ΤΟ «ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ» ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΜΟΥ …

Εμμέτρως πλην σαφώς … αριθ.234
σ α τ ι ρ α

Το ύφος , στάση και γραφή του « Εμμέτρως πλην σαφώς »
το ξέρουν και τα … λάχανα και εννοώ ακριβώς
ότι δεν φανατίζεται, κρατά ισορροπίες
παρόλο που η σάτιρα προσφέρει ευκαιρίες
για λόγο πιο ελεύθερο, βέλη κι υπερβολές
λόγια … κακά , κάποιες μπηχτές και ότι άλλο λες.

Με το «μανδύα» σάτιρα καλοκουκουλωμένο
περνάει κάθε μήνυμα ,έστω κεκαλυμμένο
εδώ από κουκουλώματα και … καλυμμένο λόγο
ποτέ δεν θα διαβάσετε για έναν λόγο μόνο
ο σκαρωτής του έμμετρου είναι κι αυτός σαφώς
πάντα ευθύς , ξεκάθαρος οπότε ευθαρσώς
γράφει εδώ τη γνώμη του, ρίχνετε τη ματιά σας
και από κει βγάλτε εσείς τα συμπεράσματά σας.

Το θέμα το προσφυγικό έγινε αφορμή
πολλές φορές με φίλους μου κι άλλους γνωστούς και μη
να γίνει παρεξήγηση αφού εγώ στηρίζω
τους δυστυχείς, ταλαίπωρους και πάντα υποστηρίζω
ότι κι αυτοί είναι ψυχές, είναι συνάνθρωποί μας
ξεριζωμένοι από παντού μπήκανε στη ζωή μας
κι ας τους δεχθούμε μ’ ανθρωπιά σαν να ‘ τανε δικοί μας.

Αυτά κι άλλα παρόμοια τους έλεγα εγώ,
εκείνοι με ρωτούσανε αν σ’ άλλο κόσμο ζω
κι ότι το θέμα ξέφυγε , βαθιά ‘ μαι νυχτωμένος
ο κάθε Έλληνας μ’ αυτούς είν ’ αγανακτισμένος
κι αν γίνει δημοψήφισμα θα δω έναν λαό
φιλόξενο κι ευαίσθητο να λέει : Ως εδώ !

Με αφορμή τη συμφορά αυτή με τις βροχές
καταστροφή ανείπωτη, « φύγαν » τόσες ψυχές
όλος ο κόσμος δάκρυσε, μέχρι κι ο ερντογάν
έσπευσε να συλλυπηθεί και στέλνει δέκα βαν
με τρόφιμα, σκεπάσματα , ρούχα και χίλια άλλα
εγώ δεν είδα ούτ΄άκουσα εκείνον τον Μουζάλα
έστω ένα χαρτομάντιλο σ’ ένα παιδί να δώσει
μάλλον γιατί είν’ Έλληνες… ή έστω να δηλώσει
κάτι σαν συμπαράσταση ως έμπειρος στο δράμα
ίσως μου πούνε μερικοί πως είναι άλλο πράμα
άλλοι είναι οι αρμόδιοι στη φρίκη των Ελλήνων
και άλλοι οι … <<φιλάνθρωποι >> μεταναστών – προσφύγων…

Γι αυτούς τους αλληλέγγυους ανησυχώ τι πάθανε ;
στη λάσπη κόσμος θάφτηκε, αλήθεια δεν το μάθανε ;
αν ήταν οι … ημέτεροι προσφυγομετανάστες
όλοι τους θα βουτούσαν αμέσως μεσ’ τις λάσπες
βοήθεια να τους δώσουν και να τους μεταφέρουν
κάπου άνετα , στεγνά, ζεστά για να μη υποφέρουν.

Γιατί ρε τόσος ρατσισμός ενάντια των Ελλήνων ;
γιατί ρε τόση πρόνοια μόνο υπέρ προσφύγων ;
Στη Χίο λέει πέταξαν το γεύμα τους στο δρόμο
γιατί δεν είχε αστακό, είχε χαβιάρι μόνο
εν συνεχεία μπούκαραν σε θερμοκήπιο μέσα
κι αφού το καταλήστεψαν ζητούσαν και τα ρέστα
όταν τους κατασχέθηκαν αυτά που είχαν κλέψει
μαζί με όπλα που είχανε και τα είχανε στρέψει
στον ιδιοκτήτη ενάντια όταν πήγαν να κλέψουν
και φεύγοντας είχαν σκοπό και να τον εκτελέσουν.

Στη Μυτιλήνη σήμερα τα πάντα έχουν κλείσει
αφού ούτε μια εκκλησιά εκεί θα λειτουργήσει
νέκρωσε όλο το νησί από την απεργία
ένεκα του προσφυγικού όλη η κοινωνία
βογκάει και παραμιλά διότι στο νησί τους
πιότεροι είναι οι αλλοδαποί απ’ ότι οι δικοί τους.

Άντε ρε νούμερα ολκής, φθάνει πια ως εδώ
δεν έχετε φιλότιμο, ούτε ίχνος αιδώ
ως πότε πια θα κρύβεστε ; ως που θα το τραβήξτε ;
αφού σας πήραμε είδηση ποιοί, πόθεν και τι είστε.

Τυχαία δεν έγιναν αυτά , ήταν σχεδιασμένο
είναι γνωστό το σχέδιο και προγραμματισμένο
η χώρα μας ν’ αλλοιωθεί άλλο να μη αντέξει
να φεύγουνε οι Έλληνες να έρχονται οι ξένοι
αλλόθρησκοι, ταλαίπωροι, φτωχοί, εξαγριωμένοι
να όμως που … ξυπνήσαμε, έστω και λίγο αργά,
όλοι μαζί , ξανά μαζί , σαν μια σφικτή γροθιά
οι Έλληνες ενάντια σ’ αυτούς που τους προδώσαν
και την πατρίδα αμαχητί σε ξένους παραδώσαν.

Γιώργος Ψαρέλης

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία - Σχετικά με το νομοσχέδιο για το κοινωνικό μέρισμα. - Χρήστος Παππάς

ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΑΣ

Πάντες οί τού κομματικού προσκηνίου δεξιοί καί άριστεροί, ή ζερβοδεξιοί, είναΙ άπαντες άναίσθητοι, χωρίς αίσθητικήν παίδείαν, χωρίς Έλληνογνωσίαν, όλως...άδέξιοι, ίνα χειρισθούν τά έθνικά θέματα!! Μεταξύ τών όποίων ή διατήρησις τής Πολτιστικής-Κλασσικής καί Κλασσικιζούσης Παραδόσεώς μας(τών δομών, τών καλλιτεχνιών, τής γλώσσης μας) είναι κυρίαρχον, ζωτικόν Έθνικόν ζήτημα!!! Όλοι των...εύφραίνονται ... όσμιζόμενοι...σκυρόδεμα("μπετόν άρμέ") καί..."άφαλτον"!!!
Άλλως θά προέβαινον είς νομοθετικάς ρυθμίσεις άμέσου άνακατασκευής όλων τών Έθνικών ήμών Ίερών, όλων τών Σεπτών Τεμενών τής Όλυμπίας Μητρογονικής καί Πατρογονικής Θρησκευτικής μας Παραδόσεως. Τήν όποίαν άνέκοψαν οί στυγεροί ρακοφόροι("ρακοφόροι" έν άρχή καί...άκολούθως..."ρασοφόροι"!!!) κακοποιοί!! Οί όποίοι έγενοκτόνησαν έπί τού Έλληνισμού καί κατέστρεψαν τόν Έθνικόν μας Πολιτισμόν, βεβηλώσαντες καί μαγαρίσαντες πρώτον τά Ίερά μας!!
Άντιθέτως έν Ίταλία άνοικοδομείται ή πόλις Όστια(Έστία-Άνατολή), άλλά δέ έθνικά οίκοδομήματα τών ίταλικών πόλεων ύφίστανται τάς άναδημιουργικάς παρεμβάσεις τών έκεί άρχαιολόγων.
 Ένώ παρ΄ ήμίν έπρεπε ήδη νά είχον ήδη ένδιαφερθή οί παρ΄ ήμίν άρχαιολογούντες ν΄άνοικοδομηθούν όλως ό Παρθενών έν Άκροπόλει Άθηνών, ό Ναός τού Άπόλλωνος έν Δελφοίς, ό Ναός τού Έπικουρίου Άόλλωνος έν Φιγαλεία(Βάσσαις), τά Ίερά τού Δίου τής Κνωσσού κ.ά. Σύν τούτω έπεβάλλετο όπως είχον άρχίσει άνασκαφαίς είς τήν Έλίκην. Τήν όποία έκάλυψεν πάσαν μέγα παλλιρροϊκόν κύμα, ώς ό μέγας χείμαρρος τής άδολεχείας ίθυνόντων καί ίδιωτών προεκάλεσεν προχθές τήν τραγωδίαν είς τήν Μάνδραν Άττικής.
Χάιριν καί μόνον τού πειρηγητισμού καί τών έξ αύτού ώφελών, θά έπρεπε πάντες οί κομματικοί έγκάθετοι, οί μισούντες τήν Δημοκρατίαν(Τήν Κοινωνίαν τών Πολιτών καί τήν Πολιτείαν τών Άρίστων), οί καλοβολευόμενοι είς τήν άμειβομένην άδράνειάν των, ν΄ άναλάβουν τάς εύθύνας των έν προκειμένω, πρός άντιμετώπισιν καί τού μεγάλου προβλήματος τής άνεργίας τής νεότητος, τούς όποίους τά ψευδοπανεπιστήμα άπέσπασαν άπό τάς γενετείρας των τής άγροτικής Έλλάδος, ίνα τούς μετατρέψουν είς έχθρούς τής Παραδόσεως καί χρηματολάγνους, άλλά τό γε νύν άνέργους ή καί άέργους!!!!
18.11.2017

Βασίλειος Πελασγός-Γούσιος

Ο... Νίντζα της Θράκης! Ένα ειδώλιο της 6ης χιλιετίας π.Χ. Δυστυχώς δημοπρατήθηκε και δεν θα τον δει κανείς πια…

 

 

Του Γιώργου Λεκάκη

 

http://www.arxeion-politismou.gr/2017/11/Nintza-Thrakis.html

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ θέματα για την ΘΡΑΚΗ

στο ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

μπορείτε να βρείτε εδώ:

 

http://www.arxeion-politismou.gr/search/label/%CE%98%CE%A1%CE%91%CE%9A%CE%97

 

Με οργή

Γ. Λεκάκης

6944336980

 

 ΝΙΝΤΖΑ:  ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΑΚΗ ΜΕΣΩ ΚΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

 

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΝΙΝΤΖΑ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ . ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΦΑΤΡΙΑ  ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΕΙΔΙΚΗ ΚΑΣΤΑ, ΟΠΩΣ λ.χ ΟΙ ΣΑΜΟΥΡΑΙ. ΕΙΝΑι ΤΟΣΟ ΠΑΛΑΙΑ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΝΙΝΤΖΑ ΩΣΤΕ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΜΕΤΑΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΑ . ΑΛΛΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΒΡΕΘΗΚΕ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΙΔΩΛΙΟ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΝΙΝΤΖΑ  ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ, ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΕΊ ΟΤΙ   :

1/  Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ  ΝΙΝΤΖΑ ΠΗΓΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΜΕΤΑΠΗΔΗΣΕ  ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥ(ΙΩΝΕΣ) 

2/ ΤΟΥΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΙ ΙΩΝΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΩΚΕΑΝΟ . ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΑ  ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΙΚΟΥ  , Η ΥΠΑΡΞΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΙΩΝΩΝ(ΑΙΝΟΥ) ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ,  Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΓΙΟΥΝΑΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ, ΟΥΡΑΝΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΑΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ  ΚΑΙ ΠΛΗΘΟΣ ΑΛΛΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ.

3/ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΕ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ  ΜΕΤΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΑΙΓΑΙΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΤΟΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ  ΜΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΩΚΕΑΝΟΠΟΡΩΝ .

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ 
κωνσταντινίδης κωνσταντίνος <kostas01@cyta.gr>

Ο Εσωτερικός Συμβολισμός του Αρχαίου Ελληνικού Χορού

Από τα πανάρχαια χρόνια ο χορός υπήρξε το σύμβολο της συνειδητής παρουσίας της ζωής. Το όργανο που χρησιμοποιεί ο χορός είναι το ανθρώπινο σώμα. Ο Χορός είναι τελετή, είναι συμμετοχή και όχι θέαμα. Είναι δεμένος στενά με τη θρησκεία με τη γιορτή, τη δουλειά, με τον έρωτα, με τον θάνατο.


Οι άνθρωποι χόρεψαν τον πόλεμο, την ειρήνη, το γάμο, το θερισμό, τη σπορά, χόρεψαν τη φύση.

Ο χορός έχει μια δύναμη που υπερβαίνει το νόημα των λέξεων. Χάρη στο ρυθμό και την ιδιορρυθμία του αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ύπαρξής μας, διότι προτού θεωρηθεί τέχνη είχε προορισμό πολύ πιο ζωτικό και αναγκαίο. Στις πρώτες εκδηλώσεις του στους πρωτόγονους λαούς ο άνθρωπος απευθυνόταν στον χορό για να αυξήσει τις δυνάμεις του, με το χορό προσπαθούσε να αντιδράσει σε ότι του ήταν αδύνατο να πολεμήσει με τις δικές του δυνατότητες, στο χορό εύρισκε διέξοδο στις φυσικές ή στις πνευματικές αδυναμίες του. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν αλλά και επιθυμούσαν επίσης, να ευχαριστήσουν να εξευμενίσουν ή και να προδιαθέσουν οι άνθρωποι τους θεούς τους.

Στους αρχαίους πολιτισμούς σ’ ολόκληρο τον κόσμο παρατηρούμε ότι ο άνθρωπος χορεύει τις περισσότερες φορές από θρησκευτική ανάγκη, επωφελείται από το χορό και από τον ερεθισμό που του προκαλεί. Μέσα σε αυτούς τους πολιτισμούς, μέσα σε αυτές τις δομημένες κοινωνίες του παρελθόντος μπορούμε να συναντήσουμε κάποιους στόχους του χορού:

Πρώτα απ’ όλα ο άνθρωπος μπορεί και χορεύει κάθε στιγμή, επειδή κάθε στιγμή μπορεί να είναι γι’ αυτόν μια τελετουργική στιγμή.

Έπειτα διότι είναι μια μορφή κοινωνικής επιβεβαίωσης, ένα μέσο έκφρασης της φυλετικής αφοσίωσης και δύναμης.

Είναι ακόμη ένα μέσο θρησκευτικής λατρείας κι ένας άμεσος τρόπος επικοινωνίας με τους θεούς σαν μορφή ιεροτελεστίας.

Και μπορεί επίσης να χρησιμεύσει σαν μέσο έκφρασης της φυσικής διαχυτικότητας, της δύναμης και της ευκαμψίας.

Στην αρχαία Ελλάδα ο χορός κατείχε πρωταρχική θέση και γνώρισε μεγάλο σεβασμό.

Πίστευαν οι αρχαίοι ότι τα άστρα και οι πλανήτες του ουρανού εκτελούσαν κάποιου είδους κοσμικό χορό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν αντιλαμβάνονταν το χορό σαν ξεχωριστή υπόσταση. Αντί γι’ αυτό ήταν στενά συνδεδεμένος με άλλα είδη εμπειριών. Έτσι η λέξη «ορχείσθαι» που μεταφράζεται «χορεύω» είναι ρυθμικές κινήσεις από τα μέρη ή και ολόκληρου του σώματος.. Επίσης η λέξη «Μουσική» η τέχνη των Μουσών περιλάμβανε τη μουσική, την ποίηση και τον χορό που για τους Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν όλα μέρος του ίδιου πράγματος.

Οι πηγές για τον αρχαίο ελληνικό χορό είναι πολλές. Ξέχωρα από τις φιλολογικές πηγές, είναι τα λόγια από τα τραγούδια που γράφτηκαν για χορό, στίχοι ποίησης όπως π.χ. τα Ομηρικά έπη, τα γραπτά των φιλοσόφων και μορφές γραπτού λόγου από ιστορικούς διαφόρων χρονικών περιόδων.
Οι αρχαιολογικές πηγές μας δίνουν πληθώρα πληροφοριών όπου περιλαμβάνουν αγάλματα, ανάγλυφα, ξυλόγλυπτα, τοιχογραφίες, πήλινα αγγεία, που όλα μας δίνουν πραγματικές απεικονίσεις του χορού.

Αυτές οι πηγές επίσης μας αναφέρουν ότι από τις πιο συνηθισμένες χρήσεις του χορού στην ζωή των αρχαίων Ελλήνων ήταν στην εκπαίδευση. Οι επιφανέστεροι Έλληνες φιλόσοφοι ενίσχυσαν σθεναρά αυτή την τέχνη, ως μία ιδανική ολοκλήρωση του σώματος και του πνεύματος. Ο Αριστοτέλης όρισε την εκπαίδευση σαν ένα μείγμα μουσικής και γυμναστικής, ενώ οΣωκράτης υποστήριζε ότι πρέπει να διδάσκεται ευρύτερα, λέγοντας ότι εκείνοι που τιμούν τους θεούς με το χορό είναι και οι καλύτεροι στον πόλεμο. Ο Πλάτωνας έγραψε «το να τραγουδάει και να χορεύει ωραία κανείς σημαίνει ότι έχει καλή παιδεία» αφιερώνοντας ένα μεγάλο μέρος της προσοχής του στη σημασία του χορού για την εκπαίδευση στην πραγματεία του των «Νόμων».

Δίνει έμφαση στο γεγονός ότι υπάρχουν δύο είδη χορού και μουσικής: το ευγενικό που έχει σχέση με το ωραίο και το έντιμο και το μη ευγενικό, αυτό που μιμείται το άθλιο ή άσχημο .

Στους «Νόμους» ο Πλάτωνας αναφέρει ότι «ο χορός προέκυψε από τη φυσική επιθυμία των νεαρών πλασμάτων να κινήσουν τα σώματά τους για να εκφράσουν διάφορα συναισθήματα και ειδικά τη χαρά. Και συνεχίζει λέγοντας ότι θα έπρεπε όλα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια να είναι όμοια εκπαιδευμένα με ανώτερη μουσική και χορό…

Επίσης αναφέρει ότι η αίσθηση της αρμονίας και του ρυθμού που πράγματι συνθέτουν χορούς από τις φυσικές και ενστικτώδεις κινήσεις είναι χάρισμα των θεών και των Μουσών.

Η μουσική και ο χορός θα έπρεπε να είναι αφιερωμένα στους θεούς … εφόσον οι ίδιοι οι θεοί χορεύουν και «δημιουργούν» χορούς…
Οι ανώτεροι χοροί θα πρέπει να επιδρούν πάνω στο μαθητή, όχι μόνο στην υγεία, στη χάρη και την ομορφιά του σώματος, αλλά και στην καλοσύνη της ψυχής και την ισορροπία του πνεύματος…»

Ανάλογα με το χαρακτήρα του κάθε χορού, ο Πλάτων τους διαιρεί σε τρεις κατηγορίες:
α) τους Πολεμικούς, β) τους Θρησκευτικούς, γ) τους Ειρηνικούς.

Οι πολεμικοί χοροί είχαν σαν σκοπό την προπαρασκευή των ανδρών για τον πόλεμο και τους αγώνες. Ο αρχαιότερος πολεμικός χορός είναι ο χορός των «Κουρητών». Σύμφωνα με τη μυθολογία οι ίδιοι οι θεοί δίδαξαν το χορό στους ανθρώπους. Και είναι η Ρέα αυτή που σύμφωνα με την παράδοση έμαθε το χορό στους Κουρήτες (που το όνομα τους σημαίνει νέοι) στο νησί της Κρήτης για να καλύψουν με το θόρυβο των ασπίδων και των ξιφών τους το κλάμα του μικρού παιδιού του Δία για να το γλιτώσουν από τον πατέρα του τον Κρόνο που καταβρόχθιζε τα παιδιά του και να μην χάσει το θρόνο του.

Ένας επίσης από τους πιο σπουδαίους χορούς είναι ο «Πυρρίχιος» που κατά τον Πλάτωνα είναι μια μίμηση του πολέμου, μια αναπαράσταση των φάσεων του με τη συνοδεία αυλού ή λύρας και τραγουδιών. Η ονομασία του προέρχεται από τη λέξη «πυρ» και σημαίνει τον κόκκινο χορό.
Κατά μία άλλη εκδοχή τον χορό αυτό τον επινόησε ο Πύρριχος που ήταν γιος του Αχιλλέα ή κατ’ άλλους ήρωας της Κρήτης. Ο Πυρρίχιος ήταν γνωστός σ’ ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα. Στην Σπάρτη τον θεωρούσαν προγύμνασμα του πολέμου και τον χόρευαν στη γιορτή των Διόσκουρων, ενώ στην Αθήνα τον χόρευαν στις γιορτές των Παναθηναίων.

Οι χορευτές χόρευαν τον Πυρρίχιο πάνοπλοι. Αρχικά γινόταν ένα είδος παρέλασης με στροφές με στροφές προς τα πλάγια (έκνευση), οπισθοχωρήσεις (ύπειξη) άλματα σε ύψος και χαμηλώματα (ταπείνωση). Ακολουθούσαν οι κινήσεις της επίθεσης, οι στάσεις της άμυνας και γενικά όλες οι κινήσεις του πολεμιστή, όπως η στιγμή που ρίχνει το ακόντιό του, το τόξο του, ή κινήσεις με τη λόγχη του. Οι κινήσεις αυτές ήταν ρυθμικές προσαρμοσμένες στον ήχο που προκαλούσαν τα χτυπήματα των όπλων (κλαγγή).

Ειδικά στα αγόρια ο χορός διδάσκονταν σαν ένα βοήθημα στη στρατιωτική εκπαίδευση στην Αθήνα και τη Σπάρτη. Στην «παλαίστρα» και στο «γυμνάσιο» λάβαιναν μέρος σε πυρρίχιους και σε άλλους χορούς που ήταν σχεδιασμένοι για την προετοιμασία τους στην εκτέλεση των κινήσεων της μάχης και ανήκαν σε διάφορες κατηγορίες όπως:

Ποδισμός: (γρήγορη μεταβολή των κινήσεων των ποδιών, για να ασκηθεί ο πολεμιστής σε μάχη σώμα με σώμα).

Ξιφισμός: Κατ’ απομίμηση μάχη, στην οποία ομάδες από νέους ασκούνταν στην πολεμική τέχνη με χορευτική μορφή.

Ώμος: Μεγάλα άλματα με κοντάρι, για να προετοιμασθούν στην υπερπήδηση ψηλών κορμών ή για το σκαρφάλωμα σε τοίχους και φρούρια.

Τετράκομος: Επιβλητικοί σχηματισμοί ομάδων από στρατιώτες που προχωρούσαν μαζικά κατά του εχθρού ή προστάτευαν τους εαυτούς τους μέσω των διασταυρωμένων ασπίδων.

Υπήρχε όπως λέγεται κι ένας πολεμικός γυναικείος χορός προς τιμή της θεάς Άρτεμης, τον οποίο είχαν ιδρύσει και είχαν χορέψει για πρώτη φορά στην Έφεσο οι Αμαζόνες.

Πολλοί από τους πολεμικούς χορούς μετατρέπονται σε θρησκευτικούς (π.χ. διονυσιακοί χοροί όπως ο διθύραμβος).

Ο πολεμιστής, ο χορευτής κάνει ορισμένες κινήσεις που είναι σαν να προσπαθεί μέσα στη μάχη να πετάξει ή να αφαιρέσει το βάρος από το σώμα του προσπαθώντας να αψηφήσει το νόμο της βαρύτητας για να ξεφύγει από το χώμα. Ταυτόχρονα αυτά τα άλματα, αυτές οι κινήσεις γίνονται στην προσπάθεια να ξυπνήσουν τις χθόνιες ενέργειες τις γήινες ενέργειες να αποκτήσουν δύναμη όχι μόνο από τον ουρανό αλλά και από τη γη.

Σε τόσο μεγάλη εκτίμηση είχαν το χορό ώστε ήταν συνήθεια γενικά παραδεκτή για τους φιλόσοφους, τους πολιτικούς, τους στρατηγούς και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες στον αιώνα του Περικλή να εκτελούν μόνοι τους χορούς μπροστά σε κοινό πολλών χιλιάδων, σε δημόσιες στιγμές, στην επιστροφή από μια στρατιωτική εξόρμηση ή νίκη. Ο Σοφοκλής ενώ ήταν ακόμη νέος διαλέχτηκε για να παίξει τη λύρα και να οδηγήσει το χορό της νίκης μετά από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Ο Λουκιανός σημείωνε ότι οι Έλληνες αξιολογούσαν το χορό σε τέτοιο βαθμό ώστε:
«… οι ευγενέστερες και μεγαλύτερες προσωπικότητες σε κάθε πόλη είναι οι χορευτές, οι οποίοι ντρέπονται τόσο λίγο γι’ αυτό, ώστε να επιδοκιμάζουν τον εαυτό τους περισσότερο για την επιδεξιότητά τους, παρά για το ότι είναι ευγενείς».

Για τους θρησκευτικούς χορούς επίσης υπάρχουν αρκετές πληροφορίες.
Σχεδόν όλοι αυτοί οι χοροί είχαν ιδιαίτερη μυστικιστική σημασία και προσπαθούσαν να περάσουν μηνύματα στους ανθρώπους στο να μπορέσουν να δουν ότι αποτελούν και αυτοί αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης. Ο άνθρωπος μπορεί να χορεύει την εξέλιξη την προσωπική, την εξέλιξη της ψυχής, την εξέλιξη του Σύμπαντος και η ιστορία μας δείχνει κυκλικούς χορούς ή σπειροειδής μορφής. Ακόμα και σήμερα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας χορεύεται ο χορός του Θησέα ή αλλιώς ο χορός του Λαβύρινθου. (Στους παραδοσιακούς δημοτικούς μας χορούς λέγεται ότι η παραλλαγή του είναι ο χορός Γέρανος).

Είναι ακριβώς αυτός ο λαβύρινθος ένα από τα σύμβολα της εξέλιξης του ανθρώπου. Όπως ο άνθρωπος που με κυκλικές μορφές πηγαίνει στο βάθος του εαυτού του, βγαίνει και συνεχίζει ώσπου νικάει τον Μινώταυρο, σύμφωνα με τον μύθο. Κι έρχεται η δεύτερη φάση του χορού, που ο άνθρωπος νικάει τον λαβύρινθο, βγαίνοντας από εκεί νικητής.

Δεν υπάρχουν στην αρχαιότητα μυστήρια και θρησκευτικές τελετές που να μη συνοδεύονται από το χορό. Όλοι δε όσοι θεμελίωσαν τέτοια μυστήρια, (όπως ο Ορφέας, ο Μουσαίος κ.α ) ήταν απαραίτητο να μυηθούν στο ρυθμό και στο χορό.

Οι χοροί αυτοί εκτελούνται από πιστούς άνδρες και γυναίκες γύρω από το βωμό της εκάστοτε θεότητας με συνοδεία από ειδικά τραγούδια και ύμνους στους οποίους μάλιστα οφείλουν συχνά το όνομά τους.

Οι γνωστότεροι από αυτούς ήταν οι εξής:

Ο Παιάν που τον τραγουδούσαν και τον χόρευαν στην αρχή προς τιμή του Απόλλωνα για να σταματήσουν οι ασθένειες και αργότερα προς τιμή και άλλων θεών όπως του Ασκληπιού , του Πάνα, της Αθηνάς και άλλων.

Ήταν μία δέηση ή μια προσευχή για την καταπολέμηση των ασθενειών.

Αργότερα τον χόρευαν για να εκφράσουν τη χαρά, την επιτυχία ή τη νίκη τους.

Υπάρχουν επίσης πλήθος από χορούς που χόρευαν οι γυναίκες προς τιμή της εκάστοτε θεότητας όπως τα Άνθεα και τα Παρθένεια που ήταν αφιερωμένοι στην Ήρα, ο χορός των Πεπλοφόρων για τη Δήμητρα και φορούσαν τα πέπλα σε ανάμνηση της θεάς που καλυμμένη με πέπλο αναζητούσε την κόρη της, ο χορός της Καλαθίσκου που ονομάστηκε από το χαρακτηριστικό καπέλο που φορούσαν οι κοπέλες όταν χόρευαν.

Στους θρησκευτικούς χορούς εντάσσονται και οι Διονυσιακοί χοροί που είχαν το οργιαστικό τυπικό προσπαθώντας να φτάσουν όσο το δυνατό πιο πολύ τους Βάκχους και τις Μαινάδες.

Τους ειρηνικούς χορούς τους διαιρούμε σε χορούς ιδιωτικής ζωής και σε χορούς θεάτρου. Οι χοροί της ιδιωτικής ζωής χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες:

α) τους χορούς των συμποσίων, β) τους χορούς των γάμων, γ) τους χορούς του πένθους.

Οι χοροί των συμποσίων είναι γνωστοί από την Ομηρική Εποχή. Τους εκτελούσαν είτε επαγγελματίες, είτε οι προσκαλεσμένοι ιδιώτες. Συνήθως οι επαγγελματίες ήταν γυναίκες ορχηστρίδες που εκτελούσαν τους χορούς κρατώντας κρόταλα.

Και οι γαμήλιοι χοροί αναφέρονται στον Όμηρο όπου οι νέοι και νέες χορεύουν και τραγουδούν με συνοδεία αυλού ή λύρας το βράδυ του γάμου.
Οι χοροί του πένθους ήταν κυρίως ρυθμικοί βηματισμοί όπου οι χορευτές με τα χέρια υψωμένα έτσι ώστε το ένα να αγγίζει το κεφάλι και το άλλο να είναι λίγο πιο ψηλά ακολουθούσαν θρηνώντας την εκφορά του νεκρού.

Το ελληνικό θέατρο ήταν στενά συνδεδεμένο με το ξεκίνημα του χορού.

Οι θεατρικοί χοροί εκτελούνταν με συνοδεία τραγουδιού από τους υποκριτές οι οποίοι ειδικά λέγονται ορχηστές και διαιρούνται στις εξής κατηγορίες:

α) χορό της τραγωδίας, β) της κωμωδίας, γ) χορό της σατυρικής ποίησης.

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι η ελληνική τραγωδία προήλθε από το διθύραμβο, στη διάρκεια του οποίου οι ανοιξιάτικες τελετουργίες της γονιμότητας και της αναγέννησης έπαιρναν τυπικό χορικό και δραματικό χαρακτήρα, ώστε τελικά να αποκτήσουν τη μορφή έργου. Ο αρχαίος κοινός χορός που γινόταν στην ορχήστρα, κατέληξε να γίνει ο χορός, που ήταν ένα ουσιώδες στοιχείο του ελληνικού δράματος.

Υπήρχαν συγκεκριμένοι τύποι χορών στο ελληνικό δράμα:

Η Εμμέλεια που συμπεριλάμβανε έναν κώδικα συμβολικών χειρονομιών, μέσω του οποίου ο χορευτής μπορούσε να δώσει μια ολόκληρη ιστορία ενός δραματικού έργου, χωρίς να μιλήσει.

Ο Κόρδαξ που ήταν ο χαρακτηριστικός χορός της κωμωδίας και έχει περιγραφεί ως πρόστυχος και άσεμνος όπου περιλάμβανε περιστροφές του σώματος με υπονοούμενα.

Ο Σίκιννης ήταν ο αντιπροσωπευτικός των ελληνικών σατιρικών έργων του 6ου αιώνα π.Χ. Ήταν ζωηρός, ρωμαλέος, άσεμνος, με πολλές χειρονομίες και ακροβατικά. Συχνά αναπαριστούσε σατιρικά, μυθολογικά θέματα. Ήταν ο χορός των Σατύρων και των Σειληνών που συνοδεύονταν από αστεία και πειράγματα.

Ο χορός λοιπόν για τους αρχαίους Έλληνες ήταν ένας ολοκληρωμένος τρόπος να ζούνε τον κόσμο γιατί ήταν γνώση, τέχνη και θρησκεία ταυτόχρονα. Ήταν η πλήρης σοφία που αποτελούσε τη δημιουργική δύναμη του κάθε ανθρώπου που ολοένα αναγεννιέται και δρα στην ψυχή του. Έτσι η παράδοση ενεργοποιεί το μύθο, την πράξη του να ξαναζείς την αρχή, το ξεκίνημα του ανθρώπου και του θείου που ο ίδιος ο άνθρωπος φέρνει μέσα του και αυτό που είναι το μέλλον του, η δική του εξέλιξη.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Οι Τελετουργικοί Χοροί στους Αρχαίους Πολιτισμούς, Μαρία Χιμένεθ Πλάνα, Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη
Ο Χορός στη Ζωή, Ροζε Γκαρωντυ, Εκδόσεις Ηριδανος

Ιστορία του Χορού, Ρίτσαρντ Κράους, Εκδόσεις Νεφέλη
Ο Χορός Ιστορία - Εκπαίδευση - Δημιουργία, Καίτη Τσιλιμιγκρα, Εκδόσεις Μέλισσα

Οι Λαϊκοί Χοροί - Ένας Ζωντανός Δεσμός με το Παρελθόν, Δώρα Στράτου, Εκδόσεις Αθήνα

Ο Χορός, Μπουσιώτης Ανδρέας, Εκδόσεις Αθήνα

Οι Ελληνικοί Χοροί, Λυκεσας Γιώργος, Εκδόσεις University Studio Press
Ο Πυρρίχιος Χορός, Αθανασιάδης Δημήτριος - Έδεσσα Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών

https://master-lista.blogspot.gr/2017/11/o.esoterikos.symbolismos.tou.arxaioy.ellinikou.xorou.html#.WhMQo4AV3nQ.facebook

Η Γενοκτονία 650.000 Ελλήνων από τους «Βυζαντινούς» Κατακτητές!!!

 

ΣΚΕΨΟΥ. ΨΑΞΕ. ΚΡΙΝΕ. ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ. ...Διαδραστικά!

---

«Ινα το ελληνικόν γένος αποκτείναι»
Γενοκτονία 650.000 Ελλήνων απο τους «βυζαντινούς» κατακτητές!
Βρισκόμαστε στο βυζάντιο την εποχή του Λέοντος Γ’ του Ισαύρου. Ήτο αυτοκράτωρ από το 717 έως το 741. Αν και κατάφερε να αποκρούσει προσωρινά τους εξ ανατολής εχθρούς, στα υπόδουλα Ελληνικά εδάφη σιγόβραζε η Επανάσταση των «Ελλαδικών» όπως την αποκαλούν οι βυζαντινές πηγές.
Σύμφωνα με παλαιότερους ιστορικούς, όπως ο A. Lombard, η καταστολή της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν μία προσπάθεια «αποκαθάρσεως» της βυζαντινής αυτοκρατορίας εκ μέρους του Λέοντος από το «μίασμα της ειδωλολατρίας». Άλλοι ιστορικοί όπως ο Νικηφόρος Βρυέννιος θεώρησαν ότι μαζί με την Επανάσταση των Ελλήνων προς αποκατάσταση των Ιερών Βωμών και Ναών, στο επαναστατικό ρεύμα ενώθηκαν και κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, όπως η μείωση της φορολογίας.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι η γενοκτονία 650.000 Ελλήνων από τους βυζαντινούς στρατιώτες έγινε υπό τις εντολές των χριστιανών επισκόπων, όπως γράφει στην βιογραφία του ο Ιερεύς του Διονύσου Κόρεσος, αντίτυπο της οποίας έχουν διασώσει οι Άραβες αντιγραφείς και λόγιοι. Ο Ιερεύς Κόρεσος ήτο μαζί με τον Συνέστιο πρωτεργάτες και Εθνομάρτυρες της Επανάστασης.
Ο V. N. Zlatarski γράφει ότι ο Κόρεσος ξεκίνησε από την Αρκαδία και ο Συνέστιος από την Αθήνα. Και οι δύο ξεσήκωσαν τους Έλληνες να πολεμήσουν τους βυζαντινούς κατακτητές. Εκείνο τον καιρό το κράτος των βυζαντινών είχε αποδυναμωθεί εξαιτίας των πολέμων κατά των Αράβων και οι Έλληνες θεώρησαν ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να εκδιώξουν τους βυζαντινούς από τα Ελληνικά εδάφη. Έτσι ζήτησαν στρατιωτική βοήθεια από τους Έλληνες της Δύσεως, κυρίως της Κάτω Ιταλίας. Είκοσι πέντε χιλιάδες Έλληνες από την Κάτω Ιταλία έσπευσαν να καταταγούν στον Επαναστατικό στρατό του Κορέσου και του Συνεστίου όπως αναφέρει σε επιστολή του ο πάπας Γρηγόριος Β’.
Την ίδια στιγμή στο κέντρο του βυζαντινού κράτους, στην Νέα Ρώμη, ξεσπούν ταραχές κατά του Λέοντος Γ’ που φτάνουν σε ανοικτή στάση όπως αναφέρει ο Θεοφάνης. Οι στασιαστές, γράφει ο Θεοφάνης, υπεκινούντο από τον πρώην αυτοκράτορα Αναστάσιο ο οποίος φαίνεται να συνωμότησε με ανωτάτους αξιωματούχους.
Ήταν μοναδική η ευκαιρία για να εκραγεί η Ελληνική Επανάστασις καθώς οι ενδοβυζαντινές ταραχές θα κρατούσαν μακριά τα βυζαντινά στρατεύματα μέχρι να οργανωθεί καλύτερα ο Ελληνικός απελευθερωτικός στρατός.
Το 726 τα νησιά της Σάμου, Ρόδου και Κρήτης επαναστατούν. Στέλνουν πλοία εφωδιασμένα από τους Άραβες και επανδρωμένα με ναύτες από την Σικελία για να κτυπήσουν τον βυζαντινό στόλο που βγήκε από το λιμάνι της Νέας Ρώμης. Εναντίον των Ελλήνων στάλθηκε ο βυζαντινός ναύαρχος Αγαλλιανός, γοτθικής καταγωγής, ο οποίος συνάντησε τον Ελληνικό Στόλο λίγο έξω από την Εύβοια. Οι Έλληνες είχαν 82 πλοία και οι βυζαντινοί 350 σύμφωνα με τον Zlatarski. Ενώ σύμφωνα με τον Κόρεσο οι Έλληνες είχαν 70 πλοία και οι βυζαντινοί 500. Ναύαρχος των Ελλήνων ήταν ο Συνέστιος. Στο δεξί κέρας των Ελληνικών πλοίων επικεφαλής ήτο ο Κόρεσος.
Ο γενναίος Έλλην Ιερεύς του Διονύσου δεν άκουγε τις συμβουλές των Ελλήνων που του έλεγαν να προσέχει τον εαυτό του, διότι θα επακολουθήσουν πολλές μάχες κατά των βυζαντινών και τον χρειάζονται ως αρχηγό. Αφού πρώτα οι Έλληνες έκαναν θυσίες προς τους Θεούς και προσευχήθηκαν όλοι μαζί, ο Κόρεσος έδωσε πρώτος το παράδειγμα ορμώντας ακάθεκτος κατά των βυζαντινών πλοίων. Αμέσως εμβόλισε το πρώτο βυζαντινό πλοίο βυθίζοντάς το. Επακολούθησε σκληρή μάχη σώμα με σώμα καθώς τα Ελληνικά πλοία ναι μεν ήταν πιό ευκίνητα των βυζαντινών, αλλά υστερούσαν σε ισχύ πυρός. Οπότε οι γενναίοι Έλληνες μαχητές έπρεπε να πλευρίζουν τα βυζαντινά πλοία και να ανεβαίνουν οι ναύτες πάνω τους για να σκοτώσουν τους βυζαντινούς.
Η νίκη ήταν συντριπτική υπέρ των Ελλήνων. Ο βυζαντινοί ηττήθηκαν με τρομακτικές απώλειες. Ο Βρυέννιος αναφέρει 190 βυζαντινά κατεστραμμένα πλοία ενώ ο Zlatarski μιλάει για 300 βυζαντινά πλοία κατεστραμμένα και 60 αιχμαλωτισμένα. Επίσης οι πηγές μιλάνε για 8 Ελληνικά πλοία κατεστραμμένα. Οι νεκροί από πλευράς βυζαντινών ανέρχονται στους 70.000 και από πλευράς Ελλήνων στους 1200.
Οι Έλληνες κατενθουσιασμένοι έκαναν ευχαριστήριες θυσίες προς τους Θεούς και με επικεφαλής τον Ιερέα Κόρεσο αφιέρωσαν τις βυζαντινές ασπίδες που λαφυραγώγησαν προς τιμήν του Θεού Διονύσου, τον οποίον θεώρησαν υπεύθυνο για την περίλαμπρη νίκη τους κατά των βυζαντινών.
Σε στρατιωτικό συμβούλιο που έγινε στην Αθήνα το 727 ο Συνέστιος προτείνει να μεταφερθεί ο πόλεμος και στην ξηρά. Ο Κόρεσος συμφωνεί και δίνει εντολή στους Ιεροκήρυκες να ξεσηκώσουν όλες τις Ελληνικές Πόλεις κατά των βυζαντινών κατακτητών και να εξοπλιστούν όλοι με ότι όπλα μπορεί να βρει ο καθένας.
Ο Λέων Γ’ καταφέρνει να απαλλαγεί από τις ενδοβυζαντινές διαμάχες και αρχίζει να στρέφει το βλέμμα του κατά των Ελλήνων πολεμιστών. Στέλνει νέα στρατεύματα με στρατηγό έναν αιμοσταγή βάρβαρο ονόματι Ζαουτζά. Αυτός ο αιμοβόρος βυζαντινός απ’ όπου περνούσε σκορπούσε τον θάνατο στους Έλληνες. Τον Μάρτιο του 728 μπήκε στην Θεσσαλία και άρχισε να σφάζει όλους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα. Περίπου 50.000 Ελληνίδες μαζί με τα παιδιά τους αποκεφαλίστηκαν όταν αυτές αρνήθηκαν να αποκηρύξουν την θρησκεία τους και να υποταχθούν στους βυζαντινούς κατακτητές.
Το Ελληνικό στράτευμα μαθαίνοντας την κάθοδο του Ζαουτζά συγκεντρώθηκε για την αποφασιστική μάχη εναντίον του. Μαζεύτηκαν 60.000 Έλληνες στρατιώτες από όλα τα Ελληνικά Έθνη για να αντιμετωπίσουν τα βυζαντινά στρατεύματα, τα οποία αριθμούσαν 250.000 βαρβάρους.
Ο Ιερεύς Κόρεσος εξετάζοντας τους οιωνούς συμβούλευσε τον Συνέστιο να ξεκινήσουν πόλεμο φθοράς, δηλαδή ανταρτοπόλεμο και να μην επιτεθούν μονομιάς στους βαρβάρους βυζαντινούς. Ακόμη οι Έλληνες δεν είχαν αποκτήσει την απαραίτητη πολεμική πείρα για μάχη εκ παρατάξεως. Όμως ο Συνέστιος δεν άκουσε τον Έλληνα Ιερέα.
Στην φονική μάχη που επακολούθησε λίγο έξω από την σημερινή Λάρισα έπεσαν ηρωικώς σχεδόν όλοι οι Έλληνες. Ήταν 10 Απριλίου του 728 σύμφωνα με το χριστιανικό ημερολόγιο. Ο Συνέστιος σκοτώθηκε πολεμώντας ηρωικά στην μάχη. Τον Ιερέα Κόρεσο οι βυζαντινοί βάρβαροι είχαν εντολές να τον συλλάβουν ζωντανό. Τον μετέφεραν αλυσοδεμένο στην Νέα Ρώμη.
Ο βυζαντινός στρατηγός Ζαουτζάς είχε πάρει εντολές από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Λέοντα Γ’ να αφανίσει όλους τους Έλληνες στην πυρά. Οι χριστιανοί επίσκοποι προέτρεπαν τους βυζαντινούς στρατιώτες να βιάζουν τις Έλληνίδες και μετά να αποκεφαλίζουν τα παιδιά τους, «ίνα το ελληνικόν γένος αποκτείναι», όπως αναφέρει ο Νικηφόρος διότι τελούν «μιαράς και δαιμονιώδεις θυσίας». Οι βάρβαροι βυζαντινοί με επικεφαλής τους χριστιανούς μοναχούς συγκέντρωσαν 600.000 Έλληνες, γυναικόπαιδα κυρίως, στην περιοχή γύρω από την σημερινή Λάρισα και διέταξαν να τους κάψουν ζωντανούς.
Αυτά τα στοιχεία αναφέρουν βουλγαρικές και αραβικές πηγές καθώς και ο Ιερεύς Κόρεσος στην βιογραφία του που συνέγραψε όσο καιρό ήταν αιχμάλωτος των βυζαντινών. Μετά από λίγο θα θανατωθεί και αυτός με φρικιαστικά βασανιστήρια στην πυρά.
Το φρικιαστικό έγκλημα που συνετάραξε τότε την Οικουμένη οι νεο-βυζαντινοί μισέλληνες φροντίζουν να κρατούν θαμμένο ώστε να μην μαθαίνουν οι Έλληνες την Ιστορία τους. Η Γενοκτονία των 650.000 Ελλήνων, κυρίως γυναικόπαιδα, θα μείνει στην Ιστορία ως «σήμα κατατεθέν» της βυζαντινής λαίλαπας, ώστε να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός σε τί αποσκοπούν ωρισμένοι νεο-βυζαντινοί ανθέλληνες οι οποίοι μη έχοντες ούτε Ιερό ούτε Όσιο έχουν φορέσει ξεδιάντροπα και την μάσκα του ελληνοκεντρικού!!!
Τιμή και Μνήμη στους γενναίους Προγόνους που έπεσαν ηρωικώς για την Ελευθερία της Ελλάδος από τους βυζαντινούς κατακτητές. Οι Θεοί τους εξασφάλισαν μία θέση κοντά Τους και εμείς οι σημερινοί Έλληνες μία θέση στην καρδιά μας ώστε να παραδειγματίζουμε τις νέες γενεές.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουν οι Έλληνες αυτούς τους Ήρωες αλλά ούτε και τους βυζαντινούς υπανθρώπους και τους χριστιανούς μοναχούς που διέπραξαν αυτή την κτηνωδία. Η Δικαιοσύνη αργεί αλλά πάντα επιτελεί το καθήκον της.
Πηγές:
Ιερεύς Κόρεσος, Βιογραφία
Θ. Κορρές, Το κίνημα των «Ελλαδικών»
Νικηφόρος Βρυέννιος, Ύλη Ιστορίας
Πάπας Γρηγόριος Β’, Επιστολαί
V. N. Zlatarski, Istorija
A. Lombard, Constantin V
apollonios.pblogs.gr
μέσω aorata-gegonota 
https://www.diadrastika.com/2015/03/650000.html

ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ - Ή Θεσσαλονίκη έχει ΈΘΝΙΚΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ!! τά όποία πρέπει ν΄ άναδειχθούν.!

.Ό Ναός τού Πανθέου("Ροτόντα") Θεσσαλονίκης

ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ

Συνεχίζει νά προκαλή τούς Θεσσαλονικείς καί πάντας τούς έχοντας Έλληνικήν Ψυχήν Έλληνας ό κ. Γ. Μπουτάρης! .Μεταξύ άλλων.."άπαιτεί", άπό μίαν δυσεξήγητον τουρκολαγνείαν, τήν...άνάδειξιν τών έν αύτή έπί τουρκοκρατίας,.."όθωμανικών"(!!!;;;) "μνημείων"!! Ήτοι...άξιώνει τήν παρασιώπησιν τών έγκλημάτων κατά τού έθνους καί τού έθνικού μας Πολιτισμού, κατά τών Έθνικών μας Μνημείων,τών παραδοσάντων τήν πόλιν στόν δείλαιον Μουράτ μισελλήνων τής "μονής Βλατάδων"(τού "Τσαούς Μοναστήρ"!!! Διό καί άπό τού 1430 τούτο... έφύλασεν έπί... πέντε αίώνας "τούρκος"(γενίτσαρος πάντα) λοχαγός(τσαούς), διά τόν φόβον τών άντιποίνων έκ μέρους τών, ένεκα προδοσίας τών άνωτέρω μισελλήνων μαυροφόρων"-ρακοφόρων", δουλοθέντων στό Μίασμα τής Άσίας, τήν τουρκιά, Θεσσαλονικέων!!τΤών δορυαλώτων έπί μακράν περίοδον Θεσσαλονικέων!! Καθ΄ ήν ή Πόλις μας, ή Πόλις τών Φρυγών Πελασγών, ή Πόλις τών συνιστώντων τήν βάσιν τής Έλληνικής Φυλής Βλάχων καί όχι..."πόλις" τών ίουδαίων έπήλύδων τό 1600 έξ Ίσπανίας, άνέπτυξεν ίδίαν πολιτιστικήν ταυτότητα. Καί διεκρίθη διά τό εύρωστον Έλληνικόν στοιχείον της.
Τό όποίον πάντοτε προείχεν πληθυσμιακώς έναντι "τούρκων"("τουρκοποιηθέντων" έγχωρίων, άρμενίων, βουλγαροποιηθέντων βλάχων έκ Δαρδανίας-Βαρδαρίας (Σκόπια), νησιωτών τού Αίγαίου (καθολικοί-"φράγκοι") καί ίουδαίων έξ Ίσπανίας(1600)!!
Όποίον θράσσος!!!
Ή Θεσσαλονίκη έχει ΈΘΝΙΚΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ!! τά όποία πρέπει ν΄ άναδειχθούν.! Ώς είναι τό Πάνθειον(Ροτόντα) καί ό πέριξ αύτής χώρος, ό Ναός τής Άφροδίτης είς Πλατείαν Άντιγονιδών κ.ά., Δέον όπως προβληθούν άκόμη καί δι΄ άπαλλοτριώσεως καί κρημνήσεως τών έπ΄ αύτών αύθαιρέτων κτισμάτων "πολυκατοικιών"!
Αύτό θά έπρεπε νά είναι τό μέλλημα παντός σώφρονος δημάρχου τής πόλεως!
Τό "χαμάμ παραδείσου"( Πλατεία Άριστοτέλους) είναι...αύθαίρετον κατασκεύασμα, έκτισμένον έπί τού Ναού τών Πολιούχων μας Κάστορος καί Πολυδεύκους, τών Διοσκούρων!
Τό αίσχος τού "Άλκαζάρ", όπου συνεκεντρώνοντο, έβιάζοντο καί κατηχούντο είς τόν ίσλαμισμόν-τουρκισμόν τά Έλληνόπουλα τού έπαισχύντου Παιδομαζώματος τών μογγόλων ίουγούρων τούρκων, είναι έκτισμένον διά τού ύλικού καί έπί τών θεμελίων τού Ναού τού Ήρακλέους!!
Τό διαβόητον 'Αλατζα Ίμαρέτ" είναι έκτισμένον έκ τού ύλικού καί έπί τών θεμελίων τού Ναού τών Έστιάδων!!
 Ό καλούμενος ναός τής "Άχειροποιήτου" είναι έκτισμένος διά τού ύλικού καί έπί τών θεμελίων τού Ναού τού Διονύσου!! Ό καλούμενος ναός τού άγίου Δημητρίου είναι έκτισμένος διά τού ύλικού καί τών θεμελίων τού Ναού τής Θεάς Δήμητρος!! Ή καλουμένη μονή τών Λαζαριστών-"καθολικών" είναι έκτισμένη διά τού ύλικού καί έπί τών θεμελίων τού Μεγάλου Ναού, έπίσης τής Θεάς Μητρός Δήμητρος, όπου καί έντός τού τεμένους αύτής έτελούντο τά περώνυμα "ΔΗΜΗΤΡΙΑ", μέ θρησκευτικάς τελετάς καί πανηγύρεις τών Μακεδόνων τής Μυγδονίας!!
Ταύτα δέν πρέπει ν΄ άποτελέσουν κάποτε μέριμνα τού όλου δημοτικού φορέως τής πόλεώς μας, έρήμην καί αύτού τού δημάρχου;;;
17.11.2017

 
Ό άπό τούς μισέλληνας φαιοφόρους δηωθείς, μαγαρισθείς, λεηλατηθείς καΊ είς έρείπια κεισάμενος Ναός τής Θεάς Άφροδίτης, παρά τήν Πλατείαν Άντιγονιδών Θεσσαλονίκης....
 
....τά δέ διασωθέντα πρόπυλα αύτού εύρίσκονται είς τό Μουσείον Θεσσαλονίκης!

17.11.2017

Βασίλειος Πελασγός-Γούσιος