Εικόνες από την Ερμούπολη Σύρου, την πρώτη πρωτεύουσα της τότε ελεύθερης Ελλάδος και σήμερα πρωτεύουσα των Κυκλάδων

 

Μία βόλτα στην παραλία της Ερμούπολης για να την γνωρίσουμε. Η πρώτη μας εντύπωση είναι πως βρισκόμαστε σε μία πεντακάθαρη πόλη, με αρκετά μεγάλη κίνηση στους δρόμους της αλλά με ευγενικούς οδηγούς που σέβονται και δίνουν πάντα προτεραιότητα στους πεζούς ! Ένα πλοίο της Γραμμής ξεφορτώνει

Στην παραλία βλέπουμε ένα υπέροχο άγαλμα της Θεάς Νίκης, βρίσκεται ακριβώς όπως κατεβαίνουμε από το Δημαρχείο για την παραλία εκεί που καταλήγει ο δρόμος.  Εδώ βρίσκεται και η καλύτερη Ταβέρνα, 'Συριανή Κουζίνα'' του Αλέξανδρου, αν έλθετε να την επισκεφτείτε, αξίζει ! Τηλ. 22810-86015  Κι αν χρειαστείτε ΤΑΧΙ η Στέλλα η ταξιτζού θα σας εξυπηρετήσει με δωρεάν ξενάγηση και έγκυρες πληροφορίες για οτιδήποτε που αφορά την διαμονή σας στη Σύρο... 6936721828

Το Δημαρχείο της Σύρου στην Ερμούπολη, ενα υπέροχο νεοκλασικό κτήριο του 18ου αιώνα με μια μεγάλη πλατεία στρωμένη με μάρμαρο, όπως και ο δρόμος που κατεβαινει για την παραλία

0

Ο Δρόμος που μας πηγαίνει στην περιοχή Βαπόρια, στη βόρειο ανατολική μεριά της Ερμούπολης

Η Περιοχή Βαπόρια της Ερμούπολης. Παρατηρούμε πως από τα σπίτια που είναι χτισμένα δίπλα στη θάλασσα υπάρχουν σκαλάκια που κατεβαίνουν από κάθε σπίτι

Μία πρωινή βόλτα στην παραλία με φόντο τα Ναυπηγεία και μία θαλαμηγό που ήρθε μόλις και πάει να δέσει...

Επίσκεψη στο Δημαρχείο πρωί πρωί. Μας έχει εντυπωσιάσει η εξωτερική του εμφάνιση και θέλουμε πολύ να το δούμε και από μέσα...

Με το που μπαίνουμε στο Δημαρχείο βλέπουμε μπροστά μας ένα υπέροχο άγαλμα του Δημάρχου Βαφιαδάκη, δεν γνωρίζουμε πολλά γιατί δεν υπήρχε ξεναγός, όμως σίγουρα θα είναι από τους πρώτους Δημάρχους της Σύρου

Μέσα στο Δημαρχείο βλέπουμε μεγάλους διαδρόμους, υψηλά ταβάνια, μάρμαρα κάτω, κίονες και μαρμάρινες σκάλες φθαρμένες από την πολύ χρήση και τα χρόνια ! Μας έκαναν μεγάλη εντύπωση !

Η Εξώπορτα του Δημαρχείου που βλέπει τον δρόμο που κατεβαίνει στη Θάλασσα όπου εκεί στην παραλία είναι και το άγαλμα της Νίκης

 

Από την πάνω αριστερή μεριά του Δημοτικού Μεγάρου της Ερμούπολης, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο είναι από τα πρώτα στην ελεύθερη Ελλάδα και  ιδρύθηκε το 1834

 

 Φύγαμε τώρα για την Ανω Σύρο...

Εδώ βρισκόμαστε στην άνω Σύρο και στο επάνω τέρμα, από εκεί προχωρούμε για την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται εκεί ψηλά και που σίγουρα θα πήρε την θέση κάποιου αρχαιοελληνικού Ναού..... Είναι ένας συνδυασμός με αρχαιοελληνικούς κίονες, μάρμαρα και ένα ανάμικτο καθολικό και ορθόδοξο περιβάλλον....

Τα στενά σοκάκια με το μάρμαρο στη μέση που δείχνει πως είναι ένα κεντρικό σοκάκι που διασχίζει την Άνω Σύρο... Αν δεν θέλετε να μη χαθείτε στα στενάκια να ακολουθείτε τα σοκάκια με το μάρμαρο στη μέση...

Το Μεγάλο Σάββατο, για την ορθοδοξία, πήγαμε στην Ανάσταση στον Ναό του Αγίου Νικολάου, όπου κι εδώ παρατηρήσαμε κίονες αρχαιοελληνικούς και ένα συνδυασμό καθολικού και ορθόδοξου ρυθμού...

Ο Μαρμάρινος δρόμος τη νύχτα, αυτός που κατεβαίνει από το Δημαρχείο για την παραλία της Ερμούπολης

Το πρωί καναμε μια μεγάλη βόλτα στην παραλία της Ερμούπολης, απο τα Ναυπηγεία μέχρι την άλλη άκρη στα ανατολικά

Από εδώ στον λιμενοβραχίονα βλέπουμε την παραλία και στο βάθος τρεις εκκλησίες στους τρεις λόφους, αριστερά του Αγίου Γεωργίου στην άνω Σύρο, στον κεντρικό λόφο την εκκλησία της Αναστάσεως με τον ομώνυμο συνοικισμό και δεξιά πιο χαμηλά την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην περιοχή Βαπόρια

Σήμερα πήραμε το ΚΤΕΛ για μια βόλτα στην κεντρική και νότια Σύρο. θα κάνουμε μία διαδρομή περνώντας από όλα τα παραθαλάσσια χωριά που το καλοκαίρι είναι γεμάτα με παραθεριστές για τα μπάνια τους. Φεύγουμε από την Ερμούπολη για το Κίνι, ειναι περίπου 10 χλμ

Το Κίνι είναι πολύ όμορφο σε έναν κόλπο με ωραία θάλασσα. Περισσότερα δεν γνωρίζουμε γιατί λόγο της Ανάστασης ήταν όλα κλειστά

Το επόμενο χωριό ο Γαλησσάς, όπου εκεί υπάρχουν και τα ερείπια της αρχαίας Γαλησσού, που φυσικά βρίσκονται όπως όλα τα αρχαία μας στο περιθώριο....

Συνεχίζουμε μετά την Γαλησσό για τον Φοινικα

και την Ποσειδωνία σε έναν μεγάλο κόλπο

Πάμε για Μέγα Γιαλό..

Γιά Βάρη

Για Αζόλιμνο

Πολύ όμορφη η Αζόλιμνο

Και κλείνοντας τον κύκλο μετά την Αζόλιμνο επιστρέφουμε στην Ερμούπολη

Την επομένη πάμε πάλι στην Άνω Σύρο σε ένα πολύ όμορφο καφέ-ουζερί με μπαλκόνι και θέα κάτω την Ερμούπολη...

Και την επομένη το πρωί πάμε πάλι στην παραλία της Ερμούπολης για να δούμε τώρα από το αντίθετο μέρος την Άνω Σύρο....

Η περιοχή της Άνω Σύρου στην  Ερμούπολη

Τελευταία μας επίσκεψη στο εργατοϋπαλληλικό κέντρο στην Ερμούπολη. Ένα κτίριο κόσμημα του 1870 με αρχαιοελληνικές παραστάσεις και εικόνες μεγάλων ανδρών της αρχαιότητας και της επανάστασης του 1821 !

Εδώ τελειώνει και η πενταήμερη εκδρομή μας στη Σύρο με το ταξιδιωτικό γραφείο της Ζωής ( http://enimerosiseola.blogspot.gr/2016/12/92.html?spref=fb ) Που ήταν και πολύ εξυπηρετικό σε όλα!! 

Αφήνουμε το αεροδρόμιο της Ερμούπολης για Αθήνα...

Όμορφη Ερμούπολη, θα ξαναρθουμε !!!

Μετά από ένα 20λεπτο πτήση βλέπουμε το Λαγονήση ! Φτάσαμε Αθήνα !

Νικόλαος Παζαίτης

ΑΔΩΝΙΣ - ΑΔΩΝΙΑ Σταύρωση- επιτάφιος -Ανάσταση

 

Ο Θεός που πεθαίνει κι ανασταίνεται, είναι μια πολύ παλιά ιστορία για τους Έλληνες κι είναι ο Ορφέας , ο Άδωνις ή κι ο Διόνυσος που αργότερα αντικαταστάθηκαν από τον Χριστό. Μεγάλης σύλληψης και άξια να μελετηθεί η ιστορία του Αδώνιδος, για να ερμηνευτεί η ιερότητα κι ο αιτία της συμμετοχής των Ελλήνων στην εορτή του Επιταφίου και της Ανάστασεως:

Κάποτε η Αμαζόνα Μύρρα καυχήθηκε ότι είναι ομορφότερη από την Αφροδίτη. Τότε η θεά την έκανε να ερωτευθεί τον πατέρα της. Ένα βράδυ η Μύρρα μεθυσμένη ενώθηκε μαζί του. Την άλλη μέρα όταν ανακάλυψε τι είχε κάνει πήγε σε ένα δάσος να κρυφτεί. Η θεά την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα δέντρο που ονομάστηκε «Μυρσίνη».(Μυρτιά). Αργότερα από τον φλοιό αυτού του δέντρου γεννήθηκε ο Άδωνις.

Η Αφροδίτη έδωσε το βρέφος στην Περσεφόνη να το μεγαλώσει στο βασίλειο του Άδη. Ο Άδωνις έγινε ένας πανέμορφος άντρας. Τόσο η Περσεφόνη όσο και η Αφροδίτη τον ερωτεύτηκαν. Την διαμάχη αυτή ανέλαβε να λύσει ο Δίας. Αποφάσισε ότι ο Άδωνις το ένα τρίτο του χρόνου μπορεί να τον περνάει με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου με την Αφροδίτη, και το υπόλοιπο χρόνο όπου εκείνος ήθελε.

Η Αφροδίτη, όμως χρησιμοποιώντας την μαγική της ζώνη, επηρεάζει τον Άδωνι, ο οποίος τελικά αποφασίζει να περνά το ένα τρίτο (τέσσερις μήνες) στον κάτω κόσμο με την Περσεφόνη και τα υπόλοιπα δύο τρίτα (οκτώ μήνες) στον επάνω κόσμο με την Αφροδίτη.

Έτσι λοιπόν κάθε φορά που ο Άδωνις κατέβαινε στον κάτω κόσμο η φύση πάγωνε και τα λουλούδια μαραίνονταν, ενώ η Αφροδίτη έμενε στο παλάτι της αναμένοντας την άφιξή του. Η κάθοδος του Άδωνιδος συμβόλιζε τον χειμώνα.

Όταν ο Άδωνις ανέβαινε στον επάνω κόσμο τότε η φύση τον πρώτο καιρό άνθιζε και το επόμενο διάστημα καρποφορούσε. Τα χωράφια λουλούδιαζαν και τα δέντρα άνθιζαν. Η Αφροδίτη έφευγε από το θεϊκό της παλάτι στον Όλυμπο και απολάμβανε τον έρωτά της με τον Άδωνι στην φύση, στα βουνά και στα δάση. Ο Άρης σύζυγος της Αφροδίτης τυφλωμένος από ζήλεια μεταμορφωμένος σε αγριογούρουνο τραυμάτισε θανάσιμα τον Άδωνι. Η Αφροδίτη θρηνεί « τον ωραίον κάλλει παρά πάντων βροτούς» δηλαδή τον ομορφότερον των θνητών. Και ο επιτάφιος θρήνος "γλυκύ μου έαρ, που έδυ σου το κάλλος» που η Παναγία μοιρολογεί τον νεκρό Ιησού, είναι αντιγραφή του θρήνου της Αφροδίτης προς τον Πανώριο Άδωνι

Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο εόρταζαν στην Αθήνα, αλλά και σε μερικές άλλες πόλεις της Ελλάδας τα «Αδώνια μυστήρια», δηλαδή τον θάνατο (επιτάφιο) και την Ανάσταση του Αδώνιδος.

Στην Αθήνα οι γυναίκες θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Αδώνιδος και της Αφροδίτης.

Το ομοίωμα του Αδώνιδος το άλειφαν με μύρο, το έντυναν με λευκά ρούχα. Τέλος το τύλιγαν σε λευκό σεντόνι, το στεφάνωναν και το στόλιζαν με λουλούδια. Μετά ακολουθούσε ο θρήνος και τέλος το περιέφεραν ως επιτάφιο.

Οι γυναίκες με λυμένα τα μαλλιά τους, όπως η Αφροδίτη, και ξυπόλητες με θρήνους και οδυρμούς και με την συνοδεία αυλού, έκανα περιφορά του επιταφίου στους δρόμους της πόλης του ομοιώματος του Αδώνιδος . Η περιφορά γινόταν μόνο από γυναίκες. Κατόπιν πήγαιναν σε πηγές ή ποτάμια και έριχναν το ομοίωμα του Άδωνιδος στα νερά παρακαλώντας να επιστρέψει ο θεός από τον κάτω κόσμο.

Η δεύτερη ημέρα ήταν ημέρα χαράς και εόρταζαν την Ανάσταση του θεού και την άφιξή του στον επάνω κόσμο. Παρέθεταν πλούσια γεύματα συνοδευόμενα από χορούς και τραγούδια. Η σταύρωση- ο επιτάφιος και η Ανάσταση ( ενός νεώτερου Θεού) είναι αρχαία Ελληνικά αρχέτυπα κλεμμένα από τον Χριστιανισμό. Για πολλά χρόνια ακόμη και σήμερα, το Πάσχα ονομαζόταν Λαμπρή και τα ρούχα που μας αγόραζαν οι γονείς μας λαμπριάτικα. Η εβραϊκή λέξη Πάσχα επεβλήθη πολύ αργότερα. Για μας τους Έλληνες η Λαμπριάτικη ατμόσφαιρα είναι γνώριμη, είναι βαθιά ριζωμένη στα κύτταρά μας, γιατί την έχουμε ζήσει πολλές φορές χιλιάδες χρόνια πριν.

Γι’αυτό την γιορτάζουμε όπως κανένας λαός στην γη.

ΚΑΛΗ ΛΑΜΠΡΗ

 

Ελένη Μανιωράκη

 

Γιατί η Αστρονομία ξεκίνησε από την Ελλάδα.. - Πόσο ρόλο έπαιξαν οι αρχαίοι Έλληνες στην εξέλιξη του κόσμου; Η αστρονομία ήταν κάτι που ενδιέφερε πολλούς επιστήμονες της αρχαίας Ελλάδας και έτσι εξέλιξαν αυτή την επιστήμη όπως και πολλές άλλες ταυτόχρονα.

Απαγγελία Δελφικών Παραγγελμάτων | Οικονομικό Φόρουμ Δελφών - Οι μικροί μας μαθητές απήγγειλαν κάποια από τα πιο γνωστά Δελφικά Παραγγέλματα στην έναρξη του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.

Ποια είναι η κατάλληλη εποχή για κάθε φρούτο και λαχανικό;

 

Είναι γεγονός ότι σήμερα χάρη στα θερμοκήπια, έχουμε την δυνατότητα να καταναλώνουμε σχεδόν κάθε φρούτο και λαχανικό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου!  Είναι επίσης γεγονός όμως ότι κάθε φρούτο και λαχανικό χρειάζεται τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες και τον απαραίτητο χρόνο ωρίμανσης, άρα έχει και την δική του εποχή!   Την περίοδο εκείνη δηλαδή κατά την οποία έχει την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά χωρίς την επιβάρυνση της χρήσης ορμονών, φυτοφαρμάκων και χημικών λιπασμάτων.

Αν θέλετε λοιπόν να τρώτε φρούτα και λαχανικά εποχής και να απολαμβάνετε τα πολύτιμα οφέλη τους, πριν την επόμενη επίσκεψή σας στην λαϊκή, συμβουλευτείτε τον παρακάτω κατάλογο.

 

Ιανουάριος

Φρούτα:  Πορτοκάλι, μανταρίνι, γκρέιπφρουτ, αχλάδι, αβοκάντο

Λαχανικά:  Λάχανο, μπρόκολο, παντζάρι, πράσο, ραδίκι, ρέβα, λαχανάκι Βρυξελλών, σέσκουλο, σπανάκι, φινόκιο, κουνουπίδι, μαρούλι

Φεβρουάριος

Φρούτα:  Πορτοκάλι, μανταρίνι, γκρέιπφρουτ, αχλάδι, αβοκάντο

Λαχανικά:  Λάχανο, πράσο, αντίδι, κουνουπίδι, λαχανάκι Βρυξελλών, μαρούλι, μπρόκολο, παντζάρι, ραδίκι, ρέβα, σέσκουλο, σπανάκι, φινόκιο

Μάρτιος

Φρούτα:  Πορτοκάλι, μανταρίνι, γκρέιπφρουτ, αβοκάντο

Λαχανικά:  Λάχανο, σπαράγγι, αντίδι, αρακάς, κουνουπίδι, λαχανάκι Βρυξελλών, μαρούλι, μπρόκολο, παντζάρι, πράσο, ραδίκι, ρέβα, ραπανάκι, σέσκουλο, σπανάκι, φινόκιο.

Απρίλιος

Φρούτα:  Πορτοκάλι, μανταρίνι, γκρέιπφρουτ, αβοκάντο

Λαχανικά:  Κουνουπίδι, κολοκύθι, ρέβα, αγκινάρα, αρακάς, λάχανο, λαχανάκι Βρυξελλών, μαρούλι, μπρόκολο, παντζάρι, πράσο, ραδίκι, σπαράγγι, σέσκουλο, σπανάκι

Μάιος

Φρούτα:  Πορτοκάλι, γκρέιπφρουτ, φράουλα, κεράσι, μούσμουλο, νεκταρίνι

Λαχανικά:  Βλίτα, φασολάκια, αγκινάρα, σπαράγγι, αγγούρι, μελιτζάνα, αντίδι, αρακάς, κολοκύθι, λάχανο, μάραθος, μαρούλι, παντζάρι, πιπεριά, ραδίκι, ραπανάκι, σέσκουλο, σπανάκι, μπρόκολο

Ιούνιος

Φρούτα:  Φράουλα, βερίκοκο, κεράσι, ροδάκινο, καρπούζι, βύσσινο, μούσμουλο, νεκταρίνι

Λαχανικά:  Ντομάτα, αγγούρι, βλίτα, αρακάς, ραπανάκι, παντζάρι, σπανάκι, πιπεριά, κολοκύθι, μελιτζάνα, φασολάκια, καλαμπόκι

Ιούλιος

Φρούτα:  Κεράσι, βερίκοκο, αχλάδι, βύσσινο,  ροδάκινο, καρπούζι, πεπόνι, νεκταρίνι, δαμάσκηνο

Λαχανικά:  Αγγούρι, αντίδι, αρακάς, βλίτα, κολοκύθι, λάχανο, μάραθος, πιπεριά, ραδίκι, μπάμιες, σέσκουλο, φασολάκια, ντομάτα, ραπανάκι, κολοκύθα, μελιτζάνα, καλαμπόκι

Αύγουστος

 Φρούτα:  Σύκο, αχλάδι, καρπούζι, ροδάκινο, πεπόνι, σταφύλι, δαμάσκηνο

Λαχανικά:  Μπάμιες, αγγούρι, αντίδι, βλίτα, κολοκύθα, κολοκύθι, λάχανο, μάραθος, μελιτζάνα, πιπεριά, ραδίκι, ραπανάκι, σέσκουλο, φασολάκια, ντομάτα, καλαμπόκι

Σεπτέμβριος

 Φρούτα:  Σταφύλι, αχλάδι, μήλο, δαμάσκηνο, καρπούζι, πεπόνι, γιαρμάς, βανίλια, κορόμηλο

Λαχανικά:  Κολοκύθι, φασολάκια, μανιτάρι, ντομάτα, αγγούρι, βλίτα, μελιτζάνα, μπάμιες, πιπεριά, πράσο, σπανάκι, καλαμπόκι

Οκτώβριος

Φρούτα:  Αχλάδι, κυδώνι, μήλο, σταφύλι, λωτός, ρόδι

Λαχανικά:  Μπρόκολο, βλίτα, κολοκύθι, μανιτάρι, μάραθος, μελιτζάνα, πιπεριά, ραπανάκι, φασολάκια, ντομάτα, αγγούρι, αντίδι, κολοκύθα, κουνουπίδι, λάχανο, μαρούλι, πράσο, ραδίκι, σέσκουλο, σπανάκι, ρέβα, φινόκιο

Νοέμβριος

Φρούτα:  Αχλάδι, μήλο, ρόδι, μανταρίνι, πορτοκάλι, σταφύλι

Λαχανικά:  Αντίδι, κουνουπίδι, λάχανο, λαχανάκι Βρυξελλών, μαρούλι, μπρόκολο, παντζάρι, πράσο, ραδίκι, σέσκουλο, σπανάκι, φινόκιο

Δεκέμβριος

Φρούτα:  Πορτοκάλι, μανταρίνι, γκρέιπφρουτ, αχλάδι, αβοκάντο

Λαχανικά:  Αντίδι, κουνουπίδι, λάχανο, λαχανάκι Βρυξελλών, μαρούλι, μπρόκολο, παντζάρι, πράσο, ραδίκι, ρέβα, σέσκουλο, σπανάκι, φινόκιο

Όλο τον χρόνο

Φρούτα:  Μπανάνα, ακτινίδιο

 Λαχανικά:  Κρεμμύδι, σκόρδο, πατάτα, καρότο, λεμόνι, μαϊντανός, άνηθος, σέλινο

 

https://www.diatrofologia.gr/themata-diatrofis/pia-ine-i-katallili-epochi-gia-kathe-frouto-ke-lachaniko

 

 

Σε τούτο τον κωλότοπο είχε πέντε ολόκληρα εργοστάσια που φτιάχνανε κάθε χρόνο πάνω από 350.000 τόννους ζάχαρης.

Σήμερα πήγα στον Πύργο σε μεγάλο κατάστημα χονδρικής για προμήθεια προϊόντων για το αρτοποιείο.

Ζάχαρη ούτε για δείγμα υπάλληλος μου είπε ότι υπάρχει έλλειψη πάνω από μία εβδομάδα.

Ας διαβάσουμε ένα άρθρο από το 2014 για να καταλάβουμε Τι συμβαίνει στη Χώρα .

Μία φορά κι' έναν καιρό, σε τούτο τον κωλότοπο είχε πέντε ολόκληρα εργοστάσια που φτιάχνανε κάθε χρόνο πάνω από 350.000 τόννους ζάχαρης. Με δεδομένο ότι η χώρα χρειάζεται κάπου 320.000 τόννους, ήμασταν απολύτως αυτάρκεις και κάναμε κι εξαγωγές. Παράλληλα, μιας και η ελληνική ζάχαρη φτιάχνεται από τεύτλα (κοινώς παντζάρια ή κοκκινογούλια), πάνω από 100.000 αγρότες καλλιεργούσαν κάπου 460.000 στρέμματα, βγάζοντας σχεδόν 3 εκατ. τόννους τεύτλων ετησίως. Αξίζει να σημειώσουμε ότι από την επεξεργασία των τεύτλων η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (η 100% κρατική μονάδα στην οποία ανήκαν αυτά τα πέντε εργοστάσια) έβγαζε, πλην της ζάχαρης, πολύτιμα υποπροϊόντα όπως 100–120.000 τόννους μελάσσας (υψηλής περιεκτικότητας σε ζαχαρόζη) κι άλλους τόσους τόννους ζαχαρόπιτας (θεωρείται ζωοτροφή υψηλής ποιότητας) και πούλπας (επίσης για ζωοτροφή).

Κι ενώ όλα πήγαιναν καλά, ξαφνικά έβαλε το χέρι της η Ευρωπαϊκή Ένωση και τά ‘κανε ρημαδιό. Τον Φεβρουάριο του 2006, οι υπουργοί γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενέκριναν τη ριζική μεταρρύθμιση του τομέα ζάχαρης στην Ε.Ε. Η μεταρρύθμιση αυτή εστιάστηκε στην κατά 36% περικοπή της εγγυημένης ελάχιστης τιμής της ζάχαρης (από 631,9 ευρώ/τόννο το 2006/2007 σε 404,4 ευρώ/τόννο από το 2009/2010). Επειδή οι υπουργοί καταλάβαιναν ότι αυτή η διαδικασία θα ανάγκαζε πολλούς τευτλοπαραγωγούς να διακόψουν την δραστηριότητά τους, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα Ταμείο Αναδιάρθρωσης το οποίο θα αποζημίωνε όσους έφευγαν από την παραγωγή.

Η αναδιάρθρωση είχε διάρκεια τρία χρόνια (2006–2009) και είχε ως στόχο να μειωθεί η παραγωγή ζάχαρης στην Ευρώπη κατά 14 εκατ. τόννους. Η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε να “συνδράμει” στην επίτευξη του ευρωστόχου αποποιούμενη πάνω από το 50% περίπου της παραγωγής της. Αυτό σήμαινε ότι, ενώ το 2005 βγάλαμε 350.000 τόννους ζάχαρη, το 2010 δεν θα έπρεπε να ξεπεράσουμε τους 158.702 τόννους. Άμεση συνέπεια αυτών των αποφάσεων ήταν να κλείσουν εκείνη την χρονιά (2006) τα ζαχαρουργεία σε Λάρισα και Ξάνθη. Σήμερα, αυτά τα δυο εργοστάσια χρησιμεύουν ως αποθήκες και συσκευαστήρια της ζάχαρης που πλέον εισάγουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες μας ενώ ο υψηλής ποιότητας εξοπλισμός τους παραμένει αδρανής (περιμένοντας, προφανώς, την κατάλληλη στιγμή τής αξιοποίησής του από κάποιον ιδιώτη).

Πάμε τώρα στο σήμερα. Η κάθετη πτώση τής τιμής των τεύτλων έδιωξε από την παραγωγή τούς περισσότερους τευτλοπαραγωγούς και μείωσε την παραγόμενη ποσότητα τεύτλων σε μόλις 350.000 τόννους ενώ χρειαζόμαστε τετραπλάσια. Έτσι, η ΕΒΖ αναγκάζεται είτε να εισάγει τεύτλα είτε να εισάγει έτοιμη ζάχαρη (κυρίως από την Σερβία). Με αυστηρά οικονομικούς όρους μιλώντας, όλα αυτά καθιστούν ασύμφορη την συνέχιση της λειτουργίας τής εταιρείας με την παρούσα μορφή. Γι’ αυτό, η διοίκηση της ΕΒΖ αποφάσισε πρόσφατα το κλείσιμο των ζαχαρουργείων σε Ορεστιάδα και Σέρρες, συνεχίζοντας πλέον την παραγωγή μόνο στο ‑μικρότερο απ’ όλα- εργοστάσιο που βρίσκεται στο Πλατύ Ημαθίας.

Ομολογώ ότι αδυνατώ να αντιληφθώ την λογική των παραμέτρων που ορίζουν την κατά Σημίτη ή Σαμαρά ‑και κατά Ε.Ε. βεβαίως- ανάπτυξη. Ήμασταν αυτάρκεις και αποφασίσαμε να βγάλουμε τα μάτια μας, διαθέταμε πολλή και φτηνή πρώτη ύλη (γι’ αυτό κάναμε κι εξαγωγές) και καταφέραμε να καταστρέψουμε τους παραγωγούς ανεβάζοντας τα κόστη, αναγνωρίζουμε την ανάγκη στήριξης των παραμεθορίων περιοχών και κλείνουμε τρία εργοστάσια-πρότυπα που λειτουργούσαν σ’ αυτές τις περιοχές, δίνουμε γη και ύδωρ στο ιδιωτικό κεφάλαιο και οδηγούμε στην απαξίωση την κρατική περιουσία, είχαμε μια εντυπωσιακών διαστάσεων ζαχαρουργία όπου δούλευαν 1.300 άτομα και την καταντήσαμε σκιά τού εαυτού της που δεν μπορεί να απασχολήσει πάνω από 265 ‑σύντομα δε, πολύ λιγώτερους-εργαζόμενους κλπ. Και το χειρότερο: κλείνουμε εργοστάσια όχι επειδή δεν πάνε καλά ή επειδή είναι ζημιογόνα αλλά επειδή έτσι μας διατάζουν

“Μα τί άλλο μπορούσαμε να κάνουμε αφού αυτή είναι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος. Εμ, αυτό λέω κι εγώ! Της έβγαζε το μάτι τής Ευρωπαϊκής ¨Ενωσης το ότι ήμασταν αυτάρκεις και φτηνοί σε ζάχαρη κι έκανε ό,τι μπορούσε για να μας αναγκάσει να σταματήσουμε την παραγωγή μας και να το γυρίσουμε στην εισαγωγή. Επειδή, προφανώς, έτσι συμφέρει εκείνους που έχουν τα κουμάντα. Γι’ αυτούς νοιάζονταν και γι’ αυτούς θα νοιάζονται πάντα οι Βρυξέλλες

Αυτή είναι η αλήθεια και, αν θέλουμε, ας την καταλάβουμε κι ας αφήσουμε στην πλάνη τους εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν σε μια “ανθρώπινη Ευρώπη των λαών”. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που φτιάχτηκε από το κεφάλαιο για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του, δεν μπορεί ποτέ να γίνει “των λαών”. Θα είναι πάντοτε του κεφαλαίου.

Αναδημοσίευση από teddygr.blogspot.gr

 

Giorgos Alevizopulos

ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ Ανθεστηριών

ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ Ανθεστηριών

Το όνομα Ανθεστήρια ανάγεται στο άνθισμα της γης, της προσφορά ανθέων, αλλά και από το ρήμα «αναθέσσασθαι» που σημαίνει «προσεύχεται υπέρ των νεκρών».

Οι τελετές των ανθεστηρίων γίνονται προς τιμήν του Διονύσου και γίνονται 11η έως 13η Ανθεστηριώνος

Η πρώτη καλείται «Πυθοίγια» άνοιγμα των πίθων που εφυλλάσσετο ο οίνος. Η δευτέρα «Χόες», νεκρικές χοές, τελετουργική οινοποσία.Κι ενώ θα επερίμενε κανείς το κλίμα να είναι ενθουσιώδες η μέρα θεωρείται μυαρά. Οι ψυχές των νεκρών ανακαλούνται και περιφέρονται μεταξύ των ζώντων. Οι ζωντανοί μασούν από το πρωί «ράμνον», φυτό που αναχαιτίζει το κακό από την επαφή των ζωντανών με τους νεκρούς.

Τα ιερά είναι κλειστά (περιεσχοινισμένα), άρα δεν επροσφέροντο θυσίες στους θεούς, γάμοι δεν ετελούντο κι άλειφαν τις πόρτες των σπιτιών με πίσσα. Κατά την εσπέρα πομπή ξεκινούσε από το εν Λίμνες ιερόν όπου μεταφέρεται το άγαλμα του θεού. Την πομπή συνοδεύουν άνθρωποι μεταμφιεσμένοι σε Βάκχες, Νύμφες ή Ώρες. Κάλυπταν τα πρόσωπα τους με «τρυγία» και τραγουδούσαν τραγούδια καθισμένοι επί των αμαξιών « έψαλλαν τα εξ αμάξης».

Σε μία στάση της πομπής επιβιβάζετο η σύζυγος του Βασιλέως,(βασίλιννα) με την συνοδεία δέκα τεσσάρων γυναικών (Γεραραί) επιλεγμένων από τον βασιλιά. Ενώ οι νεαρές τελούν εις το ιερό των Λιμνών ,λατρευτικές πράξεις, η Βασίλιννα συνδειπνεί με το θεόν Διόνυσον στο Βουκολείον πλησίον της αγοράς, όπου τελείται ο μυστικός της γάμος με τον Θεόν Διόνυσο. Το ξημέρωμα της 13ης Ανθεστηριώνος αρχίζει η καθαυτή πένθιμη ημέρα της εορτής.

Τελείται η Πανσπερμία «παν σπέρμα εις χύτρα εψήσαντες». Την πανσπερμία αυτή οι Γεραραί καθιέρωναν με χύτρες τους δέκα τέσσερις βωμούς του Διόνυσου που ιδρύοντο μόνο γι’αυτήν την γιορτή. Θυσίαζαν μόνο στον Χθόνιον Ερμή κι εδοκίμαζαν όλοι οι πολίτες από την χύτρα εκτός των ιερέων.

Αναφέρεται επίσης από τον Θεόπομπο ότι οι διασωθέντες απόν τον κατακλυσμόν του Δευκαλίωνα έβραζαν όποιους σπόρους έβρισκαν για να συνέρθουν από την τρομερή εξάντληση. Οι Χύτρες λοιπόν ετελούντο εις ενθύμιο της σωτηρίας τους .

Επιπλέον κατά την ημέρα των Χύτρων ετελούντο αγώνες λεγόμενοι «Χύτρινοι» που ήταν ως φαίνεται θεατρικός διαγωνισμός κωμωδίας.

Επισφράγισμα της τελετής από όλους εξεπέμπετο η εντολή «Θύραθε Κήρες ουκ ενί Ανθεστήρια».Φύγετε φαντάσματα δεν είναι πια Ανθεστήρια. Έτσι απομάκρυναντο οι ψυχές των νεκρών που περιφέρονταν στην πόλη.

Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά τα Ανθεστήρια: 1)Τιμούμε τους νεκρούς του μεγάλου κατακλυσμού.

2)Είναι εορτή της ανοίξεως, όπου εκ των σπερμάτων αναβλαστάνει νέα ζωή.

3) Είναι εορτή της προσπάθειας αθανατοποιήσεως της ψυχής

4) Είναι η εορτή των άρτι τεθνεώτων. ( η ψυχή των νεκρών έχει ανάγκη να δέχεται δώρα) Τα σημερινά μνημόσυνα είναι απομεινάρια των νεκρικών εθίμων των προγόνων μας. Αναλογιστείτε λοιπόν που έχουν τις ρίζες τους τα σημερινά ψυχοσάββατα_

Θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε όλα αυτά όταν μπορέσουμε να κατανοήσουμε τους μεγάλους συμβολισμούς που κρύβονται μέσα στους μύθους μας που είναι πηγή μεγάλων αληθειών.

 

Πηγή «Ελληνική Θρησκεία» (Π. Μαρίνης)

 

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ

(δασκάλα-λογοτέχνις)

Ελένη Μανιωράκη