Ποιοι βανδάλισαν τον Παρθενών

 

Απευθυνθήκαμε στους καθ’ ύλην αρμόδιους για να απαντήσουν στο παραπάνω ερώτημα. Αυτούς που έχουν μελετήσει όσο κανείς το μνημείο.

Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Στον αρχιτέκτονα αναστηλωτή του Παρθενώνα, αν. καθηγητή του ΕΜΠ Μανόλη Κορρέ, στον έφορο Ακρόπολης και αναπληρωτή διευθυντή του Μουσείου Αλέξανδρο Μάντη και τον καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και διευθυντή του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Νίκο Σταμπολίδη.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΟΡΡΕΣ: «Πελεκούσαν τα πρόσωπα στις μετόπες»

============

«Ολες οι μετόπες του Παρθενώνα βόρειας και δυτικής πλευράς έχουν υποστεί βαριά απολάξευση. Ολες οι κεφαλές των αναγλύφων πελεκήθηκαν άγρια, εκτός της 32ης μετόπης της βόρειας πλευράς γιατί τάχα απεικόνιζε σκηνή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ολα αυτά τεκμαίρονται επί τη βάσει της παρατήρησης των αρχαιολόγων, γιατί δεν υπάρχει καμία πηγή της εποχής εκείνης που να αναφέρεται σε αυτή την καταστροφή.

»Οι χριστιανοί πελεκούσαν τα πρόσωπα, αυτό είναι σχεδόν βέβαιο. Από την άλλη πλευρά μετέτρεπαν τους αρχαίους ναούς σε εκκλησίες. Κι αυτή η συνήθειά τους απέβη σωτήρια για μερικά μνημεία, όπως για παράδειγμα για τον ναό του Ηφαίστου στο Θησείο που μετετράπη σε ναό του Αγίου Γεωργίου κι έτσι σώθηκε. Αλλιώς, ενδεχομένως να είχε λιθολογηθεί και να μην είχαμε τίποτα από αυτόν.

»Σε μια εποχή παρακμής σαν κι αυτή του 4ου-5ου αιώνα μετά Χριστόν, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Περιβάλλον προστασίας των μνημείων δεν υπήρχε. Το αντίθετο θα έλεγα.

Από την Ακρόπολη στην οδό Φιλελλήνων

»Αλλά ας αφήσουμε εκείνη την εποχή και ας έρθουμε στον 19ο αιώνα. Το 1827 οι Τούρκοι ανατίναξαν με πυρίτιδα το χορηγικό μνημείο του Θρασύλου, στη νότια Κλιτύ, πάνω από το θέατρο του Διονύσου. Λίγο αργότερα ο Πιτάκκης, ο πρώτος Ελληνας αρχαιολόγος, συγκέντρωσε τα υπολείμματα των μαρμάρων του Θρασυλίου με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει για την αναστήλωσή του.

»Το 1850 ήταν όλα έτοιμα για να αρχίσει η ανοικοδόμησή του με τα αρχαία μάρμαρα που είχαν συγκεντρωθεί. Εξαιτίας όμως μιας μικρής διακοπής του προγράμματος αυτού λόγω οικονομικών δυσκολιών, τα περισσότερα αρχαία μάρμαρα εκλάπησαν και αφού πελεκήθηκαν απ’όλες τις πλευρές χρησιμοποιήθηκαν στην ανακατασκευή της Ρωσικής Εκκλησίας του Σωτήρα στην οδό Φιλελλήνων. Σήμερα, τα μάρμαρα αυτά αποτελούν βαθμίδες, μαρμαροποδιές, επισκοπικό θρόνο, θωράκια, κιονίσκους αυτής της εκκλησίας. (Φωτογραφία)

Οπως καταλαβαίνετε, και το τεράστιο άγαλμα του Διονύσου που κάποτε έστεκε στην επίστευση του μνημείου του Θρασύλου θα είχε καταστραφεί τελείως αν δεν τύχαινε να το έχει απομακρύνει από εκεί και να το μεταφέρει στο Λονδίνο ο Ελγιν.

Σκοποβολή στον Παρθενώνα

»Θα σας πω και κάτι ακόμη, για να δείτε τι εκτίμηση είχαν οι συμπατριώτες μας στον Παρθενώνα κατά τον 19ο αιώνα. Στη δεκαετία του 1860 άρρενες έφηβοι, γιοι αστών Αθηναίων, ανέβαιναν στη γιορτή της Αναστάσεως στην Ακρόπολη και ασκούνταν στη σκοποβολή. Πυροβολούσαν με τα όπλα τους τη λεοντοκεφαλή που είχε απομείνει στη βορειοανατολική γωνία του Παρθενώνα. Τέτοια επίδειξη παλικαριάς.

»Γι’ αυτό, δεν απορώ για το τι έκαναν οι χριστιανοί τον 4ο και 5ο αιώνα. Ηταν μια εποχή παρακμής. Κι αν θέλετε το βρίσκω ασήμαντο, μπροστά στην καταστροφή που επέβαλε ο Χριστιανισμός για αιώνες στον ελληνικό πολιτισμό. Καταστράφηκε ολοσχερώς το οδικό δίκτυο, ερήμωσαν οι πόλεις, κατέρρευσε η οικονομία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα των αρχαίων, καταλύθηκαν τα πάντα. Χάθηκε ένα κολοσσιαίο κεφάλαιο του ελληνικού πολιτισμού μέσα σε δύο αιώνες.

»Οι επιστήμες σταμάτησαν, όλα όσα είχαν ώς τότε δημιουργηθεί, οι κατακτήσεις της ανθρώπινης σκέψης και φιλοσοφίας, κατέρρευσαν».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΝΤΗΣ: Για να ‘χει φως η εκκλησία καταστράφηκε το αέτωμα

============

«Το ξέρουμε από την αρχαιολογική παρατήρηση. Η καταστροφή έγινε περί τον 5ο-6ο αιώνα στις βόρειες και δυτικές μετόπες καθώς και στο μέσον του ανατολικού αετώματος. Τις νότιες μετόπες δεν τις πείραξαν καθόλου, γιατί κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι Κένταυροι είχαν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό και στη νέα θρησκεία. Η έκρηξη του Μοροζίνι το 1687 εκτίναξε τις μεσαίες μετόπες της νότιας πλευράς που από τότε χάθηκαν. Σε όλα τα εγχειρίδια αναφέρεται ότι για να εξασφαλιστεί φως στην αψίδα της Βασιλικής που κτίστηκε στον Παρθενώνα καταστράφηκαν τα κεντρικά αγάλματα του ανατολικού αετώματος. Στα σχέδια του Κάρεϊ (1674) φαίνεται η τρύπα του ανατολικού αετώματος».

ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΜΠΟΛΙΔΗΣ: «Δεν ήταν όλοι οι χριστιανοί ίδιοι»

============

«Δεν μπορεί να πει ποτέ κανείς ποιοι ήταν ακριβώς, διότι τέτοιου είδους πράξεις γίνονται συνήθως από φανατισμένα πλήθη ή ομάδες συχνά υποκινούμενες. Η Ιστορία στον ρου της έχει πολλά τέτοια παραδείγματα. Για το κάψιμο π.χ. της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας δεν μπορεί κανείς να προδιορίσει τον τύπο των ανθρώπων που προέβησαν σε αυτή την ενέργεια. Γιατί σε έναν ομαδικό βανδαλισμό ποτέ δεν ξέρεις αν έχουν παρεισφρύσει στοιχεία που ανήκουν στην “ομάδα πρωτοβουλίας” ή όχι. Πρέπει να είναι κανείς πολύ επιφυλακτικός, γιατί μπορεί ο βανδαλισμός να έχει γίνει από ένα χέρι και η σφραγίδα της ταυτότητας να έχει χαραχθεί από άλλο χέρι μεταγενέστερα. Πάντως, οι βανδαλισμοί τέτοιου είδους γίνονται πάντα σε εποχές που υπάρχει κρίση. Σε μια περίοδο που δεν υπάρχει ένα απόλυτο status quo και ομάδες πολιτικές, θρησκευτικές και άλλες συγκρούονται για να υπερισχύσουν και ξεσπούν στα μνημεία. Είμαι βέβαιος ότι αυτό ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Παρθενώνα.

Η επικράτηση του Χριστιανισμού με το διάταγμα των Μεδιολάνων (312-313) του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ένα διάταγμα ανεξιθρησκίας, η μετέπειτα αναβίωση των ειδώλων με τον Ιουλιανό τον Παραβάτη (361-363) και στη συνέχεια με τον Μέγα Θεοδόσιο, που ανακηρύσσει τη χριστιανική θρησκεία ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας (380), ήταν μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ένα συνεχές πισωγύρισμα. Ολα αυτά στον 4ο αιώνα. Δεν μπορεί οι εναλλαγές αυτές να μη δημιούργησαν αντιπαλότητες και αντεκδικήσεις.

Θεωρώ επίσης βέβαιο ότι, όπως υπήρχαν κρυπτοχριστιανοί πριν από τον Μ. Κωνσταντίνο, έτσι θα υπήρχαν και κρυπτοειδωλολάτρες μετά τον Θεοδόσιο. Γι’ αυτό πολύ συχνά βλέπουμε οι Χριστιανοί να χρησιμοποιούν τους αρχαίους ναούς. Τους μετατρέπουν σε εκκλησίες με αποτέλεσμα να τους προστατεύουν. Αν ήταν φανατισμένοι, θα τους γκρέμιζαν συθέμελα και σήμερα δεν θα είχαμε καν Παρθενώνα.

Στις Συρακούσες βλέπεις σήμερα την Αρχιεπισκοπή τους να είναι κτισμένη πάνω στον ναό της Αθηνάς. Τους δε μεγάλους λίθινους λέβητες να τους χρησιμοποιούν για το αγίασμα. Εξαρτάται λοιπόν για ποια ποιότητα χριστιανών μιλάμε. Γιατί όλοι οι χριστιανοί δεν ήταν ίδιοι». 

 

[Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009]

Πανορμίτης Σπανός

 

ΟΙ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ παραποιώντας... Όταν αναφέρονται στον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ

 

...

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

ΟΙ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ παραποιώντας ως συνήθως τα λεγόμενα των προγόνων μας πολλές φορές αναφέρονται στον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ για να δικαιολογήσουν την μεγάλη μας αγκαλιά στους συρφετούς της οικουμένης, χωρίς φυσικά να γνωρίζουν (ή κάνουν πως δεν γνωρίζουν) ποια ήταν και είναι, η έννοια και η σημασία της φιλοξενίας μας στους ξένους η οποία βασιζότανε στους νόμους του Πλάτωνα.

Οι προγονοί μας λοιπόν (κι εμείς οι προγονόπληκτοι όπως μας αποκαλούν) διέκριναν τους ξένους σε τέσσερα είδη.

Ο οποιοσδήποτε αποδείξει ότι υπάρχει σχέση έστω και μεταφορικής ή αλληγορικής σημασίας με τους ξένους των Νόμων του Πλάτωνα και τους λαθρομετανάστες αλλοδαπούς που ''φιλοξενούμε στην χώρα μας'' θα κατέβω σε διαδήλωση υπέρ των λαθρομεταναστών!

1) Το πρώτον είδος είναι οι θερινοί επισκέπτες καθώς τα διαβατικά πτηνά, και από αυτούς οι περισσότεροι κυριολεκτικώς, καθώς πετούν μέσω θαλάσσης προς χάριν χρηματισμού είναι εμπορευόμενοι και μεταπηδούν κατά την καλοκαιρινή περίοδο σε άλλες πόλεις. Αυτούς πρέπει να τους υποδεχόμαστε στην αγορά, τα λιμάνια και τα δημόσια οικοδομήματα έξω από τα τείχη της πόλεως και πλησίον σ` αυτά οι διορισμένοι άρχοντες να προσέχουν μήπως κάποιος απ` αυτούς είναι παράνομος και να του απονέμουν ορθώς την δικαιοσύνη σχετιζόμενοι μαζί τους όσον το δυνατόν ολίγον διά τα απολύτως αναγκαία. (δεν εννοεί μόνιμη εγκατάσταση).

2) Το δεύτερον είδος είναι οι αληθινοί θεατές όλων των θεαμάτων και ακροατές όλων των μουσικών ακροαμάτων. Για όλους λοιπόν αυτούς πρέπει να υπάρχουν καταλύματα πλησίον των προσκυνημάτων ευτρεπισμένα προς υποδοχή.

Αυτούς τους ξένους πρέπει να τους επιμελούνται και να τους περιποιούνται οι ιερείς και οι επίτροποι των ναών, έως ότου να συμπληρωθεί κατάλληλος χρόνος της διαμονής, και αφού δουν και ακούσουν όλα εκείνα, διά τα οποία ήρθαν, να αναχωρήσουν χωρίς να κάμουν ή να πάθουν κανένα κακό. Δικασταί δε γι' αυτούς να είναι οι ιερείς αν κανείς αδικεί κάποιον από αυτούς ή αυτοί αδικούν κάποιον άλλον, εφ' όσον το αδίκημα είναι κατώτερο των πενήντα δραχμών. Εάν δε εγερθεί εναντίον αυτών μεγαλύτερη καταγγελία, αυτοί πρέπει να δικάζονται εμπρός εις τους αγορανόμους. (Μέχρι εδώ ομιλεί για Έλληνες φιλοξενούμενους από Έλληνες).

3) Τρίτον είδος ξένων, τους οποίους πρέπει να υποδεχόμαστε δημοσίως, είναι όσοι έρχονται από άλλην χώρα διά κάποιαν δημοσίαν υπόθεσιν, τους οποίους πρέπει να υποδέχονται μόνον οι στρατηγοί και οι ίππαρχοι και οι ταξίαρχοι, την δε επιμέλεια περί αυτών ας αναλάβει μαζί με τους πρυτάνεις μόνον εκείνος, ο οποίος φιλοξενεί τον ξένο στην οικίαν του (!)

4) Το τέταρτον δε είδος είναι μεν σπάνιο, αλλά αν τύχη κάποτε να έλθει κανείς, όστις αποτελεί τον αντίποδα των ερχομένων εις την πόλιν μας θεατών εξ άλλης χώρας, πρώτον μεν να μην είναι ηλικίας κατωτέρας των πενήντα ετών, συνάμα δε να έχει την απαίτηση να δει κάτι τι, στις άλλες πόλεις, υπέροχον διά την καλλονήν του, ή και να δείξει ο ίδιος κάτι τι, εις άλλην πόλιν. (Πολιτιστική ανταλλαγή). Επίσης ας πηγαίνει χωρίς εντολή οποιοσδήποτε τέτοιος στις θύρες των πλουσίων και των σοφών, αν είναι και αυτός παρόμοιος. Λόγου χάριν ας υπάγει στην οικία του επιμελητού της όλης εκπαιδεύσεως ως ξένος, έχοντας πολλή εκτίμηση σε αυτόν τον ξένο, ή εις την οικία κάποιου νικηφόρου στην αρετή. Σχετισθείς δε μαζί με αυτούς και άλλα διδάξας εις αυτούς, άλλα δε μαθαίνοντας από αυτούς, ας κατευοδωθεί ως φίλος από φίλους τιμηθείς με τα ανάλογα δώρα και τας τιμάς.

Με αυτούς λοιπόν τους νόμους πρέπει μία πόλη να υποδέχεται όλους τους ξένους των άλλων χωρών και να αποστέλλει τους ιδικούς της, τιμώντας τον ξένιο Δία, και να μην κάμνει ξενηλασίας από τας τραπέζας και τας θυσίας, καθώς κάμνουν τα θρέμματα του Νείλου, ούτε με αγρίας προκηρύξεις.

Μετά τιμής και πικρίας

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

(Το παρόν κείμενο αποτελεί απόσπασμα επιστολής την οποία έστειλα στις 14/9/2012 στα προσωπικά email του τότε Υπουργού Προστασίας του Πολίτη και του Υπουργού Παιδείας. Κι επειδή όπως ήταν αναμενόμενο δεν μου απάντησαν ποτέ, συμπεριελήφθη στο βιβλίο μου με τίτλο ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ).

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΣΧΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ

 

....στον υπολογισμό του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πάσχα, μας απομακρύνουν διττώς από το γράμμα αλλά και το πνεύμα του όρου της Νικαίας. Έτσι ώστε να είναι φανερό ότι ενώ τηρείται η συνοδική διάταξη ως προς το Ιουδαϊκό Πάσχα (που δεν τηρούν οι δυτικές εκκλησίες), παραβιάζεται εν τούτοις ως προς το ουσιαστικότερο μέρος της, ως προς την πρώτη δηλαδή Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΣΧΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ...

...Η ελληνική πολιτεία ανακίνησε το ημερολογιακό θέμα το 1919, οπότε μετά από γνωμάτευση μιας ειδικής επιτροπής η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε παμψηφεί ότι «η μεταβολή του Ιουλιανού ημερολογίου μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους δύναται να γίνει... της εκκλησίας κρατούσης μέχρι του νέου επιστημονικού ημερολογίου, το Ιουλιανόν». Κι έτσι η ελληνική πολιτεία με το νομοθετικό διάταγμα της 18ης Ιανουαρίου 1923, που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιανουαρίου, αντικατέστησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο με το Γρηγοριανό και όρισε την έναρξη της εφαρμογής του τη 16η Φεβρουαρίου 1923 που ονόμασε 1η Μαρτίου. Αφαιρέθηκαν δηλαδή 13 ημέρες από το έτος 1923, γιατί στις 10 ημέρες λάθους μεταξύ Γρηγοριανού και Ιουλιανού από το 325 έως το 1582 είχε επέλθει καθυστέρηση και άλλων τριών ημερών στα περίπου 340 χρόνια που είχαν παρέλθει από την πρώτη εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου.

Επειδή όμως η Εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο υπήρξε οξεία αντίδραση του λαού όταν ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου δε συνέπεσε με την Εθνική μας Εορτή της 25ης Μαρτίου. Έτσι με ομόφωνη και πάλι απόφασή της η Εκκλησία της Ελλάδος «λαμβάνουσα μεν υπ' όψιν την εκ της διαφοράς του εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το επικρατήσαν ήδη πολιτικόν ημερολόγιον προερχομένην σύγχυσιν παρά τω λαώ και την εκ ταύτης θρησκευτικήν βλάβην αυτού, ανταποκρινομένη δε εις την πανταχόθεν εκδηλουμένην επιθυμίαν, αποφασίζει όπως αφομοιώση το εκκλησιαστικό ημερολόγιον προς το πολιτικόν...». Έτσι από τις 23 Μαρτίου 1924 το εκκλησιαστικό ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου που ακολουθεί και υπολογίζεται, ακόμη και σήμερα, με βάση το Ιουλιανό ή Παλαιό Ημερολόγιο.

Η διαφορά όμως του εορτασμού του Πάσχα από τις δυτικές και τις ανατολικές εκκλησίες δεν βασίζεται μόνο στο λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου αλλά και στον επίσης ελλιπή Μετωνικό Κύκλο (5ος αιώνας π.Χ.) με τον οποίο η Ορθόδοξη εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των εαρινών πανσελήνων. Γιατί σύμφωνα με τον Σεληνιακό κύκλο του Μέτωνα 19 Ιουλιανά έτη είναι περίπου ίσα με 235 σεληνιακούς συνοδικούς μήνες. Υποτίθεται δηλαδή ότι μετά παρέλευση 19 ετών οι ημερομηνίες των πανσελήνων επαναλαμβάνονται. Αυτό όμως δεν είναι τελείως ακριβές.

Επειδή σήμερα γνωρίζουμε ότι ένας συνοδικός μήνας είναι ίσος με 29,530588 ημέρες οι 235 μήνες του μετωνικού κύκλου μας κάνουν 6.939,688180 ημέρες. Γνωρίζουμε επίσης ότι το τροπικό (ηλιακό) έτος έχει διάρκεια 365,242199 ημέρες, που σημαίνει ότι στα 19 έτη του μετωνικού κύκλου θα έχουμε 6.939,601781 ημέρες. Ανάμεσα στους 235 συνοδικούς μήνες και τα 19 τροπικά έτη υπάρχει μια διαφορά 0,086399 της ημέρας, ή 2 ώρες, 4 λεπτά και 24,8736 δευτερόλεπτα σε κάθε 19ετή κύκλο.

Με την πάροδο όμως των ετών τα λάθη αυτά έχουν συσσωρευτεί. Έτσι στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, προστίθεται και το λάθος του 19ετούς μετωνικού κύκλου, το οποίο ανέρχεται σήμερα σε 5 περίπου ημέρες. Η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία, παρ' όλο που όπως είπαμε έχει αποδεχτεί από το 1924 το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις ακίνητες εορτές, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο αλλά και τον κύκλο του Μέτωνος, για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα.

Οι δυτικές Εκκλησίες αντίθετα χρησιμοποιούν μία πιο σύγχρονη και ακριβή μέθοδο υπολογισμού. Έτσι ώστε αν μεταξύ της 21ης Μαρτίου και της 3ης Απριλίου (δηλαδή της 21ης Μαρτίου στο Γρηγοριανό ημερολόγιο και της 21ης Μαρτίου στο Ιουλιανό) τύχει να συμβεί πανσέληνος, οι δυτικές Εκκλησίες την αποδέχονται κανονικά ως την πρώτη εαρινή πανσέληνο του «Όρου της Νικαίας».

Η Ορθόδοξος Εκκλησία όμως δεν την θεωρεί σαν πρώτη εαρινή πανσέληνο, παρ' όλο που στην πραγματικότητα είναι, και περιμένει την επομένη πανσέληνο.

Αν πάλι δεν σημειωθεί πανσέληνος στην περίοδο των 13ων αυτών ημερών, τότε συμβαίνουν τα εξής: είτε (1) το Πάσχα των Ορθοδόξων συμπίπτει με το Πάσχα των Δυτικών, όπως έγινε για παράδειγμα τα έτη 2011 (24 Απριλίου), 2010 (4 Απριλίου), 2007 (8 Απριλίου) κλπ, είτε (2) λόγω του λάθους των 5 ημερών του μετωνικού κύκλου, το Ορθόδοξο Πάσχα γιορτάζεται μία εβδομάδα αργότερα από το Πάσχα των Δυτικών. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το Δυτικό Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 22ας Μαρτίου και 25ης Απριλίου, ενώ το Ορθόδοξο Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 4ης Απριλίου και 8ης Μαΐου (π.χ. το 1983).

Έτσι πολλές φορές αντί να γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, εμείς το γιορτάζουμε μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο. Μερικές φορές μάλιστα το γιορτάζουμε τη δεύτερη Κυριακή της δεύτερης πανσελήνου της άνοιξης, αντί της πρώτης Κυριακής μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο που όρισε η Σύνοδος της Νικαίας.

Έτσι λοιπόν τα δύο αυτά υπολογιστικά μαθηματικά-αστρονομικά σφάλματα, των 5 ημερών του κύκλου του Μέτωνος και των 13 ημερών του Ιουλιανού ημερολογίου, που υπεισέρχονται στον υπολογισμό του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πάσχα, μας απομακρύνουν διττώς από το γράμμα αλλά και το πνεύμα του όρου της Νικαίας. Έτσι ώστε να είναι φανερό ότι ενώ τηρείται η συνοδική διάταξη ως προς το Ιουδαϊκό Πάσχα (που δεν τηρούν οι δυτικές εκκλησίες), παραβιάζεται εν τούτοις ως προς το ουσιαστικότερο μέρος της, ως προς την πρώτη δηλαδή Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο.

Η διαφορά αυτή δεν άπτεται καθόλου πάνω σε δογματικά θέματα της Χριστιανικής Εκκλησιαστικής λατρείας ή θρησκείας. Γιατί όπως είδαμε το όλο θέμα του προσδιορισμού της εορτής του Πάσχα είναι ένα απλό αστρονομικό-μαθηματικό πρόβλημα. Γι' αυτό άλλωστε και οι πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες Δημήτριος και Αθηναγόρας, πρότειναν «…πρώτον πανορθόδοξον και δεύτερον Πανχριστιανικήν ιεράν συμφωνίαν, προς καθορισμόν σταθεράς Κυριακής διηνεκώς από κοινού εορτασμού του ενός Χριστιανικού Πάσχα υφ’ απάντων των ανά την Οικουμένην Χριστιανών…..» αν και προς το παρόν δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.

Διονύσης Π. Σιμόπουλος, «Ο Καθορισμός του Πάσχα»,

Dionysios Simopoulos

200 χρόνια πόλη ''Ελλάδα'' (ΗΠΑ) και τα χάλια (απούσας) Ελλάδας

  

Η γελοιότητα, αχρηστία υπουργείου Εξωτερικών, με τους ''ημέτερους, διπλωμάτες-τουρίστες''

 

Ευτυχώς μία νεοσύστατη Οργάνωση (Hellenes-USA), ''αντικατέστησε'' τους άχρηστους υπουργείου Εξωτερικών, Ομογ. Οργανώσεων, Αρχιεπισκοπής κλπ και με μήνυμά της στην πόλη, τίμησε την επέτειο. Φυσικά και το ''ΚΑΛΑΜΙ'' που έχει αναδείξει το ζήτημα από 1994, έκανε ανάρτηση στο twitter.

..........

Aς υποθέσουμε ότι στα βόρεια π.χ. της Πολιτείας Νέας Υόρκης, υπάρχει μία πόλη που ονομάζεται ''Toυρκία'' ή μία πόλη που ονομάζεται ''Ισραήλ''. Ας υποθέσουμε ότι η πόλη πήρε το όνομά της πριν 200 χρόνια γιά να τιμήσει την Τουρκία ή το Ισραήλ. Ας υποθέσουμε ότι 22 Μαρτίου 2022 η πόλη εόρταζε τα 200 χρόνια της. Φαντάζεστε τι δραστηριότητες θα είχαν οι διπλωματικές αποστολές Τουρκίας ή Ισραήλ αντίστοιχα, στην πόλη και στις ΗΠΑ;;; Tι δραστηριότητες θα είχαν οι ομογενειακές Οργανώσεις Τουρκίας ή Ισραήλ αντίστοιχα, στην πόλη και στις ΗΠΑ;;;

Στις 22 Μαρτίου 2022, η πόλη ''Ελλάδα'' (Greece) στα βόρεια της Πολιτείας Νέας Υόρκης, εόρτασε τα 200 χρόνια της. Πήρε το όνομά της 1822, όπως αναφέρεται στην ιδρυτική πράξη, «γιά να τιμήσει την Ελλάδα, την επανάσταση των Ελλήνων (1821) και ότι η (αρχαία) Ελλάδα πρόσφερε στην ανθρωπότητα».

Και όπως ήταν αναμενόμενο, διπλωματικές αποστολές άχρηστων διαπλεκόμενων διπλωματών-τουριστών στις ΗΠΑ, ως άσχετοι, ούτε ασχολήθηκαν. Η πόλη ''Ελλάδα'' εόρτασε τα 200 χρόνια της, Τρίτη 22 Μαρτίου 2022, με την Ελλάδα (και Ομογένεια, Αρχιεπισκοπή) απούσα.

Στις 22 Μαρτίου 2022, ιστορική επέτειο των 200 χρόνων της πόλης, η απόλυτη σιωπή, από ελληνικής πλευράς, δηλ. κυβέρνηση-κράτος Ελλάδας, πρεσβεία-προξενείο, ομογενειακές Οργανώσεις.

Mε τιμητική εξαίρεση την νεοσύστατη Οργάνωση Hellenes-USA... (Διαβάστε το μήνυμα του πρόεδρου της Οργάνωσης, δικηγόρου Δημ. Καυκά, στην πόλη Ελλάδα- Greece).

Ο δε ανιστόρητος και διαπλεκόμενος αρχιεπίσκοπος (έδρα Νέα Υόρκη) ήταν σε εκδήλωση του '΄ψώνιου'' πολιτειακού γερουσιαστή Λου Ραπτάκη, μαζί με χαζοπρόεδρους Βοστώνης, στο Ροντ 'Αϊλαντ.

Χρειάζονται σχόλια γιά την πρεσβεία μας και γιά το γεν. προξενείο στην Νέα Υόρκη;;; Γιά την πρέσβειρα Αλεξ. Παπαδοπούλου και τον γεν. πρόξενο Κων/νο Κούτρα;;; Υπάρχουν στις ΗΠΑ, όπως έχει αποδειχτεί, γιά να εξυπηρετούν συμφέροντα, όχι της Ελλάδας, αλλά π.χ. των διαπλεκόμενων, αρχιεπ. Ελπιδοφόρου και πρ. υφυπουργού Αντ. Διαματάρη, επειδή έτσι συμφέρει και την οικογένεια Μητσοτάκη. (Με τους άχρηστους, γελοίους της Ομοσπονδίας Νέας Υόρκης, δεν αξίζει να ασχοληθούμε).

..............

Τον χρόνο 2016, 15 Απριλίου, με πρωτοβουλία του εκδότη του ''Κ'' και τις συντονισμένες ενέργειές του, γιά πρώτη φορά η Ελλάδα αξιώθηκε να στείλει εκπρόσωπό της και να τιμήσει την πόλη Ελλάδα στις ΗΠΑ. Ως απεσταλμένος του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ήρθε ο υφυπουργός Τέρενς Κουίκ.

Μετάφερε στην πόλη μήνυμα γραπτό του πρωθυπουργού και τιμητική διάκριση από τον τότε πρόεδρο Δημοκρατίας. Στην σεμνή τελετή στο Δημαρχείο, η χορωδία Ελληνόπουλων της ενορίας του Ευαγγελισμού και η χορωδία του γυμνάσιου ''Αθηνά'' τραγούδησαν αντίστοιχα τους εθνικούς ύμνους Ελλάδας και ΗΠΑ. Στον υφυπουργό, εκπρόσωπο του πρωθυπουργού, ο δήμος της πόλης Ελλάδα, έδωσε αναμνηστικά δώρα γιά τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και γιά τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

'Ηταν η πρώτη και τελευταία εκδήλωση-τιμή στην πόλη Ελλάδα, που τιμά διαχρονικά την πατρίδα μας και την επανάσταση 1821.

Χρόνια πολλά ''Ελλάδα''.

( Γ. Λυκ. )

https://www.kalami.us/2022/omogeneia/200yrs-town-greeceNY.html

 

Αγρότης ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ - Υβρίδια και παραδοσιακές ποικιλίες: Τι σημαίνει αυτή η διάκριση;

 

Αγρότης ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ - Υβρίδια και παραδοσιακές ποικιλίες: Τι σημαίνει αυτή η διάκριση;

Υβρίδια καλούνται τα φυτά, τα οποία προκύπτουν από τη διασταύρωση διαφορετικών ποικιλιών του ίδιου είδους και παρουσιάζουν “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά σε σχέση με τα φυτά από τα οποία προέρχονται, όπως: αύξηση της παραγόμενης ποσότητας, διευκόλυνση για πολυήμερες μεταφορές, αύξηση του μεγέθους των καρπών, ανθεκτικότητα σε ασθένειες, σε χημικά φάρμακα ή λιπάσματα και ακραία καιρικά φαινόμενα, ομογενοποίηση των παραγόμενων προϊόντων για τη διευκόλυνση της τυποποίησής τους, μορφοποίησή τους για χάρη της καταναλωτικής αισθητικής (πχ φρούτα χωρίς κουκούτσια ή ευθύγραμμες πιπεριές, που να βολεύουν στο τηγάνισμα…), Αυτές οι «βελτιώσεις» και εξυπηρετούν εμπορικούς σκοπούς. Τα υβρίδια παρουσιάζουν το αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό, ότι τα φυτά που προέρχονται από σπόρους υβριδίων κατά κανόνα δεν εμφανίζουν τα “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά ή παράγουν στείρους σπόρους. Λόγω του ότι τα υβριδιακά φυτά είναι πιο παραγωγικά και έχουν αυξημένο ποσοστό νερού στη σύνθεσή τους, έχουν ανά μονάδα βάρους μικρότερη συγκέντρωση θρεπτικών συστατικών. Αγοράζοντας λοιπόν μια υβριδιακή τομάτα, αγοράζουμε κατά μεγάλο ποσοστό νερό. Η υψηλότερη τιμή μιας τομάτας παραδοσιακής ποικιλίας συνδέεται άμεσα με την χαμηλότερη παραγωγικότητα του φυτού, που σημαίνει αυτόματα την μεγαλύτερη συγκέντρωση θρεπτικών συστατικών σε σχέση με μια αντίστοιχη υβριδιακή. Η σημερινή εντατική γεωργία που χρησιμοποιεί τους βιομηχανικούς σπόρους παράγει ποσότητες «άδειας μάζας» με μειωμένα θρεπτικά συστατικά και πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος, που χρειαζόμαστε σήμερα τα συμπληρώματα διατροφής.

Σύντομο σπορο-ιστορικό: Αρχικά οι σπόροι παράγονταν αποκλειστικά από γεωργούς, οι οποίοι «εξημέρωναν» και βελτίωναν τα διάφορα άγρια είδη και δημιούργησαν τα σημερινά καλλιεργούμενα φυτά, όπως το σιτάρι, το καλαμπόκι το ρύζι κλπ. Αργότερα, μέρος της γενετικής βελτίωσης πέρασε στα χέρια δημόσιων ερευνητικών Ινστιτούτων, τα οποία άρχισαν μέσα από πειράματα να εισάγουν σταδιακά τη λογική των υβριδίων, προσφέροντας με τη σειρά τους νέες - υβριδιακές αυτή τη φορά - ποικιλίες αγροτικών φυτών. Τις τελευταίες όμως δεκαετίες, οι δημόσιοι βελτιωτές δεν χρηματοδοτούνται επαρκώς και αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό το μερίδιο της ιδιωτικής βιομηχανίας σποροπαραγωγής.

Σπόροι της Βιομηχανίας: Οι σπόροι της ιδιωτικής βιομηχανίας σποροπαραγωγής καλύπτονται από πνευματικά δικαιώματα (ή πατέντες στην περίπτωση των γενετικά τροποποιημένων–Γ.Τ.Ο.). Τα υβρίδια πρώτης γενιάς (F1) των σπόρων της βιομηχανίας διασπώνται στην δεύτερη γενιά και έτσι ο σπόρος που ενδεχόμενα να κρατήσει ο γεωργός, δεν αναπαράγεται σωστά. Επομένως, είτε για νομικούς είτε για πρακτικούς λόγους, ο παραγωγός δεν μπορεί να κρατήσει σπόρο για την επόμενη χρονιά και άρα πρέπει να τον αγοράσει ξανά από τις εταιρίες. Οι σπόροι αυτοί έχουν υψηλή παραγωγικότητα, αλλά είναι ταυτόχρονα και ευπαθείς και απαιτούν σημαντικές εισροές από λιπάσματα και παρασιτοκτόνα. Η ίδια εταιρεία που έχει πατεντάρει το υβρίδιο, πουλάει και το ζιζανιοκτόνο που αντέχει το φυτό, όπως και τα ανάλογα λιπάσματα. Επομένως εντείνεται η εξάρτηση του γεωργού από φάρμακα και από την αγορά νέου σπόρου κάθε χρόνο. Οι βιομηχανικοί σπόροι είναι κατάλληλοι για την εντατική γεωργία. Η δημιουργία τους βασίζεται στους παλιούς σπόρους και στα άγρια είδη, αλλά η νομοθεσία επιτρέπει στις εταιρίες να μην αποκαλύπτουν τις πηγές που χρησιμοποίησαν κι έτσι δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τι περιέχει ο νέος σπόρος, ούτε τη διαδικασία με την οποία έγινε η «βελτίωση» του, αν δηλαδή χρησιμοποιήθηκε ακτινοβολία, χημική επεξεργασία ή άλλη μέθοδος.

Τις τελευταίες δεκαετίες η βιομηχανία σποροπαραγωγής χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλη συγκέντρωση δύναμης. Οι μεγάλες εταιρίες συνεχώς εξαγοράζουν τις μικρές και τις μεσαίες με αποτέλεσμα, δέκα μόνον πολυεθνικές να ελέγχουν το 73% της παγκόσμιας εμπορικής διακίνησης σπόρων. Οι περισσότερες, είναι εταιρίες παραγωγής αγροχημικών ουσιών. Μέσω της εμπορίας σπόρων προωθούν κυρίως τα χημικά τους προϊόντα από τα οποία κερδίζουν πολύ περισσότερα χρήματα. Η δύναμη που έχει αποκτήσει η βιομηχανία σποροπαραγωγής επηρεάζει και το μοντέλο της γεωργίας που η κοινωνία επιλέγει για το μέλλον της (εντατική χημική ή ήπια πολύ-λειτουργική), αλλά και τα κριτήρια της γενετικής βελτίωσης (το είδος των ποικιλιών που τρώμε).

Η Δύναμη της Ιδιωτικής Βιομηχανίας Σποροπαραγωγής αντανακλάται στη νομοθεσία: Όλοι οι σπόροι στην ΕΕ, για να κυκλοφορήσουν στο εμπόριο πρέπει να εγγραφούν σε επίσημο κατάλογο. Η εγγραφή απαιτεί Ομοιομορφία και Σταθερότητα, χαρακτηριστικά που αντιστοιχούν στη φύση των σπόρων της βιομηχανίας λόγω της πολύ στενής γενετικής τους βάσης. Αντίθετα οι σπόροι των γεωργών, που διαθέτουν μια πολύ ευρεία γενετική βάση και προσαρμοστικότητα, δεν χαρακτηρίζονται σταθεροί. Ο νομοθέτης θεώρησε αυτήν την ιδιότητα αρνητική και μέσω του καταλόγου, εξόρισε τους παραδοσιακούς σπόρους από την αγορά αφήνοντας βέβαια κάποια παράθυρα και παρεκκλίσεις, που δεν διευκολύνουν τον μικρο-μεσαίο γεωργό. Πέραν αυτού, η εγγραφή στον κατάλογο έχει κόστος και γραφειοκρατικές διαδικασίες, που εύκολα μπορεί να αντιμετωπίσει μια μεγάλη εταιρία αλλά είναι δυσβάστακτα για έναν μεμονωμένο παραγωγό.

Oι Παραδοσιακές Ποικιλίες

Κάθε χώρα διαθέτει ένα μεγάλο φυσικό θησαυρό, την γενετική ποικιλότητα, δηλαδή ποικιλία λαχανικών και φρούτων, καθώς και σπάνια είδη ζώων, προσαρμοσμένα όλα στις συγκεκριμένες κλιματικές συνθήκες. Οι παραδοσιακοί γεωργοί είχαν φτάσει με τον καιρό να έχουν μια ποικιλία για σχεδόν κάθε ανάγκη, π.χ. μια ποικιλία που θα την φύτευαν αν προβλεπόταν ξηρασία ή μια ποικιλία που θα άντεχε σε κάποια αρρώστια. Ήξεραν πως να απομονώσουν κάποιο χαρακτηριστικό. Με την έλευση των μονοπωλίων βλέπουμε τις ποικιλίες που κληροδοτήθηκαν από γενιά σε γενιά, να εγκαταλείπονται, χάριν του σπόρου που αγοράζει ο αγρότης από το μαγαζί. Οι ποικιλίες που ήταν προσαρμοσμένες στις ειδικές ανάγκες της περιοχής και ήταν αποτέλεσμα επίπονης προσπάθειας αιώνων, κινδυνεύουν σοβαρά από ολοσχερή εξαφάνιση, ενώ καλλιεργείται σκόπιμα η αποκλειστική εξάρτηση των εντόπιων παραγωγών και κατ' επέκταση όλης της εγχώριας παραγωγής από εταιρείες εμπορίας υβριδίων. Σύμφωνα με έρευνες στην Ελλάδα, μόνο το 1% των εγχώριων ποικιλιών σίτου και το 2-3% των λαχανικών, που υπήρχαν πριν από πενήντα χρόνια, διασώζεται υπό καλλιέργεια σήμερα. Προβλέπεται ότι σύντομα το 90% των παραδοσιακών Ευρωπαϊκών ποικιλιών θα εξαφανιστεί και η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη. Ήδη οι παραδοσιακές ποικιλίες εξαφανίστηκαν από τη Γερμανία και στην Αγγλία έχουν εξαφανιστεί από την αγορά 1500 ποικιλίες.

Στον αγώνα διάσωσης των παραδοσιακών σπόρων έχουν ενταχθεί δύο μεγάλες πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, ο Αιγίλοπας και το Πελίτι, δημιουργώντας τράπεζες Σπόρων από ντόπιες ποικιλίες.

Υπάρχουν παραδοσιακές ποικιλίες με μεγάλη παραγωγή και καλά χαρακτηριστικά για εμπορική χρήση. Υπάρχουν και άλλες με μικρότερη απόδοση από τις βελτιωμένες. Είναι όλες κατάλληλες για το πολύ-λειτουργικό μοντέλο γεωργίας του μικρού και μεσαίου αγρότη, για μια μορφή ήπιας γεωργίας που δεν είναι εντατική. Ο παραδοσιακός σπόρος είναι ελεύθερος για αναπαραγωγή και έχει μικρές απαιτήσεις για λιπάσματα και φυτοπροστασία, επομένως δεν απαιτεί μεγάλες χρηματικές εισροές, και έτσι αποκτά μεγάλη σημασία σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Οι παραδοσιακές ποικιλίες που χάνονται είναι (μαζί με άλλα ημιάγρια είδη) οι γονείς των μοντέρνων ποικιλιών, αποτελούν δηλαδή τη βάση, όχι μόνον της παλιάς αλλά και της καινούριας διατροφής μας.

Η απώλεια παραδοσιακών ποικιλιών σημαίνει απώλεια ενός πολιτιστικού και οικονομικού δημόσιου αγαθού που αποτελεί εγγύηση για μελλοντική διατροφική επάρκεια και ανεξαρτησία. Η απώλεια των παραδοσιακών σπόρων σημαίνει συντριπτική μείωση της αγροτικής βιοποικιλότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον, η βιοποικιλότητα είναι η συνέχεια της ζωής.

Και τα μεταλλαγμένα;

Η διαφορά των μεταλλαγμένων προϊόντων από τα υβρίδια συνίσταται στο βαθμό επέμβασης του ανθρώπου. Στα υβρίδια είναι ακόμα μέσα σ’ ένα φυσικό επίπεδο, δηλαδή πρόκειται για αυστηρά ελεγχόμενες διασταυρώσεις ανάμεσα σε διάφορα φυτά και ποικιλίες.

Στα γενετικά τροποποιημένα ή μεταλλαγμένα φυτά ο άνθρωπος επεμβαίνει στο γονιδίωμα του φυτού με απρόβλεπτες συνέπειες, καθώς ο οργανισμός δεν αναγνωρίζει πια τις ουσίες που τρώει, με κύρια συνέπεια την ραγδαία ανάπτυξη καρκίνων. Αστραφτερά, σαν πλαστικά, εκτός εποχής προϊόντα που βρίσκουμε στους πάγκους των σούπερ μάρκετ από Ολλανδία ή Βέλγιο π.χ. είναι κατά πάσα πιθανότητα μεταλλαγμένα…

Υβρίδιο – η λέξη παράγεται από το αρχαιοελληνικό ύβρις και ύβρις σημαίνει: «Αυθάδης βία πηγάζουσα εξ υπερβολικής συναισθήσεως δυνάμεως ή εκ πάθους, αυθάδεια, αλαζονεία αυθάδης, προπέτεια, συχν. εν τη Οδυσσεία ως επί το πλείστον επί των μνηστήρων.» (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Liddell-Scott). Στην λέξη «ύβρις» εμπεριέχεται ετυμολογικά η έννοια του Υπέρ και έτσι η λέξη αφορά την υπέρβαση του μέτρου, την ανθρώπινη ασέβεια στο φυσικό μέτρο.

Σπόροι και φυτά υβρίδια, στειρωμένα από ζωή για χάρη του κέρδους και του ελέγχου. Άνθρωποι καταναλωτές, που στηρίζουν συναινώντας και υπερβαίνουν το μέτρο για χάρη μιας επιφανειακής ευκολίας (για να είναι π.χ. το μανταρίνι και το καρπούζι χωρίς κουκούτσια). Ύβρεις ανθρώπων κατά της φύσης, της Ζωής και της συνολικής φυσικής και κοινωνικής ισορροπίας.

ΜΟΝΟ Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΌΨΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ!

Ερώτηση: Όταν στα ψώνια μας επιμένουμε π.χ. για σταφύλι και καρπούζι χωρίς κουκούτσια, ποιος είναι ο υπεύθυνος της ανισορροπίας που θα προκύψει: αυτός που τα έφτιαξε, αυτός που τα καλλιέργησε ή αυτός που τα απαιτεί για να τα καταναλώσει και, αν δεν τα βρει, προσπερνάει δυσαρεστημένος μια λεπτόφλουδη, «ραγισμένη» τομάτα, ένα σταφύλι με κουκούτσι ή μια «στραβή» πιπεριά;

Αναζητώντας και καταναλώνοντας έναν καρπό από παραδοσιακή ποικιλία:

Ø Επωφελείστε στο μέγιστο βαθμό από τα θρεπτικά συστατικά ενός πλήρους φυσικού και ισορροπημένου προϊόντος

Ø Στηρίζετε τους παραγωγούς στη συνέχιση της καλλιέργειας ποιοτικής και κοινωνικά δίκαιης τροφής για όλους μας

Ø Αποσταθεροποιείτε την προγραμματισμένη υποδούλωση του γήινου πληθυσμού στις πολυεθνικές παραγωγής σπόρων και αγροχημικών, η οποία έχει χείριστες συνέπειες για την υγεία μας, τη φυσική ισορροπία και το πολιτικό πεπρωμένο του πλανήτη.

Αργύριος Μαρινάκης

Αγρότης ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ.

 

Νικόλαος Παζαίτης

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ ΑΝΟΙΞΗ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ (Κυριακή 20 Μαρτίου 2022 ώρα 17:33 )

 

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ ΑΝΟΙΞΗ

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ (Κυριακή 20 Μαρτίου) 

 

Οι μέρες περνούν εφιαλτικές για την ανθρωπότητα, αλλά ο ήλιος την πορεία του δεν την αλλάζει. 20 Μαρτίου γιορτάζει και θα γιορτάσει την Ισημερία αυτή με όλην της την μεγαλοπρέπεια. 

Αν κι οι σημερινοί Έλληνες ουδέν γνωρίζουν για Ισημερίες κι Ηλιοστάσια, οι αρχαίοι λαοί παρακολουθώντας την από αιώνες πορεία του, τον γιόρταζαν μεγαλοπρεπώς . 2022 εποχή βασιλείας των στρεβλών κι άνομων, εποχή της πλάνης και της παραπληροφόρησης , αλλά τα ουράνια δεν αλλάζουν την καθημερινή τους πορεία, παρότι ένας διαμεσολαβητής του θανάτου κορωνοϊός κι ένας διπρόσωπος πόλεμος επιβουλεύονται ελευθερίες και κεκτημένα. 

Είκοσι Μαρτίου 2022 η πρώτη μέρα της ανοίξεως. Η Δήμητρα στολίζει την γη με ανθούς και πρασινάδες για να υποδεχτεί την Περσεφόνη από τα παλάτια του Πλούτωνα. Κι όμως μια ανθρωπότητα δέσμια στις απαιτήσεις της Νέας Τάξης, ζει τα απρόσμενα. Μασκαρεμένα πρόσωπα και πληροφορίες που τρελαίνουν, με τον καιρό, που δεν ξέρει τι του γίνεται. Παγωνιά μέσα κι έξω κι ένας πόλεμος διαμεσολαβητής των μεγάλων συμφερόντων, ανθρώπων, που ποτέ δεν αγάπησαν τον κόσμο. Αν και παγωμένη η μάνα γη γιορτάζει. 

Η Δήμητρα μια μάνα που υποδέχεται την κόρη της Περσεφόνη. Ας εορτάσουμε μαζί της κι ας είναι μαύρη η καρδιά μας.

Η μεγάλη γιορτή των Ισημεριών ήταν σημείο αναφορά των πολιτισμένων κοινωνιών από τα πανάρχαια χρόνια. Η μέρα νικάει τη νύχτα, το φως θριαμβεύει του σκότους, η ζωή νικάει τον θάνατο. 

Η φύση, η μεγάλη μας μάνα αναγεννιέται, ανασταίνεται και μαζί της ανασταίνεται κι η ελπίδα Αρχικά ο εορτασμός της Εαρινής Ισημερίας σχετιζόταν με την έλευση του νέου έτους.

 Ήταν η πρωτοχρονιά τους και την γιόρταζαν μεγαλοπρεπώς. 

Ο ήλιος (ο δημιουργός της επαναλαμβανόμενης παρέλασης των εποχών) στην διάρκεια της Άνοιξης βρίσκεται πάνω από τον Ισημερινό της γης και διανέμει ακριβοδίκαια τις ζωογόνες ακτίνες του και στα δύο ημισφαίρια. Μέρα και νύχτα ίσες. 

Οι αρχαίοι Έλληνες μύστες που μελετούσαν και γνώριζαν τις θείες λειτουργίες της φύσεως, αυτές τις μέρες τελούσαν επίσημες τελετές για την αποκάλυψη των θείων μυστικών που κρατάει φιλόστοργα κρυμμένα στα βάθη της.

Οι Ορφικοί γιόρταζαν κατά την Εαρινή Ισημερία τον θάνατο του Διόνυσου του Ζαγρέως και την εκ νέου γέννηση από την φύση του Ολυμπίου Διός.

Ο Θείος Ορφέας αποκαλούσε την Εαρινή Ισημερία Θεία Νύμφη που κατέρχεται από τον ουρανό στην γη κάθε χρόνο για να εξαγνίσει τις ψυχές του Άδη . Αυτό το θαύμα του ηλίου και την συμμετοχή του στην αναγέννηση της φύσεως, γιόρταζαν σε όλες τις πολυθεϊστικές κοινωνίες. 

Για τους Αιγυπτίους ήταν ο Όσιρις, για τους Βαβυλωνίους ο Βάαλ, για τους Ινδούς ο Βράχμα, για τους Πέρσες ο Μίθρα, για τους Έλληνες ο Δίας, ή Απόλλων ή Φοίβος ή Διόνυσος. 

Ανεξάρτητα όμως με το όνομά του, οι αρχαίοι καθιέρωσαν για τον ήλιο πολλές εορτές. 

Παρά τις προσπάθειες ξεριζωμού της πατρώας μας παράδοσης ,από πολιτικές και θρησκείες, η Εαρινή Ισημερία κρυμμένη πίσω από διάφορα ονόματα εορτάζεται παντού: Σαν παγκόσμια ημέρα του πολίτη, σαν γιορτή της Μητέρας, σαν ημέρα κοσμολογίας ή σαν Ανάσταση εκ νεκρών. 

Σήμερα σε πολλούς Ιερούς τόπους της Ελλάδος οι Έλληνες εορτάζουν φανερά πια , με διάφορες ιεροπραξίες, την νίκη του ήλιου και την αναγέννηση της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ». 

Εμείς ας υψώσουμε σήμερα τα μάτια κι ας ατενίσουμε το φως το αληθινό. 

Γυμνόποδες ας ακουμπήσουμε το χώμα, να αγγίξουμε την σάρκα της μάνας γης να θυμηθούμε ότι είμαστε δικά της παιδιά. . 

Και ενδεδυμένοι φως ελληνικό ας αναφωνήσουμε:

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ ΓΑΙΑ.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ ΖΩΙΔΑΚΗ

(δασκάλα ποιήτρια ,συγγραφέας)

 

Ελένη Μανιωράκη

 

ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

 

ΕΛΛΑΣ ... ΕΑΛΩ ???

 

-Εδω και χρονια καποιοι φωναζουμε πως ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ... ματαια οι πολλοι σκυβουν το κεφαλι και αδιαφορουν ... ετσι μια ενθυμηση ακομη μπας και συνελθουμε σαν λαος και ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ... ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ...

ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2015...

-Αβραάμ Ben Roubi στα τσιμέντα TITAN , στη BIOΧΑΛΚΟ, στον ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ , Γενικός Διευθυντής στην αμυντική βιομηχανία ΕΛΒΟ ...

-Ραφαήλ Μωυσής : Εκτελεστικός Γραμματέας Εθν.Συμβουλίου Ενέργειας, Υποδιοικητής της ΕΤΒΑ, Διοικητής της ΔΕΗ, Πρόεδρος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ, Πρόεδρος ΔΕΠΑ και Πρόεδρος Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής, Αντιπρόεδρος ΙΟΒΕ, Μέλος ΔΣ της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά, επίτιμος Πρόεδρος της ΑΒ Βασιλόπουλος, Γραμματέας και Ταμίας του Κολεγίου Αθηνών.

ΔΕΠΑ , S&B ...και οι Rothschild μέσα...

-Μωυσής Κωνσταντίνης : 40 χρόνια Ειδικός Σύμβουλος στα ΕΛΤΑ, Πρόεδρος του ΚΙΣ...

-Κι αν είναι ο Ben Roubi Διευθυντής στην ΕΛΒΟ ... γιατί να μην είναι ο Σάμπι Μιώνι και ο Μοδιάνο δισεκατομμυριούχοι έμποροι όπλων στην Ελλάδα ;

-Βρειτε έστω και έναν Έλληνα στον κρατικό μηχανισμό και σε κορυφαίες θέσεις-κλειδιά (Άμυνα,Ενέργεια) του «φιλελληνικού» Ισραήλ...

-Ακομη ... την ίδια στιγμή που μας επιβάλλουν να ξεπουλήσουμε τα πάντα... το Ισραηλινό Δημόσιο όχι μόνο δεν πουλάει ... αλλά αγοράζει τις δικές μας δημόσιες εταιρίες όπως την Ύδρευση της Θεσσαλονίκης...

-Στην ΕΥΔΑΠ μπήκε ο σιωνιστής κερδοσκόπος Paulson , τον ΟΠΑΠ πήρε ο σιωνιστής τραπεζίτης Ziegler ...

 

-Απο παλια αναρτηση του Σίμου Σταυρακίδη !!!

 

-Fileas -Εδω να προσθεσω και .... ποσους Δημαρχους Εβραιους εχουμε στην Ελλαδα ???

-Ποσους Εβραιους Περιφεριαρχες,ποσους Εβραιους Βουλευτες,ποσους Εβραιους Πρωθυπουργους ???

-ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΖΕΙ ΣΤΗΝ .... ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ???

 

Φιλέας Πετρίδης