Ένα όραμα για το μέλλον της ανθρωπότητας - Η ομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη στο TED Conference της Γενεύης, τον Δεκέμβριο του 2015.

Ομιλία Φάρατζ στην Ευρωβουλή μετα το Brexit

Θεσσαλονίκη - Γαλεριανό συγκρότημα. Μια εικονική περιήγηση - Η αναπαράσταση των οικοδομημάτων βασίσθηκε στην επιστημονική τεκμηρίωση και στη μελέτη του μνημείου η οποία εκπονήθηκε κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης του (1993-2000, 2002-2006, 2010-2013).

Η ακουστική στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου....

Η Επίδαυρος είχε ένα θέατρο στο οποίο παιζόταν παραστάσεις όχι για διασκέδαση αλλά για θεραπευτικούς σκοπούς γιατί στην Επίδαυρο πήγαιναν οι άνθρωποι που είχαν προβλήματα σωματικά και ψυχικά ή ξεκινούσαν από ψυχικά και κατέληγαν σε σωματικά. Εκεί παρουσιαζόταν ο μύθος σαν θεατρικό έργο ... πάθη ημίθεων αλλά και θεών όπου δινόταν και κάποια τελική λύση στα προβλήματά τους τα οποία όταν τα παρακολουθούσε ο ασθενής θνητός έβλεπε την μικρότητα του προβλήματός του και καταλάβαινε πως το πρόβλημά του ήταν πολύ μικρό μπροστά στα πάθη των Θεών, της δημιουργίας του κόσμου και των συγκρούσεων των γενεών.

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ =ΙΔΕΑ ΠΥΡΟΣ =Ε+ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ
ΔΡΑ ΕΠΙ της ΑΥΡΑΣ
Μόνον την 6η πρωινή με την ανατολή των πρώτων ακτίνων του Ηλίου και την μοναχικότητα της ΣΙΩΠΗΣ….εναρμονίζονται έστω και σε ελάχιστο βαθμό τα ΠΥΡΙΝΑ αποκαθαρμένα από τις ακτίνες του Ηλίου στοιχεία με τα ενεργειακά ΠΕΔΙΑ του χώρου.
Έτσι η ψυχή θεραπεύεται πρώτη στην Επίδαυρο και εν συνεχεία η επίδρασις της θεραπείας θα εμφανισθεί στο σώμα του ασθενούς. Η μεταφορική έννοια της λέξεως αύρα κατευθύνει τον θεράποντα ιερέα στο να δράση επί της ΨΥΧΗΣ του ασθενούς. Η αύρα είναι η ορμή που δίδει την κίνηση στην ψυχή. Η λέξις αύρα εκπροσωπεί το αιθερικό σώμα του ανθρωπίνου όντος και μεταφέρει την φορά του μετακινούμενου αέρος αφ’ ενός στο φυσικό πεδίο και αφ’ ετέρου στο μεταφορικό…που σημαίνει την κίνηση της ΨΥΧΗΣ.
Δεν είναι τυχαία και η ύπαρξη των Ασκληπιείων εκεί, που έχει να κάνει με τον ήχο , την ακουστική, την επίγεια μουσική αρμονία η οποία συγχρονίζεται με την συμπαντική μουσική αρμονία και την ίαση. Η ακουστική στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου έχει το αξιοπερίεργο, ότι έτσι όπως ακούγονται καθαρά τα Ελληνικά εκεί, δεν μπορούν να ακουστούν άλλες γλώσσες, υπάρχει δηλ κάποιου είδους συντονισμού του ήχου, της Μαθηματικής Ελληνικής γλώσσας, του χώρου και της ακουστικής, και αυτό γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μουσική γλώσσα.

Maria Isidoridou

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ! - Ο Κασιδιάρης ΞΕΣΚΙΣΕ ΤΟΝ Βούτση βγάζοντας τα άπλυτα στη δημοσιότητα

Η καταστροφή των Ψαρών - Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι.

• 

Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Τον Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθούν η Κρήτη και η Κύπρος, και να διοριστεί ο θετός γιος του, Ιμπραήμ, διοικητής της Πελοποννήσου.

Την ίδια ώρα οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφύλιου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονιστεί.

Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίστηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.

Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.

Το πρωί της 20ής Ιουνίου ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από το Σίγρι της Μυτιλήνης με προορισμό τα Ψαρά. Αποτελούνταν από 176 πλοία (πολεμικά και φορτηγά) και 12.000 άνδρες (Τούρκους και Τουρκαλβανούς).

Η τουρκική αρμάδα έφθασε στον αβαθή ορμίσκο Κάναλος, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, το απόγευμα της ίδιας μέρας. Τη στιγμή εκείνη άρχισε μία εκ των πλέον δραματικών δοκιμασιών του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έπειτα από ισχυρό κανονιοβολισμό, οι Τούρκοι πέτυχαν την απόβαση των αγημάτων τους.
Οι κάτοικοι του νησιού ανέρχονταν σε 30.000, οι 7.000 ντόπιοι και οι υπόλοιποι πρόσφυγες από τη Χίο και τις ακτές της Μικράς Ασίας. Το υπερασπίζονταν 1.300 Ψαριανοί, 700 πάροικοι και 1.027 μισθοφόροι από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία.
Οι μαχητές των Ψαρών υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος, καθώς αποφάσισαν να περιοριστεί ο αγώνας στην άμυνα της νήσου. Έτσι, έθεσαν σε απραξία τον στόλο και δεν χρησιμοποίησαν καθόλου τα πυρπολικά. Μάλιστα, αφαίρεσαν τα πηδάλια των πλοίων. Ακόμη, διασκόρπισαν τις δυνάμεις τους στην ξηρά και δεν έδιωξαν τα γυναικόπαιδα.

Νικηφόρος Λύτρας, «Ψαριανό μοιρολόι»

Οι αποβιβασθέντες Τούρκοι του Χοσρέφ κατέβαλαν με σχετική ευκολία τους αμυνομένους, και μέσα σε δύο μέρες είχαν καταλάβει το νησί. Επακολούθησε η φοβερή καταστροφή. Το πλήθος έσπευσε να σωθεί στα λίγα πλοία από τα οποία δεν είχαν αφαιρεθεί τα πηδάλια. Λίγοι τα κατάφεραν, καθώς ο στόλος του Χοσρέφ είχε περικυκλώσει το νησί.
Μόνη εστία αντίστασης παρέμεινε το Παλαιόκαστρο, η οχυρή θέση που δεσπόζει της Χώρας. Οι υπερασπιστές του, ανάμεσά τους και πολλά γυναικόπαιδα, αμύνθηκαν σθεναρά εναντίον 6.000 Τούρκων που τους πολιορκούσαν. Όταν η αμυντική γραμμή τους έσπασε και το φρούριο πλημμύρισε από Τούρκους, ο Αντώνιος Βρατσάνος έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη για να μην πέσει στα χέρια των εισβολέων [εικ.: Πίνακας λαϊκού ζωγράφου].
Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Την εικόνα της καταστροφής δίνει με τον πιο παραστατικό τρόπο ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του:

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γεναμένο από λίγα χορτάρια
που είχαν μείνει στην έρημη γη.

Από τα περίπου 100 πλοία των Ψαριανών μόνο 16 διασώθηκαν, καθώς και 7 πυρπολικά με τον Κανάρη. Όσοι από τους κατοίκους των Ψαρών γλίτωσαν από το γιαταγάνι των Οθωμανών εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασιά, και μετά την απελευθέρωση στην Αρχαία Ερέτρια, που πήρε την ονομασία Νέα Ψαρά.
Η Καταστροφή των Ψαρών υπήρξε δεινό πλήγμα για την Επανάσταση. Χάθηκε μία από τις σημαντικές βάσεις του ελληνικού ναυτικού, ενώ διέτρεξαν άμεσο κίνδυνο οι υπόλοιποι.

Η άμεση κινητοποίηση και η αντίδραση των υπόλοιπων δυνάμεων της μαχόμενης Ελλάδας έσωσε την κατάσταση.

Προσπάθεια ανακατάληψης
Το ολοκαύτωμα των Ψαρών συγκλόνισε την επαναστατημένη Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά, που απειλούνταν πλέον άμεσα από τον οθωμανικό στόλο. Όμως ο Χοσρέφ Πασάς αντί να επιτεθεί στη Σάμο, όπως ήταν σχεδιασμένο, προτίμησε να επιστρέψει στη Λέσβο για να γιορτάσει το μπαϊράμι. Με πρωτοβουλία τότε του Υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη συγκροτήθηκε στόλος υπό τους Σαχτούρη και Μιαούλη, προκειμένου να ανακαταλάβει το μαρτυρικό νησί και να εκδικηθεί τους Οθωμανούς για τη μεγάλη σφαγή.

Οι ναυτικές μοίρες των δύο ναυάρχων συναντήθηκαν στο ακρωτήρι Λιμνιονάρι των Ψαρών τα ξημερώματα της 3ης Ιουλίου 1824. Σε σύσκεψη, που ακολούθησε, αποφασίσθηκε να πραγματοποιηθεί άμεση απόβαση στο νησί. Το ελληνικό αποβατικό σώμα αριθμούσε 1.500 άνδρες, ενώ τα Ψαρά τα υπερασπίζονταν 600 Τουρκαλβανοί. Οι Έλληνες κατέβαλαν διά περιπάτου τους υπερασπιστές του νησιού, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέφυγαν στα τουρκικά πλοία που ναυλοχούσαν στο λιμάνι των Ψαρών. Γύρω στους 150 δεν μπόρεσαν να φθάσουν στα πλοία και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια των Ψαρών, προσπαθώντας να αποκρούσουν τους επιτιθέμενους Έλληνες, που είχαν καταλάβει όλες τις οχυρωματικές θέσεις, μεταξύ αυτών και το Παλαιόκαστρο.
Τα πληρώματα των 25 εχθρικών πλοίων προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά όταν πληροφορήθηκαν από τους πανικόβλητους Τουρκαλβανούς ότι οι Έλληνες ήταν κύριοι σχεδόν όλου του νησιού, έλυσαν τους κάβους και προσπάθησαν να διαφύγουν στη Λέσβο. Ο Μιαούλης τους κατεδίωξε και στ’ ανοιχτά της Χίου συνήφθη ναυμαχία που κράτησε σχεδόν πέντε ώρες, με νικηφόρο αποτέλεσμα για τους Έλληνες.

Μόνο 5 από τα 20 τουρκικά σκάφη έφθασαν σώα στον προορισμό τους, ενώ σύμφωνα με τις αναφορές του Μιαούλη οι απώλειές τους ξεπέρασαν τους 1.000 άνδρες. Οι Έλληνες είχαν μόνο έναν νεκρό και έξι τραυματίες.

Μετά τη νικηφόρα ναυμαχία, ο Μιαούλης και τα πλοία του επέστρεψαν στα Ψαρά. Αντί όμως οι ελληνικές δυνάμεις να φροντίσουν να διώξουν τους λίγους Τουρκαλβανούς που παρέμειναν οχυρωμένοι στα σπίτια και να γίνουν κύριοι του νησιού, άρχισαν το πλιάτσικο. Ναύτες και πλοίαρχοι επιδόθηκαν σε αρπαγή κανονιών, τροφίμων και εμπορευμάτων, όσων είχαν απομείνει στο νησί, για να τα μεταφέρουν ο καθένας στα πλοία του. Τα περισσότερα κανόνια ήταν λάφυρα των Οθωμανών από την καταστροφή του ψαριανού στόλου, ενώ τα τρόφιμα και τα εμπορεύματα τα είχαν αρπάξει οι Τουρκαλβανοί από τα σπίτια πλουσίων Ψαριανών μετά το ολοκαύτωμα.
Η διαταγή του ναυάρχου Μιαούλη να θεωρηθούν τα κανόνια περιουσία του ελληνικού κράτους δεν εκτελέσθηκε ποτέ. Η διαμάχη για τη μοιρασιά της λείας παρέλυσε την πειθαρχία του στόλου. Με επιστολή του στους προκρίτους της Ύδρας, στις 6 Ιουλίου, ο Μιαούλης διεκτραγωδούσε την κατάσταση: «…Σας αφήνω να στοχασθήτε οποία ακαταστασία, ασυμφωνία και ιδιοτέλεια βασιλεύει εις τον στόλο μας και αν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου του στόλου εμπορούμεν να βάλωμεν βάσιν και να ελπίζομεν εις αυτόν…».

Προφητική διαπίστωση, που θα επαληθευθεί μια μέρα αργότερα. Στις 7 Ιουλίου η γολέτα του Τομπάζη, που έπλεε μεταξύ Χίου και Ψαρών, ειδοποίησε ότι μοίρα του οθωμανικού στόλου κατευθυνόταν προς τα Ψαρά. Ο Μιαούλης διέταξε το στόλο να τεθεί σε πολεμική ετοιμότητα. Από τα 51 ελληνικά πλοία μόνο τα 14 πειθάρχησαν. Ο τουρκικός στόλος κατόρθωσε να επιβιβάσει ενισχύσεις στο νησί, που ενώθηκαν με τους ολίγους πολιορκούμενους Τουρκαλβανούς. Στις 10 Ιουλίου 1824 ο Μιαούλης βλέποντας την κακή κατάσταση του στόλου έλυσε την πολιορκία και εγκατέλειψε την περιοχή με τα πλοία του. Κατέφυγε στο Σούνιο, όπου περίμενε διαταγές από την Ύδρα, ενώ τα υπόλοιπα ελληνικά πλοία κατευθύνθηκαν προς το Κάβο Ντόρο.
Έτσι, η εκστρατεία του ελληνικού στόλου για την ανακατάληψη των Ψαρών δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, εκτός από την καταστροφή της τουρκικής ναυτικής μοίρας. Το νησί παρέμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία ως το 1912, οπότε ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.

 

https://www.sansimera.gr/articles/156

 

ΕΩΣΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΟΣ (Αρχαίο πνεύμα αθάνατο)

Εικόνα από https://www.diadrastika.com/2016/11/planet-aphrodite-eosphoros-esperos.html

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΜΙΣΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ…….ΕΤΣΙ Η ΟΛΟΦΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΤΗΤΑ ΕΩΣΦΟΡΟΣ= ο φέρων το φως ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΑΤΑΝΑ= τον φέροντα το σκότος
Στην Ελληνική μυθολογία ο Εωσφόρος και ο Έσπερος συμβόλιζαν την ακτινοβολούσα λαμπρότητα του πλανήτη Αφροδίτη. Αστρονομικά ο Εωσφόρος είναι ο πλανήτης Αφροδίτη με τις δύο διαφορετικές εκφάνσεις του. Εωσφόρος ονομάζονταν όταν εμφανίζονταν το πρωί και Έσπερος το βράδυ. Ο Εωσφόρος ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει πριν αρχίσει να χαράζει η αυγή (ο φέρων την Ηώ/αυγή), δηλ. ο προάγγελος της Αυγής, είναι η θεότης που προηγείτο του άρματος του Ήλιου, φέρων το πρωινό φως πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος. Ο Έσπερος ήταν αδελφός του Εωσφόρου και ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει τα βράδια («εσπέρες») Στη λαογραφία η ονομασία του Εωσφόρου είναι Αυγερινός και του Έσπερου Αποσπερίτης. Ο πλανήτης Αφροδίτη ο πιο λαμπρός του ηλιακού μας συστήματος ήταν γνωστός από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατός στον ουρανό. H θεά Αφροδίτη στη μυθολογία ήταν η προσωποποίηση της ομορφιάς και η προστάτιδα του έρωτα. Έτσι είναι προφανής ο λόγος που δόθηκε το όνομα της πιο λαμπερής θεάς στο συγκεκριμένο πλανήτη. Oι Εβραιοχριστιανοί από την αρχή της βίαιης επικράτησης τους στα τέλη του 3ου αιώνα διαστρέβλωσαν συγκεκριμένες λέξεις της Ελληνικής γλώσσας με στόχο να μισήσει και να απομακρυνθεί ο Έλληνας από την θρησκεία του και τις παραδώσεις του. Μία από αυτές τις λέξεις είναι και η ολόφωτη ελληνική θεότητα ο Εωσφόρος= o φέρων το φως που οι λειψανολάτρες την ταύτισαν με την ανύπαρκτη, φανταστική και εντελώς αστεία φιγούρα του αρχηγού των δαιμόνων τον Σατανά= τον φέροντα το σκότος. Στη φωτογραφία ο Εωσφόρος με υψωμένη την φωτεινή του δάδα και ακτινοβολούσα ομορφιά και ο Έσπερος με σβηστεί την δάδα του σκοτεινός και μαύρα μαλλιά.

Πηγή: διαδίκτυο – Επιμέλεια Ενδυμίων

Γεώργιος Κοσμόπουλος