Τα αλφάβητα που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποιες διαφορές μεταξύ τους και ήταν όλα μεγαλογράμματα, δηλαδή με κεφαλαία γράμματα.
Από το 403 π.χ. που οι Αθηναίοι υιοθέτησαν το ιωνικό αλφάβητο της Μιλήτου, αυτό επικράτησε σιγά σιγά σε όλο σχεδόν τον ελληνικό χώρο.
Το Η και το Ω ώς το 403 π.χ. γράφονταν Ε και Ο αντιστοίχως, όπως και τα βραχύχρονά τους Ε και Ο.
Οι Ίωνες, επειδή είχαν αποσιωπήσει τη δασεία ήδη από τον 8ο π.χ. αιώνα, χρησιμοποίησαν το σύμβολο της δασείας, δηλαδή το Η, για να γράφουν το μακρόχρονο Ε, δηλ. το Η, και για το μακρόχρονο Ο είχαν επινοήσει το Ω. Έτσι από το 403 π.χ. μ`αυτήν τη χρήση τα πήραν και οι άλλοι Έλληνες τα Η και Ω.
Γιά να σημειώνουν τη δασεία χρησιμοποιούσαν τώρα το πρώτο μισό του Η, δηλαδή το σύμβολο Ι-.
Στο τέλος του 3ου π.χ. αιώνα ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, γραμματικός στην Αλεξάνδρεια, χρησιμοποίησε και το άλλο μισό του Η, δηλαδή -Ι, για να σημειώνει την απουσία της δασείας, δηλαδή την ψιλή.
Τα σύμβολα αυτά χρησιμοποιούνταν μέχρι και τον 9ο μ.χ. αιώνα, ενώ από τον 8ο π.χ. αιώνα χρησιμοποιούνταν, παράλληλα μ`αυτά, και μόνο τα επάνω μισά τους, δηλαδή τα Ι_ και _Ι, τα οποία και επικράτησαν το 10ο αιώνα μ.χ., ενώ τον 11ο αιώνα στρογγυλοποιήθηκαν και έγιναν c και >, γιατί με τη μορφή τους αυτή γράφονταν πιό γρήγορα.
Η στρογγυλοποίηση των συμβόλων της δασείας και της ψιλής ήταν μέσα στο πνεύμα της μικρογράμματης γραφής, η οποία είχε αρχίσει από τον 9ο μ.χ. αιώνα για λόγους οικονομίας χρόνου, γι`αυτό και λεγόταν ''ταχεία γραφή''. Τότε άρχισαν να χωρίζονται και οι λέξεις μεταξύ τους, πράγμα όμως το οποίο επικράτησε μόνο με την τυπογραφία το 15ο μ.χ. αιώνα.
Η κεφαλαιογράμματη γραφή επομένως αντικαταστάθηκε από τη μικρογράμματη τον 9ο αιώνα μ.χ. και μόνο στα φιλολογικά, διοικητικά και καθημερινά κείμενα, ενώ στα εκκλησιαστικά διατηρήθηκε η κεφαλαιογράμματη για δύο ακόμη αιώνες.
Ηλίας Κουρτεσίδης
Φιλόλογος καθηγητής Α.Π.Θ.
https://www.youtube.com/watch?v=Zul5_5CisfM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου