Το τέλος της δεν σήμαινε και την εξαφάνισή της.
Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, τόσο ως γραπτή παράδοση όσο και ως καλλιτεχνική δημιουργία, επρόκειτο να διανύσει μια νέα διαδρομή με πολλές κλασικές αναβιώσεις, που θα επηρέαζαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, από την Αναγέννηση κυρίως ως τις μέρες μας, με διάφορους τρόπους.
Αμέτρητα έργα των Ελλήνων καλλιτεχνών έχουν μεταφερθεί στις πόλεις της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για να στολίσουν τους δρόμους,τις πλατείες και τα ανάκτορα των ρωμαίων.
Η Ελλάδα έχει λεηλατηθεί ανελέητα από βαρβάρους, που αν και θαμπώθηκαν από την λαμπρότητα του Ελληνικού πολιτισμού τόσο πολύ που υιοθέτησαν ότι μπορούσε να συλλάβει ο νους τους,ακόμα και την θρησκεία με το Ελληνικό Πάνθεον,ως εκ τούτου βγάλανε τα πρωτόγονα ένστικτά τους και φέρθηκαν σαν αδίστακτοι κατακτητές....
Ιδιαίτερα βάρβαρη και καταστροφική συμπεριφορά έδειξαν μετά από βίαιη επιβολή του χριστιανισμού. Στράφηκαν με απίστευτη βαρβαρότητα εναντίων του ίδιου τους του "παγανιστικού" παρελθόντος,καταστρέφοντας τα "ειδωλολατρικά" έργα τέχνης....
Το πλήγμα που έχουν υποστεί οι λεγόμενοι "εθνικοί" πολιτισμοί είναι τεράστιο. Σώθηκε ένα μικρό μέρος από τον αρχαίο καλλιτεχνικό πλούτο. Ένα παράδειγμα: ο έφιππος ανδριάντας του Μάρκου Αυρηλίου.Διατηρήθηκε, γιατί θεωρούσαν ότι παριστάνει τον Μεγάλο Κωνσταντίνο.
Η ανανέωση της τέχνης στην Αναγέννηση ερμηνεύθηκε στον 19ο αιώνα ως αναγέννηση της τέχνης της Ελληνικής Αρχαιότητας. Ενα λαμπρό παράδειγμα επίδρασης της Ελληνικής Τέχνης στους καλλιτέχνες της Ρώμης είναι οι γνωστοί ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ, έργα της εποχής των Σεβήρων.
Δύο μαρμάρινα συντάγματα ιπποδαμαστών, που παρίσταναν άνδρες γυμνούς σε διασκελισμό να κρατούν από τα χαλινάρια δύο άλογα που είχαν σηκωθεί στα πίσω τους πόδια. Είχαν στηθεί στην περιοχή των Θερμών του Κωνσταντίνου, στον Κυρινάλιο λόφο, που πήρε από αυτούς το όνομα Montecavallo ("λόφος των αλόγων") και αναφέρονται ήδη στα μέσα του 12ου αιώνα στα Mirabilia Urbis Romae ("αξιοθαύμαστα της πόλης Ρώμης"). Επιγραφές στο βάθρο τους από τις αρχές του 16ου αιώνα τα αποδίδουν στον Φειδία και στον Πραξιτέλη («Opus Phidiae», «Opus Praxitelis»), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι μεγαλύτεροι γλύπτες της Αρχαιότητας ανταγωνίζονται εδώ σε έναν ιδεατό αγώνα για τα πρωτεία της τέχνης τους και εξακολουθούν να προκαλούν τον θαυμασμό με τα αθάνατα έργα τους στις επόμενες γενιές.
Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, τόσο ως γραπτή παράδοση όσο και ως καλλιτεχνική δημιουργία, επρόκειτο να διανύσει μια νέα διαδρομή με πολλές κλασικές αναβιώσεις, που θα επηρέαζαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, από την Αναγέννηση κυρίως ως τις μέρες μας, με διάφορους τρόπους.
Αμέτρητα έργα των Ελλήνων καλλιτεχνών έχουν μεταφερθεί στις πόλεις της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για να στολίσουν τους δρόμους,τις πλατείες και τα ανάκτορα των ρωμαίων.
Η Ελλάδα έχει λεηλατηθεί ανελέητα από βαρβάρους, που αν και θαμπώθηκαν από την λαμπρότητα του Ελληνικού πολιτισμού τόσο πολύ που υιοθέτησαν ότι μπορούσε να συλλάβει ο νους τους,ακόμα και την θρησκεία με το Ελληνικό Πάνθεον,ως εκ τούτου βγάλανε τα πρωτόγονα ένστικτά τους και φέρθηκαν σαν αδίστακτοι κατακτητές....
Ιδιαίτερα βάρβαρη και καταστροφική συμπεριφορά έδειξαν μετά από βίαιη επιβολή του χριστιανισμού. Στράφηκαν με απίστευτη βαρβαρότητα εναντίων του ίδιου τους του "παγανιστικού" παρελθόντος,καταστρέφοντας τα "ειδωλολατρικά" έργα τέχνης....
Το πλήγμα που έχουν υποστεί οι λεγόμενοι "εθνικοί" πολιτισμοί είναι τεράστιο. Σώθηκε ένα μικρό μέρος από τον αρχαίο καλλιτεχνικό πλούτο. Ένα παράδειγμα: ο έφιππος ανδριάντας του Μάρκου Αυρηλίου.Διατηρήθηκε, γιατί θεωρούσαν ότι παριστάνει τον Μεγάλο Κωνσταντίνο.
Η ανανέωση της τέχνης στην Αναγέννηση ερμηνεύθηκε στον 19ο αιώνα ως αναγέννηση της τέχνης της Ελληνικής Αρχαιότητας. Ενα λαμπρό παράδειγμα επίδρασης της Ελληνικής Τέχνης στους καλλιτέχνες της Ρώμης είναι οι γνωστοί ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ, έργα της εποχής των Σεβήρων.
Δύο μαρμάρινα συντάγματα ιπποδαμαστών, που παρίσταναν άνδρες γυμνούς σε διασκελισμό να κρατούν από τα χαλινάρια δύο άλογα που είχαν σηκωθεί στα πίσω τους πόδια. Είχαν στηθεί στην περιοχή των Θερμών του Κωνσταντίνου, στον Κυρινάλιο λόφο, που πήρε από αυτούς το όνομα Montecavallo ("λόφος των αλόγων") και αναφέρονται ήδη στα μέσα του 12ου αιώνα στα Mirabilia Urbis Romae ("αξιοθαύμαστα της πόλης Ρώμης"). Επιγραφές στο βάθρο τους από τις αρχές του 16ου αιώνα τα αποδίδουν στον Φειδία και στον Πραξιτέλη («Opus Phidiae», «Opus Praxitelis»), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι μεγαλύτεροι γλύπτες της Αρχαιότητας ανταγωνίζονται εδώ σε έναν ιδεατό αγώνα για τα πρωτεία της τέχνης τους και εξακολουθούν να προκαλούν τον θαυμασμό με τα αθάνατα έργα τους στις επόμενες γενιές.
