ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ !!! ΣΗΜΕΡΑ ( ΤΕΤΑΡΤΗ ) ΕΙΝΑΙ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ! !

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ !!!
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ! !

BUONGIORNO MIEI AMICI !!!
OGGI È MERCOLEDI, Mercurius

 BONJOUR MES AMIS ! !!!
AUJOURD'HUI MERCREDI Mercurius

BUENOS DIAS MIS AMIGOS !!!
Hoy es miércoles, Mercurio

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ ΛΑΟΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΠΟΚΑΛΟΎΝ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΤΕΤΑΡΤΗ;;

Ο ΕΡΜΗΣ - ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Ο Ερμής είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο από όλους.
Ο Ερμής είναι ένας πολύ μικρός πλανήτης, μόλις λίγο μεγαλύτερος από την Σελήνη.
 Έχει μία πολύ αραιή ατμόσφαιρα η οποία αποτελείται κυρίως από ήλιον και οξυγόνο.
Πιστεύεται πως το ήλιον που υπάρχει στον Ερμή, έχει παγιδευτεί στο μικρό βαρυτικό του πεδίο έχοντας φτάσει εκεί με τον ηλιακό άνεμο.
Ο Ερμής περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του σε περίπου 59 γήινες ημέρες ενώ κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο σε μόλις 88 ημέρες. Εξαιτίας της μικρής απόστασής του από τον Ήλιο αλλά και της αραιής του ατμόσφαιρας, παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις στην επιφανειακή του θερμοκρασία μεταξύ ημέρας (μέγιστο κοντά στον ήλιο 430 βαθμούς C) και νύχτας (ελάχιστο -180 βαθμούς C). Μικρός και ευέλικτος κινείται πολύ γρήγορα γι’ αυτό άλλωστε και πήρε το όνομα του ταχύτατου αγγελιοφόρου των Ολυμπίων Θεών των αρχαίων Ελλήνων.
Είναι ο δεύτερος μικρότερος πλανήτης, μετά τον Πλούτωνα .

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Στο όρος Κυλλήνη γεννήθηκε ο Ερμής . Πατέρας του, ο βασιλιάς Θεών και ανθρώπων Δίας και μητέρα του η πλειάδα Μαία, η πιο ντροπαλή από τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης.
Ο Ερμής είναι περισσότερο γνωστός ως ο θεός της επικοινωνίας και των δρόμων .
Βρέφος ακόμη, κατάφερε να πηδήξει έξω από την κούνια του και να βγει από την σπηλιά χωρίς να γίνει αντιληπτός. Βγαίνοντας σκόνταψε σε μία χελώνα η οποία του έκανε μεγάλη εντύπωση.
Αφού την περιεργάστηκε με μεγάλη προσοχή εμπνεύστηκε να της αδειάσει το καύκαλο και να το μεταμορφώσει προσθέτοντας στη συνέχεια για χορδές κομμάτια από προβατίσια έντερα σε ένα έξοχο μουσικό όργανο. Οι ικανότητες του Ερμή ήταν πολύ χρήσιμες για όλους σχεδόν τους θεούς οι οποίοι τον θαύμαζαν για την ευστροφία και την πονηριά του και του εμπιστευόντουσαν διάφορες δύσκολες αποστολές. Πρώτος και καλύτερος ο Δίας, ο οποίος τον έχρησε κήρυκα και αγγελιοφόρο του, χαρίζοντας του φτερωτά σανδάλια και το κηρύκειον(ραβδί).
Με αυτά ο γοργοπόδαρος θεός πετούσε πάνω από στεριά και θάλασσα και μετέφερε στον υπόλοιπο κόσμο την θέληση του Δία ενώ στον Δία επέστρεφε ειδήσεις από τα μέρη που επισκέπτονταν.
Έχοντας κατακτήσει την ικανότητα να μεταφέρεται σε ουρανό και γη ο Ερμής ταχύτατα, κατάφερε να αποκτήσει την ικανότητα να ταξιδεύει και στον Κάτω Κόσμο.
Ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου Άδης, εκτιμώντας όπως και ο Δίας τις ικανότητες του Ερμή, τον έχρησε συνοδό των νεκρών στον άλλο κόσμο και έκτοτε απέκτησε μία εκ των βασικών του ιδιοτήτων, αυτήν του ψυχοπομπού. Με τον Απόλλωνα ο Ερμής μοιράστηκε κάποτε και την ίδια γυναίκα. Ήταν η Χιόνη, το μοναχοπαίδι του Δαιδαλίωνα που το ίδιο βράδυ κοιμήθηκε και με τους δύο θεούς. Δύο δίδυμα αδέλφια γεννήθηκαν και τα δύο είχαν διαφορετικό θεό για πατέρα.
Ο Φιλήμωνας, ο μετέπειτα βασιλιάς και μουσικός της
 Φωκίδας ήταν ο γιος του Απόλλωνα και ο Αυτόλυκος, που είχε την ικανότητα τα μεταμορφώνει ότι κλέβει, ο κλέφτης γιος του Ερμή. Έχοντας κάνει δύο θεούς να την ερωτευτούν μέσα σε μία μέρα η Χιόνη μην μπορώντας να κρύψει την υπερηφάνεια της άρχισε να καυχιέται για την ομορφιά και τα γυναικεία της προσόντα τολμώντας με αναίδεια να πει ότι είναι ομορφότερη από την θεά Άρτεμη. Ακούγοντάς το αυτό η θεά δεν δίστασε και έστειλε τα τρομερά της βέλη να της πάρουν την ζωή

 ( Η σειρά των πλανητών δεν είναι αυθαίρετη αλλά σχετίζεται με τη θεωρία της αρμονίας των σφαιρών που συνήρπαζε πολλούς φιλοσόφους της Αρχαιότητας και σύμφωνα με την οποία κάθε ουράνιο σώμα περιστρεφόμενο παράγει συγκεκριμένο ήχο. Ο Βοήθιος ταύτιζε τη Σελήνη με το (σημερινό) ρε, τον Ερμή με το ντο, την Αφροδίτη με το σι, τον Ήλιο με το λα, τον Άρη με το σολ, τον Δία με το φα και τον Κρόνο με το μι. Αν διατάξουμε τις επτά νότες σε διαστήματα τετάρτης, λαμβάνουμε τη σειρά των ημερών της εβδομάδας, )

 

 https://enimerosiseola.blogspot.com/2016/11/blog-post_4.html

 

 

 

 

Τους φόβους της Νέας Τάξης εκφράζει η «Washington Post»: Δεν πρέπει να «ανέβουν» τα εθνικιστικά κόμματα

Τον φόβο ότι οι εθνικιστικές και ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις θα αυξήσουν τα ποσοστά τους στις επόμενες ευρωεκλογές καθώς δεν υπάρχει ένας προοδευτικός συνασπισμός, που θα μπορέσει να τους αντιταχθεί ,εκφράζει σε κύριο άρθρο της η αμερικανική Washington Post.
«Κατά κάποιο τρόπο, πρόκειται για την «επιστροφή της ιστορίας», παρά το τέλος της.
Πρόκειται για συνέπειες του Ψυχρού Πολέμου αλλά και της αποτυχίας της νεοφιλελεύθερης σκέψης που κυριάρχησαν τρεις δεκαετίες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Με αυτό το δεδομένο, η σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων που θα ήθελαν ένα κλειστό εθνικιστικό σύστημα και εκείνων που επιδιώκουν να υπερασπιστούν τις ανοιχτές δημοκρατίες είναι ασύμμετρη καθώς οι προοδευτικές ελίτ του τέλους της ιστορίας φαίνεται να είναι απροετοίμαστες και να μην διαθέτουν την κουλτούρα ώστε να αντιμετωπίσουν τον αναζωπυρωμένο ακροδεξιό, αντιφιλελεύθερο εθνικισμό και αυταρχισμό, εκτιμά η Washington Post.
Η αμερικανική εφημερίδα σημειώνει ότι η φετινή χρονιά σηματοδοτεί την 30η επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η οποία συμβολίζει την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ευρώπης και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

 https://www.ethnosimo.gr/cposts/04/08/46661/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook#

Απαγόρευση φυτεύσεων αμπέλου ως το 2050 και μπλόκο στο αποθεματικό

Την επέκταση της απαγόρευσης των φυτεύσεων αμπέλου έως το 2050 αλλά και τη μη δυνατότητα δημιουργίας εθνικών αποθεματικών για τις νέες άδειες, που δεν χρησιμοποιήθηκαν, ενέκρινε η Επιτροπή Γεωργίας του Ευρωκοινοβουλίου τη Δευτέρα 1 Απριλίου.
Οι δύο αυτές ρυθμίσεις αναμένεται να προκαλέσουν τις μεγαλύτερες αντιδράσεις από ελληνικής πλευράς, και όχι μόνο, μιας και αντιτίθενται ευθέως στα αιτήματα που εξέφραζε ο κλάδος. Όπως αναφέρεται στο site του Ευρωκοινοβουλίου το σχήμα αδειών φύτευσης, με ισχύ από το 2016 έως το 2030, θα πρέπει να επεκταθεί έως το 2050. Η Κομισιόν θα πρέπει να αξιολογεί τα αποτελέσματά του κάθε 10 χρόνια, ξεκινώντας από το 2023, και εφόσον κρίνεται απαραίτητο να καταθέτει προτάσεις που θα βελτιώνουν την αποτελεσματικότητά του.
Περαιτέρω, οι νομοθέτες πρότειναν να δοθούν περισσότερες πληροφορίες στους καταναλωτές για το προϊόν. Ειδικότερα, οι ετικέτες οίνου θα πρέπει να παρουσιάζουν διατροφικές δηλώσεις ή τουλάχιστον την ενεργειακή αξία του προϊόντος και τον κατάλογο των συστατικών ή ένα link που θα παραπέμπει στην αντίστοιχη λίστα.
Οι Ευρωβουλευτές, επίσης, απέρριψαν την πρόταση για την ένταξη της Vitis Labrusca, μίας αμερικάνικης ποικιλίας σταφυλιών, στην ευρωπαϊκή αμπελουργική παραγωγή. Αρνήθηκαν να άρουν την απαγόρευση στις εξής έξι ποικιλίες: Noah, Othello, Isabell, Jacquez, Clinton και Herbemont. Ωστόσο, επισημάνθηκε ότι οι συγκεκριμένες ποικιλίες θα μπορούσαν να αναφυτευθούν στους υπάρχοντες ιστορικούς αμπελώνες, αρκεί οι φυτεμένες επιφάνειες να μην αυξάνονται.
Περισσότερα στο : https://www.agronews.gr/ekmetaleuseis/elaiones-kai-abelones/175375/apagoreusi-ton-futeuseon-abelou-os-to-2050-kai-bloko-sto-ethniko-apothematiko-fernei-i-koa/?fbclid=IwAR3wfR5W-8SM_K4BuYWzgwVSVmuTI4YRQKCwsgH9g1TSAtwhyklLfZ_JzQY

ΗΛΙΑΚΕΣ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ολική έκλειψη ηλίου που έγινε σαν σήμερα, στις 6 Απριλίου 648 π.Χ., αναφέρεται σ’ ένα ποίημα του αρχαίου λυρικού ποιητή Αρχίλοχου (π. 680 π.Χ. - 630 π.Χ.), ο οποίος συνέθετε ελεγείες, ύμνους και ποιήματα. Πρόκειται για την παλαιότερη ακριβή χρονολογία που έχουμε στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: «Δεν υπάρχει κανένα πράγμα ανέλπιστο ούτε χωρίς όρκο ούτε παράξενο, διότι ο Δίας, ο πατέρας των Ολυμπίων θεών, απ’ το μεσημέρι έφερε τη νύχτα, αφού έκρυψε το φως που λαμπερού ηλίου και κατέλαβε ψυχρός φόβος τους ανθρώπους.»

Γράφει ο Dionysios Simopoulos

ΗΛΙΑΚΕΣ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
[Διονύσης Π. Σιμόπουλος, «Στη Γειτονιά της Γης», Αθήνα: Ερευνητές, 2001, 114 σ.]

Οι εκλείψεις ήταν πάντα ένα συγκλονιστικό γεγονός για τους αρχαίους. Οι Κινέζοι προσπαθούσαν να τις εξορκίσουν με τυμπανοκρουσίες, οι Ινδοί κατέφευγαν στα νερά των ποταμών και οι Ιάπωνες σκέπαζαν τα πηγάδια τους για να μη δηλητηριαστούν τα νερά. Πίσω όμως από κάθε εκδήλωση κρυβόταν ο ίδιος φόβος του ανθρώπου μπροστά στην αναστάτωση των νόμων του Σύμπαντος. Γιατί η ζοφερή πιθανότητα να χαθεί μια μέρα ο Ήλιος γέμιζε τρόμο τους ανθρώπους από πολύ παλιά. Ο ύπουλος Άνοφις των Αιγυπτίων, ο φοβερός λύκος Φενρίρ των Σκανδιναβών, ο μνησίκακος δαίμονας Ραχού των Ινδών, όλοι προσπαθούσαν να καταπιούν το φωτεινό δίσκο του «πατέρα των πάντων» και να βυθίσουν τη Γη στο σκοτάδι και την καταστροφή.
Η αρχαιότερη περιγραφή μιας ολικής ηλιακής έκλειψης προέρχεται από την Κίνα και πηγαίνει πίσω στις 22 Οκτωβρίου 2137 π.Χ. αν και ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι πρόκειται για μύθο. Η αναφορά αυτή αφορά τους αυλικούς Χσι και Χο που ήσαν αστρονόμοι του αυτοκράτορα της Κίνας και οι οποίοι αποκεφαλίστηκαν επειδή δεν κατόρθωσαν να προβλέψουν την έκλειψη εκείνη. Η επόμενη αναφορά καταγράφηκε και πάλι από Κινέζους και σχετίζεται με την έκλειψη της 3ης Μαΐου του 1375 π.Χ., ενώ μία ακόμη Κινέζικη αναφορά (που μάλλον πρόκειται για την έκλειψη της 5ης Ιουνίου 1302 π.Χ.) είναι καταγραμμένη πάνω σε οστά των οποίων η χρονολόγηση κυμαίνεται μεταξύ των ετών 1353 και 1281 π.Χ.
Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν επίσης ότι μία αναφορά στην “Οδύσσεια” (ύψιλον, 356-7) του Ομήρου («χάθηκε στα ουράνια ο ήλιος και γύρω απλώθηκε μαύρη αντάρα») ίσως να σχετίζεται με την ηλιακή έκλειψη της 16ης Απριλίου του 1178 π.Χ.
Στα Ασσυριακά Χρονικά αναφέρεται επίσης και η έκλειψη της 15ης Ιουνίου του 763 π.Χ. η οποία έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως για τον ακριβή προσδιορισμό διαφόρων ιστορικών γεγονότων σε συνδυασμό με τους καταλόγους διαφόρων βασιλέων και των περιόδων βασιλείας τους. Η έκλειψη άλλωστε αυτή αναφέρεται επίσης και στην Παλαιά Διαθήκη (Άμως, 8:9) όπου σημειώνονται τα εξής «ο ήλιος θα βασιλέψει μέρα μεσημέρι, η γη θα σκοτεινιάσει ενώ θα είναι μέρα φωτεινή».
Από την πλευρά της επιστήμης η πιο σημαντική αναφορά βρίσκεται στο έργο του Ηροδότου που, όπως αναφέρει στην Ιστορία του, «την μεταβολή αυτή της ημέρας είχε προαναγγείλει εις τους Ίωνας ο Θαλής ο Μιλήσιος προσδιορίσας και το έτος κατά το οποίο ακριβώς έγινε η μεταβολή» (Κλειώ 74). Η έκλειψη έγινε πράγματι στις 28 Μαϊου του 585 π.Χ. και ήταν τόσο εντυπωσιακή, ώστε «οι Λύδοι και οι Μήδαι όταν είδαν ότι αντί ημέρας έγινε νυξ και την μάχην κατέπαυσαν και έσπευσαν ακόμη περισσότερον αμφότεροι να συνάψουν ειρήνην μεταξύ των». Σε άλλο πάλι σημείο της Ιστορίας του ο Ηρόδοτος αναφέρεται στην δακτυλιοειδή έκλειψη του Ξέρξη, της 2ας Οκτωβρίου 480 π.Χ. «…ο ήλιος ξαφνικά σκοτείνιασε στο μέσο τ’ ουρανού».
Η έκλειψη της 19ης Μαΐου 577 π.Χ. αναφέρεται από τον Ξενοφώντα στην «Ανάβαση»: "... καλύφτηκε ο ήλιος και κρύφτηκε μέχρις ότου οι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη τους». Ενώ και ο Θουκυδίδης αναφέρει δύο εκλείψεις στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, και οι δύο δακτυλιοειδείς, στις 3 Αυγούστου 431 π.Χ. και στις 21 Μαρτίου 424 π.Χ.
Δεν πρέπει, φυσικά, να ξεχάσουμε επίσης ότι ο πατέρας της Αστρονομίας, ο Ίππαρχος, με τη βοήθεια δύο μόνο παρατηρήσεων που έγιναν κατά την έκλειψη του 129 π.Χ. (από τον Ελλήσποντο όπου η έκλειψη ήταν ολική και από την Αλεξάνδρεια όπου ήταν μερική κατά 80%) κατόρθωσε να υπολογίσει την απόσταση της Σελήνης από τη Γη. Με τη βοήθεια της τριγωνομετρίας, που είχε ο ίδιος εφεύρει, υπολόγισε ότι η Σελήνη πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση 62 περίπου γήινων ακτίνων, όταν η σημερινή επακριβώς μετρημένη τιμή της απόστασης αυτής είναι 60,27 γήινες ακτίνες!
Πεντακόσια χρόνια αργότερα ο Θέων στην Αλεξάνδρεια κατέγραψε επακριβώς όχι μόνο την ημερομηνία αλλά και τον ακριβή χρόνο της αρχής, του μέσου και του τέλους της εκλείψεως του 365 μ.Χ.. και έκτοτε οι αναφορές γίνονται πιο ακριβείς αν και δεν αναφέρονται πολλές λεπτομέρειες.
Και κάτι ακόμα ενδιαφέρον: το 1560 μ.Χ. στη Γαλλία η αναμονή της έκλειψης πανικόβαλε τους κατοίκους σε τέτοιο βαθμό ώστε τσακώνονταν για το ποιος θα εξομολογηθεί πρώτος. Για να ηρεμήσει, λοιπόν, τα πνεύματα ένας ιερέας ανακοίνωσε ότι «η έκλειψη αναβάλλεται για δύο εβδομάδες» έτσι ώστε όλοι οι πιστοί να προφτάσουν να εξομολογηθούν.
Το απόκοσμο και εκφοβιστικό σκοτάδι μιας ολικής ηλιακής έκλειψης επαναφέρει και πάλι στο προσκήνιο τον προαιώνιο πανικοφόρο φόβο που γεννούσαν ανέκαθεν τα μεγαλειώδη φαινόμενα της φύσης στις ψυχές των πρωτόγονων προγόνων μας, αποδεικνύοντας έτσι πόσο βαθιά χαραγμένα είναι τα ένστικτα αυτά στο μεδούλι της ανθρώπινης φύσης μας. Γι’ αυτό άλλωστε επί χιλιάδες χρόνια οι αρχαίοι αντιδρούσαν με τόσες και τόσες δεισιδαίμονες αντιλήψεις και φόβους χτυπώντας τα τύμπανά τους σε μια απεγνωσμένη και μάταιη προσπάθεια να αποτρέψουν τον «σκοτεινό δράκο» να καταπιεί τελείως το ζωοδότη φωτεινό δίσκο του Ήλιου. Λέγεται μάλιστα ότι, στη διάρκεια της έκλειψης του 840 μ. Χ., ο αυτοκράτορας Λουδοβίκος Α’ ο Ευσεβής ή Αγαθός, γιος του Καρλομάγνου, πέθανε από τον φόβο του! Οι τρεις γιοι του διεκδικώντας τον θρόνο ενεπλάκησαν σε έναν πόλεμο που έληξε τρία χρόνια αργότερα με τη Συνθήκη του Βερντέν και το χωρισμό της μεγάλης Καρολίγγειας Αυτοκρατορίας στα τμήματα που αποτελούν σήμερα τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία!
Παρ’ όλο που το ηλιακό στέμμα είναι εμφανές στη διάρκεια της ολικής φάσης μιας έκλειψης, ο πρώτος που κατέγραψε την εμφάνισή του ήταν ο χρονικογράφος Λέων που περιέγραψε την ολική ηλιακή έκλειψη της 22ας Δεκεμβρίου του 968 μ. Χ. την οποία είχε παρατηρήσει από την Κωνσταντινούπολη, αν και άλλοι αναφέρουν την Κέρκυρα. Ορισμένοι άλλοι πάντως ερευνητές αναφέρουν ότι η πρωτιά αυτή ανήκει στον Πλούταρχο με την περιγραφή της έκλειψης του 71 μ.Χ. παρ’ όλο που νεώτεροι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η περιγραφή του Πλουτάρχου δεν είναι παρά μία τελείως φανταστική-λογοτεχνική περιγραφή και όχι αποτέλεσμα πραγματικής παρατήρησης.
Το στέμμα περιέγραψε επίσης και ο αστρονόμος Χριστόφορος Κλάβιος στην έκλειψη της 9ης Απριλίου του 1567 ο οποίος όμως δεν είχε κατανοήσει την πραγματική του φύση. Το ίδιο έγινε και με τον Γιοχάννες Κέπλερ ο οποίος θεώρησε ότι το στέμμα ήταν η ατμόσφαιρα της Σελήνης. Η εκτίμηση αυτή αποκλείστηκε, φυσικά, με την έκλειψη της 16ης Ιουνίου 1806 όταν οι μετρήσεις που έγιναν απέδειξαν ότι η σεληνιακή ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσε να είναι 50 φορές μεγαλύτερη από τη γήινη. Η διαπίστωση πάντως ότι το στέμμα και οι προεξοχές ανήκαν στον Ήλιο έγινε μετά από προσεκτικές μελέτες στη διάρκεια των εκλείψεων του 1842 και της 28ης Ιουλίου 1851 όταν φωτογραφήθηκαν για πρώτη φορά το στέμμα και οι προεξοχές.
Από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα οι μελέτες που έγιναν στη διάρκεια ολικών ηλιακών εκλείψεων προσέφεραν σπουδαίες ανακαλύψεις στη μελέτη του Ήλιου μας. Στη διάρκεια της έκλειψης του 1868, για παράδειγμα, ανακαλύφτηκε στην ηλιακή ατμόσφαιρα η ύπαρξη ενός άγνωστου μέχρι τότε χημικού στοιχείου που ως εκ τούτου ονομάστηκε ήλιο, ενώ μόλις το 1895 η ύπαρξη του στοιχείου αυτού επιβεβαιώθηκε και πάνω στον πλανήτη μας. Το σπουδαίο είναι ότι το ήλιο είναι το δεύτερο, μετά το υδρογόνο, πιο διαδεδομένο στοιχείο και αποτελεί το 24% περίπου των παρατηρούμενων χημικών στοιχείων του Σύμπαντος, ενώ το υδρογόνο αποτελεί το 75% των στοιχείων και όλα τα υπόλοιπα 90 χημικά στοιχεία μόλις και μετά βίας φτάνουν το 1%!
Οι παρατηρήσεις που έγιναν στη διάρκεια της έκλειψης του 1919 αποτέλεσαν επίσης και την θεαματική επιβεβαίωση της νεοπαρουσιασμένης τότε Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Τα πειράματα που έγιναν απέδειξαν περίτρανα για πρώτη φορά την πρόβλεψη της θεωρίας ότι η ύπαρξη μεγάλων μαζών δημιουργεί βαρυτικά «πηγάδια» τα οποία αναγκάζουν το φως των απόμακρων άστρων να «καμπυλωθεί» όταν περνάει δίπλα τους.
Σήμερα πια η επιστημονική μελέτη του Ήλιου και των χαρακτηριστικών του που παρατηρούνταν μόνο κατά την διάρκεια των ολικών εκλείψεων γίνεται πλέον καθημερινά από τα ειδικά ηλιακά αστεροσκοπεία και κυρίως με τη βοήθεια των διαστημικών τηλεσκοπίων και των πολύπλοκων οργάνων τους. Γι’ αυτό και το κυνήγι των ολικών εκλείψεων από τους ειδικούς επιστήμονες σε απρόσιτες περιοχές και τόπους έχει από καιρό πια ατονήσει.
Το θέαμα όμως που προσφέρει το υπέροχο αυτό φαινόμενο συνεχίζει να είναι όπως πάντα ιδιαίτερα ελκυστικό για όλους αφού στη φύση δεν έχει κανέναν ισάξιο αντίζηλο. Γι’ αυτό θα υπάρχουν πάντα χιλιάδες πιστοί που θα ταξιδεύουν σε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων, σε ξηρά ή σε θάλασσα, για να βρεθούν, έστω και για μερικές μόνο δεκάδες δευτερόλεπτα, για πρώτη ή και για πολλοστή φορά, στη σκιά της Σελήνης!

Dionysios Simopoulos

ΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΚΑ Κατ’ εντολήν των παγκοσμιοποιητών

Γράφει ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς

Κατ’ εντολήν των παγκοσμιοποιητών

Λιγότερη χαρά και  αισιοδοξία

Λιγότερα ανθρώπινα δικαιώματα

Λιγότερη δικαιοσύνη

Λιγότερη αλήθεια

Λιγότερη ασφάλεια

Λιγότερο φαγητό

Λιγότερες  απολαβές

Λιγότερη υγεία

Λιγότερη    παιδεία

Λιγότερη ανάπτυξη

Λιγότερη δημοκρατία

Λιγότερη ελευθερία

Λιγότερος πληθυσμός

Περισσότερο έγκλημα και βία

Περισσότερα     ναρκωτικά

Περισσότερη εξάρτηση από τα μέσα δικτύωσης

Περισσότερη τρομοκρατία  και αναρχία

Περισσότερη καταστροφή του περιβάλλοντος

Περισσότερη μόλυνση  και χημικά

Περισσότερο ψέμα και  διαφθορά

Περισσότερος πλούτος στους ολίγους

Περισσότερη φτώχεια στους πολλούς

Περισσότερους εξοπλισμούς

Περισσότερες ασθένειες και φάρμακα

Περισσότεροι θάνατοι έναντι των γεννήσεων

σκοπός τους η ελάττωση  του γήινου πληθυσμού

Αμφικτύων
4/4/2019
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών
kostas01@amphiktyon.org
http://amphiktyon.blogspot.com/

Χρ. Παππάς σε Μητσοτάκη: Εμείς αγωνιζόμαστε για την Μακεδονία μας, εσύ σεβάσου την προδοσία

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΣΧΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ...

 

...Η ελληνική πολιτεία ανακίνησε το ημερολογιακό θέμα το 1919, οπότε μετά από γνωμάτευση μιας ειδικής επιτροπής η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε παμψηφεί ότι «η μεταβολή του Ιουλιανού ημερολογίου μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους δύναται να γίνει... της εκκλησίας κρατούσης μέχρι του νέου επιστημονικού ημερολογίου, το Ιουλιανόν». Κι έτσι η ελληνική πολιτεία με το νομοθετικό διάταγμα της 18ης Ιανουαρίου 1923, που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιανουαρίου, αντικατέστησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο με το Γρηγοριανό και όρισε την έναρξη της εφαρμογής του τη 16η Φεβρουαρίου 1923 που ονόμασε 1η Μαρτίου. Αφαιρέθηκαν δηλαδή 13 ημέρες από το έτος 1923, γιατί στις 10 ημέρες λάθους μεταξύ Γρηγοριανού και Ιουλιανού από το 325 έως το 1582 είχε επέλθει καθυστέρηση και άλλων τριών ημερών στα περίπου 340 χρόνια που είχαν παρέλθει από την πρώτη εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου.
Επειδή όμως η Εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο υπήρξε οξεία αντίδραση του λαού όταν ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου δε συνέπεσε με την Εθνική μας Εορτή της 25ης Μαρτίου. Έτσι με ομόφωνη και πάλι απόφασή της η Εκκλησία της Ελλάδος «λαμβάνουσα μεν υπ' όψιν την εκ της διαφοράς του εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το επικρατήσαν ήδη πολιτικόν ημερολόγιον προερχομένην σύγχυσιν παρά τω λαώ και την εκ ταύτης θρησκευτικήν βλάβην αυτού, ανταποκρινομένη δε εις την πανταχόθεν εκδηλουμένην επιθυμίαν, αποφασίζει όπως αφομοιώση το εκκλησιαστικό ημερολόγιον προς το πολιτικόν...». Έτσι από τις 23 Μαρτίου 1924 το εκκλησιαστικό ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου που ακολουθεί και υπολογίζεται, ακόμη και σήμερα, με βάση το Ιουλιανό ή Παλαιό Ημερολόγιο.
Η διαφορά όμως του εορτασμού του Πάσχα από τις δυτικές και τις ανατολικές εκκλησίες δεν βασίζεται μόνο στο λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου αλλά και στον επίσης ελλιπή Μετωνικό Κύκλο (5ος αιώνας π.Χ.) με τον οποίο η Ορθόδοξη εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των εαρινών πανσελήνων. Γιατί σύμφωνα με τον Σεληνιακό κύκλο του Μέτωνα 19 Ιουλιανά έτη είναι περίπου ίσα με 235 σεληνιακούς συνοδικούς μήνες. Υποτίθεται δηλαδή ότι μετά παρέλευση 19 ετών οι ημερομηνίες των πανσελήνων επαναλαμβάνονται. Αυτό όμως δεν είναι τελείως ακριβές.
Επειδή σήμερα γνωρίζουμε ότι ένας συνοδικός μήνας είναι ίσος με 29,530588 ημέρες οι 235 μήνες του μετωνικού κύκλου μας κάνουν 6.939,688180 ημέρες. Γνωρίζουμε επίσης ότι το τροπικό (ηλιακό) έτος έχει διάρκεια 365,242199 ημέρες, που σημαίνει ότι στα 19 έτη του μετωνικού κύκλου θα έχουμε 6.939,601781 ημέρες. Ανάμεσα στους 235 συνοδικούς μήνες και τα 19 τροπικά έτη υπάρχει μια διαφορά 0,086399 της ημέρας, ή 2 ώρες, 4 λεπτά και 24,8736 δευτερόλεπτα σε κάθε 19ετή κύκλο.
Με την πάροδο όμως των ετών τα λάθη αυτά έχουν συσσωρευτεί. Έτσι στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, προστίθεται και το λάθος του 19ετούς μετωνικού κύκλου, το οποίο ανέρχεται σήμερα σε 5 περίπου ημέρες. Η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία, παρ' όλο που όπως είπαμε έχει αποδεχτεί από το 1924 το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις ακίνητες εορτές, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο αλλά και τον κύκλο του Μέτωνος, για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα.
Οι δυτικές Εκκλησίες αντίθετα χρησιμοποιούν μία πιο σύγχρονη και ακριβή μέθοδο υπολογισμού. Έτσι ώστε αν μεταξύ της 21ης Μαρτίου και της 3ης Απριλίου (δηλαδή της 21ης Μαρτίου στο Γρηγοριανό ημερολόγιο και της 21ης Μαρτίου στο Ιουλιανό) τύχει να συμβεί πανσέληνος, οι δυτικές Εκκλησίες την αποδέχονται κανονικά ως την πρώτη εαρινή πανσέληνο του «Όρου της Νικαίας».
Η Ορθόδοξος Εκκλησία όμως δεν την θεωρεί σαν πρώτη εαρινή πανσέληνο, παρ' όλο που στην πραγματικότητα είναι, και περιμένει την επομένη πανσέληνο.
Αν πάλι δεν σημειωθεί πανσέληνος στην περίοδο των 13ων αυτών ημερών, τότε συμβαίνουν τα εξής: είτε (1) το Πάσχα των Ορθοδόξων συμπίπτει με το Πάσχα των Δυτικών, όπως έγινε για παράδειγμα τα έτη 2011 (24 Απριλίου), 2010 (4 Απριλίου), 2007 (8 Απριλίου) κλπ, είτε (2) λόγω του λάθους των 5 ημερών του μετωνικού κύκλου, το Ορθόδοξο Πάσχα γιορτάζεται μία εβδομάδα αργότερα από το Πάσχα των Δυτικών. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το Δυτικό Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 22ας Μαρτίου και 25ης Απριλίου, ενώ το Ορθόδοξο Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 4ης Απριλίου και 8ης Μαΐου (π.χ. το 1983).
Έτσι πολλές φορές αντί να γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, εμείς το γιορτάζουμε μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο. Μερικές φορές μάλιστα το γιορτάζουμε τη δεύτερη Κυριακή της δεύτερης πανσελήνου της άνοιξης, αντί της πρώτης Κυριακής μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο που όρισε η Σύνοδος της Νικαίας.
Έτσι λοιπόν τα δύο αυτά υπολογιστικά μαθηματικά-αστρονομικά σφάλματα, των 5 ημερών του κύκλου του Μέτωνος και των 13 ημερών του Ιουλιανού ημερολογίου, που υπεισέρχονται στον υπολογισμό του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πάσχα, μας απομακρύνουν διττώς από το γράμμα αλλά και το πνεύμα του όρου της Νικαίας. Έτσι ώστε να είναι φανερό ότι ενώ τηρείται η συνοδική διάταξη ως προς το Ιουδαϊκό Πάσχα (που δεν τηρούν οι δυτικές εκκλησίες), παραβιάζεται εν τούτοις ως προς το ουσιαστικότερο μέρος της, ως προς την πρώτη δηλαδή Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο.
Η διαφορά αυτή δεν άπτεται καθόλου πάνω σε δογματικά θέματα της Χριστιανικής Εκκλησιαστικής λατρείας ή θρησκείας. Γιατί όπως είδαμε το όλο θέμα του προσδιορισμού της εορτής του Πάσχα είναι ένα απλό αστρονομικό-μαθηματικό πρόβλημα. Γι' αυτό άλλωστε και οι πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες Δημήτριος και Αθηναγόρας, πρότειναν «…πρώτον πανορθόδοξον και δεύτερον Πανχριστιανικήν ιεράν συμφωνίαν, προς καθορισμόν σταθεράς Κυριακής διηνεκώς από κοινού εορτασμού του ενός Χριστιανικού Πάσχα υφ’ απάντων των ανά την Οικουμένην Χριστιανών…..» αν και προς το παρόν δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.

Διονύσης Π. Σιμόπουλος, «Ο Καθορισμός του Πάσχα»,

Dionysios Simopoulos