ΠΕΡΙ ΟΡΦΕΩΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Δεν χρειάζεται κάποιος να  στο   πει

και να  στο   υπομνήσει

το λέει   η  λέξη «μουσική»

εφεύρεση των μουσών   Ελληνική

μόνο που οι Έλληνες το έχουν λησμονήσει

και  η ανθρωπότητα μας έδειξε   αγνωμοσύνη

διότι δεν της το   υπενθυμίσαμε

και συνεχώς ζητάμε ελεημοσύνη

Πρώτος μουσικός ο Ορφεύς

γιός του Απόλλωνα και της μούσας

Καλλιόπης

κατ’ άλλους ο πατέρας του

ήταν βασιλεύς της Θράκης

τότε που   Θράκη    και    Μακεδονία ενιαία

Πελασγική εθνότης

Από τον πατέρα του πλούσια πήρε παιδεία

στην θεολογία, στα μυστήρια και στην κιθαρωδίαν

ταξίδευσε    στην Αίγυπτο τις θεολογικές του σπουδές

να εμπλουτίσει

στο πρόσωπο του Απόλλωνα λάτρεψε   τον

Ήλιο  στις νέες του μαθήσεις

Κατέβηκε κατόπιν στο Νοτιά

τους Έλληνες Πελασγούς   να τους  εκπολιτίσει

Πελασγοί   κατοικούσαν

εκείνη την εποχή  στη Μικρά Ασία

Βαλκανική  Πελοπόννησο, Στερεά

 

στου Αιγαίου τα  νησιά και στη Μακεδονία

 

ήταν  και στον Καύκασο και Κάτω Ιταλία

το DNA   φανερώνει την  ίδια συνομοταξία

στην Εγγύς Ανατολή  ταξιδεμένοι Πελασγοί(=Έλληνες)

δια ξηράς μετέφεραν  τον  πολιτισμό

με  τα κοίλα πλοία

σπαρτοί   σε όλη την Γη οι Πελασγοί

σαν το σπόρο στη φυτείασ«6

Πρώτος ο  Ορφεύς εισήγαγε τις μελωδίες

θρησκευτικούς οργιασμούς  ,

μυστήρια   τελετές και θεραπείες

οι άνθρωποι τα ονόμασαν «θρακία»

και ένεκα  παραφθοράς  πήρε το όνομα «θρησκεία»

καθότι Θραξ ο Ορφεύς

Ποιητής    άριστος  και  κιθαρωδός

σε υπέρτατο βαθμό ώστε ευφραίνονταν

οι αποδέκτες

εμύθευσαν δε όταν κιθαροδούσε

τα δένδρα  και τα ζώα χόρευαν και οι πέτρες

Κατά την Αργοναυτική διεκρίθη εκστρατεία

κινούσε  την «Αργώ» δια της μελωδίας

διαφορετικά ήτο αδύνατον να την καθελκύσουν

και από το ναυπηγείο στη θάλασσα να την ρίξουν

εδώ οι πρόγονοι μας κάτι μας αποκρύπτουν…

Διαπέρασε την Αργώ   δια των Συμπληγάδων

δια της μουσικής αποκοίμισε τον Κολχικό δράκοντα

στο ιερό  άλσος

εκ του Αδου απήγαγε την Εκάτην

για να του ανοίξει το δάσος

το Χρυσό Δέρας  για να αρπάξει

Εκ πολλών κινδύνων έσωσε τους Αργοναύτες

ενάντια στις Σειρήνες έπαιξε   «σερενάτες»

και έσωσε την   «Αργώ» και   τους ναύτες

Κατοικούσε στην Μακεδονία

σύγχρονοι   παρέδωσαν

με προδοσία στους Σκοπιανούς

γλώσσα, εθνότητα και ιστορία

έφτιαξε κτίριο μέγα με υπόγεια αίθουσα

για   καθαρμούς

Συμβία είχε την   νύμφη Ευρυδίκη

ωραιότατη αλλά την βίαζε  ο Αρισταίος

στο σπίτι

φεύγουσα την δάγκωσε  φαρμακερό φίδι

ο Ορφεύς θρηνών και μαινόμενος

από  την οδύνη

κατέβηκε στον Αδη οίκτο στον Πλούτωνα και

στην Περσεφόνη  να   δημιουργήσει

άσμα       μελωδικό    κιθάρισε

την καρδιά τους  συγκίνησε  και  μαλάκωσε

στον άνω κόσμο του επέτρεψαν

να την   πάρει

ένα μόνον όρο του είχαν    βάλει

το κεφάλι του   μην στρέψει ούτε  να την ίδει

πριν στη γη  γυρίσει

Εκείνος όμως έστρεψε την κεφαλή

να την αντικρίσει πριν τη γη πατήσει

τότε η Ευρυδίκη πέφτει στον Αδη

οριστικά

και ο Ορφέας έμεινε πλησίον

του Αχέροντος χωρίς να   κιθαρίσει

μέρες επτά

καταρώμενος τους θεούς τους καταχθόνιους

περιφερόμενος περί τον Αίμονα και την Ροδόπην

αποστρεφόμενος τις γυναίκες και τους οικείους

εξ αιτίας της γυναικείας  απιστίας

τον μίσησαν οι γυναίκες της Θράκης με μανία

και οι μαινάδες τον κατασπάραξαν

σαν τ’ άγρια θηρία

Μετά από περιπέτεια πήραν οι Δίοι τα οστά του

και τα έθαψαν στο Δίον

αηδόνες και μελωδικά πουλιά κελαηδούσαν

στο μνήμα του στο νεκροταφείο

κατ’ άλλους ο Δίας τον εκεραύνωσε

επειδή στους ανθρώπους τα μυστήρια

δίδασκε του Ηλίου και τον καθαρμόν

ο πρώτος υπήρξε  αστρονόμος

και άριστος  φυσικός

Μήπως και ο φιλόσοφος Πυθαγόρας δεν εφεύρε τον οκτάβα;

τούτη η γη μυριάδες έβγαλε μουσικούς κορυφαίους

και λαϊκούς τραγουδιστές  πλειάδα

Θα αναφέρω  σε  ελάχιστους   παλαιοτέρους:

το Λίνο αδελφό και δάσκαλο του Ορφέως

του Μουσαίου, του Θαμύριδος , Φιλάμμωνος,

Χρυσοθέμιδος , Τεράμβου, Φημίου, Δημοδόκου

Ζάρυκος, Κύκνου, Υάγνιδος , Ολύμπου,

Μαρσύου, Σιληνού, Πιέρου, Αρίονος,

Επιμενίδου και της Βαυβούς και κλείνω

εδώ με την μέγιστη Μαρία Κάλλας

Τραγούδια για  της ζωής τις πτυχές

μελωδικά και λυρικά

για γάμους, έρωτες, την ξενιτιά και

τις γιορτές ακόμη και τους νεκρούς

οι   μοιρολογίστρες  τραγουδούσαν με φωνές

σπαρακτικές

Κάθε μέρος έχει το χορό του

και οι άνθρωποι κινούνται στο ρυθμό του

άλλος γρήγορα άλλος αργά

άλλος με άλματα άλλος πηδηχτά

δύο  βήματα  πίσω    τρία    μπροστά

Και όμως τα παιδιά μας έγιναν μιμητικά

χορών και  ήχων ζουγκλοειδών αλα-αμερικανικά

Ο Ορφέας τους ανθρώπους εξημέρωσε

τον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό τους πέρασε

παράλειψη   που δεν πήγε στην Αμερική

από την  κατάθλιψη  να τους βγάλει

του πλουτισμού  η  παγίδα   την  χιμαιρική

αυτή ψυχοπαθείς τους κάνει και θα τους ξεκάνει

Όλα στην χώρα τούτη τη μυθική

μελωδία   αποπνέουν και  μουσική

οι θάλασσες , τα βουνά, ο άνεμος

οι ακρογιαλιές, τα κουδούνια στη στάνη

τα πεύκα και οι ελιές

τα πουλιά και τα αγριολούλουδα στο  φαράγγι

μελωδικούς  τόνους η Ελλάδα  βγάζει

και ο κόσμος ψυχαγωγείται και γλεντάει

και το πνεύμα ευωδιάζει και αγαλλιάζει

γι’ αυτό ο καθένας δική του τη θέλει

και την αρπάζει

Με όπλα και εμβατήρια  ας  αποθαρρύνουμε

τους εχθρούς μας κι’ας δείξουμε τη δύναμη μας

με νέους Τυρταίους ας χαλυβδώσουμε την ψυχή μας

γιατί σαν αυτή   πατρίδα δεν  θα βρούμε άλλη

και  ο  τουρκομογγόλος   ό,τι  πάρει δεν το παρατάει

Στην Ελλάδα φάλτσο βαράει     η μπάντα

ξεκουρδισμένη της πατρίδος  η μπαλάντα

άλλα θέλει ο λαός κι’ άλλα κάνει  η πολιτικάντζα

ελευθερία και δημοκρατία ο λαός  γυρεύει

και ο πολιτικός   μονίμως σε δυτική

υποτέλεια  χορεύει

Αμφικτύων

5/8/2019

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ…

Είναι ευρύτερα γνωστό πως δίπλα ή κάτω από μία εκκλησία υπάρχουν τα ερείπια κάποιου αρχαίου ελληνικού ναού. Σε αρκετές, μάλιστα περιπτώσεις, οι ίδιοι οι αρχαίοι ναοί έχουν μετατραπεί σε χριστιανικές εκκλησίες.
Όποιον ιερέα κι αν ρωτήσουμε γιατί χτίστηκαν χριστιανικοί ναοί πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά θα μας πει πως ήθελαν να «εξαγνίσουν» το χώρο από την «ειδωλολατρία» των «εθνικών». Αυτό, ίσως, είναι η μισή αλήθεια.
Πιθανότερο είναι πως ήθελαν να «ελέγξουν» ή να «εκμεταλλευτούν» την δύναμη των αρχαίων ιερών. Εξάλλου είναι γνωστό και κατά ένα μεγάλο ποσοστό επιβεβαιωμένο ότι οι αρχαίοι ναοί ήταν ιδρυμένοι πάνω σε τόπους δύναμης, πάνω σε ειδικούς ενεργειακούς τόπους οι οποίοι πρόφεραν ηρεμία, γαλήνη, ίαση, οριακά φαινόμενα κλπ.
Ωστόσο, η δύναμη ενός τόπου φαίνεται να «λειτουργεί» σύμφωνα με την «ηθική» αυτών που διαμένουν εκεί. Ή για να το πω διαφορετικά: η δύναμη ενός τόπου γίνεται γόνιμη και δημιουργική, για τον άνθρωπο, όταν αυτός που θα κατοικήσει εκεί το κάνει με σεβασμό. Τότε ο άνθρωπος «συντονίζεται» με την δύναμη, ή έρχεται σε συνάφεια με το «θείο». Διαφορετικά η δύναμη μένει στείρα και δεν αποδίδει. Ο τόπος μπορεί να γίνει περίτρανος και λαμπρός αλλά η δύναμη δεν αποδίδει. Ή μάλλον αποδίδεται, διαχέεται αλλά δεν εκλαμβάνεται.
Σε όσες εκκλησίες δεν έχουν «προσαρμοστεί» δεν έχουν εναρμονιστεί στο περιβάλλον όπως οι αρχαίοι ναοί, πάνω στους οποίους κτίστηκαν, έχουν παρατηρηθεί πολλά διαζύγια και όχι μόνο δεν στεριώνει ο γάμος αλλά και τα παιδιά που βαφτίζονται σε τέτοια μέρη-εκκλησίες δεν έχουν την «απαραίτητη» ή «απαιτούμενη» πνευματική και ψυχική ισορροπία.

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΤΟΠΩΝ & ΙΕΡΩΝ

Είναι ευρύτερα γνωστό πως δίπλα ή κάτω από μία εκκλησία υπάρχουν τα ερείπια κάποιου αρχαίου ελληνικού ναού. Σε αρκετές, μάλιστα περιπτώσεις

Αν με προσοχή ερευνήσουμε τα ονόματα των εκκλησιών και των αρχαίων ιερών, θα διαπιστώσουμε εύκολα, πως σε πληθώρα των περιπτώσεων αυτοί που ονόμασαν τις εκκλησίες πολύ απλά αντιστοίχισαν το όνομα που ήταν αφιερωμένος ο αρχαίος ναός με τον χριστιανικό άγιο που έχτισαν από πάνω του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντικατάσταση του ονόματος αρχαίου ναού από Δήμητρα Χθονία σε Άγιο Δημήτριο. Όπου δηλαδή υπάρχει εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στο ενενήντα τις εκατό των περιπτώσεων έχει χτιστεί πάνω σε αρχαίο ναό της Δήμητρας Χθονίας. Το ίδιο συμβαίνει με τα πιο πολλά  εκκλησάκια του προφήτη Ηλία που έχουν «αντικαταστήσει» τους αρχαίους ναούς του Απόλλωνα Ηλίου. Ή ακόμα και τα εκκλησάκια του Αγίου Γεωργίου έχουν πάρει τη θέση ναών και ιερών του Δία.
Για παράδειγμα οι περισσότερες εκκλησίες του Αγίου Πέτρου είναι κωδικοί που σχετίζονται με κάποιο «ειδικό» πέτρωμα ή ορυκτό στο υπέδαφος της εκκλησίας -πρώην αρχαίου ναού- με κάποιο πολύτιμο, ημιπολύτιμο λίθο ή ακόμα και «μαγικό» ή «μυθικό» λίθο (συνήθως Ερμές, Απόλλωνος Αυγιέου, ομφαλούς κλπ) τους οποίους, αν και «ειδωλολατρικής» προέλευσης η εκκλησία τους κρατά καλά φυλαγμένους στους κόλπους της.
Οι εκκλησίες με την ονομασία Κοίμηση της Θεοτόκου κωδικοποιούν την παρέμβαση του ιερατείου σε κάποια πύλη, είσοδο, σπηλιά κλπ που -φυσικά βρίσκεται από πάνω τους η συγκεκριμένη εκκλησία- «κοίμισαν» δηλαδή σφράγισαν και απομόνωσαν την όποια είσοδο από το ευρύ κοινό και τους πιστούς, συνήθως για προσωπική εκμετάλλευση ή για άλλους λόγους.
Μια διαφορετική σημασία έχουν οι εκκλησίες Παναγία η Τρυπητή στο Αίγιο, Παναγία η Εκατονταπυλιανή στην Πάρο, Παναγία η Παραπορταριανή στην Μύκονο, η μονή Μέγα Σπήλαιο στα Καλάβρυτα κλπ. Όλες υποδηλώνουν πως βρίσκονται επάνω ή δίπλα σε ανοίγματα από σπηλιές, οι οποίες ναι μεν δεν έχουν σφραγιστεί, αλλά και πάλι οι περισσότερες δεν είναι προσβάσιμες για το κοινό.
Με σπηλιές, άλλου είδους, συνδέονται και οι εκκλησίες που έχουν το όνομα της Αγίας Παρασκευής και που σημαίνει ότι το κτίριο βρίσκεται «παρά Εκάβης» ή σχετίζεται με το όνομα των Καβείρων, οπότε η σύνθεση των λέξεων οδήγησε στην παραφθορά του Παρασκευή, ή πολύ απλά συνδύασαν το όνομα αυτό με τις σπηλιές της Εκάβης ή των Καβείρων, λόγω της ομοιότητας των ονομάτων.
Και στις δύο περιπτώσεις, η Εκάβη και οι Κάβειροι υπονοούν υποχθόνιους θεούς που βγαίνουν από την γη, μέσα από σπηλιές, γι αυτό και στην συγκεκριμένη είσοδο ήρθε και χτίστηκε η εκκλησία της αγίας Παρασκευής, για να εμποδίσει την έξοδό τους..

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΥΠΟΓΕΙΩΣ

Στο Μαρούσι, υπάρχει ένα εκκλησάκι ο Αι-Γιάννης, του 15ου αιώνα … ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ναό του Απόλλωνα

Πολλές εκκλησίες, κυρίως βυζαντινές και των πρώτων χριστιανικών χρόνων έχουν χτιστεί πάνω σε αρχαία ιερά και ναούς που αυτά είχαν πρόσβαση σε υπόγειες στοές που επικοινωνούσαν με άλλα συστήματα στοών και έφταναν τελικά να επικοινωνούν με άλλους ναούς ή τοποθεσίες.

Τέτοια παραδείγματα έχουμε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, με το λιγότερο τέσσερις υπόγειες διαδρομές που η μία από αυτές καταλήγει στις κατακόμβες του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου απέναντι από την Αγία Σοφία, και η άλλη στα κάστρα. Τον Άι Γιάννη τον Πρόδομο πολλοί τον ξέρουν και ως Αι Γιάννη τον Υπόγειο.

Στην Σύρο, η ορθόδοξη εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου και η οποία είναι χτισμένη πάνω από τον αρχαίο ναό της Φρατρίας Αθηνάς, έχει ένα πολύπλοκο σύστημα στοών στα υπόγειά του και επικοινωνεί με άλλους ορθόδοξους αλλά και καθολικούς του νησιού.

ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΠΑΝΩ Ή ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΕΙΛΕΙΘΥΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΕ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Είδαμε πως οι χριστιανικοί ναοί χτίστηκαν πάνω στους αρχαίους για πολλούς λόγους. Όταν δεν τους «σκέπαζαν» με χριστιανικούς ή όταν δεν τους γκρέμιζαν εκ θεμελίων, κι όταν δεν μπορούσαν να τους καταστρέψουν, τότε πολύ απλά τους μόλυναν. Έπρεπε να μολυνθεί το αρχαίο ιερό, αφού δεν μπορούσαν αλλιώς οι χριστιανοί να «κλέψουν» την δύναμη του τόπου. Ο πιο απλώς και πιο εύκολος τρόπος για να μολύνουν ήταν με την ίδρυση και τοποθέτηση στην κατάλληλη θέση ενός νεκροταφείου, όπως εκείνο που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη κολλημένο στην πλευρά ιερού ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς ή εκείνο που επίσης ανακαλύφθηκε στον χώρο των Ιερών στην Νεμέα.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Το ιερό της Αρτέμιδος αποτελούσε άβατο για τους άντρες, Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα «Άγιον Όρος».

Στις αρχαίες πόλεις του Άθωνα λατρευόταν ο Ζευς Ομάλιος ή Φύξιος, ο Απόλλων, ο Διόνυσος, ο Ηρακλής, ο Τιτάνας Κρείος, ο Νηρέας, η Αφροδίτη η Ουρανία, η Μορφώ, η Άρτεμις η Αγραία και Ποτάμια, η Δήμητρα και άλλες πελασγικές και θρακικές Θεότητες. Στην κορυφή του Άθωνα υπήρχαν πολλοί βωμοί διαφόρων θεοτήτων. Μία από τις προσωνυμίες του Δια ήταν «Αθώος Ζεύς» επειδή υπήρχε κάποτε στην κορυφή του Άθω άγαλμα του Δία, σήμερα βέβαια δεν υπάρχει.
Αξίζει να προσέξουμε, πως το ιερό της Αρτέμιδος αποτελούσε άβατο για τους άντρες, αλλά όχι για όλη την χερσόνησο, όπως συμβαίνει σήμερα, παρά μόνο γύρω από το ιερό. Στο ιερό κατοικούσαν μόνο γυναίκες, ιέρειες της θεάς, όπου και τελούσαν τα Μυστήρια της Αρτέμιδος από ανύπανδρες γυναίκες, όχι μόνο προς τιμή της αλλά και προς τιμή του Απόλλωνα και της Δάφνης.
Η αδελφή του Απόλλωνα, είχε ως βασίλειό της την άγρια παρθένο φύση, που δεν είχε βεβηλωθεί από ανθρώπινο χέρι. Αυτή την έννοια έχει και η προσωνυμία της ως Αγνή και Παρθένος. Προσωνυμίες που απέκτησε και η Παναγία για διαφορετικούς λόγους. Η Άρτεμις είναι επίσης Θεά των τοκετών γι αυτό και την αποκαλούν Παιδοτρόφο, Εύλοχον, Ειλειθυίαν. Για παρόμοια φροντίδα και προστασία παρακαλείται και η Παναγία από γυναίκες που βρίσκονται σε ενδιαφέρουσα.
Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα «Άγιον Όρος».

ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ήδη από τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Παρθενώνας βεβηλώνεται, ή αν θέλετε, μετατρέπεται σε χριστιανική εκκλησία της Παρθένου Μαρίας. Το 1204, η εκκλησία αυτή μετατρέπεται σε φράγκικη, ενώ μερικούς αιώνες μετά, ο τουρκικός ζυγός επεμβαίνει και αλλάζει το σκηνικό σύμφωνα με τα δικά του θρησκευτικά δεδομένα. Στα 1456 ο Παρθενώνας γίνεται τούρκικο τζαμί.
Διάφοροι χώροι της Ακρόπολης αλλάζουν και γίνονται χριστιανικοί. Για παράδειγμα μία σπηλιά που βρίσκεται πάνω από το θέατρο μετατρέπεται και αφιερώνεται στην Παναγία την Χρυσοσπηλιώτισα. Το Ασκληπιείο αλλάζει σε ναό των Αγίων Αναργύρων. Η Αρχαία Κρήνη, όπως και κάθε πηγή που για τους αρχαίους -όπως και σήμερα είναι παραδεκτό – είχε  θαυματουργές ιδιότητες, αν και καθόλα «ειδωλολατρικής» έμπνευσης γίνεται Αγίασμα, για τις ίδιες, φυσικά, ιαματικές ιδιότητες.
Απέναντι από την Ακρόπολη υπάρχει ο λόφος που βρίσκεται το αστεροσκοπείο. Παλιά λεγόταν λόφος των Νυμφών επειδή εκεί υπήρχε ιερό τους. Στο ίδιο πιθανόν μέρος, ή πολύ κοντά υπάρχει σήμερα ο ναός της Αγ. Φωτεινής.

ΘΗΣΕΙΟ

Το «Θησείο» δεν είναι ναός του Θησέα όπως πίστευαν παλιά, αλλά από τη στιγμή που έδωσε το όνομά του σε ολόκληρη την περιοχή, το λάθος δεν αναιρείται εύκολα. Σήμερα οι αρχαιολόγοι είναι πεπεισμένοι πως ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Εργάνη και τον Ήφαιστο, θεούς των τεχνιτών.

Μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα σφραγίστηκε η είσοδος του πρόναου για να γίνει εκεί το Ιερό Βήμα. Στον τοίχο του προδόμου ανοίχτηκε η κύρια είσοδος της εκκλησίας. Στην βόρεια πλευρά ανοίχτηκε μικρή πόρτα (σήμερα είναι κλειστή με παράταιρο τρόπο). Πιθανότατα, ανοίχτηκαν τρεις ακόμα πλάγιες πόρτες μετά το έτος 979, οπότε και έγινε η εικονογράφηση των εξωτερικών τοίχων. Στα τέλη του 10ου ή κατά τις αρχές του 11ου αιώνα, έγινε ριζική ανακαίνιση της εκκλησίας με δαπάνες πιθανότατα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου.
Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, το Θησείο μετατράπηκε σε λατινική εκκλησία. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, περιήλθε πάλι στους Έλληνες ως εκκλησία, αλλά επιτρεπόταν μόνο μία φορά τον χρόνο, στις 23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου, να λειτουργούν. Το 1836 το Θησείο γίνεται αποθήκη και μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, ξανά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέχρι το 1835, οπότε και μετατράπηκε σε προσωρινό αρχαιολογικό μουσείο και αργότερα σε αποθήκη αρχαιοτήτων. Το 1936 και με απόφαση του αρχαιολογικού συμβουλίου γκρεμίστηκαν οι μεταγενέστεροι τοίχοι με τους οποίου φρασσόταν ο πρόναος αναστυλώθηκαν και συμπληρώθηκαν οι δύο κίονες, οι χριστιανικές τοιχογραφίες και αγιογραφίες αφαιρέθηκαν.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ

Μια άλλη οπτική για τις Εκκλησίες και τα αρχαία Μνημεία!.

Στην Αθήνα και στην οδό Μητροπόλεως έξω από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης. Αν και μικρό κάτω από την εκκλησία υπάρχουν μεγάλα υπόγεια με στοές που οδηγούν σε διάφορες κατευθύνσεις. Η Αγία Δύναμη είναι χτισμένη πάνω σε αρχαίο ιερό των Ιλισιάδων Μουσών.

Στον ίδιο δρόμο, λίγο πιο πέρα και κάτω από την Μητρόπολη των Αθηνών, ή πολύ κοντά της, βρισκόταν ο ναός της Υπερβόρειας Ειλείθυιας

Άγιος Σάββας Κεραμεικού

Στον ίδιο δρόμο, λίγο πιο πέρα και κάτω από την Μητρόπολη των Αθηνών, ή πολύ κοντά της, βρισκόταν ο ναός της Υπερβόρειας Ειλείθυιας προστάτιδας του τοκετού. Η Ειλείθυια είχε ταξιδέψει στην Δήλο για βοηθήσει την Λητώ, μητέρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος, για να γεννήσει. Είναι γνωστή και ως Άρτεμις Ειλείθυια.
Στην οδό Ευριπίδους υπάρχει το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου, γνωστό και ως Αϊ Γιάννη της Κολώνας, διότι μέσα στην εκκλησία, στον χώρο του ιερού και στο αριστερό του μέρος υπάρχει αρχαίος κορινθιακός κίονας, ο οποίος βγαίνει πάνω από τα κεραμίδια της εκκλησίας. Στην βάση της κολόνας, οι παλιοί Αθηναίοι έδεναν πολύχρωμα νήματα και κορδέλες, για να γιατρέψει ο Άι-Γιάννης τις αρρώστιες τους. Πρόκειται για ένα εντελώς αρχαίο «ειδωλολατρικό» συνήθειο που έκαναν σε αντίστοιχα μέρη για να ζητήσουν προστασία από τον Απόλλωνα Αυγιέα.

Λίγο πιο πέρα από τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, υπάρχει ένα κοίλωμα που στην παλιότερη Αθήνα ήταν γνωστό ως Βατραχονήσι. Εκεί που βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, υπήρχε βωμός των Ιλισιάδων. Από εκεί περνούσε ο ποταμός Ιλισσός, όπου και η Κρήνη Καλλιρόη, πηγή που έπαιρναν νερό οι αρχαίες Αθηναίες κόρες για να χρησιμοποιήσουν στις τελετές του γάμου.

Στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού, επί της οδού Πειραιώς και Ιεράς Οδού, υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Τριάδος που βρίσκεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο.

Ιερά Οδό από τον Κεραμεικό

Αν ακολουθήσουμε την Ιερά Οδό από τον Κεραμεικό στα τέσσερα περίπου χιλιόμετρα θα συναντήσουμε ένα εκκλησάκι. του Αγ. Σάββα. Εκεί, σύμφωνα διάφορες ιστορικές πηγές, επιγραφές και άλλες, υπήρχε μία ιερή συκιά. Αυτό, βέβαια, μας το επιβεβαιώνει και ο Παυσανίας: «Υπάρχει επίσης βωμός του Ζεφύρου και ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, όπου τιμώνται μαζί και η Αθηνά και ο Ποσειδών. Στο μέρος αυτό λένε πως ο Φύταλος είχε δεχτεί στο σπίτι του τη Δήμητρα και πως η θεά τους έδωσε σ αντάλλαγμα (σ.τσ. για πρώτη φορά) το οπωροφόρο δέντρο της συκιάς.»
Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο της Ιεράς Οδού, φτάνουμε στο Δαφνί, ο ναός της Παναγίας είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια του ελληνικού ναού του Απόλλωνος Δαφναίου.
Στην Ελευσίνα υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ζαχαρία, η οποία είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στα ερείπια βυζαντινής που και αυτή είχε χτιστεί ακριβώς πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Τριπτόλεμου. Εκεί κοντά άλλωστε βρέθηκε και το γνωστό ανάγλυφο με την Δήμητρα και την Κόρη που δίνουν στον Τριπτόλεμο τον καρπό του σίτου. Αλλά και στο αρχαίο  τελεστήριο της Ελευσίνας έχει χτιστεί το βυζαντινό ναίδριο της Παναγίας.
Η μονή Καισαριανής και η μονή Αστερίου είναι χτισμένες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά της Αρτέμιδος και των Καβείρων αντίστοιχα. Η μονή της Καισαριανής είναι του 10ου αιώνα και χτίστηκε πάνω σε παλαιότερη του 4ου μ.Χ. Η της Καισαριανής και Αστερίου επικοινωνούν μεταξύ τους με υπόγειες στοές καθώς και με άλλα υπόγεια μονοπάτια που οδηγούν σε άλλες αρχαίες ιερές τοποθεσίες.
Στο Μαρούσι, υπάρχει ένα εκκλησάκι ο Αι-Γιάννης, του 15ου αιώνα και ο οποίος έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια του προϋπάρχοντος αρχαίου ελληνικού ναού της Αρτέμιδος Αμαρυσίας.
Στην Άνω Γλυφάδα, έξω από την Αθήνα, υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Κόρακα, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Αξίζει να τον επισκεφτείτε και να δείτε το εσωτερικό της εκκλησίας καθώς «κρύβει» πολλά από τον αρχαίο ναό.

Ιερού ναού του Αγίου Νικολάου

Στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, υπάρχει η γνωστή σπηλιά της Πεντέλης που κατά τους αρχαίους θεωρούνταν «Αιπόλειο του Πανός» ή αλλιώς «Παναιπόλειο», δηλαδή ο Πόλος του Πάνα ή του Παντός. Τα διάφορα «υπερφυσικά» φαινόμενα στο σπήλαιο αλλά και στην γύρω περιοχή «δίνουν και παίρνουν» όπως και οι διάφορες θεωρίες γι αυτά. Ο τόπος εκεί φαίνεται να έχει κάποια ιδιαίτερη ενέργεια. Για τους λόγους αυτούς, προφανώς, αναγέρθηκε μικρή εκκλησία προκειμένου να «εξαγνίσει» τον τόπο ή να οικειοποιηθεί την ενέργεια της περιοχής. Πεντέλη, άλλωστε, σύμφωνα με μία σύγχρονη εκτίμηση σημαίνει «Πύλη εν τω τέλη».
Κοντά στον Μαραθώνα υπάρχει η Μονή Βρανά. Είναι χτισμένη στο αρχαίο ιερόΔήμητρος Χθονίας. Μάλιστα, εκεί υπάρχει και κάτι το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Η μονή είναι «εντοιχισμένη» σε μία σπηλιά,  -σφραγίζοντας έτσι την πρόσβαση- από ορισμένο ύψος της οποίας στάζει μύρο. Το μύρο αυτό, βέβαια, είναι πλέον «άγιο» και «ιερό», αφού σε κανέναν από τους επισκέπτες και τους πιστούς, δεν πάει το μυαλό ότι το «αγιασμένο» αυτό μύρο προϋπήρχε της εκκλησίας, από τα «ειδωλολατρικά» χρόνια. Ανάλογο φαινόμενο υπάρχει σε αρκετές εκκλησίες όπως στην Αγία Παρασκευή Τεμπών.
Ας περάσουμε τώρα στην Πελοπόννησο και την αρχαία πόλη της Σικυώνας. Εκεί θα συναντήσουμε μία Φράγκικη εκκλησία του Ζαρακά, η οποία είναι χτισμένη ακριβώς δίπλα σε ναό της Αρτέμιδος.
Στην αρχαία πόλη Βούρα της ΒΔ Πελοποννήσου, στη σημερινή θέση Τρουπιά όπου βρίσκεται το μετόχι της μονής του Άγιου Σπηλαίου υπήρχε ιερό και μαντείο του Ηρακλή. Βρισκόταν μέσα στο σπήλαιο, όπου φυσικά και το άγαλμα του Ήρωα.
Η Παναγία η Χελιδονού στην Τράπεζα της παραλιακής Αχαίας είναι χτισμένη στα ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένου στην Γαία.
Το απόμερο γραφικό ερημοκλήσι της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας της Πελοποννησίας, με την θαυμαστή, σαν από εξωτικό παραμύθι, δασοσκέπαστη οροφή της, στους πρόποδες του Τετραγίου όρους, τέσσερα περίπου χλμ από το χωριό Βάστα Μεγαλοπόλεως και σε υψόμετρο περί τα 860μ. Ενδέχεται να ανεγέρθη στα ερείπια ναού του τραγοπόδαρου αρχαίου θεού Πάνα -του σατανά κατά τους χριστιανούς. Χάλκινα αγαλματίδια που βρέθηκαν εκεί προ δεκαετιών ενισχύουν, χωρίς να επιβεβαιώνουν την εικασία αυτή.
Η εκκλησία όπου παντρεύτηκε ο ήρωας της επανάστασης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στο χωριό Ζαρούχλα Αχαίας είναι χτισμένος επάνω στον ναό Καταθεσίου Αρτέμιδος.
Το γνωστό Ποντικόκαστρο είναι και αυτό χτισμένο πάνω σε αρχαίο ναό της Αρούρας Αρτέμιδος, όπου από κάτω υπάρχουν υπόγειες αρχαίες στοές και περάσματα.
Από το να γίνει εκκλησία δεν γλίτωσε ούτε το εργαστήριο του Φειδία, στο οποίο φιλοτέχνησε το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Πολύ παράξενο, κατά την άποψη του γράφοντα, που ένα απλό εργαστήρι, το οποίο δεν υπήρξε ούτε ιερό, ούτε λατρευτικός τόπος, ούτε κάτι άλλο, να γίνει εκκλησία.
Στα ερείπια του εργαστηρίου χτίστηκε μια μεγάλη βυζαντινή εκκλησία από τον Θεοδόσιο τον Β΄.
Φτάνοντας στο Άργος, θα συναντήσουμε στους πρόποδες της κορυφής Ασπίδας το εκκλησάκι του Αγίου Ηλία. Είναι χτισμένο στα ερείπια του ιερού του Απόλλωνα και της Αθηνάς, που ήταν και μαντείο.
Στο Ελληνικό θα συναντήσουμε τα απομεινάρια μίας πυραμίδας, από τις ελάχιστες που έχουν διατηρηθεί σχεδόν (ο θεός να το κάνει αυτό το «σχεδόν») σε ακέραια κατάσταση. Μερικά μέτρα δίπλα της υπάρχει και εκεί μία εκκλησία. Κι όμως ο τόπος δεν ήταν ιερός.  Ηπυραμίδα αυτή αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα φρυκτωρία. Τι λόγους είχε να χτιστεί εκεί εκκλησία;
Το ίδιο μπορούμε να αναρωτηθούμε για την εκκλησία της Επισκοπής η οποία βρίσκεται στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου της Τεγέας.

Ο ναός ναό της Αγίας Φωτεινής στη Μαντίνεια

Η αρχαία Τεγέα συνορεύει με την αρχαία Μαντίνεια στον αρχαιολογικό χώρο της οποίας υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής. Η εκκλησία αυτή είναι η παράξενη εκδοχή αρχιτεκτονικής χριστιανικού οικοδομήματος. Σε τίποτα δεν θυμίζει εκκλησία. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως βρίσκεται χτισμένη στα θεμέλια του ναού της Αρτέμιδος και χτίστηκε αποκλειστικά από τα αρχαία αυτά οικοδομικά υλικά, καθώς από τα αιγυπτιακά Σεραπεία της περιοχής και επίσης από ένα ναίσκο της θεάς Ήρας.
Το εκκλησάκι της Παναγίας της Ραχιώτισας στην Φλιούντα, είναι και αυτό χτισμένο επάνω στο αρχαίο Ασκληπιείο.
Στην αρχαία Τροιζήνα υπήρχε ναός της Αφροδίτης Κατασκοπίας εκεί που σήμερα βρίσκεται η εκκλησία της Επισκοπής.
Στον Ταύγετο και στην αρχαία πόλη Βρυσέαι υπήρχε ναός και άγαλμα του Διονύσουστο ύπαιθρο και πηγή. Σήμερα υπάρχει εκκλησία. Στην ίδια περιοχή υπάρχει και εκκλησάκι του προφήτη Ηλία για το οποίο υπάρχει η παράδοση ότι: «μετά από τάμα πιστού, οι εργάτες προσπάθησαν να κτίσουν το εκκλησάκι στην απέναντι κορφή, αλλά τα υλικά το βράδυ εξαφανίζονταν και τα έβρισκαν την επομένη, στη ψηλότερη κορφή όπου τελικά κατασκευάστηκε». Παράξενο που το τάμα του πιστού δεν «έπιασε» και το εκκλησάκι ήθελε να χτιστεί σε εκείνη την κορυφή του Ταύγετου, όπου βρισκόταν η ιερή τοποθεσία του Ήλιου ή του Απόλλωνα.
Σε Μεσσηνιακό βουνό πάνω από το χωριό Παλαιό Λουτρό, συναντούμε στη σπηλιά του Κουφιέρου το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Εκεί υπήρχε αρχαιότατος ναός από τον οποίο δεν σώζεται τίποτα, για να μας τον θυμίζει, έστω και ονομαστικά.
Σε δρακόσπιτο της Όχης, στην Εύβοια, υπήρχε παλιά ιερό της Ουράνιας Αφροδίτης. Δίπλα υπήρχε και η Ελαιατική Σχολή που μετατράπηκε σε χριστιανικό φροντιστήριο με το όνομα Μονή των Ομολογητών.
Στην κεντρική Ελλάδα, στην Αγ. Μαρίνα Βοιωτίας αν αναζητήσουμε θα βρούμε την εκκλησία του Αγίου Βλάσιου, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ιερό του Πανοπέα, ο οποίος, σημειώστε έφτιαχνε ανθρώπους από πυλό. Σήμερα η ίδια περιοχή είναι γνωστή από αναφορές για εμφανίσεις ΑΤΙΑ. Πως να μην χτιστεί εκεί μία εκκλησία να εξαγνίσει τον χώρο!
Μεταξύ Κάστρου και Ορχομενού, στο χωριό Παύλο και στην αρχαία Υηττό το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου στην κορυφή του λόφου αντικαθιστά ναό του Ηρακλή, από το ίδιο αρχαίο υλικό. Μάλιστα η Αγία τράπεζα έχει το εξής παράδοξο: ήταν αφιερωμένη στον ρωμαίο αυτοκράτορα Σεπτίμο Σεβήρο. Ο Άγιος Νικόλαος ήταν Ασκληπιείο κάτι που επιβεβαιώνεται και από την ενεπίγραφη πλάκα.

Ναός Αγίας Μαρίας των Χαρίτων

Έξω από τον Ορχομενό, ήταν ο τάφος του Ησιόδου, ο ναός του Βάκχου, μα κυρίως και πάνω από όλα βρισκόταν ο ναός των Χαρίτων, αφιερωμένος στις Τρεις Χάριτες, τις οποίες τιμούσες οι Ορχομένιοι με τα Χαριτήσια, γιορτές που περιλάμβαναν μουσικούς αγώνες, στους οποίους έπαιρναν μέρος αοιδοί και ποιητές από όλη την Ελλάδα. Στην θέση του ναού και κατασκευασμένη από το ίδιο αρχαίο οικοδομικό υλικό χτίστηκε η βασιλική της μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του 874.
Στην Λαμία, αν επισκεφτούμε το κάστρο Αφανός θα διαπιστώσουμε ή θα μάθουμε πως έχει χτιστεί πάνω από το ναό Δήμητρας Χθονίας. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι πως επικοινωνεί υπογείως με το απέναντι βουνό στο οποίο υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Λουκά, η οποία και αυτή είναι χτισμένη σε αρχαίο ιερό ναό.
Ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και Αγίων Πάντων, προστάτες των πανέμορφων και ολοπράσινων Μηλιών Πηλίου. Στην ίδια θέση που βρίσκεται σήμερα ο ναός, υπήρχε βωμός και ιερό του αρχαίου Ερμή, επίσης ψυχοπομπού ο οποίος λατρευόταν και ως κήρυκας. Το ίδιο ψυχοπομποί είναι και οι Μιχαήλ και ο αγγελιοφόρος Γαβριήλ στους οποίους αφιερώθηκε ο ναός, σαν συνέχεια της παλιάς θρησκείας, αλλά που στην ουσία η αντικατάσταση αυτή δήλωνε τη νίκη του «Ενός και Αληθινού Θεού», ο οποίος απέτασσε  τα φαντάσματα των ειδώλων και του παγανισμού.

της Αγίας Κόρης

εκκλησάκια όπως π.χ. του πρ. Ηλία

Στον Όλυμπο είναι εμφανές και προφανές ότι εκκλησάκια όπως π.χ. του πρ. Ηλία ή το εκκλησάκι της Αγίας Κόρης είναι χτισμένο σε αρχαίο ναό. Το πρώτο αντικαθιστά τονΒωμό του Διός και το δεύτερο ναό της Κόρης της Δήμητρας, Περσεφόνης, ή ενδεχομένως και της Αρτέμιδος καθώς και αυτή ήταν Παρθένος και προστάτης της αμόλυντης Φύσης.
Στους πρόποδες του Παγγαίου, θα βρούμε ένα εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Απ έξω υπάρχει μία ορθογώνια παραλληλόγραμμη πέτρα που ονομάζεται «η πέτρα του Απόλλωνα». Η πέτρα αυτή ανήκει στον Απόλλωνα Αυγιέα, όπου οι αρχαίοι και κάποιοι σημερινοί, αλλά παλιοί Έλληνες έκαναν σπονδές με λάδι, τη στόλιζαν με πολύχρωμες ταινίες, για να τους προστατεύει.
Στο κέντρο της Έδεσσας θα δούμε τον ναό ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Χωρίς μεγάλη προσπάθεια θα διακρίνουμε κιονόκρανα που παλιά ανήκαν σε ιερό του Υψίστου Δία, πάνω στον οποίο άλλωστε χτίστηκε η κατοπινή εκκλησία.
Βορειότερα θα συναντήσουμε την πασίγνωστη εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι πως ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τον ναό του Ήλιουμετασκεύασε σε ξενώνα της Αγίας Σοφίας. Παρενθετικά αξίζει να πούμε πως ο ίδιος έκανε το ναό της Άρτεμης εκτροφείο μεταξοσκώληκων ενώ τον ναό της Αφροδίτης μετέτρεψε σε πορνείο.
Ο ίδιος δεν στάθηκε σε αυτές μόνο τις αλλαγές. Η γνωστή Ροτόντα, που ονομάστηκε στις μέρες μας έτσι λόγω του κυκλικού της σχήματος, ήταν ναός των Καβείρων. Με διαταγή του, γίνεται και αυτός χριστιανική εκκλησία με την ονομασία Ναός των Ασωμάτων (ή) και Ναός των Αγίων Αγγέλων. Βέβαια, έχει και ένα τρίτο όνομα -σαν τους λωποδύτες- το οποίο είναι Άγιος Γεώργιος. Ο ναός των Καβείρων κατά τον τουρκικό ζυγό έγινε το Ορτάτς-Σουλτάν-Οσμάν-Τζαμί.

Η εκκλησία της Αχειροποιήτου (Παναγία η Ἀχειροποίητος) είναι παλαιοχριστιανική βασιλική της Θεσσαλονίκης, σωζόμενη σήμερα στην ίδια μορφή που κατασκευάστηκε

Η εκκλησία Αχειροποίητος, στην Θεσσαλονίκη, έχει και αυτή χτιστεί στα θεμέλια αρχαίου ναού και συγκεκριμένα της Αφροδίτης. Στα χρόνια κατοχής από τους Τούρκους, η Αχειροποίητος μετατρέπεται με την σειρά της σε τζαμί.
Παρενθετικά αξίζει να σημειώσουμε ή να επισκεφτούμε τους Κήπους του Πασά, στην Θεσσαλονίκη. Είναι και αυτοί χτισμένοι στα αρχαία ερείπια ενός αρχαίου ιερού τηςΑφροδίτης.
Στο Βελούχι της Ευρυτανίας, αν αναζητήσουμε θα βρούμε τον εγκαταλειμμένο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Έχει χτιστεί πάνω σε παλαιότερο χριστιανικό ναό, κι αυτός πάνω σε αρχαίο ναό του Διονύσου.
Τα θεραπευτικά αρχαία λουτρά, της αρχαίας Τραϊανούπολης, στην Θράκη, συνοδεύονται από την εκκλησία της μαρτυρικής Αγίας Γλυκερίας.
Αλλά ούτε και οι αρχαίοι ναοί και τα ιερά στα νησιά μας έχουν μείνει χωρίς την συντροφιά μίας εκκλησίας, από πάνω ή δίπλα τους.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου μέσα στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας, χωρητικότητας 4000 ατόμων περίπου. Ανεγέρθηκε το 1840 από Αγγλικανούς και το 1865 μετατρέπεται σε ορθόδοξη εκκλησία, ενώ από το 1956 περνάει στην λήθη. Στη θέση του υπήρχε ναός ή βωμός, πιθανότατα του Δία.

1272) του Ορθόδοξου Επισκοπικού θρόνου της Κέρκυρας ( σε μια προσπάθεια αλλαγής του δόγματος) έπαψε να υπάρχει Καθεδρικός Ναός Κερκύρας.

Στα βόρεια της Κέρκυρας, στην Κασσιόπη, ο σημερινό ναός της Παναγίας που υπάρχει εκεί έχει χτιστεί πάνω ακριβώς από τον αρχαίο ναό του Δία. Επίσης στην Παλαιοκαστρίτσα όπου υπάρχει το βυζαντινό μοναστήρι της Παναγιάς, θεωρείται από αρχαιολόγους ότι κάπου από κάτω του ή στην ίδια περιοχή βρίσκεται το ανάκτορο τουβασιλιά Αλκίνοου. Ποιος, όμως, τολμάει να «σηκώσει» το μοναστήρι και να κάνει ανασκαφές;
Στο ίδιο νησί η βασιλική της Παλαιόπολης, η Αγία Κερκύρα, είναι το παλαιότερο χριστιανικό μνημείο του νησιού (5ος αι.). Σήμερα παραμένει ερειπωμένο από τους Βομβαρδισμούς του Β΄ ΠΠ. Στο κτίσμα έχουν χρησιμοποιηθεί μέρη και υλικά από το δωρικό ναό της Αρτέμιδος (580 π.Χ.) που έχει ανακαλυφθεί εκεί, δίπλα στη Μονή των Αγίων Θεοδώρων.
Στο Νυδρί της Λευκάδας, θα βρούμε μία πυραμίδα και δίπλα της ένα εκκλησάκι.
Στην Σαλαμίνα, αυτοί που έχτισαν την Μονή Φανερωμένης, έκαναν το παν για να θάψουν από κάτω της αρχαίο ναό. Τα κατάφεραν τόσο καλά που δεν είμαστε σε θέση να πούμε σε ποιόν ήταν αφιερωμένος.
Στο νησάκι Κρανάη, σημερινό Μαραθωνήσι που βρίσκεται στον Λακωνικό κόλπο υπάρχουν ερείπια του ναού της Αφροδίτης Μιγωνίτιδως, και αναγερμένο στη θέση του την σημερινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Στα Κύθηρα, πάλι, αρκετές εκκλησίες είναι χτισμένες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά, αλλά αρκετές από αυτές για λόγους που δεν γνωρίζουμε παραμένουν κλειστές για τους επισκέπτες.
Πάτμος, ο λαξεμένος βράχος Καλλικατσού, στους πρόποδες του οποίου και μέσα στην θάλασσα υπάρχουν τα θεμέλια μικρής εκκλησίας της Παναγίας της Φυλαττομένης. Εκεί υπήρχε ναός της Αναδυομένης Αφροδίτης ή της Σελήνης.
Στην Ρόδο στον ναό των Ιπποτών, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη του Κολοσσού, έχουν βρεθεί επιγραφές που υποδεικνύουν ή μαρτυρούν έμμεσα για ένα ιερό ή ναό του θεού Ήλιου. Στο ίδιο σημείο ήταν, κατά πάσα, πιθανότητα τοποθετημένο ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, ο Κολοσσός της Ρόδου, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ήλιο.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΝΤΕΙΑ
Παρόμοια χριστιανική αντιμετώπιση είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο εκκλησίες για να «καλύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια  του χώρου. Σήμερα θα δούμε μία διώροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστηριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας.
Στο μαντείο του Αχέροντα έχει ιδρυθεί βυζαντινός ναός και χριστιανικό νεκροταφείο, για να μολυνθεί η περιοχή, το οποίο όμως μεταφέρθηκε κατα τις ανασκαφές, ενώ η μονή και η εκκλησία διατηρήθηκαν.
Στο Νεκρομαντείο Ταινάρου, θα δούμε σήμερα τον ναό του Ασωμάτου. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα θα δούμε πως είναι χτισμένος με τα οικοδομικά υλικά κάποιου αρχαίου κτίσματος, τα οποία σαφώς προδίδουν την ύπαρξη ιερού αρχαίου, που δεν ήταν άλλος από τον ναό του Ποσειδώνα, όπως μας λένε και οι πηγές.
Η κρήνη της Κασταλίας, στους Δελφούς, είχε μετατραπεί και αυτή σε ένα μικρό εκκλησάκι, που όμως προς έκπληξη των ευσεβών χριστιανών, χρειάστηκε να γκρεμιστεί από την αρχαιολογική σκαπάνη.
Παρόμοια χριστιανική αντιμετώπιση είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο εκκλησίες για να «καλύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια  του χώρου. Σήμερα θα δούμε μία διώροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστηριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας.

Νεκρομαντείο Αχέροντα

Στο μαντείο του Αχέροντα έχει ιδρυθεί βυζαντινός ναός και χριστιανικό νεκροταφείο, για να μολυνθεί η περιοχή, το οποίο όμως μεταφέρθηκε κατα τις ανασκαφές, ενώ η μονή και η εκκλησία διατηρήθηκαν.
Στο Νεκρομαντείο Ταινάρου, θα δούμε σήμερα τον ναό του Ασωμάτου. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα θα δούμε πως είναι χτισμένος με τα οικοδομικά υλικά κάποιου αρχαίου κτίσματος, τα οποία σαφώς προδίδουν την ύπαρξη ιερού αρχαίου, που δεν ήταν άλλος από τον ναό του Ποσειδώνα, όπως μας λένε και οι πηγές.
Η κρήνη της Κασταλίας, στους Δελφούς, είχε μετατραπεί και αυτή σε ένα μικρό εκκλησάκι, που όμως προς έκπληξη των ευσεβών χριστιανών, χρειάστηκε να γκρεμιστεί από την αρχαιολογική σκαπάνη.
Ο παλαιός ναός του Αγ. Ανδρέα προστάτη της Πάτρας, είναι χτισμένος επάνω σε ολόκληρο το μαντείο της Δήμητρας και της θεάς Γης. Το νερό της πηγής στα τότε χρόνια θεωρούνταν αλάθητο στην διάγνωση των νόσων, σήμερα θεωρείται «αγίασμα»
Στο μαντείο Δειραδιώτου Απόλλωνος, είχε και εκεί ο βωμός καλυφθεί με χριστιανική εκκλησία, της οποίας υπάρχουν ερείπια σήμερα.
Στο μαντείο Διδύμων ή αλλιώς Μαντείο των Βραγχιδών, κοντά στη Μίλητο, υπάρχει η χριστιανική εκκλησία στο όνομα του Ιωάννη του Θεολόγου.
Δίπλα στο μαντείο Πτώου Απόλλωνος, έχει χτιστεί η χριστιανική Μονή της Οσίας Πελαγίας.

Καλόγεροι εναντίον του ναού του Απόλλωνα στην Ανάφη (ΦΩΤΟ) ΕΔΩ

Στην γενέτειρα πατρίδα του Πυθαγόρα, στην Σάμο και κοντά στο Πυθαγόρειο υπάρχει ένα σπήλαιο που πριν ακόμα από την εποχή του φιλόσοφου  λειτουργούσε ως Μαντείοαπό την βαθύτατη αρχαιότητα. Η ιέρεια που χρησμοδοτούσε ταυτίζεται με την Ιεροφίλη των Δελφών. Σήμερα στον χώρο αυτό υπάρχει η εκκλησία Παναγία η Σπηλιανή, η Καληαρμένισσα, ενώ έξω από το σπήλαιο και κολλητά στην είσοδό του υπάρχει μία ακόμα εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, λες και υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να εξασφαλιστεί με δύο χριστιανικούς ναούς ο «εξαγνισμός» του χώρου.
Τον χώρο του μαντείο Ισμηνίου Απόλλωνος, μολύνει σήμερα το κοιμητήριο του Αγ. Λουκά. Το ίδιο συμβαίνει και στο Μαντείο Αμφικλείας από το παρακείμενο κοιμητήριο.

http://www.gargalianoi.com/2017/04/20/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%89-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9/

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ- Η ΚΛΟΠΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Τα Ελληνικά λατρευτικά πρότυπα κλάπηκαν ανηλεώς από τους χριστιανούς. Θεμελιώδεις ιδέες και παραστάσεις της χριστιανικής θρησκείας είναι αντιγραφές δικών μας πεποιθήσεων και Μυστηρίων.

Λογικό να αντιγράφουν, μιας και δεν μπορούσαν να εξαπλώσουν τη νέα θρησκεία τους βασισμένοι μόνο σε στείρες διδαχές της παλαιάς διαθήκης.

Έπρεπε να βασιστούν και σε προϋπάρχοντα μοτίβα, που ήταν ήδη οικεία και αγαπητά στους Έλληνες.

Τα στοιχεία υπάρχουν όλα εδώ- στις παραστάσεις, στα ευρήματα, σε όλα όσα προσπάθησαν να καταστρέψουν οι χριστιανοί όταν καταδίωκαν την Ελληνική Θρησκεία.

Η αλήθεια ωστόσο, δεν καταπνίγεται ποτέ. Η θρησκευτική κληρονομιά αιώνων δεν εξαλείφεται εντελώς, παρά τη βία και τον αφανισμό αμέτρητων έργων τέχνης, μνημείων και γραπτών.

Ας στραφούμε στην ουσιαστική μελέτη της Ελληνικής Παράδοσης, η οποία άνθισε χιλιάδες χρόνια πριν τον ερχομό κάποιου που αυτοχαρακτηρίστηκε ως γιος θεού.

Θα αντιληφθούμε ότι αυτό που μας προώθησαν σαν πρωτότυπη γνώση από έναν ξένο τόπο, στην πραγματικότητα αντιγράφτηκε από το αληθινό πνευματικό λίκνο του κόσμου- την Ελλάδα.


ΙΕΡΑ ΕΛΛΑΣ - ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ

https://ieraellas-kinimaethnikon.blogspot.com/2017/06/blog-post_3.html?spref=fb 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΘΑΒΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Δεν θα γίνει κατά χώρα ανάδειξη του μνημείου, ξεκαθαρίζει ο προϊστάμενος του τμήματος Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.

Στην απόφασή της να ακολουθήσει τη διαδικασία κατάχωσης για τον Ναό της Αφροδίτης, το σημαντικό υστεροαρχαϊκό οικοδόμημα που έχει βγει στο φως μεταξύ δύο πολυκατοικιών στην πλατεία Αντιγονιδών, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, επιμένει η ΙΣΤ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού.

Ο προϊστάμενος της Εφορείας, Σταύρος Λιούτας, απορρίπτει ως εξαιρετικά κοστοβόρα ενδεχόμενη προσπάθεια in situ ανάδειξης του ναού, μέρη του οποίου εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Δηλώνει ακόμη πως η μελέτη του καθηγητή του ΑΠΘ, Γιώργου Καραδέδου, για την αναστήλωση του ναού (δείτε εδώ), δεν έχει κατατεθεί επισήμως στην Εφορεία, προκειμένου να αξιολογηθεί.

«Η κατάχωση είναι ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης του ναού. Δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο, όπως να σκαφτεί ο δρόμος κάτω από την πλατεία. Είναι πολύ μεγαλόπνοο και κοστοβόρο ένα τέτοιο σχέδιο. Τα μέλη του ναού είναι στο αρχαιολογικό μουσείο, δεν μπορούμε να τα μεταφέρουμε στον φυσικό χώρο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Λιούτας. Ξεκαθαρίζει ακόμη πως δεν υπάρχει ενδεχόμενο ανέγερσης οικοδομής πάνω από τον ναό.

Ο ίδιος συμπληρώνει πως η ανάδειξη του μνημείου στον χώρο θα γίνει με οπτικό υλικό, πινακίδες, αναπαραστάσεις και κείμενα. Πρόσφατα τοποθετήθηκε επιγραφή με πληροφορίες για τον ναό, ενώ ο χώρος καθαρίστηκε από χόρτα και σκουπίδια που πετούν περαστικοί.

Άλλωστε, σύμφωνα με τον κ. Λιούτα, στις προτεραιότητες της Εφορείας Αρχαιοτήτων είναι να στηριχθεί, στο πλαίσιο της κατάχωσης, μία από τις δύο διπλανές οικοδομές, η οποία, όπως είπε, αντιμετωπίζει πρόβλημα στατικότητας.

Σε μεταγενέστερη επικοινωνία που είχε με τη Voria.gr ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης, Γιώργος Σκιαδαρέσης, διευκρινίστηκε πως η κατάχωση του ναού θα είναι μερική και προσωρινή, μέχρι να ξεκαθαριστεί εάν και με ποιον τρόπο μπορεί αυτός να αναδειχθεί. «Υπάρχει η μελέτη του κ. Καραδέδου, την οποία θα μπορούσαμε να εξετάσουμε, αλλά μπορούμε να δούμε και άλλες προτάσεις. Σε κάθε περίπτωση, μέσα στους επόμενους μήνες θα προχωρήσουμε στην αντικατάσταση της περίφραξης, ενώ θα συνεχίσουν οι καθαρισμοί», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Για να υλοποιηθεί το σχέδιο της Εφορείας Αρχαιοτήτων πρέπει να φθάσει στο τέλος της η δικαστική διαμάχη για την απαλλοτρίωση του οικοπέδου στο οποίο βρίσκεται το ανατολικό μέρος της κρηπίδας του Ναού, που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια κατεδάφισης οικοδομής το 2000 (η ύπαρξη του ναού ήταν γνωστή από το 1936, όταν και κατασκευάστηκε η προαναφερθείσα οικοδομή).

Το τελευταίο επεισόδιο της χρόνιας διένεξης για το θέμα παίχτηκε σε δικαστήριο της Θεσσαλονίκης, όπου πριν από περίπου ένα μήνα εκδικάστηκε προσφυγή των ιδιοκτητών του οικοπέδου επί της τιμής μονάδος. Το υπουργείο Πολιτισμού δίνει 778.000 ευρώ για την απαλλοτρίωση του οικοπέδου (3.150 ανά τμ επί συνόλου 247 τμ), ενώ οι ιδιοκτήτες ζητούν περίπου το διπλάσιο ποσό, καθώς και αποζημίωση για απολεσθέντα κέρδη λόγω της αδυναμίας χρήσης του τα τελευταία 18 χρόνια. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν έχει βγει ακόμη και, εφόσον δεν ικανοποιεί τους ιδιοκτήτες, το πιθανότερο είναι να υπάρξει έφεση.

Να σημειωθεί πως η απόφαση της Εφορείας Αρχαιοτήτων για κατάχωση του οικοπέδου έχει προκαλέσει αντιδράσεις από συλλόγους, οι οποίοι ζητούν την ανάδειξη του μνημείου.

Από τη Μηχανιώνα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

Ο Ναός της Αφροδίτης χρονολογείται στα τέλη του 6ου αιώνα πΧ με αρχές του 5ου αιώνα πΧ. Σύμφωνα με την αρχαιολογική έρευνα είναι εξάστυλος. Το συνολικό του ύψος εκτιμάται πως ξεπερνούσε τα 10 μέτρα (το ύψος των κιόνων που βρέθηκαν ήταν περίπου επτά μέτρα), ενώ ο ναός εκτείνεται προς τα δυτικά, κάτω από την άσφαλτο της οδού Καραολή και Δημητρίου μέχρι και το συντριβάνι της πλατείας Αντιγονιδών.

Ο Ναός είχε κατασκευαστεί αρχικώς στην Αινεία, την πόλη που ίδρυσε ο Αινείας, εκεί που βρίσκεται σήμερα η Μηχανιώνα, και μεταφέρθηκε στο σημείο των ρωμαϊκών Ιερών (σημερινή Αντιγονιδών) κατά τα μέσα του 1ου αιώνα αιώνα μΧ, επί Ιουλίου Καίσαρα, λειτουργώντας ως χώρος λατρείας των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, του Δία Αιγιόχου και της Θεάς Ρώμης, όπως προκύπτει από τα τέσσερα αγάλματα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών.
Τα αγάλματα, όπως και οι κίονες που βρέθηκαν εκτίθενται σήμερα σε αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Θεσσαλονίκης.

Πηγή:
https://www.voria.gr/article/thessaloniki-thavete-logo-megalou-kostous-o-naos-tis-afroditis
 

Οι Εποχές του έτους είναι φτερωτές θεότητες της Ελληνικής Μυθολογίας.

Θέρος
Οι Εποχές είναι φτερωτές θεότητες της Ελληνικής Μυθολογίας. Ως εποχές αναγνωρίζονται οι τέσσερις κόρες του Ήλιου [Απόλλωνα] που διακρίνονται στις Έαρ, Θέρος, Οπώρα και Χειμών. Οι Αθηναίοι υπολόγιζαν το μεν έαρ και την οπώρα από δύο μήνες εκάστη, το δε θέρος και τον χειμώνα ,από τέσσερις μήνες.

Οπώρα [φθινόπωρο]
Η θεότητα Οπώρα είναι η προσωποποίηση της Εποχής του φθινοπώρου. Στην Ελληνική Μυθολογία η Οπώρα παριστάνεται ως φτερωτή θεότητα που φέρει ένα καλάθι με σταφύλια.
Οπώρα είναι η περίοδος του έτους μεταξύ της εμφάνισης του Σείριου και του Αρκτούρου (δηλ. τέλη Ιουλίου , ολόκληρος ο Αύγουστος, και μέρος του Σεπτεμβρίου).
Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα «ἀπετέλεσε τὸ τεῖχος ἀρξάμενος ἀπὸ ἠρινοῦ χρόνου πρὸ ὀπώρας» ( αποτέλειωσε το τείχος, αφού είχε αρχίσει από την άνοιξη πριν από το καλοκαίρι). Στην Ομήρου Οδύσσεια ορίζεται ως το τέλος του καλοκαιριού. Καθώς τότε ήταν η περίοδος ωρίμανσης των καρπών, κατέληξε να σημαίνει τον ίδιο τον καρπό, σύμφωνα με τους Σοφοκλή και Πλάτωνα.
Μεθομηρικά η λέξη «ὀπώρα» χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει και τα φρούτα της εποχής αυτής, (σταφύλια, σύκα κ.λπ.), απ' όπου η σημασία της επεκτάθηκε σε όλους τους εδώδιμους καρπούς. Η λέξη Οπώρα, σήμερα, εμφανίζεται ως β' συνθετικό στη λέξη φθινόπωρο. [Liddell, Scott, Jones' A Greek–English Lexicon: ὀπώρα]



Χειμών [χειμώνας]
Η θεότητα Χειμών είναι η προσωποποίηση της Εποχής του Χειμώνα. Στην Ελληνική Μυθολογία η Χειμών παριστάνεται ως φτερωτή θεότητα ενδεδυμένη με βαρύ μανδύα που στέκεται δίπλα σε ένα δίσκο από χειμωνιάτικα μούρα.
«Χειμών» σημαίνει χειμώνας, αντίθετα προς το θέρος. Στην Ομήρου Ιλιάδα αναφέρεται «χειμῶνος» και σημαίνει «την ώρα του χειμώνα». Ο Ξενοφώντας γράφει «τοῦ χειμῶνος» που σημαίνει «κατά τη διάρκεια του χειμώνα». «Θεόσσυτος χειμών» είναι και η καταιγίδα συμφορών που στέλνουν οι Θεοί. [Liddell, Scott, Jones' A Greek–English Lexicon: χειμών]

ἔαρ ή εἶᾰρ (άνοιξη)
Η θεότητα Έαρ ή Εἶᾰρ είναι η προσωποποίηση της Εποχής της Άνοιξης. Στην Ελληνική Μυθολογία η Έαρ παριστάνεται ως φτερωτή θεότητα στεφανωμένη με καταπράσινο στέμμα χλόης. Στο χέρι κρατά ένα καλάθι με φρέσκια χλόη της Άνοιξης.
«ἔᾰρος- ἔαρος νέον ἱσταμένο» σημαίνει στην αρχή της άνοιξης. Στον σε Όμηρο στην Οδύσσεια αναφέρεται «ἅμα τῷ ἔαρι», δλδ. στο ξεκίνημα της άνοιξης. Ο Σοφοκλής μάς παραδίδει ότι η λέξη «ἔαρ» σημαίνει «στην ακμή ή στην καλύτερη περίοδο της ζωής». Το ίδιο και ο Ηρόδοτος: ἔαρ ὁρᾶν, δηλ. αυτός που δείχνει ακμαίος και σπινθηροβόλος. Σύμφωνα με την Θεόκριτο «γενύων ἔαρ» είναι το πρώτο χνούδι στα μάγουλα και στο πηγούνι ενός νέου [Liddell, Scott, Jones' A Greek–English Lexicon: ἔαρ].
Η λέξη «άνοιξη» αποτελεί νεωτερισμό της Ελληνικής και προήλθε από τον βυζαντινό μεσαίωνα όταν είχε τη σημασία «ανοίγει ο καιρός» και «ανοίγουν τα άνθη» . Τότε, υποκατέστησε στη δημώδη βυζαντινή την αρχαία λέξη ἔαρ (που σήμερα επιβιώνει στο παράγωγο επίθετο «εαρινός», δηλ. ανοιξιάτικος: εαρινή ισημερία, εαρινή σύνοδος κλπ), προφανώς για να δηλώσει την αυθεντική έννοια της συγκεκριμένης Εποχής. Διαβάζουμε στο ‘’Λεξικόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἑλληνικῆς Διαλέκτου’’ του Σκαρλάτου Δ. τού Βυζαντίου: «ἄνοιξις, ὄχι διότι τότε ἀνοίγει πρός πλοῦν ἡ θάλασσα, ἀλλά διότι τότε ἀνοίγουν τά ἄνθη.» [Ετυμολογία τῆς λέξης "῎Ανοιξη"].
Σήμερα, η γλυκύτατη σπινθηροβόλος (στην ακμή της νεότητάς της) φτερωτή θεότητα Έαρ ή Εἶᾰρ, επιβιώνει γλωσσολογικά στην αυθεντική μορφή της στην πρώτη στάση στο δημοφιλές εγκώμιο της βυζαντινής υμνολογίας «Ω γλυκύ μου Έαρ». Το εγκώμιο για την «γλυκύ Έ α ρ» ψάλλεται την εβδομάδα του ορθόδοξου Πάσχα που γιορτάζεται πάντοτε την πρώτη ή δεύτερη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την ε α ρ ι ν ή ισημερία.
Θέρος [καλοκαίρι]
Η θεότητα Θέρος είναι η προσωποποίηση της Εποχής του Καλοκαιριού. Στην Ελληνική Μυθολογία η Θέρος παριστάνεται ως φτερωτή θεότητα που κρατά δεμάτι από σιτάρι στο ένα χέρι και ρομφαία στο άλλο (ρομφαία είναι ξίφος που έχει σχήμα δρεπάνης).
θέρος: τό, Ιων. γεν. θέρευς (θέρω). Σημαίνει καλοκαίρι, η χρονική περίοδος του καλοκαιριού. Ο Όμηρος αναφέρει «χείματος οὐδὲ θέρευς» (το χειμώνα και όχι το καλοκαίρι), ενώ ο Ηρόδοτος αναφέρει «θέρους μεσοῦντος» (γύρω στα μέσα του καλοκαιριού). [βλ. και Liddell, Scott, Jones' A Greek–English Lexicon: θέρος].
Η λέξη «καλοκαίρι» αποτελεί νεωτερισμό της Ελληνικής και προήλθε από τη σημασία «καλοκαιρινή θερμότητα». Στον βυζαντινό μεσαίωνα η λέξη «καλοκαίρι(ον)» υποκατάστησε τη φτερωτή θεότητα Θέρος και έκτοτε χρησιμοποιείται στους βυζαντινούς χρόνους, οπότε και βαθμιαία αντικατέστησε τη λέξη «θέρος» για την Εποχή που -- στην εποχή μας -- ονομάζουμε «καλοκαίρι».
[Οι απεικονίσεις με τις τέσσερις φτερωτές θεότητες των Εποχών, Έαρ, Θέρος, Οπώρα και Χειμών, είναι από τη μουσειακή συλλογή Richmond. Πρόκειται για ρωμαϊκό ψηφιδωτό με τις τέσσερις Εποχές που φυλάσσεται στο Μουσείο Virginia Museum of Fine Arts. Το ψηφιδωτό είναι του 3ου αι. μετά Χριστόν.]

Thanasis Alampasis
 

2021, να μπορέσουμε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση

Γράφει ο Γιάννος Εὐπραξιάδης

Μακάρι να είμαστε γεροί το 2021, να μπορέσουμε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση όπως πρέπει. Όπως πρέπει όμως:
Αναγνωρίζοντας γιατί είναι σημαντική επέτειος και ποια πρωτιά στον κόσμο έχει η ελληνική επανάσταση.
Με ευγνωμοσύνη, τιμή και περηφάνια για τις θυσίες των αγνών Ελλήνων και φιλελλήνων αγωνιστών.
Με βαθιά περισυλλογή για τα εγκλήματα και τις ατιμίες που έγιναν κατά την επανάσταση, τα πισώπλατα χτυπήματα και τους τομαρισμούς.
Με πλήρη επίγνωση του τι εκκρεμεί ακόμα ώσπου να αποκτήσουμε μια πραγματικά και από κάθε άποψη ελεύθερη πατρίδα και τι στέκεται εμπόδιο σε αυτό.

Μακριά από τα εθνικιστικά μυθεύματα περί κρυφού σχολειού, περί «25ης Μαρτίου», περί Παλαιών Πατρών Γερμανού και περί άλλων όμορφων πινάκων ζωγραφικής.
Με γνώση για την επίσημη στάση που κράτησε η εκκλησία, πριν, κατά και μετά την επανάσταση και πώς κατάφερε στις δεκαετίες που ακολούθησαν να καπηλευτεί τους αγώνες τόσων γενναίων αγωνιστών παραχαράσσοντας την ιστορία και οδηγώντας μας στο σημερινό κράτος-καρικατούρα, όπου στα σχολεία διδάσκεται η αισχρή, εθνικιστική ιδεολογία του λεγόμενου «ελληνοχριστιανισμού».
Αν είναι να σπαταλήσουμε ένα κάρο λεφτά για μια κιτς εθνικιστική εξτραβαγκάντσα, όχι.
Αν είναι να σχολιάζουμε ακόμα τις φούστες και το χρώμα επιδερμίδας των παρελαυνουσών κορασίδων, όχι.
Αν είναι να έχουμε πάλι μπουλούκι το παπαδαριό στις εξέδρες των επισήμων, όχι, να λείπει το βύσσινο, θα είναι μεγάλη ντροπή.

Γιάννος Εὐπραξιάδης

 

Ολλανδία: Σε ισχύ ο νόμος για την απαγόρευση της μπούρκας ή του νικάμπ

© Παρέχεται από: Capi

Σε ισχύ τίθεται από σήμερα στην Ολλανδία ο νόμος που απαγορεύει τη μπούρκα ή το νικάμπ στα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα δημόσια κτίρια και τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 200 ως 400 γυναίκες φορούν μπούρκα ή νικάμπ στην Ολλανδία, μια χώρα 17 εκατομμυρίων κατοίκων.
Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2018 έπειτα από περίπου 15 χρόνια πολιτικών συζητήσεων που γίνονταν για το θέμα αυτό. Ο αντι-ισλαμιστής βουλευτής Γκέερτ Βίλντερς είχε προτείνει το 2005 την ψήφιση νόμου που να προβλέπει την απαγόρευση της μπούρκα και του νικάμπ.
"Εφεξής απαγορεύονται τα ενδύματα που καλύπτουν το πρόσωπο στους χώρους εκπαίδευσης, τα ιδρύματα και τα δημόσια κτίρια, στα νοσοκομεία και στα μέσα μαζικής μεταφοράς" με το πρόστιμο για τους παραβάτες να προβλέπεται να είναι 150 ευρώ, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εσωτερικών.
"Στους χώρους αυτούς είναι σημαντικό για τη δημόσια ασφάλεια και για την καλή λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών όλοι να μπορούν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο και να βλέπουν ο ένας τον άλλο", προσθέτει.
Ως εκ τούτου απαγορεύεται να φοράει κάποιος οτιδήποτε καθιστά μη αναγνωρίσιμο το πρόσωπο, όπως κράνη πλήρους κάλυψης, κουκούλες ή μπούρκα, διευκρινίζει.

Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, στους εργαζομένους στα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιδρύματα και στους οδηγούς εναπόκειται να αρνηθούν την πρόσβαση σε μια γυναίκα που φοράει μπούρκα ή νικάμπ ή να καλέσουν την αστυνομία.
Ο τομέας των μέσων μαζικής μεταφοράς ανακοίνωσε ωστόσο ότι οι οδηγοί δεν θα σταματούν τα λεωφορεία, τους συρμούς του τρένου, του μετρό ή του τραμ για να κατεβάσουν μια γυναίκα που παραβαίνει το νόμο, διότι αυτό θα προκαλούσε καθυστερήσεις.
Πολλά νοσοκομεία της χώρας ανακοίνωσαν επίσης ότι "δεν θα αρνηθούν τη νοσηλεία σε οποιονδήποτε, ό,τι και να φοράει".
Ωστόσο οι γυναίκες θα μπορούν να φορούν μπούρκα στους δρόμους της Ολλανδίας, σε αντίθεση με τη νομοθεσία που ισχύει από το 2010 στη Γαλλία, όπου η μπούρκα και το νικάμπ απαγορεύονται στους δημόσιους χώρους. Το Βέλγιο, η Δανία και η Αυστρία έχουν υιοθετήσει παρόμοια νομοθεσία.

https://www.msn.com/el-gr/news/world/%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b4%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%8d-%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d%cf%81%ce%ba%ce%b1%cf%82-%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac%ce%bc%cf%80/ar-AAFbazX?li=BBqxHCu