Ο Καποδίστριας ήταν μια οικουμενική προσωπικότητα.

 

Ιωάννης Καποδίστριας

Ο ηγέτης που θεμελίωσε τη Δημοκρατία σε τόσες Ευρωπαϊκές χώρες, που ήταν 100% Έλληνας κι εμείς, οι ρουφιάνοι και δοσίλογοι τον δολοφονήσαμε..!

Πάλι καλά που έστω και για λίγο, πέρασαν και μερικοί έντιμοι άνθρωποι από τους θώκους της διακυβέρνησης της όμορφης μα πολύ ταλαίπωρης αυτής χώρας...

00000000000

Αν σου έλεγε κάποιος ότι τον 19ο αιώνα υπήρξε ένας Έλληνας που:
- Πήρε τρία διδακτορικά διπλώματα στην Ιταλία!
- Έφτιαξε το Σύνταγμα της τότε Επτανησιακής Πολιτείας (και έγινε κυβερνήτης της σε ηλικία 26 χρονών!)
- Έφτιαξε το επιτυχημένο Ελβετικό Σύνταγμα (που ισχύει μέχρι σήμερα)
- Έσωσε από διαμελισμό και από πτώχευση την ηττημένη το 1815 Γαλλία.
- Έγινε Υπουργός Εξωτερικών (1816) της μεγαλύτερης (τότε) Ευρωπαϊκής δύναμης (της Ρωσίας)
- Έσωσε την Ελληνική επανάσταση.
Ομολογώ ότι κατά καιρούς άκουγα για κάποιον Καποδίστρια με τόσα απίθανα κατορθώματα που μου φαινόντουσαν το λιγότερο, υπερβολές!
Τέτοια κατορθώματα είμαστε συνηθισμένοι μόνο στα μυθικά χρονιά. Ποιός να ήταν αυτός ο Έλληνας του 19ου αιώνα που, τουλάχιστον σε πολιτικούς άθλους, φάνηκε αντάξιος του Ηρακλή; Είναι όλα αυτά αλήθεια;
Το όνομα του: Ιωάννης Καποδίστριας.
Στην αποκαλυπτική του ομιλία ο κ. Κορνιλάκης παρουσιάζει τον «Άγιο της πολιτικής», την σπουδαία βιογραφία του σε όλη την Ευρώπη, τα επιτεύγματά του, τις θυσίες του για την Ελλάδα μέχρι και την ύστατη θυσία του να προσφέρει την ίδια του την ζωή για την ενότητα της πατρίδας μας.
Ιωάννης Καποδίστριας:
• Γενετικές Ρίζες: από Κέρκυρα (πατέρας) και Κύπρο (μητέρα)
• Σπουδές: Ιατρική , Νομική και Φιλοσοφία (Ιταλία)
• Ιονική Επτανησιακή Πολιτεία: Δημιουργός του Συντάγματός της και Κυβερνήτης (σε ηλικία 26 χρονών)
• Δημιουργός του Ελβετικού πολιτειακού συστήματος: Στην Ελβετία (όταν υπάλληλος στην Ρωσική πρεσβεία) ανέλαβε και έφτιαξε ένα νέο πολιτειακό ομοσπονδιακό σύστημα που ένωσε με επιτυχία τα διάφορα καντόνια. Έφτιαξε το Ελβετικό Σύνταγμα πάνω στις αρχές της άμεσης Αρχαιο - Ελληνικής Δημοκρατίας (η χρησιμοποίηση δημοψηφισμάτων για αποδοχή των Νόμων). Θεωρείται ακόμη ο «πρώτος επίτιμος πολίτης της Ελβετίας».
• Ελληνική νεολαία: Με δικά του λεφτά σπούδαζε 300 Ελληνόπουλα στην Ευρώπη (Ο ένας από τους δυο δολοφόνους του είχε σπουδάσει με τα λεφτά του.)
• Σώζει την Γαλλία το 1815: Μετά το Βατερλώ, επηρέασε τον Τσάρο για να μην διαμελισθεί η Γαλλία (σαν ηττημένη χώρα) και οι πολεμικές αποζημιώσεις μειώθηκαν κατά 99%! (με το επιχείρημα ότι «ο λαός της δεν ευθυνόταν»)
• Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας: Το 1816 ο Ρώσσος Τσάρος του ζήτησε (λόγω ικανότητας και προσωπικότητας) να γίνει Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας!
Ο Καποδίστριας δέχτηκε, αλλά επειδή ήθελε να μείνει Έλληνας με διακαή Ελληνική πιστότητα, είπε στον Τσάρο:
- «Μεγαλειότατε δέχομαι, με τον όρο να μην γίνω υπήκοος αλλά να είμαι υπάλληλός σας».
Το 1821 παραιτήθηκε από την Ρωσική κυβέρνηση και πήγε στην Ελβετία (1821- 1827). Έδωσε τα πάντα για την Πατρίδα.
Η επανάσταση δεν θα πετύχαινε χωρίς την συμβολή του Καποδίστρια.
Έδωσε πολιτική μάχη με Ευρωπαίους δικτάτορες φιλικά προσκείμενους με την Οθωμανική Αυτοκρατορία (π.χ. Μέττερνιχ). Ξεσήκωσε το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη.
Έστελνε λεφτά, οπλισμό και τόνους παξιμάδι στην Ελλάδα.
Το 1827, στην συνεδρίαση της Τριζίνας, ο Κολοκοτρώνης προτείνει τον Καποδίστρια σαν τον «Ηγέτη του Έθνους».
• Οργάνωσε το Πολεμικό ναυτικό και γενικά την ναυτιλία (οικονομικό θέμα)
• Ακολούθησε τον δρόμο της θυσίας για το Έθνος. Δεν δέχτηκε αμοιβή σαν Κυβερνήτης: «Όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά, τότε ίσως θα δεχτώ έναν οβολό».
• Έβαλε υποθήκη τα χτήματα του στην Κέρκυρα σε Έλληνα εφοπλιστή προκειμένου να φέρει δυο καραβιές τροφή για τον πεινασμένο λαό.
• Το 1831 δολοφονήθηκε από «ελληνικά» χέρια στα σκαλοπάτια του Αγίου Σπυρίδωνα (Κυπριακής καταγωγής Άγιος) στο Ναύπλιο.
Ο Κολοκοτρώνης τον ονόμασε «Πατέρα του Έθνους».
(Από τότε δεν έχουμε καθορίσει στον Κυβερνήτη Καποδίστρια αυτήν την τιμή).
Ο Κανάρης σε γράμμα του μίλησε για Πατροκτονία.
• Ο Καποδίστριας ήταν μια οικουμενική προσωπικότητα. Ακόμη τον τιμούν στην Ρωσία, στην Γαλλία, στην Ελβετία, στην Σλοβενία. Στην Ελλάδα μάλλον συνεχίζουμε να τον αγνοούμε..
Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας 192 χρόνια μετά εξακολουθεί να δολοφονείται η Ελευθερία και όχι μόνο.
"Ως ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει εις πολλούς κινδύνους ακόμη η ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε εις τα δάκτυλα την επικράτειάν μας"
(σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του)
Είχε πει ακόμα...
"Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν"
(αρνούμενος τον μισθό του Κυβερνήτου)

Εβ. Δασκαλάκη

 

Aris Haris

 

Η Ατλαντίδα και οι Έλληνες – Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος -

 

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΟΜΙΛΙΑΣ 

 Η θέση της Ατλαντίδος είναι στον Ατλαντικό Ωκεανό και την ορίζει το πλατωνικό κείμενο με ακρίβεια. Η γεωμορφολογική φύση της ορίζεται από την έννοια της λέξης "νήσος" όχι με την έννοια του 4ο αιώνος π.Χ., στον οποίο έζησε ο Πλάτων, αλλά με την έννοια μιας πολύ μακρινής εποχής της Ατλαντίδος. Τότε υπήρχαν πέντε διαφορετικές ερμηνείες ως προς την έννοια "νήσος" όπως αναφέρει ο Όμηρος. Η Ατλαντίς είναι, κατ’ αρχήν, ένα σύστημα δακτυλιοσχήμων ομοκέντρων κρατήρων, με κοινό κέντρο, όπου το χέρσο των κρατήρων εναλλάσσεται από θαλάσσιες κυκλικές ζώνες. Ωστόσο ως Ατλαντίς νοείται κατά τον Πλάτωνα και η πεταλοειδής κοιλάδα με τα όρη που την περικλείουν στον Βορρά ενώ στο Νότο δεν έχει όρη και βρέχεται από τον Ατλαντικό. 

Η φύση των ομοκέντρων κρατήρων, με τις θερμές πηγές αντιστοιχεί σε λασποηφαίστειο. 

Οι ερυθροί, λευκοί και μέλανες οικοδομικοί λίθοι προέρχονται από την τοπική γεωλογία της θέσης της Ατλαντίδος δυτικότερα των στηλών του Ηρακλέους. 

Η θαλάσσια περιοχή της νότιας Ισπανίας βρίθει από τέτοιους κρατήρες. Στην περιοχή αυτή στο νησί Γκαντίζ σε βάθος μόλις τεσσάρων μέτρων βρέθηκε από την Ισπανική Αρχαιολογική Υπηρεσία ο μεγαλειώδης ναός του Ηρακλέους. 

Οι αρχαίοι συγγραφείς Στράβων και Ποσειδώνιος αναφέρονται στην ηλικία του ναού περί το 1100 π.Χ.. Η πεταλοειδής κοιλάδα της Ανδαλουσίας έχει εξαιρετική ομοιότητα με την πλατωνική περιγραφή της Ατλαντίδος. Η καταστροφή της Ατλαντίδος έγινε από αλλεπάλληλους διαδοχικούς σεισμούς και κυματοσυρμούς. 

Οι Άτλαντες αποτελούν ένα σύνολο λαών οι οποίοι επιτέθηκαν εναντίον των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου. Κατά τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο οι Άτλαντες συναντήθηκαν σε άγνωστη περιοχή με τους κραταιούς Αχαιούς οι οποίοι τους προκάλεσαν κόπωση. 

Οι Άτλαντες ως Λαοί της Θάλασσας, μετά την "συνάντηση" με τους Αχαιούς υπέστησαν συντριβή από τους Αιγυπτίους. Ο Πλάτων αναφέρεται σε μερικούς εκ των βασιλέων των Αθηνών. Ο πλήρης κατάλογος αυτών είναι ως εξής: Κέκροψ, Ερυσίχθων, Κραναός, Εριχθόνιος, Πανδίων, Ερεχθεύς, Κέκροψ, Πανδίων, Αιγεύς, Θησεύς, Μενεσθεύς. 

Η Αθήνα δεν ανήκει προφανώς στην 10η χιλιετηρίδα π.Χ.. Επομένως ούτε και η Ατλαντίς. Η Ατλαντίς ήταν η προιστορικη Ταρτεσσός η οποία καταστράφηκε βιαίως και όχι όπως η επόμενη που εσβυσε σταδιακώς από τα ποτάμια ιζήματα του Γκουανταλκιβίρ. 

Τόσο η προϊστορική Αθήνα όσο και η προϊστορική Ταρτεσσός υπέστησαν σεισμικές καταστροφες από διαφορετικές αιτίες στα τέλη του 13ου με αρχές 12ου αιώνος π.Χ..

Δείτε το Βίντεο : https://youtu.be/tNztiKmgB4M?si=vNuSA_LjFR5wKxeu

Τηλέμαχος, ένας εύελπις νεανίας. - Από την ομιλία της Κυρίας Λιάτσας στην Λέσχη Ανάγνωσης Ωραιοκάστρου

Αρχαία Λύρα - Κλεόπας : Ode to the Sun , Ωδή στον Ήλιο

Τι είναι η Ζέα και γιατί απαγορεύτηκε στην Ελλάδα;

 

Για τους περισσότερους Έλληνες η ζέα είναι μία άγνωστη τροφή.

 

 Όχι άδικα, θα έλεγε κανείς, αφού για πολλά χρόνια το δημητριακό είχε εξαφανιστεί από τη χώρα. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 30, ένας νόμος για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία απαγόρευσε όχι μόνο την καλλιέργεια της ζέας στο εσωτερικό της χώρας, αλλά ακόμη και το να αναφέρεται ως όρος στα λεξικά. Όπως ήταν λοιπόν αναμενόμενο με το πέρασμα των χρόνων, το δημητριακό ξεχάστηκε, ενώ οι μετέπειτα γενιές δεν έμαθαν καν την ύπαρξή του.

Οι Έλληνες στερήθηκαν έτσι για πολλά χρόνια ένα πολύτιμο αγαθό, το οποίο βέβαια άλλες χώρες συνέχιζαν να καλλιεργούν και να απολαμβάνουν. 

Πολλές θεωρίες συνωμοσίας έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί γύρω από αυτή την εξαφάνιση. 

Αυτό που έχει σημασία όμως είναι πως το δημητριακό τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει αργά και σταθερά να επανέρχεται στη χώρα, ενώ το μόνο που μένει είναι να εξοικειωθούμε μαζί του και να αρχίσουμε να το χρησιμοποιούμε.

Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι; 

Η απάντηση για πολλούς είναι μια και στηρίζεται στις αρχές που έθεσε ο πατέρας της Ιατρικής ο Ιπποκράτης, που έλεγε «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και «φάρμακο σου είναι η τροφή σου».

Στηριζόμενη σε αυτές τις ρήσεις, η κ. Δήμητρα Τυλλιανάκη, χειρουργός οδοντίατρος, αν και ξεκίνησε από την κλασική ιατρική, στην πορεία ασχολήθηκε και με την ομοιοπαθητική αλλά και τη διεξοδική μελέτη των διατροφικών συνηθειών στις εποχές του Ιπποκράτη και του Πυθαγόρα.

Ο λόγος που το έκανε ήταν για να απαντήσει σε ένα ερώτημα που τη βασάνιζε έντονα. «Γιατί παρά την εξέλιξη της επιστήμης θερίζουν οι ασθένειες; 

Ο καρκίνος, τα καρδιοεγκεφαλικά και τα αυτοάνοσα νοσήματα;» Ψάχνοντας τις απαντήσεις άρχισε να αμφισβητεί τη θεραπεία μόνο με φάρμακα και στάθηκε στην ολιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου. Μάλιστα η ίδια αν και μαραθωνοδρόμος, διαπίστωσε ότι παρά τον υγιεινό τρόπο ζωής της, έκανε και λάθη, που δε γνώριζε.

Ένα από αυτά… κατανάλωνε ψωμί και μακαρόνια, κατανάλωνε δηλαδή σιτάρι. 

Και τί το «κακό» έχει το σιτάρι; Γλουτένη. 

Μια ουσία που βρίσκεται παντού στη σύγχρονη διατροφή και κρατάει σε «υπνηλία» τον εγκέφαλο. 

Οι αρχαίοι, σιτάρι δεν έβαζαν στο στόμα τους. 

Διότι δεν υπήρχε. Καλλιεργούσαν το δημητριακό Ζέα, πλούσιο σε μαγνήσιο που θεωρείται η τροφή του εγκεφάλου.

«Πριν ασχοληθώ με τη μελέτη της Ιπποκράτειας διατροφής, νόμιζα ότι έκανα καλή διατροφή, αλλά δεν έκανα. Κατανάλωνα ψωμί και μακαρόνια. 

Όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, στην αρχαιότητα δεν έτρωγαν στάρι. 

Υπήρχε ένα δημητριακό το «Ζέα» το οποίο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, «τροφή» του εγκεφάλου. 

Για αυτό και οι προγονοί μας ήταν έξυπνοι. 

Υπάρχει μεγάλη πιθανότατα αυτό να οφείλεται στο ότι δεν έτρωγαν στάρι που έχει γλουτένη, ουσία που συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει.

Μια άλλη ουσία που έχει το συγκεκριμένο δημητριακό είναι το αμινοξύ Λυσίνη το οποίο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει ελάχιστη γλουτένη».

Η κ. Τυλλιανάκη ζυμώνει το ψωμί της με Ζέα και φτιάχνει και τα μακαρόνια της από το ίδιο δημητριακό. Είναι σούπερ τροφή και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα για να χορτάσει ο οργανισμός. Η καλλιέργεια του απαγορεύτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.

Alexios Donas

George Christodoulou

25 Νοεμβρίου, Γιορτής της αγίας Αικατερίνης σήμερα και δεν είναι τυχαίο.

 

Γιορτής της αγίας Αικατερίνης σήμερα και δεν είναι τυχαίο. Κατά την προσφιλή συνήθεια των Χριστιανών να αντιγράφουν και να βάζουν στη θέση των Ελλήνων Θεών, φιλοσόφων, έναν δικό τους άγιο, αποδίδοντας τους τις ιδιότητες και τα χαρίσματα των Ελλήνων, τοποθέτησε την Αγία Αικατερίνη στην Θέση της Υπατίας, αποδίδοντας της σπάνια μόρφωση, την ομορφιά και την αγάπη της στους αρχαίους φιλοσόφους. 

 

ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΤΙΑ

(Ελληνίδα φιλόσοφος)

(Αλεξάνδρεια 4ος -5ος μΧ αιώνας )

 

Θρήνησε Δία κι εσείς Ολύμπιοι θεοί ξυπνήστε

και θρηνήστε την όμορφη ΥΠΑΤΙΑ την Αλεξανδρινή,

την τελευταία πρόμαχο της σκέψης της αρχαίας,

που Μαραθώνες φύλαξε σε χώρα μακρινή.

Άνοιξη ήταν, μια άνοιξη ράθυμη και πανούργα,

που υποσχόταν έρωτες, αγάπες κι ομορφιές.

Μα αλλιώς το αποφάσισαν τα οργισμένα στίφη ,

που στης αγάπης τ ’όνομα σκορπούσαν μαχαιριές.

Η αμαρτωλή Αλεξάνδρεια, πόρνη φτιασιδωμένη,

π’ αγκομαχούσαν πάνω της του κόσμου οι φυλές,

και που το πνεύμα τ’ άφθαρτο το ελληνικό ανθούσε ,

από ιδέες ξενόφερτες δέχεται απειλές.

Ήταν μια λυγερόκορμη, μια Έλληνίδα κόρη ,

που σ’ εσχατιές κρατ’ άσβεστο το φως τ’ αληθινό΄

και τα σοφά τα λόγια της μοσχοβολούν ΕΛΛΑΔΑ,

σε ταραγμένο δύσκολο και ύπουλο καιρό.

Τον ήλιο είχε στα μαλλιά, την αστραπή στα μάτια,

φεγγοβολούσε αρχαία θεά, η άγια της μορφή,

Μα του κακού οι δαίμονες με το σταυρό στο χέρι,

στην ΥΠΑΤΙΑ έστησαν ενέδρα δολερή.

- Είν’ άπιστη, είναι μάγισσα, υπηρέτρια του διαβόλου»

κραύγασαν σαν διαλάλησε «είμαι Ελληνίδα εγώ

και κουβαλώ στις πλάτες μου αιώνων ιστορία΄

του μέγιστου πολιτισμού εγώ ‘μαι το παρόν».

Πρώτα γυμνώνουν το κορμί το άσπιλο το θείο

κι αφού βορρά το άφησαν σε μάτια αμαρτωλά,

με κοφτερά το ξέσχισαν όστρακα ακονισμένα

κι απέκοψαν την κεφαλή με τ’ όμορφα μαλλιά.

Κομμάτια η σάρκα η ολόλευκη πετιέται στα σοκάκια.

Ρέει το αίμα τ’ άλικο, τ’ αγνό, τ’ ελληνικό.

Σαν κόρεσαν τη λύσσα τους τα αιμοβόρα κτήνη,

ρίχνουν τα μέλη στην πυρά να κάψουν το κακό.

Αγία δεν την έχρισαν την πάνσοφη Ελληνίδα,

η μνήμη της πετάχτηκε στο άπειρο γυμνή,

στο πάνθεο το ελληνικό της πρέπει όμως μια θέση

και κάθε γνήσιος Έλληνας πρέπει να την υμνεί.

Μα έγινε αστέρι αθάνατο στα ουράνια τα πλάτη,

αγγελιοφόρο μήνυμα στη δουλωμένη γη ,

πώς ξύπνησαν οι αρχέγονες οι κοιμισμένες μνήμες

κι η Ελλάδα πάλι θα γενεί νέα φωτός πηγή.

Θρήνησε Αλεξάνδρεια την ΥΠΑΤΙΑ που χάνεις ,

ας κρατήσουμε στη μνήμη της ενός λεπτού σιγή,

στην όμορφη φιλόσοφο την Ελληνίδα κόρη,

την ΥΠΑΤΙΑ την άγνωστη την Αλεξανδρινή.

Τώρα που «ήγγικε ο καιρός» ώ !Έλληνες τολμήστε,

στης ΥΠΑΤΙΑΣ τα βήματα να γίνουμε ουραγοί

και με το φως το ελληνικό π’ αναίσχυντα μας κλέβουν

ν’ ανάψουν φάροι φωτεινοί σ’ ολόκληρη τη γη

 

ΥΠΑΤΙΑ

(Ελληνίδα φιλόσοφος)

(Αλεξάνδρεια 4ος -5Ος μΧ αιώνας )

 

Θρήνησε Δία κι εσείς Ολύμπιοι θεοί ξυπνήστε

και θρηνήστε την όμορφη ΥΠΑΤΙΑ την Αλεξανδρινή,

την τελευταία πρόμαχο της σκέψης της αρχαίας,

που Μαραθώνες φύλαξε σε χώρα μακρινή.

Άνοιξη ήταν, μια άνοιξη ράθυμη και πανούργα,

που υποσχόταν έρωτες, αγάπες κι ομορφιές.

Μα αλλιώς το αποφάσισαν τα οργισμένα στίφη ,

που στης αγάπης τ ’όνομα σκορπούσαν μαχαιριές.

Η αμαρτωλή Αλεξάνδρεια, πόρνη φτιασιδωμένη,

π’ αγκομαχούσαν πάνω της του κόσμου οι φυλές,

και που το πνεύμα τ’ άφθαρτο το ελληνικό ανθούσε ,

από ιδέες ξενόφερτες δέχεται απειλές.

Ήταν μια λυγερόκορμη, μια Έλληνίδα κόρη ,

που σ’ εσχατιές κρατ’ άσβηστο το φως τ’ αληθινό΄

και τα σοφά τα λόγια της μοσχοβολούν ΕΛΛΑΔΑ,

σε ταραγμένο δύσκολο και ύπουλο καιρό.

Τον ήλιο είχε στα μαλλιά, την αστραπή στα μάτια,

φεγγοβολούσε αρχαία θεά, η άγια της μορφή,

Μα του κακού οι δαίμονες με το σταυρό στο χέρι,

στην ΥΠΑΤΙΑ έστησαν ενέδρα δολερή.

- Είν’ άπιστη, είναι μάγισσα, υπηρέτρια του διαβόλου»

κραύγασαν σαν διαλάλησε «είμαι Ελληνίδα εγώ

και κουβαλώ στις πλάτες μου αιώνων ιστορία΄

του μέγιστου πολιτισμού εγώ ‘μαι το παρόν».

Πρώτα γυμνώνουν το κορμί το άσπιλο το θείο

κι αφού βορρά το άφησαν σε μάτια αμαρτωλά,

με κοφτερά το ξέσχισαν όστρακα ακονισμένα

κι απέκοψαν την κεφαλή με τ’ όμορφα μαλλιά.

Κομμάτια η σάρκα η ολόλευκη πετιέται στα σοκάκια.

Ρέει το αίμα τ’ άλικο, τ’ αγνό, τ’ ελληνικό.

Σαν κόρεσαν τη λύσσα τους τα αιμοβόρα κτήνη,

ρίχνουν τα μέλη στην πυρά να κάψουν το κακό.

Αγία δεν την έχρισαν την πάνσοφη Ελληνίδα,

η μνήμη της πετάχτηκε στο άπειρο γυμνή,

στο πάνθεο το ελληνικό της πρέπει όμως μια θέση

και κάθε γνήσιος Έλληνας πρέπει να την υμνεί.

Μα έγινε αστέρι αθάνατο στα ουράνια τα πλάτη,

αγγελιοφόρο μήνυμα στη δουλωμένη γη ,

πώς ξύπνησαν οι αρχέγονες οι κοιμισμένες μνήμες

κι η Ελλάδα πάλι θα γενεί νέα φωτός πηγή.

Θρήνησε Αλεξάνδρεια την ΥΠΑΤΙΑ που χάνεις ,

ας κρατήσουμε στη μνήμη της ενός λεπτού σιγή,

στην όμορφη φιλόσοφο την Ελληνίδα κόρη,

την ΥΠΑΤΙΑ την άγνωστη την Αλεξανδρινή.

Τώρα που «ήγγικε ο καιρός» ώ !Έλληνες τολμήστε,

στης ΥΠΑΤΙΑΣ τα βήματα να γίνουμε ουραγοί

και με το φως το ελληνικό π’ αναίσχυντα μας κλέβουν

ν’ ανάψουν φάροι φωτεινοί σ’ ολόκληρη τη γη

 

Ελένη Μανιωράκη

 

ΟΡΣΗΙΔΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

Γράφει η Γεωργία Σκαπινάκη

Ορσηίς

Η μητέρα των Ελλήνων

Στην ελληνική μυθολογία η Ορσηίδα (Ορσηίς) ήταν η νύμφη που έμελλε να γίνει η μητέρα όλων των Ελλήνων. Η νύμφη Ορσηίδα παντρεύτηκε το γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, Έλλην…

Σύμφωνα με τον μύθο μετά τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία. 

Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό: Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.

Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.

Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσηίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων.

Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους. 

Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ’ αυτόν. 

Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού

Ο Απολλόδωρος μας λέγει:

[Α 7,2] […] Ζεὺς δὲ πέμψας Ἑρμῆν πρὸς αὐτὸν ἐπέτρεψεν αἱρεῖσθαι ὅ τι βούλεται· ὁ δὲ αἱρεῖται ἀνθρώπους αὐτῷ γενέσθαι. καὶ Διὸς εἰπόντος ὑπὲρ κεφαλῆς ἔβαλλεν αἴρων λίθους, καὶ οὓς μὲν ἔβαλε Δευκαλίων, ἄνδρες ἐγένοντο, οὓς δὲ Πύρρα, γυναῖκες. ὅθεν καὶ λαοὶ μεταφορικῶς ὠνομάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶας ὁ λίθος. γίνονται δὲ ἐκ Πύρρας Δευκαλίωνι παῖδες Ἕλλην μὲν πρῶτος, ὃν ἐκ Διὸς γεγεννῆσθαι <ἔνιοι> λέγουσι, <δεύτερος δὲ> Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσας τῆς Ἀττικῆς, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος. [Α 7,3] Ἕλληνος δὲ καὶ νύμφης Ὀρσηίδος Δῶρος Ξοῦθος Αἴολος. αὐτὸς μὲν οὖν ἀφ᾽ αὑτοῦ τοὺς καλουμένους Γραικοὺς προσηγόρευσεν Ἕλληνας, τοῖς δὲ παισὶν ἐμέρισε τὴν χώραν· καὶ Ξοῦθος μὲν λαβὼν τὴν Πελοπόννησον ἐκ Κρεούσης τῆς Ἐρεχθέως Ἀχαιὸν ἐγέννησε καὶ Ἴωνα, ἀφ᾽ ὧν Ἀχαιοὶ καὶ Ἴωνες καλοῦνται, Δῶρος δὲ τὴν πέραν χώραν Πελοποννήσου λαβὼν τοὺς κατοίκους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Δωριεῖς ἐκάλεσεν, Αἴολος δὲ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Θεσσαλίαν τόπων τοὺς ἐνοικοῦντας Αἰολεῖς προσηγόρευσε, καὶ γήμας Ἐναρέτην τὴν Δηιμάχου παῖδας μὲν ἐγέννησεν ἑπτά, Κρηθέα Σίσυφον Ἀθάμαντα Σαλμωνέα Δηιόνα Μάγνητα Περιήρην, θυγατέρας δὲ πέντε, Κανάκην Ἀλκυόνην Πεισιδίκην Καλύκην Περιμήδην.[…]

Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη Α’, 7,2-3.

Απόδοση:

«[…]Ο Ζεύς, στέλνοντας του τον Ερμή, τον προέτρεψε να διαλέξει ότι θέλει. 

Κι αυτός διάλεξε να του γεννήσει ανθρώπους. Όπως του είπε λοιπόν ο Ζευς, έπαιρνε λίθους και τους πετούσε πάνω από το κεφάλι του. Όσοι πέταξε ο Δευκαλίωνας έγιναν άνδρες, όσοι έταξε η Πύρρα γυναίκες. Για αυτό και ονομάστηκαν λαοί μεταφορικά, από το λάας που είναι ο λίθος. 

Ο Δευκαλίωνας απέκτησε από την Πύρρα δυο υιούς, πρώτο τον Έλληνα, που όπως λένε κάποιοι, γεννήθηκε από τον Δία και δεύτερο τον Αμφικτύονα, που έγινε βασιλιάς στην Αττική μετά τον Κραναό, και μία θυγατέρα, την Πρωτογένεια, που από τον Δία γέννησε τον Αέθλιο. 

Από τον Έλληνα και τη νύμφη Ορσηίδα γεννήθηκαν ο Δώρος, ο Ξούθος και ο Αίολος. 

Αυτός ονόμασε Έλληνες τους λεγόμενους Γραικούς και μοίρασε τη χώρα τα παιδιά του. 

Ο Ξούθος, που πήρε την Πελοπόννησο, απέκτησε από την Κρέουσα, κόρη του Ερεχθέα, τον Αχαιό και τον Ίωνα, από τους οποίους ονομάστηκαν οι Αχαιοί και οι Ίωνες. 

Ο Δώρος έλαβε την περιοχή πέρα από την Πελοπόννησο και ονόμασε τους κατοίκους της με το όνομά του Δωριείς. Ο Αίολος, ως βασιλέας στην περιοχή της Θεσσαλίας, ονόμασε του κατοίκους της Αιολείς, παντρεύτηκε την Εναρέτη, κόρη του Δηίμαχου, και απέκτησε επτά γιούς, τον Κρηθέα, τον Σίσυφο, τον Αθάμαντα, τον Σαλμωνέα, τον Δηιόνα, τον Μάγνητα και τον Περιήρη, και πέντε κόρες, τις Κανάκη, Αλκυόνη, Πεισιδίκη, Καλύκη και Περιμήδη. […]»

Στο προαύλιο του «Ναού των Ελλήνων», στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης (κατασκευασμένο από τον υπεραθλητή ,παγκοσμίου αναγνώρισης, μαραθωνοδρόμο Αριστοτέλη Κακογεωργίου) υπάρχει το μοναδικό πανελλαδικά μαρμάρινο σύμπλεγμα (ανδριάντας) της ολότελα άγνωστης μητέρας των Ελλήνων, που στην ιερή αγκαλιά της, κρατά τρυφερά τα παιδιά της Δώρο, Ξούθο, Αίολο, απ’ τους οποίους προήλθαν οι βασικές φυλές των Ελλήνων!»

 

Γεωργία Σκαπινάκη