Η ακουστική στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου....

Η Επίδαυρος είχε ένα θέατρο στο οποίο παιζόταν παραστάσεις όχι για διασκέδαση αλλά για θεραπευτικούς σκοπούς γιατί στην Επίδαυρο πήγαιναν οι άνθρωποι που είχαν προβλήματα σωματικά και ψυχικά ή ξεκινούσαν από ψυχικά και κατέληγαν σε σωματικά. Εκεί παρουσιαζόταν ο μύθος σαν θεατρικό έργο ... πάθη ημίθεων αλλά και θεών όπου δινόταν και κάποια τελική λύση στα προβλήματά τους τα οποία όταν τα παρακολουθούσε ο ασθενής θνητός έβλεπε την μικρότητα του προβλήματός του και καταλάβαινε πως το πρόβλημά του ήταν πολύ μικρό μπροστά στα πάθη των Θεών, της δημιουργίας του κόσμου και των συγκρούσεων των γενεών.

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ =ΙΔΕΑ ΠΥΡΟΣ =Ε+ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ
ΔΡΑ ΕΠΙ της ΑΥΡΑΣ
Μόνον την 6η πρωινή με την ανατολή των πρώτων ακτίνων του Ηλίου και την μοναχικότητα της ΣΙΩΠΗΣ….εναρμονίζονται έστω και σε ελάχιστο βαθμό τα ΠΥΡΙΝΑ αποκαθαρμένα από τις ακτίνες του Ηλίου στοιχεία με τα ενεργειακά ΠΕΔΙΑ του χώρου.
Έτσι η ψυχή θεραπεύεται πρώτη στην Επίδαυρο και εν συνεχεία η επίδρασις της θεραπείας θα εμφανισθεί στο σώμα του ασθενούς. Η μεταφορική έννοια της λέξεως αύρα κατευθύνει τον θεράποντα ιερέα στο να δράση επί της ΨΥΧΗΣ του ασθενούς. Η αύρα είναι η ορμή που δίδει την κίνηση στην ψυχή. Η λέξις αύρα εκπροσωπεί το αιθερικό σώμα του ανθρωπίνου όντος και μεταφέρει την φορά του μετακινούμενου αέρος αφ’ ενός στο φυσικό πεδίο και αφ’ ετέρου στο μεταφορικό…που σημαίνει την κίνηση της ΨΥΧΗΣ.
Δεν είναι τυχαία και η ύπαρξη των Ασκληπιείων εκεί, που έχει να κάνει με τον ήχο , την ακουστική, την επίγεια μουσική αρμονία η οποία συγχρονίζεται με την συμπαντική μουσική αρμονία και την ίαση. Η ακουστική στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου έχει το αξιοπερίεργο, ότι έτσι όπως ακούγονται καθαρά τα Ελληνικά εκεί, δεν μπορούν να ακουστούν άλλες γλώσσες, υπάρχει δηλ κάποιου είδους συντονισμού του ήχου, της Μαθηματικής Ελληνικής γλώσσας, του χώρου και της ακουστικής, και αυτό γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μουσική γλώσσα.

Maria Isidoridou

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ! - Ο Κασιδιάρης ΞΕΣΚΙΣΕ ΤΟΝ Βούτση βγάζοντας τα άπλυτα στη δημοσιότητα

Η καταστροφή των Ψαρών - Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι.

• 

Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Τον Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθούν η Κρήτη και η Κύπρος, και να διοριστεί ο θετός γιος του, Ιμπραήμ, διοικητής της Πελοποννήσου.

Την ίδια ώρα οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφύλιου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονιστεί.

Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίστηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.

Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.

Το πρωί της 20ής Ιουνίου ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από το Σίγρι της Μυτιλήνης με προορισμό τα Ψαρά. Αποτελούνταν από 176 πλοία (πολεμικά και φορτηγά) και 12.000 άνδρες (Τούρκους και Τουρκαλβανούς).

Η τουρκική αρμάδα έφθασε στον αβαθή ορμίσκο Κάναλος, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, το απόγευμα της ίδιας μέρας. Τη στιγμή εκείνη άρχισε μία εκ των πλέον δραματικών δοκιμασιών του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έπειτα από ισχυρό κανονιοβολισμό, οι Τούρκοι πέτυχαν την απόβαση των αγημάτων τους.
Οι κάτοικοι του νησιού ανέρχονταν σε 30.000, οι 7.000 ντόπιοι και οι υπόλοιποι πρόσφυγες από τη Χίο και τις ακτές της Μικράς Ασίας. Το υπερασπίζονταν 1.300 Ψαριανοί, 700 πάροικοι και 1.027 μισθοφόροι από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία.
Οι μαχητές των Ψαρών υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος, καθώς αποφάσισαν να περιοριστεί ο αγώνας στην άμυνα της νήσου. Έτσι, έθεσαν σε απραξία τον στόλο και δεν χρησιμοποίησαν καθόλου τα πυρπολικά. Μάλιστα, αφαίρεσαν τα πηδάλια των πλοίων. Ακόμη, διασκόρπισαν τις δυνάμεις τους στην ξηρά και δεν έδιωξαν τα γυναικόπαιδα.

Νικηφόρος Λύτρας, «Ψαριανό μοιρολόι»

Οι αποβιβασθέντες Τούρκοι του Χοσρέφ κατέβαλαν με σχετική ευκολία τους αμυνομένους, και μέσα σε δύο μέρες είχαν καταλάβει το νησί. Επακολούθησε η φοβερή καταστροφή. Το πλήθος έσπευσε να σωθεί στα λίγα πλοία από τα οποία δεν είχαν αφαιρεθεί τα πηδάλια. Λίγοι τα κατάφεραν, καθώς ο στόλος του Χοσρέφ είχε περικυκλώσει το νησί.
Μόνη εστία αντίστασης παρέμεινε το Παλαιόκαστρο, η οχυρή θέση που δεσπόζει της Χώρας. Οι υπερασπιστές του, ανάμεσά τους και πολλά γυναικόπαιδα, αμύνθηκαν σθεναρά εναντίον 6.000 Τούρκων που τους πολιορκούσαν. Όταν η αμυντική γραμμή τους έσπασε και το φρούριο πλημμύρισε από Τούρκους, ο Αντώνιος Βρατσάνος έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη για να μην πέσει στα χέρια των εισβολέων [εικ.: Πίνακας λαϊκού ζωγράφου].
Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Την εικόνα της καταστροφής δίνει με τον πιο παραστατικό τρόπο ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του:

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γεναμένο από λίγα χορτάρια
που είχαν μείνει στην έρημη γη.

Από τα περίπου 100 πλοία των Ψαριανών μόνο 16 διασώθηκαν, καθώς και 7 πυρπολικά με τον Κανάρη. Όσοι από τους κατοίκους των Ψαρών γλίτωσαν από το γιαταγάνι των Οθωμανών εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασιά, και μετά την απελευθέρωση στην Αρχαία Ερέτρια, που πήρε την ονομασία Νέα Ψαρά.
Η Καταστροφή των Ψαρών υπήρξε δεινό πλήγμα για την Επανάσταση. Χάθηκε μία από τις σημαντικές βάσεις του ελληνικού ναυτικού, ενώ διέτρεξαν άμεσο κίνδυνο οι υπόλοιποι.

Η άμεση κινητοποίηση και η αντίδραση των υπόλοιπων δυνάμεων της μαχόμενης Ελλάδας έσωσε την κατάσταση.

Προσπάθεια ανακατάληψης
Το ολοκαύτωμα των Ψαρών συγκλόνισε την επαναστατημένη Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά, που απειλούνταν πλέον άμεσα από τον οθωμανικό στόλο. Όμως ο Χοσρέφ Πασάς αντί να επιτεθεί στη Σάμο, όπως ήταν σχεδιασμένο, προτίμησε να επιστρέψει στη Λέσβο για να γιορτάσει το μπαϊράμι. Με πρωτοβουλία τότε του Υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη συγκροτήθηκε στόλος υπό τους Σαχτούρη και Μιαούλη, προκειμένου να ανακαταλάβει το μαρτυρικό νησί και να εκδικηθεί τους Οθωμανούς για τη μεγάλη σφαγή.

Οι ναυτικές μοίρες των δύο ναυάρχων συναντήθηκαν στο ακρωτήρι Λιμνιονάρι των Ψαρών τα ξημερώματα της 3ης Ιουλίου 1824. Σε σύσκεψη, που ακολούθησε, αποφασίσθηκε να πραγματοποιηθεί άμεση απόβαση στο νησί. Το ελληνικό αποβατικό σώμα αριθμούσε 1.500 άνδρες, ενώ τα Ψαρά τα υπερασπίζονταν 600 Τουρκαλβανοί. Οι Έλληνες κατέβαλαν διά περιπάτου τους υπερασπιστές του νησιού, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέφυγαν στα τουρκικά πλοία που ναυλοχούσαν στο λιμάνι των Ψαρών. Γύρω στους 150 δεν μπόρεσαν να φθάσουν στα πλοία και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια των Ψαρών, προσπαθώντας να αποκρούσουν τους επιτιθέμενους Έλληνες, που είχαν καταλάβει όλες τις οχυρωματικές θέσεις, μεταξύ αυτών και το Παλαιόκαστρο.
Τα πληρώματα των 25 εχθρικών πλοίων προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά όταν πληροφορήθηκαν από τους πανικόβλητους Τουρκαλβανούς ότι οι Έλληνες ήταν κύριοι σχεδόν όλου του νησιού, έλυσαν τους κάβους και προσπάθησαν να διαφύγουν στη Λέσβο. Ο Μιαούλης τους κατεδίωξε και στ’ ανοιχτά της Χίου συνήφθη ναυμαχία που κράτησε σχεδόν πέντε ώρες, με νικηφόρο αποτέλεσμα για τους Έλληνες.

Μόνο 5 από τα 20 τουρκικά σκάφη έφθασαν σώα στον προορισμό τους, ενώ σύμφωνα με τις αναφορές του Μιαούλη οι απώλειές τους ξεπέρασαν τους 1.000 άνδρες. Οι Έλληνες είχαν μόνο έναν νεκρό και έξι τραυματίες.

Μετά τη νικηφόρα ναυμαχία, ο Μιαούλης και τα πλοία του επέστρεψαν στα Ψαρά. Αντί όμως οι ελληνικές δυνάμεις να φροντίσουν να διώξουν τους λίγους Τουρκαλβανούς που παρέμειναν οχυρωμένοι στα σπίτια και να γίνουν κύριοι του νησιού, άρχισαν το πλιάτσικο. Ναύτες και πλοίαρχοι επιδόθηκαν σε αρπαγή κανονιών, τροφίμων και εμπορευμάτων, όσων είχαν απομείνει στο νησί, για να τα μεταφέρουν ο καθένας στα πλοία του. Τα περισσότερα κανόνια ήταν λάφυρα των Οθωμανών από την καταστροφή του ψαριανού στόλου, ενώ τα τρόφιμα και τα εμπορεύματα τα είχαν αρπάξει οι Τουρκαλβανοί από τα σπίτια πλουσίων Ψαριανών μετά το ολοκαύτωμα.
Η διαταγή του ναυάρχου Μιαούλη να θεωρηθούν τα κανόνια περιουσία του ελληνικού κράτους δεν εκτελέσθηκε ποτέ. Η διαμάχη για τη μοιρασιά της λείας παρέλυσε την πειθαρχία του στόλου. Με επιστολή του στους προκρίτους της Ύδρας, στις 6 Ιουλίου, ο Μιαούλης διεκτραγωδούσε την κατάσταση: «…Σας αφήνω να στοχασθήτε οποία ακαταστασία, ασυμφωνία και ιδιοτέλεια βασιλεύει εις τον στόλο μας και αν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου του στόλου εμπορούμεν να βάλωμεν βάσιν και να ελπίζομεν εις αυτόν…».

Προφητική διαπίστωση, που θα επαληθευθεί μια μέρα αργότερα. Στις 7 Ιουλίου η γολέτα του Τομπάζη, που έπλεε μεταξύ Χίου και Ψαρών, ειδοποίησε ότι μοίρα του οθωμανικού στόλου κατευθυνόταν προς τα Ψαρά. Ο Μιαούλης διέταξε το στόλο να τεθεί σε πολεμική ετοιμότητα. Από τα 51 ελληνικά πλοία μόνο τα 14 πειθάρχησαν. Ο τουρκικός στόλος κατόρθωσε να επιβιβάσει ενισχύσεις στο νησί, που ενώθηκαν με τους ολίγους πολιορκούμενους Τουρκαλβανούς. Στις 10 Ιουλίου 1824 ο Μιαούλης βλέποντας την κακή κατάσταση του στόλου έλυσε την πολιορκία και εγκατέλειψε την περιοχή με τα πλοία του. Κατέφυγε στο Σούνιο, όπου περίμενε διαταγές από την Ύδρα, ενώ τα υπόλοιπα ελληνικά πλοία κατευθύνθηκαν προς το Κάβο Ντόρο.
Έτσι, η εκστρατεία του ελληνικού στόλου για την ανακατάληψη των Ψαρών δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, εκτός από την καταστροφή της τουρκικής ναυτικής μοίρας. Το νησί παρέμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία ως το 1912, οπότε ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.

 

https://www.sansimera.gr/articles/156

 

ΕΩΣΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΟΣ (Αρχαίο πνεύμα αθάνατο)

Εικόνα από https://www.diadrastika.com/2016/11/planet-aphrodite-eosphoros-esperos.html

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΜΙΣΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ…….ΕΤΣΙ Η ΟΛΟΦΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΤΗΤΑ ΕΩΣΦΟΡΟΣ= ο φέρων το φως ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΑΤΑΝΑ= τον φέροντα το σκότος
Στην Ελληνική μυθολογία ο Εωσφόρος και ο Έσπερος συμβόλιζαν την ακτινοβολούσα λαμπρότητα του πλανήτη Αφροδίτη. Αστρονομικά ο Εωσφόρος είναι ο πλανήτης Αφροδίτη με τις δύο διαφορετικές εκφάνσεις του. Εωσφόρος ονομάζονταν όταν εμφανίζονταν το πρωί και Έσπερος το βράδυ. Ο Εωσφόρος ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει πριν αρχίσει να χαράζει η αυγή (ο φέρων την Ηώ/αυγή), δηλ. ο προάγγελος της Αυγής, είναι η θεότης που προηγείτο του άρματος του Ήλιου, φέρων το πρωινό φως πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος. Ο Έσπερος ήταν αδελφός του Εωσφόρου και ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει τα βράδια («εσπέρες») Στη λαογραφία η ονομασία του Εωσφόρου είναι Αυγερινός και του Έσπερου Αποσπερίτης. Ο πλανήτης Αφροδίτη ο πιο λαμπρός του ηλιακού μας συστήματος ήταν γνωστός από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατός στον ουρανό. H θεά Αφροδίτη στη μυθολογία ήταν η προσωποποίηση της ομορφιάς και η προστάτιδα του έρωτα. Έτσι είναι προφανής ο λόγος που δόθηκε το όνομα της πιο λαμπερής θεάς στο συγκεκριμένο πλανήτη. Oι Εβραιοχριστιανοί από την αρχή της βίαιης επικράτησης τους στα τέλη του 3ου αιώνα διαστρέβλωσαν συγκεκριμένες λέξεις της Ελληνικής γλώσσας με στόχο να μισήσει και να απομακρυνθεί ο Έλληνας από την θρησκεία του και τις παραδώσεις του. Μία από αυτές τις λέξεις είναι και η ολόφωτη ελληνική θεότητα ο Εωσφόρος= o φέρων το φως που οι λειψανολάτρες την ταύτισαν με την ανύπαρκτη, φανταστική και εντελώς αστεία φιγούρα του αρχηγού των δαιμόνων τον Σατανά= τον φέροντα το σκότος. Στη φωτογραφία ο Εωσφόρος με υψωμένη την φωτεινή του δάδα και ακτινοβολούσα ομορφιά και ο Έσπερος με σβηστεί την δάδα του σκοτεινός και μαύρα μαλλιά.

Πηγή: διαδίκτυο – Επιμέλεια Ενδυμίων

Γεώργιος Κοσμόπουλος

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ - «Κι άναβαν φωτιές στις γειτονιές»

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ
«Κι άναβαν φωτιές στις γειτονιές»

Ο ήλιος με όποιο όνομα και να τον συναντήσουμε αποτέλεσε και αποτελεί τον ζωοδότη θεό που χάρισε στην γη το φως και την ζωή.
Η αλλαγή των θέσεων του ήλιου στο ουράνιο στερέωμα υπήρξε για τους ανθρώπους πηγή θαυμασμού για τον μεγάλο παντοκράτορα. Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια ήταν σταθμοί μεγίστης σπουδαιότητας για τους Έλληνες. Μια και ο ήλιος ήταν δημιουργός των εποχών λατρεύτηκε από όλους ανεξαρτήτως τους λαούς. Για τους Αιγυπτίους ήταν ο Ρα ή ο Όσιρι, για τους Βαβυλωνίους ο Βάαλ, για τους Ινδούς ο Βράχμα, για τους Πέρσες ο Μίθρα, για τους Έλληνες Ο Φοίβος –Απόλλων
Θερινό ηλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονα της γης φαίνεται στραμμένος όσο γίνεται περισσότερο προς τον ήλιο. Η λέξη ηλιοστάσιο προέρχεται από το ήλιος και στέκομαι, επειδή λίγες μέρες πριν ή μετά το ηλιοστάσιο ο ήλιος επιβραδύνει την κίνησή του προς τα βόρεια μέχρι που την ημέρα τής τροπής η κίνηση μηδενίζεται και αλλάζει φορά.
Γι’ αυτό το λόγο το ηλιοστάσιο λέγεται και ηλιοτρόπιο ή λιοτρόπι όπως το λέει ο απλός λαός.
Στην αρχαία Αθήνα το αθηναϊκό ημερολόγιο είχε σαν αφετηρία την πρώτη σελήνη μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Στην διάρκεια αυτού του μήνα τελούνταν οι Ολυμπιακοί αγώνες.
 Οι Σπαρτιάτες και οι υπόλοιποι Δωριείς γιόρταζαν τα Υακύνθεια προς τιμή του Υάκυνθου του νεαρού προστατευόμενου του Απόλλωνα που άθελα του σκότωσε ο θεός κτυπώντας τον με τον δίσκο του. Οι Λακεδαιμόνιοι διέκοπταν ακόμη και τις εκστρατείες για να λάβουν μέρος στις εορτές αυτές.
Όλες οι γιορτές των αρχαίων λαών κατά το θερινό ηλιοστάσιο ήταν γιορτές ερωτικής μανίας και προβλέψεων. Ήταν η νύχτα η γεμάτη μάγια που οι νέοι και οι νέες προσπαθούσαν να μαντέψουν ερωτικά σημάδια και πηδούσαν πάνω από τις ιερές φωτιές που άναβαν σε κάθε γειτονιά.
Αντίστοιχα πίστευαν ότι τα σπαρτά θα ψήλωναν τόσο, όσο ψηλά πηδούσαν τα ζευγάρια.
Οι Έλληνες που τίποτα δεν μπορεί να σβήσει από την κυτταρική τους μνήμη τα δρώμενα και τις δοξασίες τής πατρώας θρησκείας, διατήρησαν τα πρώτα χρόνια της εισβολής τού χριστιανισμού πολλές εκδηλώσεις και εορτασμούς της ελληνικής παράδοσης .Η εκκλησία μην μπορώντας να εξαλείψει την τέλεση τέτοιου είδους τελετών τις προσάρμοσε και τις αφομοίωσε.
Στη σύγχρονη Ελλάδα το θερινό ηλιοστάσιο( εντελώς τυχαία) συμπίπτει με την εορτή της γέννησης του Ιωάννου του Προδρόμου. Η πανάρχαια αυτή γιορτή τελείται σήμερα τόσο με τις φωτιές του Άη- Γιάννη όσο και με τις πανάρχαιες μαντικές πράξεις, όπως αυτές του Κλήδονα.
Η ονομασία του Κλήδονα προέρχεται από την αρχαία λέξη Κληδών, που σημαίνει τον προφητικόν οιωνό.
Τα εθιμοτυπικά του κλήδονα ξεσηκωμένα και προσαρμοσμένα γιορτάζονται και σήμερα:

Ελένη Μανιωράκη

ΑΣΥΝΤΟΝΙΣΤΑ ΠΥΡΑ - Του κατεστημένου μονοσήμαντη η λύση έξοδο δεν θέλει από την κρίση

ΑΣΥΝΤΟΝΙΣΤΑ ΠΥΡΑ

Στη χώρα πέφτουν τουφεκιές

ριπές μεμονωμένες  και άλλες ομαδικές

όχι! δεν είναι από τις Αχαρνές

ούτε βόμβες μολότοφ των Εξαρχείων

όλοι ανεπιτυχώς  τουφεκάνε το Ευρώ

και τους πολιτικούς των μνημονίων

Αντιμνημονιακές ρίχνουνε  άστοχες βολές

άσφαιρες ασυντόνιστες και τροχιοδεικτικές

ο καθείς το δικό του στόχο βάζει

βολές στο βρόντο τους  λακέδες πολιτικούς

δεν τους τρομάζει

ούτε τον σκληρό  κατακτητή πειράζει

Σαν τους  Τσιγγάνους των Αχαρνών

τα παιδιά χτυπάμε στο ψαχνό

ακόμη και τα αγέννητα  μωρά

με  χρέη φορτωμένα

και τα  δισέγγονα μας αγέννητα

και τα μελλοντικά  γεννημένα

Του κατεστημένου μονοσήμαντη η  λύση

έξοδο δεν θέλει από την κρίση

μόνη και μοναδική λύση η μνημονιακή

έστω και αν ο λαός υποφέρει και  λιμοκτονεί

όποιος άλλη λύση  τους προτείνει

στην πυρά τον βάζουν “Grenfell tower ”

να γίνει

Όσο ο λαός πυροβολεί με άσφαιρες βολές

στο απυρόβλητο μένουν οι  δανειστές

και  οι  δικοί μας λακέδες εξουσιαστές

η γενοκτονία του θα συνεχίζεται στο διηνεκές

Του λαού το βόλι αστοχεί

γιατί είναι διχασμένος και το κόμμα τον κρατεί

η ψήφος   πάει   στον διεφθαρμένο πολιτικό

σκοποβολή να μάθει  έφθασε ο  καιρός

από τα μνημόνια μόνος του θα βγει

αρκεί να ωριμάσει

τα σκουπίδια τους πολιτικούς

στο ΧΥΤΑ να τους  πετάξει

Οι βολές τους να συντονιστούν

τα πόδια τους και τα παιδιά τους να μη χτυπούν

τα αντιμνημονιακά πυρά  τους  προδότες

να  στοχεύουν

και τον  δανειστή με προσχεδιασμένες κινήσεις

να  τιθασεύουν

Το κατεστημένο το  λαό κρατάει  υποδουλωμένο

και   τον  προδίδει

στη γενοκτονία τη χώρα εσαεί την  παραδίδει

άλλα    ζητάει  ο λαός και τα αντίθετα

κάνου

με τα «μέτρα» και  τις   «αξιολογήσεις»

θα μας πεθάνουν

Ουδείς βρίσκεται στον τόπο εμψυχωμένος;

στη «σκοποβολή» να είναι  εξασκημένος

διοίκηση στο άτακτο ‘ασκέρι’ να ασκήσει

και  το έθνος μας στο δρόμο της λευτεριάς

να οδηγήσει ;

ποιος την ελπίδα στον ρημαγμένο μας τόπο

θα την κάνει  και πάλι να ανθίσει;

Χωρίς μνημόνια και δυσβάστακτη φορολογία

χωρίς ξένους δανειστές και «επιτροπεία»

χωρίς  ξένη κατοχή  από τη Γερμανία

χωρίς ανθέλληνες πολιτικούς

που μας έριξαν στη χρεοκοπία

Ο λαός μετέωρος καθώς είναι  αστοχεί

τα πόδια του χτυπάει αντί τον κατακτητή

τώρα πιά ή θα επαναστατήσει ή θα καταστραφεί

«Ελευθερία ή Θάνατος»

η  ιαχή  του Ρήγα  αντηχεί

Αυτός που θα φέρει νέο Σύνταγμα

και θα αποκαταστήσει την Δημοκρατία

τους προδότες θα δικάσει επί εσχάτη προδοσία

θα βγάλει την πατρίδα από την επτάχρονη  τυραννία

τα κλεμμένα θα επαναφέρει

και στη χώρα μεταρρυθμίσεις θα  φέρει

την αγάπη του λαού θα χαίρει

Κάποιος να συντονίσει επί τέλους  τα πυρά

το στόχο να  χτυπάνε  στα κέντρα τα εκλογικά

πρόγραμμα να φτιάξει ολοκληρωμένο

από κόμματα -συμμορίες προδομένος

ΟΜΟΨΥΧΙΑ  ο  στόχος του  ΄

ενάντια στον κοινό εχθρό  ΕΝΩΜΕΝΟΣ

*Αμφικτύων

21/6/2017

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑ - ΤΗΣ ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ

Κλιτή,σκυφτή και κατηφής,πανάρχαια Θεά!!
Με την ασπίδα της τιμής,του λόγου και της γνώσης,
θαμμένη σε κατάξερη,μι 'απέραντη ερημιά,
αφού κανεις δεν βρέθηκε, ικανός να του την δώσεις,

βαδίζεις προς το τέμενος του ιερού ναου σου!!
Η περικεφαλαία σου, ο χιτώνας σου!!!Κάτω στη γη αγγίζουν!
Ποιος κληρονόμος σκόρπισε, στα πέρατα τον νου σου,
και υιοθέτησε αρχές κι αξίες που κοστίζουν;

Θεά Αθηνά!!!Το δέντρο σου το ιερό έπαψε να καρπίζει!
Ο δε αδελφός σου ανακινεί θάλασσες και βυθούς!!
Ισορροπία ποιος κρατά;Αυτός που αποφασίζει,
πως τα καινούργια πρότυπα ταιριάζουν στους πιστούς;

Πάνσοφη και σκεπτόμενη Θεά μου φώτισέ με!
Σαν άστρο βγες!!Δώσε μου φως,ένα κερί άναψέ μου!
Στους δρόμους της ενόρασης,Θεά οδήγησέ με,
γυρίζω πίσω στα παλιά!!Το χέρι κράτησέ μου!!!

Σιγήσανε τα σήμαντρα,βουβάθηκε η καμπάνα,
κι εκείνοι οι επερχόμενοι Θεοί μετά απο σένα,
επέσανε σε μαρασμό!!Οι ακόλουθοι του Πάνα,
μπερδέψανε τις εποχές!Χορεύουν πια για μένα!!

Που ξέχασα,μ'ανάγκασαν,τους λόγους του Σωκράτη!
Πρέπει να ξαναεπισκεφτώ,του Ιησού τον οίκον!
Στα άχρηστα ξενόφερτα να πω,κάνε ψυχή μου κράτει!!
Δεν είσαι εσύ απόγονος μαιμούδων και πιθήκων...

Τριάδα Ζερβού Πανταζή