡς πρὸς τοὺς ἀστερισμοὺς τῆς Ἐκλειπτικῆς κατὰ 48″ ἀνὰ ἔτος (σήμερα ὑπολογίζεται εἰς 50,26″). Οὕτως ὁδηγήθη εἰς τὴν διατύπωση τοῦ φαινομένου τῆς μεταπτώσεως τῶν ἰσημεριῶν.
Ἡ φθινοπωρινὴ ἰσημερία τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἱππάρχου καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀριστύλλου, καὶ ὁ ἐγγὺς λαμπρὸς ἀστὴρ Στάχυς τῆς Παρθένου.
Σημείωση
- Εἰς τὰ διαγράμματα ἡ ἐρυθρὰ γραμμὴ εἶναι ὁ ἰσημερινὸς μὲ ἕκαστο διάστημα 20′ (λεπτὰ ὡρῶν) νὰ ἀντιστοιχῇ εἰς 5°, καὶ ἡ κίτρινη γραμμὴ ἡ ἐκλειπτικὴ μὲ διαστήματα 5°. Ἡ τομή τους, ἰσημερινῆς τιμῆς 12ω καὶ ἐκλειπτικῆς 180°, εἶναι τὸ σημεῖο τῆς φθινοπωρινῆς ἰσημερίας ὅπου εὑρίσκεται ὁ Ἥλιος.
- Ὁ Ἵππαρχος ἐχρησιμοποίησε τὸ ἐκλειπτικὸ σύστημα, ὅπου ἡ μέτρηση τοῦ μῆκους γίνεται ἐπὶ τῆς ἐκλειπτικῆς καὶ τὸ πλάτος (ὕψος ἀστέρος) ὑπολογίζεται ὡς ἀπόσταση ἄνω ἢ ὕπὸ τῆς ἐκλειπτικῆς. Δεῖτε σχετικὰ τὰ συστήματα συντεταγμένων.
Ἡ περιγραφὴ τῆς μεταπτώσεως
Ἡ Γῆ ταλαντεύεται κατὰ τὴν περιστροφή της, δηλαδὴ ὁ ἄξων της μεταπίπτει ἀκριβῶς ὅπως καὶ ὁ περιστρεφόμενος ῥόμβος (κοιν. σβούρα). Ἡ μετάπτωση αὐτὴ ὀφείλεται εἰς τὴν ἄσκηση κάποιας ἐξωτερικῆς δυνάμεως, π. χ. διὰ τὴν ἀξονικὴ μετάπτωση τοῦ ῥόμβου, ὑπεύθυνη εἶναι ἡ γήινη ἔλξη. Ἡ μετάπτωση τοῦ ἄξονος τῆς Γῆς προκαλεῖται κυρίως ἐκ τῆς ἐλκτικῆς δυνάμεως τοῦ Ἡλίου καὶ ἐλαχίστως τῆς Σελήνης. Ἡ ταλάντωση τῆς Γῆς εἶναι βραδύτατη καὶ χρειάζεται περίπου 25.920 ἔτη γιὰ τὴν πλήρη περιστροφὴ γύρω ἀπὸ τοὺς ἐκλειπτικοὺς πόλους. Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ταλαντώσεως αὐτῆς εἶναι ὅτι οἱ ἀξονικοὶ πόλοι καὶ ὁ ἰσημερινὸς προβαλλόμενοι ἐπὶ τῆς οὐρανίας σφαίρας φαίνονται νὰ κινοῦται ὡς πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς κατὰ 1° / 71,5 ἔτη περίπου.
Ὁμοίως καὶ οἱ πολικοὶ ἀστέρες φαίνονται νὰ μετατοπίζονται βραδέως λόγῳ τῆς διαφορετικῆς θέσεως τοῦ ἄξονος τῆς Γῆς. Περὶ τὸ ἔτος 2871 μ. Ὀ. / 2095 μ. Χ. ὁ γνωστός μας Πολικὸς (α′ Μικρᾶς Ἄρκτου) θὰ φθάσει τὴν μεγίστη εὐθυγράμμιση μὲ τὸν προβαλλόμενο ἄξονα τοῦ βορείου πόλου τῆς Γῆς, ἀπέχοντας μόλις 27′. Μετὰ ἀπὸ 2.000 ἔτη δὲν θὰ σημειοδοτεῖ κάποιος ἀστὴρ τὸν βόρειο οὐράνιο πόλο, ἀκριβῶς ὅπως δὲν ὑπῆρχε καὶ πρὸ 2.000 ἐτῶν. Οἱ ἐπόμενοι ἀστέρες ποὺ θὰ σημάνουν τὸν βορρᾶ θὰ εἶναι ὁ α′ Κηφέως (Ἀλδεραμίν, Al Deramin) μετὰ ἀπὸ 5.500 ἔτη καὶ ὁ α′ Κύκνου (Δενέβ, Deneb) μετὰ ἀπὸ 8.000 ἔτη. Περίπου 12.000 ἔτη ἀπὸ σήμερα ὁ ἄξων τῆς Γῆς θὰ ἔχει εὐθυγραμμισθεῖ μὲ τὸν λαμπρὸ ἀστέρα Λύρα (α′ Λύρας, Vega). Καθὼς ἡ ἀργὴ αὐτὴ περιστροφὴ θὰ συνεχίζεται ὁ α′ Δράκοντος (Θουβάν, Thuban) ἔπειτα ἀπὸ 18.500 ἔτη θὰ εἶναι ὁ ἑπόμενος πολικὸς ἀστὴρ, θέση ποὺ κατεῖχε πρὸ 5.500 ἐτῶν.
Ἡ μετάπτωση τοῦ γηίνου ἄξονος ἐπηρεάζει ὅλην τὴν εἰκόνα τῆς οὐρανίας σφαίρας, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν Γῆ. Πέραν τῶν πόλων, καὶ τὰ σημεία τῶν τροπῶν (ἡλιοστάσια) καὶ τῶν ἰσημεριῶν μετακινοῦνται βραδέως ὡς πρὸς τοὺς ἀστερισμοὺς τοῦ ζῳδιακοῦ, ἀφοῦ αὐτοὶ φαίνονται νὰ ὀπισθοδρομοῦν ὡς πρὸς τὰ σημεῖα αὐτά. Γιὰ τὴν ἀστρολογία τὸ φαινόμενο τῆς μεταπτώσεως εἶναι σημαντικὸ διότι ἡ φαινόμενη ὀπισθόδρομος κίνηση τῶν ἀστερισμῶν τῆς ἐκλειπτικῆς ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν βραδεία μεταβολὴ τῶν ἡμερομηνιῶν τῆς διελεύσεως τοῦ ἡλίου ἀπὸ τὰ ζῴδια.
Ζῳδιακὲς ἡμερομηνίες σήμερα
Δεῖτε τὸ τμῆμα Ζῳδιακός, ὅπου γίνεται μία πλήρης παρουσίαση τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου, τῶν δωδεκατημορίων, τῶν ἡμερομηνιῶν τῶν ζῳδίων καὶ πολλῶν ἄλλων θεμάτων.
Γιατὶ δὲν ἰσχύουν οἱ ἰσχυρισμοὶ περὶ ζῳδιακῶν ἐποχῶν
Κατ’ ἀρχὴν οὐδέποτε ὑπῆρξε κάτι τέτοιο εἰς τὴν ἀστρολογία. Ἦταν οἱ θεοσοφιστὲς τοῦ πρώτου μισοῦ τοῦ 20ου αἰ. ποὺ κατασκεύασαν αὐτὰ τὰ νεοεποχίτικα ἐπιθυμώντας νὰ προωθήσουν ἰδίες πεποιθήσεις καὶ σκοπούς. Ἡ ἀστρολογία εἶναι πλήρως ἄσχετη μὲ ὅλο αὐτό. Θὰ ὑπάρξει ἄλλο ἄρθρο μὲ ἀναλυτικὴ παρουσίαση τοῦ ζητήματος.
Ἡ ἀστρολογικὴ συνεισφορὰ τοῦ Ἱππάρχου
Ἡ ἀστρονομία ὅπως τὴν γνωρίζουμε σήμερα καὶ μὲ τὴν παρούσα κοσμοαντίληψη ὅπου βασίζεται εἶναι ἐφεύρεση μόλις τοῦ τελευταίου ἑνὸς μὲ δύο αἰῶνων. Ἀντιθέτως ἡ ἐνασχόληση μὲ τὰ οὐράνια ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα καὶ μετὰ ἦταν ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν θεολογία, τὴν κοσμολογία, τὴν περὶ θεῶν καὶ κόσμου φιλοσοφία, καὶ βεβαίως τὰ μαθηματικὰ – ὄχι ὑπὸ τὴν σημερινὴ ἐννοία ἀλλὰ ὡς μελέτη, γνώση καὶ κατανόηση ὁρισμένων νοητῶν προτύπων καὶ ἀναλογιῶν, θείας προελεύσεως, ποὺ διατρέχουν ἀπὸ ἄκρη εἰς ἄκρη τὸν σύμπαντα κόσμο. Ἐξ αὐτῆς τῆς ἐνασχολήσεως μὲ τὰ οὐράνια, καὶ τῆς ἀναπτύξεως τῶν μαθηματικῶν ποὺ ὑπαγόρευε, προέκυπταν παρατηρήσεις καὶ γνώσεις περὶ καιροῦ, ἡμερολογίων, θρησκευτικῶν ἑορτῶν, τελεστικῆς, καί, τέλος, περὶ χρόνου καὶ σημείων – γιὰ τὰ μέλλοντα, τὰ παρελθόντα, καὶ τὰ παρόντα.
Ὅλα αὐτὰ πέραν τῶν ἐπιμέρους ἐφαρμογῶν τους, ἐπηρέαζαν ἴσως τὸν σημαντικότερο τομέα τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, τὰ περὶ χωρῶν καὶ διοικήσεως αὐτῶν. Τὸ πρῶτο εἴδος ἀστρολογίας ποὺ ἀνεπτύχθη ἦταν ἡ Καθολική, ὅπως ἀπεκλήθη ἀργότερα. Ἐδῶ ἡ συνεισφορὰ τοῦ Ἱππάρχου ὑπῆρξε καθοριστικὴ καὶ ἠ ἐργασία του ὡς πρὸς τὰ μέρη τῶν ζῳδιακῶν ἀστερισμῶν ποὺ χρησιμεύουν γιὰ προγνώσεις χωρῶν παρέμεινε κυρίαρχη, πολὺ μετὰ τὴν δημιουργία ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου νέων συσχετισμῶν ἀπορρεόντων ἀπὸ τὰ Τρίγωνα. Οἱ ἀστρικοὶ κατάλογοι καὶ τὰ βελτιωμένα ὄργανα ποὺ εἰσῆγε ἐξέλιξαν σημαντικὰ τὴν δυνατότητα ὑπολογισμῶν γιὰ πολλοὺς τομεῖς, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ ἡμερολογιακὸς καὶ ὁ προγνωστικός.
Οἱ ἀνακαλύψεις ἀνθρώπων σᾶν τὸν Ἵππαρχο ἔγιναν ὑπὸ μία ἄλλη κοσμοθέαση καὶ χάριν αὐτῆς. Ὁ οὐρανὸς εἶναι τὸ λίκνο τοῦ θείου στοιχείου, καὶ οἱ ἀστέρες ζωντανὰ ὄντα μετέχοντα θείας φύσεως περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἄλλο αἰσθητό. Ἡ μελέτη λοιπὸν τῶν οὐρανίων ἦταν ταυτοχρόνως μιὰ ἐλάχιστη προσέγγιση τοῦ θεοῦ, καὶ οὐδεμία σχέση εἶχε μὲ τὴν σημερινὴ ἀστρονομία καὶ τοὺς ἀστρονόμους της, ποὺ καπηλεύονται ἐπιτεύγματα ποὺ δὲν θὰ εἶχαν ποτὲ προκύψει μὲ τὴν δική τους ὁπτικὴ καὶ πεποιθήσεις. Πρὸς τιμὴν τοῦ ἀληθινοῦ Ἱππάρχου ἀρκεῖ νὰ λεχθῇ:
Ὁ Ἵππαρχος αὐτός, ποὺ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἐπαινέσουμε ἀρκετὰ γιὰ τὸ ὅτι ἀπέδειξε ἰδιαιτέρως τὴν σχέσιν τῶν ἀστέρων μὲ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ὅτι αἱ ψυχαὶ ἡμῶν εἶναι μέρος τοῦ οὐρανοῦ.
~ Πλίνιος ὁ Πρεσβύτερος
https://www.astrologicon.org/arthra/cosmographia/metaptosis-ton-isimerion.html
Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024
«ΒΟΜΒΑ» ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΚΟΥΝΑΔΗ: ΤΕΡΜΑ Η ΔΗΘΕΝ ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ
Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2024
1) ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ 012
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ - Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ - ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΣΕ Ο ''ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΜΑΚΕΔΩΝ'' ΜΟΥΣΙΚΗ: ΧΑΡΗΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ - Ύμνος στόν Μέγα Αλέξανδρο, Μουσική: Χάρη Χαλκίτη - Στίχοι: Θάνος Σοφός - Σοπρανο: Ελη Αναστασοπούλου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΗ
ΟΙ ΔΑΦΝΕΣ ΣΩΡΟ ΣΤΟ ΑΞΙΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΖΕΙΣ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΣΥ ΜΑΧΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ ΕΩΣ ΤΗΝ ΑΣΙΑ ΕΣΥ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΣΥ ΘΕΟΣ
ΜΙΑ ΔΟΞΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΔΑΦΝΕΣ ΝΤΥΜΕΝΗ ΦΩΤΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ
ΧΟΡΟΣ: ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ''ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ''
https://enimerosiseola.blogspot.com/2016/06/blog-post_5.html
Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2024
ΑΡΧΑΙΑ ΤΗΝΟΣ... Από το νησί της αρχαίας Τήνου πέρασαν πολλά προσωνύμια.
Από το νησί της αρχαίας Τήνου πέρασαν πολλά προσωνύμια. Μερικά από αυτά είναι : «Υδρούσα» (από τον Αριστοτέλη) από τα πολλά νερά και τις πηγές που είχε αλλά και Οφιούσα λόγω των πολλών φιδιών που υπήρχαν στο νησί. Επίσης ονομαζόταν και «Φιδούσα». Όχι όμως από τα φίδια αλλά από τους πολλούς κέδρους που υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν, λιγότεροι βέβαια σε αριθμό, στο νησί (φίδες ή εφίδες είναι ένα είδος κέδρου).
Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία το νησί ήταν γεμάτο από φίδια και οι κάτοικοι μέσα στην απελπισία τους κάλεσαν τον Ποσειδώνα για να τους απαλλάξει από αυτά. Ο Ποσειδώνας έστειλε τότε ένα σμήνος πελαργών οι οποίοι έφαγαν τα φίδια (το πνεύμα επικυριαρχεί στην ερπετική φύση σε αποκωδικοποίηση του μύθου αυτού).
Οι κάτοικοι τότε προς τιμή του Ποσειδώνα έχτισαν τον μεγαλοπρεπή ναό του τον οποίο αργότερα επέκτειναν και έχτισαν και δεύτερο μικρότερο ναό για την σύζυγό του την πανέμορφη Νηρηίδα Αμφιτρίτη.
Το πιο σημαντικό είναι ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν πλήρη επαφή με τους θεούς τους διότι τους έβλεπαν. Οι σημερινοί Έλληνες δεν τους βλέπουν για τον απλούστερο λόγο ότι τους γύρισαν την πλάτη και τους αντικατέστησαν.
Απομεινάρια του Ναού του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης σήμερα βρίσκονται στην περιοχή Κιόνια. Ο Ποσειδώνας είναι ο προστάτης του νησιού της Τήνου.
Μία άλλη λεπτομέρεια που πάρα πολλοί αγνοούν είναι ότι ο Ναός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης ήταν ονομαστός στην αρχαία εποχή, διότι ήταν εφάμιλλος του Ασκληπιείου της Επιδαύρου. Στον ναό λοιπόν του Ποσειδώνα κατέφθαναν άνθρωποι από όλη την Μεσόγειο αλλά και από πολλά άλλα μέρη για να θεραπευτούν από τις διάφορες αρρώστιες.
Η θεραπευτική δόνηση τόσο του Ποσειδώνα για πολλές ασθένειες αλλά και της Αμφιτρίτης ήταν ξακουστή. Συγκεκριμένα η Αμφιτρίτη θεράπευε τις γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά αλλά και σε γενικότερα πλαίσια ήταν η θεά της γονιμότητας. Με άλλα λόγια ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη λατρεύονταν στην Τήνο ως θεοί-θεραπευτές.
Γινόταν δηλαδή την αρχαία εποχή ακριβώς ότι γίνεται και σήμερα με την Ναό της "Παναγίας" στην Τήνο, ο οποίος ναός είναι χτισμένος επάνω στα ερείπια του Ναού και του Θεάτρου του θεού Διονύσου! Σήμερα συρρέει πλήθος κόσμου για να θεραπευτεί από την "Παναγία" ενώ στην αρχαιότητα γινόταν το ίδιο με τον Ποσειδώνα και την Αμφιτρίτη.
Το Ιερό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης εντάχθηκε στο τετράγωνο των Κιονίων (4 χιλιόμετρα από την πόλη της Τήνου) γύρω στον 4ο π.χ. αιώνα επί εποχής Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Και πριν όμως από την ανέγερση του μεγάλου αυτού για την Αρχαία Ελλάδα Ναού του Ποσειδώνα στις Κυκλάδες, υπήρχε ένα προγενέστερος μικρότερος ναός αφιερωμένος στον μεγάλο αυτόν θεό, όπου οι ναυτικοί που κατέφθαναν στο νησί πήγαιναν για να εξαγνιστούν και να καθαρθούν πριν μεταβούν στο Ιερό Νησί της Δήλου στον Ναό του Απόλλωνα αλλά και αποδίδοντας ευχαριστίες στον θεό της θάλασσας.
Αλλά και αργότερα όταν χτίστηκε ο υπέρλαμπρος Ναός του Ποσειδώνα οι προσκυνητές που πήγαιναν στην Δήλο πραγματοποιούσαν απαραίτητη στάση στην Τήνο για να βουτήξουν και να καθαρθούν στα εξαγνιστικά λουτρά του Ναού του Ποσειδώνα, προκειμένου να περάσουν «καθαροί» στο Ιερό Νησί του Απόλλωνα, την Δήλο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Δήλος στην αρχή ήταν Α-Δηλος, δηλαδή αόρατη. Με την παρέμβαση του Ποσειδώνα τέσσερεις διαμαντένιες στήλες στερέωσαν το περιπλανώμενο νησί (Αστερία) στο Αιγαίο ώστε η Ά-δηλος (αόρατη) να γίνει Δήλος, δηλαδή ορατή, για να μπορέσει η Λητώ να γεννήσει την Άρτεμη και τον Απόλλωνα.
Φρουρός λοιπόν ο Ποσειδώνας στην γέννα των μεγάλων θεών Απόλλωνα και Άρτεμις, φρουρός και ο Ναός του για τους προσκυνητές στο Ιερό Νησί της Θείας Γέννησης, Δήλου.
Ο Στράβωνας αναφέρει για την φήμη του μεγαλόπρεπου ναού του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στην Τήνο και μάλιστα διευκρινίζει την μεγάλη φήμη που είχε από την Ιταλία μέχρι την Μικρά Ασία αλλά και την Αφρική.
Κατά τον μήνα Ιανουάριο και Φεβρουάριο προς τιμή του θεού τελούνταν η εορτή των «Ποσειδωνίων» ή «Ποσείδιων» όπου συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος από την Ελλάδα και άλλες χώρες. Στο κέντρο του Ναού υπήρχαν αγάλματα του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Το Ιερό του Ποσειδώνα βρίσκεται στα δεξιά όπως μπαίνουμε από την κεντρική είσοδο σήμερα, ενώ το Ιερό της Αμφιτρίτης περίπου στην ευθεία από την κεντρική είσοδο.
Η λατρεία του Ιερού διήρκεσε μέχρι τον 4ο μ.Χ. όταν η καινούργια θρησκεία του Χριστιανισμού ήρθε στο προσκήνιο της Τήνου. Τότε ο Ναός εγκαταλείφθηκε και στην κυριολεξία λεηλατήθηκε. Μάρμαρα και υποστυλώματα ξηλώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση σπιτιών, εκκλησιών αλλά και μικρών τοιχίων στα χωράφια.
Η ολοκληρωτική καταστροφή του Ναού του Ποσειδώνα έγινε επί Ενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας όπου ότι είχε απομείνει χρησιμοποιήθηκε για περαιτέρω κατασκευές.
Το 1903 - 1905 οι δύο Βέλγοι αρχαιολόγοι Demoulin και Graindor ανακάλυψαν τα κατάλοιπα του ναού, την Ιερή Κρήνη του Ποσειδώνα, όπου εκεί όσοι έπιναν νερό γιατρεύονταν.
Ανακάλυψαν επίσης αγάλματα, ψηφιδωτά και το περίφημο ηλιακό ρολόι του Ανδρόνικου. Όλα αυτά τα ευρήματα σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Τήνου.
Δυστυχώς κάθε σημείο κάθε αρχαίο ελληνικό ιερό σε ολόκληρη την Ελλάδα μικρά Ασία και Σικελία έχει και μια τεράστια ιστορία που οι σημερινοί Έλληνες αγνοούν. Θα τα μάθουμε όλα γιατί πρέπει να γνωρίζουμε. Το παρελθόν είναι ο καθρέπτης του παρόντος και αυτό είναι που πρέπει να διαμορφώσει το μέλλον.
Θεμιστοκλής θεσσαλός
Μην ξεχνάτε να επισκέπτεστε την ιστοσελίδα μας το ηλεκτρονικό μας σπίτι https://ekdoseis-trieris.gr/