ΒΙΒΛΙΟΝ: "ΣΥΜΠΑΝ ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΑΣ"

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Ο υποστράτηγος ε. α και συγγραφεύς Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης του Χρήστου εξέδωσε το νέο του βιβλίο με τίτλο "ΣΥΜΠΑΝ ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΑΣ". Τούτο είναι ένα βιβλίο επιστημονικό,  φιλοσοφικό, διαστημικό, ιστορικό κ.α και σκοπό έχει να εκλαϊκεύει τις γνώσεις γύρω από το άπειρο και ατελεύτητο σύμπαν. Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι και αυτοεκδότης σε λιαν περιορισμένο αριθμό αντιτύπων . Το βιβλίο δεν κυκλοφορεί στην αγορά , ούτε πωλείται , αλλά για λόφους μαθήσεως διανέμεται υπό ηλεκτρονική μορφή μέσω του διαδικτύου στο κοινό που ενδιαφέρεται να το διαβάσει, καθώς και στις βιβλιοθήκες. 

 http://amphiktyon.org/pdf/sympan.pdf

Αν το κρίνετε διδακτικό και ωφέλιμο υποβάλλω την παράκληση  όπως το προωθήσετε για λόγους μαθήσεως και όχι διαφημίσεως , διότι η έκδοση και διανομή του βιβλίου είναι αφιλοκερδής.

Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης-Αμφικτύων

 Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
e-mail : kostas01@cyta.gr

1) ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΥΡΟΒΟΛΑΚΗ, ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΑΜΕ ΕΨΕΣ... 004

 ΣΤΑ ΠΛΑΊΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Ο ΔΗΜΟΣ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ, ''ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΕΠΤΈΜΒΡΗΣ 2017'' ΑΠΟΛΑΎΣΑΜΕ ΕΨΈΣ ΤΟΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΉ - ΛΥΡΑΡΗ, ΜΑΝΟ ΠΥΡΟΒΟΛΑΚΗ  !!!

Δείτε Βίντεο : 1)
https://youtu.be/MtdosepVggg
2)
 https://youtu.be/68t-aFtbMEE

3) https://youtu.be/z8wAYs1UmhU

Βίντεο 4) https://youtu.be/9MVOsVro_wo

Όσο προχωρούμε προς το τέλος της συναυλίας ο Πυροβολάκης μας δείχνει τον πραγματικό του εαυτό, αφήνει το βιολί, που το έπαιζε σαν Λύρα και πιάνει την κρητική Λύρα, εκεί αρχίζει να μας συναρπάζει με το παίξιμό του και ακόμα περισσότερο τους κρητικούς που πετάγονται στον χορό !! Έγινε λοιπόν το κρητικό γλέντι μια και που το στερηθήκαμε λόγω που δεν έγινε φέτος η Γιορτή Τσικουδιάς.......
Απολαύστε μας λοιπόν 5)  https://youtu.be/W5lJdbKw-2Q

6) https://youtu.be/Gv8LeYoMK1A

Νικόλαος Παζαίτης

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Με το κεφάλι ψηλά και τα χέρια σηκωμένα σε θέση ικεσίας η δασκάλα έλεγε κι αυτά εν χορώ επαναλάμβαναν:
«Παγγενήτορα ουρανέ, κόσμου πατέρα.
Άστρων ουρανίων σέλας ιερόν.
Ήλιε, παντεπόπτη οφθαλμέ της μέρας
Ω! σελήνη μάτι αστροφεγγούς νυχτός.

Γαία θεά πανδότειρα, μήτρα μακαρία
Δύναμη συμπαντική δρώσα αφανώς
Δώσε ημίν σήμερον και χαράν κι υγείαν
γίνε του μυαλού μας ο άσβηστος φανός.

Γένοιτο-γένοιτο.

Τι αιθέριες νότες ! Τι λαλέουσες λέξεις! τι μουσικές πανδαισίες, πλημμύρισαν πρωινιάτικα μια αίθουσα διδασκαλίας που σήμερα καλωσόριζε τριανταπέντε πρωτάκια.
Δυσκολονόητα τα λόγια της προσευχής για τα αμάθητα μαθητούδια ,αλλά όμορφα, γλυκά, μελωδικά, « λόγια ελληνικά» όπως τους είπε η δασκάλα τους.
Υπέροχη η προσευχή, αποφάνθηκαν όλα τα ανήλικα της πρώτης. Έτσι τους ψιθύρισαν συνωμοτικά πρόγονες μνήμες κοιμισμένες στα κύτταρα τους και την έμαθαν στο άψε σβήσε σαν τραγουδάκι.
Σ΄ αυτές τις πρόγονες μνήμες έχει βάλει στόχο η δασκάλα, των τριανταπέντε νεοφερμένων μαθητών, να βαρέσει εγερτήριο και τον έβαλε μπρος από την πρώτη μέρα.

Ελένη Μανιωράκη

Η ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ, ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ, ΜΚΟ ΚΤΛ

 

Και ενώ οι προσφυγικές κρίσεις δημιουργούνται από τους πολέμους, που η κακώς εννοούμενη παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει τον κόσμο, προκειμένου να γίνουν  ανακατανομές πληθυσμών που θα τροφοδοτήσουν το πολυεθνικό κεφάλαιο με φθηνά εργατικά χέρια ,  στήνονται οργανώσεις-ιδρύματα,  Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις-ΜΚΟ που επιδοτούνται από κρατικούς, ευρωπαικούς και διεθνείς μηχανισμούς με σκοπό την αλληλεγγύη.

Κατά πόσο εξυπηρετούν όμως το σκοπό για τον οποίο δημιουργούνται αυτοί οι οργανισμοί, καταρχήν ηθικά και κατά δεύτερον οικονομικά εφόσον απολαμβάνουν την επιχορήγηση τεράστιων ποσών, που πρέπει να διοχετεύουν στην απάλυνση του πόνου των προσφύγων και κυρίως στην ασφαλή αποκατάσταση τους;

Τα ιδρύματα και οι ΜΚΟ ειδικά επιδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, καθώς και άλλα κέντρα εξουσίας, προκειμένου για την δημιουργία δομών στήριξης των προσφύγων.

Οι δομές στήριξης των προσφύγων όμως πραγματικά εξυπηρετούν τους πρόσφυγες, ή είναι υποτυπώδεις και δημιουργούνται για το θεαθήναι , για την κάλυψη δηλαδή της πραγματικής δράσης των οργανώσεων;

Και ποια είναι η πραγματική δράση των οργανώσεων και κατά πόσο αφορά την αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες αλλά και τις χώρες που τους δέχονται;

Για  παράδειγμα : στην Ελλάδα δραστηριοποιείται από το 2013 ο οργανισμός  Solidarity Now-Αλληλεγγύη Τώρα, ο οποίος σύμφωνα  με στοιχεία που δίνει ο ίδιος μέσω του διαδικτυακού του ιστότοπου, αποτελεί παρακλάδι ενός άλλου ιδρύματος με την ονομασία  Open Society Foundations –OSF του οποίου προεδρεύει ένας διεθνής τζογαδόρος κεφαλαίων στο χρηματιστήριο, υπεύθυνος για χρηματοοικονομικές κρίσεις σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ο Τζορτζ Σόρος.

Το Open Society Foundations –OSF επιδοτεί με τεράστια ποσά ΜΚΟ σήμερα στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.

Είναι άραγε ο στόχος του να προασπίσει την Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ή να ανοίξει το δρόμο σε δυνάμεις που μπορούν να προκαλέσουν πολιτικές ανατροπές όταν δεν ικανοποιούνται τα συμφέροντα του Σόρος και όσων βρίσκονται πίσω από αυτόν (βλέπε Ρότσιλτντ, Ροκφέλερ, Ντιπόν, Βάντερμπιλντ, και συναφείς δυναστείες) ;

Δηλαδή όσων κατέχουν τα 2/3 του πλούτου της γης μέσα από αιώνες ασταμάτητης τοκογλυφίας και δανεισμού, χρηματοδοτώντας πολεμικές και ιδεολογικές συρράξεις, δικτάτορες και επαναστάτες. Πλούτο τον οποίο δεν μπορεί να εντοπίσει κανείς εύκολα, καθώς μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα πολυεθνικών εταιριών, θυγατρικών και οργανισμών στους οποίους κάνουν δωρεές για να αποφεύγουν τις φορολογικές εισφορές καταφέρνουν να πληρώνουν πάντα οι λαοί , το πελατειακό κοινό δηλαδή το οποίο εκμεταλλεύονται, για αυτούς.

Ο Σόρος είναι απλά αυτός που έχει αναλάβει να φαίνεται για αυτούς στα Βαλκάνια.

Στην Ρωσία, την  Ουγγαρία, την ΠΓΔΜ, τη  Βουλγαρία και την Σερβία έχουν ξεκινήσει εκστρατείες «αποΣοροποίησης» του δημόσιου βίου, προκειμένου όχι μόνο να αποκαλυφθεί η δράση των οργανώσεων αλλά και τα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής στην Ανατολική και Νότια Ευρώπη που έχουν θητεύσει στη περίφημη ακαδημία του Σόρος, Central European University και είτε προασπίζονται τα συμφέροντα του Σόρος μέσα από την πολιτική τους εξουσία είτε γνωρίζοντας τη δράση του εκ των έσω τον αντιπαλεύουν.  

 

Τρανταχτό παράδειγμα ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ούρμπαν, ο οποίος σπούδασε στην Οξφόρδη με υποτροφία του Σόρος αλλά σήμερα αποτελεί φανατικό πολέμιο του. Κήρυξε μάλιστα το έτος 2017 στην Ουγγαρία , έτος απομάκρυνσης του Σόρος…

Γιατί όμως συμβαίνουν αυτά τα άκρως περίεργα;

Γιατί όπως και στην Ελλάδα οι οργανώσεις αυτές  σκοπό έχουν να  ανατρέπουν κυβερνήσεις, να υποκινούν  εμφύλιους πολέμους,  να κατευθύνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να ελέγχουν  τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (τις τράπεζες δηλαδή και τα παράγωγά τους) και να προάγουν την κερδοσκοπία των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Είναι αυτοί οι οργανισμοί που μετατρέπουν τους πρόσφυγες σε μειονότητες στις χώρες που επιθυμούν να δράσουν , προκειμένου να απολαμβάνουν πολιτικά και άλλα δικαιώματα και να μπορούν ανά πάσα στιγμή να δηλώσουν στο μέλλον ανάγκη για ανεξαρτητοποίηση και να αποκοπούν από τον εθνικό σκελετό της χώρας, προκαλώντας τεράστιες ανακατατάξεις γεωπολιτικά, οικονομικά και πολιτικά.

Είναι οι ΙΔΙΟΙ οργανισμοί  με άλλο πρόσωπο που αλώνουν τις αγορές με ιδιωτικοποιήσεις κρατικών εταιριών, με την απόκτηση ελέγχου ιδιωτικών ελληνικών οργανισμών στον τραπεζικό, βιομηχανικό, βιοτεχνικό στον παραγωγικό τομέα γενικότερα είτε πρόκειται για πρωτογενή-δευτερογενή-τριτογενή.

Αυτό ονομάζεται «Ειρηνική Εισβολή» και αποτελεί την σύγχρονη μέθοδο πολέμου στα κράτη που απειλούνται με οικονομική και πολιτική κατοχή.

Έτσι παραβιάζεται η Δημοκρατία, όταν η προάσπιση των δικαιωμάτων του κάθε λαού εναποθέτεται στα χέρια δυνάμεων με ρατσιστικά κίνητρα, εφόσον τα «Δημοκρατικά» κινήματα αποτελούν κατά κανόνα σήμερα την πιο χυδαία έκφραση ποτέ του ρατσισμού που λέγεται Παγκοσμιοποίηση των συμφερόντων των πολύ ολίγων στον κόσμο και Αντιπαγκοσμιοποίηση των συμφερόντων των πολλών μέσω της σύγχρονης επισμαλτωμένης δουλείας.

Έτσι χάνει την έννοια της η όποια ηθική διάσταση προσπαθεί να αποδώσει κανείς στους περισσότερους από αυτούς τους οργανισμούς, που αντίστοιχα όπως η   Κου Κλουξ Κλαν παρεισδύουν στις κοινωνίες για να τις διαλύσουν.

Και αυτό, γιατί τα κίνητρα πια δεν αποτελούν το φυσικό χρώμα ή την καταγωγή του ανθρώπου αλλά την αισχρή οικονομική του εκμετάλλευση.

Τελευταία άρθρα από τον/την Παναγιώτα Μπλέτα

• ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
• ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ VS ΑΠΟΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
• Η ΑΚΕΡΑΙΗ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
• Η ΕΕ , ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
• ΠΟΙΕΣ ΑΓΟΡΕΣ…

http://lifespeed.gr/look-ut/item/3467 

Οι Έλληνες γνώριζαν την Άλγεβρα πριν 2500 χρόνια και πολύ πριν από τους Άραβες!

Αντίθετα με ότι πιστεύαμε ως σήμερα, η Άλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων
Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη. Χρειάζεται βέβαια αρκετή εξάσκηση και υπομονή για να βρεις δεξιά την παραπομπή στο σχόλιο του Θέωνος (ένατη γραμμή από κάτω) και μετά να πας και γύρω από το κυρίως κείμενο του Πτολεμαίου να ανακαλύψεις, κάπου εκεί στη μέση, την αρχή του σχολίου
Αν θέλεις να έχεις επιτυχία στο ψάξιμο των παλαιών χειρογράφων, καλό είναι να αποκτήσεις μερικά από τα προσόντα που διέθεταν οι παλιές κεντήστρες. Μάτι εξασκημένο στις λεπτομέρειες, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή, γνώσεις για την κάθε βελονιά και αντίστοιχα για το κάθε σημαδάκι που θα συναντήσεις, αξίζει να δίνεις σημασία ακόμη και στα περιθώρια, να έχεις μια αίσθηση για το έργο ολοκληρωμένο, επίσης να διαθέτεις πείρα, λίγη τύχη ίσως, και μαζί με όλα τα προηγούμενα άπειρο χρόνο.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να περνούν, όχι ημέρες και εβδομάδες μόνο, αλλά χρόνια ολόκληρα, κάνοντας αυτό χωρίς καν αμοιβή και καθηγητές Πανεπιστημίου που πέρα από την καθοδήγηση να μπορούν να εκτιμήσουν ένα εύρημα.
Η κυρία Ιωάννα Σκούρα: σήμερα το ψάξιμο στα παλαιά χειρόγραφα γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και πάλι είναι το μάτι που παίζει αποφασιστικό ρόλο στις διάφορες αναζητήσεις
«Βρήκα κάτι που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Στα σχόλια του Θέωνα, στο βιβλίο 13 της «Σύνταξης», υπάρχει σε αρκετά σημεία η παραπομπή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις»…». Ετσι άρχιζε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που η μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ κυρία Ιωάννα Σκούρα έστελνε στον καθηγητή της κ. Γιάννη Χριστιανίδη, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία των Μαθηματικών στο τμήμα το ειδικό για τη Θεωρία της Επιστήμης (ΜΙΘΕ).
Ο καθηγητής με τη σειρά του, όντας ένας από τους πιο αφοσιωμένους μελετητές του Διόφαντου, κατάλαβε από την αρχή ότι αυτό το κάτι θα ενδιέφερε πολύ περισσότερους από τους λίγους ειδικούς μελετητές του Πτολεμαίου, του Διόφαντου, των σχολίων του Θέωνος και της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας.
Οτι θα έδινε μια καινούργια διάσταση στην άποψη τη σχετική με την ευχέρεια της χρήσης από τους έλληνες μαθηματικούς «αλγεβρικών» μεθόδων επίλυσης προβλημάτων. Αιώνες προτού οι Αραβες μάς παρουσιάσουν τη δική τους, αναμφισβήτητα χρήσιμη, συστηματοποίηση των αλγεβρικών μεθόδων, μετά τον 9ο αιώνα μ.Χ.
Το άλμα στις εξισώσεις
Οπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Αλγεβρα». Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα.
Αυτό που πήρε τότε το όνομα Αλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα. Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι έλληνες μαθηματικοί βρει τον τρόπο προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα.
Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων.
Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Αρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση. Ηταν η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου και των σχολίων των χαραγμένων επάνω σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο και έχει σαν σημαντική συνέπεια να θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης, προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Αλγεβρας από ό,τι για χρόνια πιστευόταν.
Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Αραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους. Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή.
«Οι Αραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών». Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Αλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή.
Ψηλαφώντας τα χειρόγραφα
Ενας ερευνητής, και μάλιστα Ελληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και μάλιστα ξένους, να καθήσει να τα διαβάσει προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση στην ανάγνωση παλαιογράφων. Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198.
Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση. Ισως και γι’ αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους».
Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα.
«Αναζήτησε τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι καινούργιο. Και όταν έχεις την υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη που έχει αφήσει στο περιθώριο ο (αντι)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται.
Η γλώσσα των Μαθηματικών τότε
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου, όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική απόδειξη που κάθεται και (ξανα)κάνει, συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης.
Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς). Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη. Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής».
Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ».
Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»… Ολοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Ετσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής.
Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω». Αρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση.
Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω.
Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει προσκληθεί και θα παρουσιάσει την Τετάρτη 5 Μαρτίου τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, τον Μάιο αυτό θα επαναληφθεί στο Λονδίνο, μετά στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή.
Έλληνες και Άραβες
Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος έζησε περίπου από το 90 ως το 168 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, έγραψε όλα τα έργα του στα ελληνικά και οι σύγχρονοί του παρ’ όλο που λέγεται ότι καταγόταν από τη Νότια Αίγυπτο τον θεωρούσαν Ελληνα, αφού και το όνομά του ακόμη παρέπεμπε στον Έλληνα επίγονο και διάδοχο του Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο.
Ένα από τα γνωστότερα έργα του, για αιώνες σύγγραμμα αναφοράς για την Αστρονομία, ήταν η λεγόμενη «Μαθηματική Σύνταξη», αποτελούμενη από 13 βιβλία, που οι βυζαντινοί λόγιοι την ανέφεραν ως «Μεγίστη Μαθηματική Σύνταξη» και όταν τη μετέφρασαν οι Αραβες έγινε πιο γνωστή, εξαιτίας και της πρόταξης του αραβικού άρθρου «Αλ», ως «Αλμαγέστη».
Πέρα από τους αστρονομικούς πίνακες τους σχετικούς με την κίνηση των πλανητών και άλλων ουρανίων σωμάτων, ο Πτολεμαίος ασχολείται και με διάφορα άλλα προβλήματα που απαιτούν μαθηματικούς υπολογισμούς. Μόνο που σε πολλά σημεία δεν κάνει τον κόπο να παρουσιάσει αναλυτικές αποδείξεις θεωρώντας αυτές ως κάτι ευκολοαπόδεικτο.
Έτσι έδωσε την ευκαιρία σε έναν άλλο μαθηματικό, τον Θέωνα, διευθυντή στο Μουσείο της Αλεξανδρείας, που έζησε κατά το Λεξικό του Σουίδα την εποχή της αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου Α’ (379-395 μ.Χ.), πατέρα της δολοφονημένης από το πλήθος σπουδαίας γυναίκας μαθηματικού Υπατίας, να γράψει άλλα δεκατρία βιβλία γεμάτα με σχόλια αντίστοιχα το καθένα με αυτά του Πτολεμαίου. Τα σχόλια αυτά εκδόθηκαν για πρώτη φορά μαζί με τη «Μεγίστη» το 1538 στην κλασική έκδοση του Joachim Camerarius.
Σε αυτά δηλαδή διευκρίνιζε, απεδείκνυε, συμπλήρωνε. Δυστυχώς έχουν χαθεί το ενδέκατο βιβλίο των σχολίων και τμήματα από το πέμπτο και από άλλα βιβλία. Έχουν εκδοθεί τα τέσσερα πρώτα το 1936-1943 από τον Rome, και εκείνος υπεδείκνυε στους επομένους από αυτόν να κοιτάξουν με επιμέλεια και τα επόμενα, αλλά η υπόδειξή του αυτή για δεκαετίες αγνοήθηκε.
Ο Διόφαντος

Ο Θέων είναι φανερό από τα σχόλιά του ότι ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με τα Μαθηματικά του Διόφαντου. Του έλληνα μαθηματικού που έζησε στην Αλεξάνδρεια περί το 300 μ.Χ. και είναι γνωστό πως χρησιμοποιούσε «αλγεβρικές μεθόδους» για να λύνει διάφορα αριθμητικά προβλήματα.
Αυτά τού έδωσαν και το προσωνύμιο «πατέρας της Αλγεβρας», αλλά μιας Αλγεβρας περισσότερο πρακτικής από όσο τη γνωρίζουμε σήμερα, ευφυούς όμως και λειτουργικής για τις γνώσεις της εποχής.
Ο Μοχάμαντ Ιμπν Μουσά αλ Χουραΐζμι (περίπου 787-850 μ.Χ.) ήταν ένας πέρσης μαθηματικός που έζησε στη Βαγδάτη, στο ανάκτορο του χαλίφη Αλ Μανσούρ.
Εισήγαγε στα μαθηματικά τους ινδικούς αριθμούς και το θεσιακό δεκαδικό σύστημα, και το 820 εξέδωσε το πρώτο μεγάλο βιβλίο για την Αλγεβρα της εποχής, ενώ και η λέξη αλγόριθμος είναι παραφθορά του ονόματός του. Από εκείνη την εποχή αρχίζει και η μαθηματική επιστήμη να χρωματίζεται από την επαφή των αράβων μαθηματικών με αυτήν.

http://www.pronews.gr/istoria/630368_oi-ellines-gnorizan-tin-algevra-prin-2500-hronia-kai-poly-prin-toy-araves-foto 

ΠΟΣΟ ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΑ… ΜΙΚΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ!

<<......Άλλο ένα δείγμα του… τουρκικού «πολιτισμού»!>>
*ΠΟΣΟ ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΑ… ΜΙΚΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ!
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Συνεχίζεται στην Τουρκία το όργιο του εμπορίου μικρών παιδιών, ιδιαίτερα μικρών κοριτσιών των προσφύγων από την Συρία, σύμφωνα και με αποκαλυπτικό δημοσίευα των Times.

Όπως αναφέρεται σε έρευνα της βρετανικής εφημερίδας, ειδικά στην περιοχή του Gaziantep που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Συρία και όπου υπάρχουν χιλιάδες Σύριοι προσφυγές, τα τουρκικά κυκλώματα εμπορεύονται μικρά παιδιά και οι τιμές αρχίζουν από 5 με 6 χιλιάδες τουρκικές λίρες και φτάνουν μέχρι και τις 11 χιλιάδες.

Σύμφωνα με τον Βρετανό δημοσιογράφο, Louise Callaghan, που τόλμησε να κάνει αυτή την έρευνα, το εμπόριο ιδιαίτερα μικρών κοριστών που πέφτουν θύματα της τουρκικής μαφίας έχει οργιάσει τα τελευταία χρόνια και ως συνήθως τα μικρά αυτά κορίτσια υφίστανται βιασμούς από τους αγοραστές τους. Δηλαδή με λίγα λόγια δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα από την εποχή του ξεριζωμού των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, όταν τότε μικρά κορίτσια βιάζονταν από τους Τούρκους Τσέτες.

Το σκάνδαλο είναι μεγάλο και όπως δήλωσε ένας Σύριος στον Βρετανό δημοσιογράφο, πολλά κορίτσια έχουν καταστραφεί ήδη από μικρή ηλικία καθώς έχουν επανειλημμένα βιαστεί από τους Τούρκους μαφιόζους.

Άλλο ένα δείγμα του… τουρκικού «πολιτισμού»!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
http://www.nikosxeiladakis.gr

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!

Η Απαγορευμένη Ιστορία των Ελλήνων

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!
Τα κείμενα αυτά θα τα δημοσιεύουμε συνεχώς ώσπου η χριστιανική αίρεση φύγει για πάντα από την χώρα μας και οι πλανεμένοι συμπατριώτες μας από δούλοι του θεού θα γίνουν ελεύθεροι Έλληνες.

Το θεωρούμε χρέος μας προς τους χιλιάδες σφαγιασθέντες Έλληνες προγόνους μας από τους χριστιανούς.

Αυτή είναι η αλήθεια έτσι έγιναν οι προγονοί μας χριστιανοί και ΟΧΙ από το ΣΑΟΥΛ (ΠΑΥΛΟ) που μας λένε οι ρασοφόροι και οι αυλικοί τους.


Η ιστορία έχει δείξει ότι ο τόπος μας, όσες φορές αποζητάει την αναγέννηση του, την κάθαρση του, στρέφεται πίσω, στο παρελθόν του, στην απώτερη ιστορία του. Σήμερα φαίνεται ότι συμβαίνει το ίδιο και μάλιστα η στροφή που παρατηρείται σήμερα έχει ως θέμα του την σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Το ιερατείο της ορθοδοξίας μιλάει για ελληνοχριστιανικό πολιτισμό και μάλιστα θεωρεί ότι ο χριστιανισμός αποτελεί συνέχεια του ελληνισμού τον οποίο διαδέχθηκε όταν εμφανίσθηκε ο χριστιανισμός στον ελληνικό χώρο.

Η επίσημη άποψη από πλευράς κρατικής εξουσίας λέει ότι ο Ελληνισμός επέζησε χάρις στο Χριστιανισμό, ο οποίος στους μαύρους αιώνες της σκλαβιάς κλπ όμως ουδέν ψευδέστερο τούτου γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού υπήρξε μια ΟΛΕΘΡΙΑ σχέση που οδήγησε στην ολοσχερή καταστροφή του Ελληνισμού από τον Χριστιανισμό.

Το θέμα αυτό ήταν απαγορευμένο μέχρι σήμερα και γνωστό μόνο σε όσους μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε ξενόγλωσση και σπάνια βιβλιογραφία. Η απαγόρευση προερχότανε τόσο από το ορθόδοξο ιερατείο όσο και από την πολιτική ηγεσία του τόπου που στην ουσία είναι κι αυτή υποχείριο του ιερατείου της ορθοδοξίας είτε διότι και αυτοί φοβούνται να εκφραστούν ελεύθερα διακυβεύοντας την πολιτική τους υπόσταση είτε διότι είναι κι αυτοί φανατικοί χριστιανοί που εν ονόματι της ορθοδοξίας θέτουν σε δεύτερη μοίρα την ελληνική τους υπόσταση.

Όμως, επειδή έτυχε να γεννηθούμε στην Ελλάδα κι επειδή αυτός ο τόπος δημιούργησε έναν πολύ σπουδαίο πολιτισμό, πρέπει να αισθανόμαστε θλίψη στη σκέψη ότι φανατικοί χριστιανοί κατέστρεψαν, έσφαξαν, έκαψαν κι έκαναν ότι μπορούσαν, επί αιώνες, με αποτέλεσμα ένα απειροελάχιστο τμήμα της κληρονομιάς των προγόνων μας να διασωθεί από το μένος τους.

Πρέπει να θλιβόμαστε γιατί μεγαλώσαμε και μορφωθήκαμε ιστορικά, διδασκόμενοι λεπτομερώς Ρωμαϊκή και Βυζαντινή ιστορία, χωρίς ίχνος αναφοράς στην Ελλάδα. Σαν να μην υπήρξε η πατρίδα μας για χίλια πεντακόσια και πλέον χρόνια. Συνεπώς ανακύπτει ένα απλό το ερώτημα: τι συνέβαινε στην Ελλάδα επί Μ. Θεοδοσίου, επί Ιουστινιανού κλπ; Καλοί οι πόλεμοι του Βυζαντίου σε Δύση και Ανατολή, κάλλιστοι ο Βελισάριος και ο Ναρσής, αλλά τι γινόταν στην Πελοπόννησο, στη Στερεά, στην Αθήνα, στα νησιά; Ποτέ δεν μας δίδαξαν.

Οι ιστορικοί μας βρίσκονταν (και βρίσκονται) σε αφασία ενώ οι κυβερνήσεις ασφαλώς επιδίωξαν να αποκρύψουν όσα έγιναν εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα. Αλλιώς, ο Χριστιανισμός ως «θρησκεία της αγάπης» θα βρισκόταν σε πολύ, μα πολύ δυσχερή θέση απέναντι στους Έλληνες. Θα αναφέρουμε στη συνέχεια τέσσερα βιβλία, τα οποία ρίχνουν λίγο φως σ’; αυτά το 1500 χρόνια:

1. Διαμ. Κουτουλά. Το Βυζάντιο έναντι των Ελλήνων Εθνικών. Εκδόσεις ΔΙΟΝ, Θεσσαλονίκη 1998.

2. Λιβανίου. Υπέρ των Ελληνικών Ναών. Εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ ΕΠΙΛΟΓΗ, Θεσσαλονίκη 1998.

3. Ιουλιανού. Εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ ΕΠΙΛΟΓΗ, Θεσσαλονίκη 1997.

4. Maria Dzielska. Υπατία η Αλεξανδρινή. Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ, Αθήνα 1997.

Τα βιβλία αυτά αναφέρονται ακριβώς στις μαύρες μέρες του Ελληνισμού στα χρόνια του Βυζαντίου. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, οι Έλληνες έγιναν Ρωμαίοι πολίτες (από εκεί προέρχεται και το «Ρωμιός») κι ότι το «Βυζάντιο» είναι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που ονομάστηκε Βυζάντιο για να «χρυσώσει το χάπι» για μας τους Έλληνες. Επομένως, σε ότι αφορά την Ελλάδα, το Βυζάντιο (ή το ορθότερο Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) ήταν κατακτητής. Κι έτσι συμπεριφέρθηκε. Ανυπολόγιστες οι καταστροφές, οι διωγμοί, οι εξανδραποδισμοί, οι ισοπεδώσεις των ναών, οι διώξεις κλπ που προκλήθηκαν από τους Ρωμαίους κατακτητές του Βυζαντίου. Κι όλα αυτά από αυτοκράτορες που συχνά αποκαλούμε (εμείς!!!) Μεγάλους. Με εξαίρεση έναν.

Τον περίφημο Ιουλιανό που, τι ειρωνεία, η επίσημη ιστορία αποκάλεσε «παραβάτη» και «αποστάτη». Αυτός ο παραβάτης και αποστάτης ήταν εκείνος που πρόσφερε στον Ελληνισμό την τελευταία του αναλαμπή. Θα έπρεπε ακόμα, αντί να διδάσκομαι με τόσες λεπτομέρειες το συγκινητικό δράμα των πρώτων Χριστιανών στις ρωμαϊκές αρένες, να διδάσκομαι παράλληλα τους φρικιαστικούς διωγμούς των «Εθνικών» Ελλήνων (Έλληνες είμαστε!) από τους Χριστιανούς, όταν αργότερα ο Χριστιανισμός έγινε πλέον καθεστώς.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΟΥΛΑ
Στο μικρό βιβλίο αλλά σημαντικό του κ. Δ. Κουτουλά δίνεται με συντομία η περίοδος 4ος-6ος αιώνας μ.Χ., και μάλιστα μόνο σε ότι αφορά τη βυζαντινή αυτοκρατορική πολιτική απέναντι στους Έλληνες. Σημειώνουμε εδώ από τον πρόλογο του συγγραφέα: «Η πλειοφηφία των Ελλήνων της κυρίως Ελλάδας καθώς και μεγάλο τμήμα του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και της Αιγύπτου παρέμεινε πιστό στο Δωδεκάθεο, στη λατρεία της Ίσιδος, του Σέραπι ή στον Μιθραϊσμό και μόνο δια πυρός και σιδήρου απαρνήθηκε την πατρογονική πίστη του και ύστερα από πολλούς αιώνες προσχώρησε στο Χριστιανισμό. Οι διωγμοί των Ελλήνων Εθνικών στο Βυζάντιο υπήρξαν απηνείς, ιδιαίτερα στα χρόνια του Μ. Θεοδόσιου και του Ιουστινιανού. Μεγάλα ονόματα εθνικών ελλήνων φιλοσόφων και επιστημόνων βρήκαν οικτρό θάνατο στα χέρια των χριστιανών διωκτών τους, όπως η φιλόσοφος Υπατία, ο νεοπλατωνικός Σώπατρος κλπ»

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΒΑΝΙΟ
Ο Λιβάνιος υπήρξε ο πολυγραφότερος συγγραφέας της αρχαιότητας και ίσως όλων των εποχών. Σώζονται 1560 επιστολές του και δεκάδες λόγοι του αλλά μην περιμένετε να τα βρείτε στη γλώσσα του και γλώσσα μας. Ο Λιβάνιος δεν είναι καλοδεχούμενος από τους ρωμιούς. Γεννήθηκε το 314 μ.Χ στην Αντιόχεια και σπούδασε στην Αθήνα της οποίας είχε όνειρο να αντικρίσει «καπνό αναθρώσκοντα». Επέστρεψε στην Αντιόχεια όπου ίδρυσε σχολή η οποία επί 40 χρόνια είχε τη μεγαλύτερη φήμη στην αυτοκρατορία. Μαθητές του υπήρξαν ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ο πρώτος διατηρούσε πάντα το σεβασμό για το δάσκαλο του.

Ο δεύτερος, όμως, δεν υπήρξε καθόλου «Χρυσόστομος» απέναντι στο Λιβάνιο. Το 362 μ.Χ, αντιδρώντας στον αυτοκράτορα Ιουλιανό, χριστιανοί έκαψαν το ναό του Απόλλωνα, στο προάστιο Δάφνη της Αντιόχειας. Ο Λιβάνιος υποστήριξε ότι τη φωτά έβαλε ανθρώπινο χέρι, ενώ ο Ιωάννης Χρυσόστομος θεώρησε ότι τη φωτά έβαλε ο Θεός. Άλλωστε, ένα από τα σημαντικότερα επιχειρήματα των χριστιανών που κατέστρεφαν τους αρχαίους ναούς ήταν ότι, παρά την πράξη τους, οι θεοί τους άφηναν ατιμώρητους. Επομένως, αυτοί οι θεοί δεν υπήρχαν. Απαντώντας, λοιπόν, στο Λιβάνιο, ο Χρυσόστομος τον αποκαλεί «ω μιαρέ ω ληρόσοφε άθλιε και ταλαίπωρε».

Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε το αρχαίο κείμενο και μετάφραση των έργων του Λιβάνιου: θρήνος για τον Ιουλιανό, Υπέρ των Ελληνικών Ναών και Προς αυτούς που τον είπαν κουραστικό. Στο Υπέρ των Ελληνικών Ναών, που ο Λιβάνιος απευθύνει το 386 μΧ στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, ικετεύει σπαρακτικά για τη διάσωση του ελληνικού πολιτισμού. Κι αυτά συμβαίνουν μόλις 15 χρόνια μετά τη Μεγάλη Σφαγή των Ελλήνων, για την οποία ο χριστιανός χρονογράφος Σωζομενός γράφει: «Όλοι σχεδόν οι Ελληνιστές θανατώθηκαν δόθηκε διαταγή να καούν και άλλοι να σκοτωθούν με το ξίφος. Και κοντά σ’ αυτούς, για τον ίδιο λόγο, σ’ ολόκληρη την επικράτεια έχασαν τη ζωή τους όσοι λάμπρυναν τη φιλοσοφία Αλλά έχαναν τη ζωή τους ακόμα και άνθ»»ωποι που δεν ήσαν καν φιλόσοφοι και που απλώς φορούσαν ρούχα ίδια με των φιλοσόφων».

Το κείμενο Υπέρ των Ελληνικών Ναών, του Λιβάνιου αποτελεί τη συγκλονιστικότερη στιγμή της ελληνικής ιστορίας. Ένας πολιτισμός που επί χίλια χρόνια λάμπρυνε την ανθρωπότητα, εκπροσωπείται πλέον από έναν 80χρονο γέροντα που βλέποντας τα πάντα να γκρεμίζονται, στην κυριολεξία, γύρω του, ορθώνει το ανάστημα του προς τον αυτοκράτορα Μέγα Θεοδόσιο, τον ηθικό αυτουργό των ανυπολόγιστων καταστροφών. Στέγασε, του φωνάζει, δημόσιες υπηρεσίες, μην τα γκρεμίζεις!

Αλλά η σφαγή τελειωμό δεν είχε. Πάμε στο 529 μ.Χ, επί Ιουστινιανού. Γράφει ο, χριστιανός επίσης, χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας τα εξής: «Τη χρονιά αυτή, έγινε μεγάλος διωγμός των Ελλήνων. Πολλών οι περιουσίες δημεύτηκαν. Ανάμεσα τους έχασαν τη ζωή τους οι (ακολουθούν ονόματα). Όλα αυτά προκάλεσαν μεγάλο φόβο. Ο ίδιος βασιλιάς (ο Ιουστινιανός) όρισε να μη πολιτεύονται οι ελληνίζοντες, στους οποίους δόθηκε τρίμηνη προθεσμία να ασπαστούν την ορθόδοξη πίστη». Είναι ίσως χαρακτηριστικό ότι το Ανάθεμα εναντίον αυτών που μελετούν διεξοδικά τα ελληνικά μαθήματα που εξαπολύθηκε το 787μΧ στη Σύνοδο της Νίκαιας, εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να διαβάζεται ανελλιπώς στις εκκλησίες, την Κυριακή της Ορθοδοξίας!

Λίγα χρόνια μετά από την προσπάθεια του Λιβάνιου να διασώσει τον ελληνικό πολιτισμό από το μένος του Μ. Θεοδοσίου, επί αυτοκράτορας Αρκαδίου 395-408, εισβάλλει εντέχνως κατευθυνθείς στην Ελλάδα ο Γότθος Αλάριχος (396-399), χριστιανός το θρήσκευμα, ακολουθούμενος από χιλιάδες μοναχούς. Ο αρχηγός της φρουράς στις Θερμοπύλες, κι αυτός χριστιανός, αφήνει ελεύθερη τη διέλευση. Ολόκληρη η Στερεά Ελλάδα καταστράφηκε ολοσχερώς, πλην της καλά οχυρωμένης Αθήνας. Το ιερό της Ελευσίνας παραδόθηκε στη φωτιά, μαζί με τους ιερείς. Στη συνέχεια, οι φανατικές ορδές πέρασαν στην Πελοπόννησο. Ο ευνούχος Ευτρόπιος, φανατικός χριστιανός, υπαγόρευσε στον Αρκάδιο, το 396, νόμο με τον οποίο διετάσσετο η κατεδάφιση όλων των ναών που είχαν απομείνει όρθιοι.Ο Ευτρόπιος βοήθησε τον Ιωάννη Χρυσόστομο να γίνει Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το 398 κι εκείνος, με τη σειρά του, τον γλίτωσε από το θάνατο, κρύβοντας τον στην Αγία Σοφία, ένα χρόνο αργότερα, όταν έπεσε στη δυσμένεια του Αρκαδίου.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΑΝΟ
Ερχόμαστε τώρα στο τρίτο βιβλίο που περιέχει, στο αρχαίο πρωτότυπο και σε μετάφραση, τα έργα Για την απέχθεια προς τα γένια ή Μισοπώγων, Κατά Χριστιανών και Επιστολές, του περίφημου αυτοκράτορα Ιουλιανού. Τα κείμενα είναι μαγευτικά και δεν θα αναφερθούμε σε αυτά. Απλώς, σε επίρρωση όσων γράφουμε στην αρχή του παρόντος σημειώματος, μεταφέρουμε εδώ τις δυο πρώτες παραγράφους από την Εισαγωγή των επιμελητών της έκδοσης:

«Σκεφθήκατε ποτέ πώς θα μπορούσε να γραφτεί η ιστορία της ύστερης Ελληνικής αρχαιότητας από έναν σύγχρονο ιστορικό; Ασφαλώς, αν ο ιστορικός μας δεν περιοριστεί στη μελέτη των όσων έχουν γράφει οι άλλοι συνάδελφοι του, σύγχρονοι ή του πρόσφατου παρελθόντος, όπως Παπαρρηγόπουλος, Gibbon, Κορδάτος κλπ, θα πρέπει οπωσδήποτε να ανατρέξει στις πηγές, δηλαδή στα κείμενα των συγγραφέων της εποχής εκείνης.

Αναρωτιέται όμως κανείς πως θα ήταν δυνατό, ένας ερευνητής που δεν γνωρίζει Λατινικά, Αρχαία Ελληνικά και ξένες γλώσσες, να μελετήσει τις πηγές, όταν τα νέα Ελληνικά είναι η μόνη Ευρωπαϊκή γλώσσα στην οποία δεν έχουν ποτέ μεταφραστεί και εκδοθεί τα περισσότερα έργα των Ελλήνων συγγραφέων της ύστερης αρχαιότητας (Ι). ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ για τους Νεοέλληνες οι Λιβάνιος, Ευνάπιος, Ζώσιμος, Αμμιανός Μαρκελίνος, Αίλιος Αριστείδης, Δίων Κάσσιος και τόσοι άλλοι»

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΤΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ
Η Υπατία έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη νεοπλατωνική φιλόσοφος μετά τον Πλωτίνο. Το Μάρτιο του 415 μΧ, στη διάρκεια της Σαρακοστής, ένας όχλος από μοναχούς και παραβολάνους έστησε καρτέρι έξω από το σπίτι της Υπατίας. Τι ήταν όμως οι περιβόητοι «παραβολάνοι»; Η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας χρησιμοποιούσε ως σωματοφύλακες, ως «μπράβους» όπως θα λέγαμε σήμερα, χειροδύναμους άντρες χαμηλής μόρφωσης, τους οποίους στρατολογούσε κυρίως από το λιμάνι, με σκοπό να τρομοκρατούν αιρετικούς κλπ. Μόλις έφθασε η Υπατία στο σπίτι της, τα αγριεμένα πλήθη: «την τράβηξαν έξω από την αμαξά της και την έσυραν στην εκκλησία που ονομαζόταν Καισάρειον.

Έσκισαν τα ρούχα της και την κατακρεούργησαν με όστρακα. Όταν κομμάτιασαν το σώμα της, μετέφεραν τα κομμάτια σε κάποιο σημείο που λεγόταν Κιναρώνας και τα έκαψαν.» Όπως αναφέρεται από πολλές πηγές, εμπνευστής και εντολέας της εκτέλεσης ήταν ο ίδιος ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος, ο οποίος ανακηρύχθηκε «άγιος»

https://ellaniapili.blogspot.gr/2017/09/blog-post_69.html?spref=fb