ΘΑΥΜΑΣΤΕ !!!!!!!! - Θέλω να προβληματίσω Ρωμιούς και τους Εβραιοχριστιανούς.

ΘΑΥΜΑΣΤΕ !!!!!!!!
Με το άρθρο μου αυτό απευθύνομαι σε Έλληνες αλλά και σε όσους αγαπούν την χώρα μας.
 Όμως θέλω να προβληματίσω Ρωμιούς και τους Εβραιοχριστιανούς.
Θαυμάστε το αρχιτεκτονικό αριστούργημα που βλέπετε, και αναρωτηθείτε που άραγε να βρίσκετε αυτό που έχει άρωμα αρχαία Ελλάδα. Αυτό που πέρα από τον Κορινθιακό ρυθμό του, μπροστά δεσπόζει το άγαλμα της θεάς Αθηνάς, της θεάς της «σοφίας».
Για την οποία ο Γάλλος λογοτέχνης ANATOL FRANS Εγραψε:
«Είμαι ή Σοφία. Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους, ακόμη και για τους καλύτερους, να με αναγνωρίσουν αμέσως, με τους πέπλους πού με σκεπάζουν και γιατί, σαν τον ουρανό, είμαι θύελλα συνάμα και γαλήνη. Αλλά εσύ, καλέ μου με αναζητούσες πάντα και κάθε φορά πού με συναντούσες, έβαζες τα δυνατά σου, με όλο σου το πνεύμα και όλη την καρδιά σου, για να με αναγνώρισης.
 Ότι έγραψες για μένα, ω ποιητή, είναι αληθινό. Η ελληνική μεγαλοφυΐα μ’ έκαμε να κατεβώ στην Γή. Την εγκατέλειψα όμως όταν παρέδωσε το πνεύμα της.
Οι βάρβαροι, πού εισέβαλαν στον κόσμο της τάξης πού έδωσαν οι νόμοι μου, αγνοούσαν το μέτρο και την αρμονία. Η ομορφιά τους προκαλούσε φόβο και τους φαινόταν σαν κάτι κακό.
Βλέποντας πώς ήμουν όμορφη, δεν πίστεψαν ότι ήμουν ή Σοφία. Μ’ έδιωξαν. Όταν, σκορπίζοντας μια νύχτα δέκα αιώνων, φάνηκε ή αυγή της Αναγεννήσεως, ξανακατέβηκα στην γη.»
Το κτήριο αυτό κοσμεί χώρα της Ευρώπης που έχει αξιολογήσει την παγκόσμια προσφορά του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και με την ενέργεια της αυτή θέλει να του δώσει την θέση που πρέπει να κατέχει.
Είναι στη Βιένη, το Κοινοβούλιο της Αυστρίας, που θα σας κάνει να απορήσετε για μερικά δευτερόλεπτα εάν βρίσκεστε στην Αθήνα ή στην πρωτεύουσα της Αυστρίας.
Ο αρχιτέκτονας του κτιρίου είναι ο Βαρόνος Theophil von Hansen, ο οποίος σπούδασε αρχιτεκτονική στην Αθήνα και σχεδίασε το εθνικό παρατηρητήριο της Αθήνας, την Ακαδημία και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Το στυλ είναι νεο-Ελληνικό, ενώ ως πρότυπο χρησιμοποιήθηκε το Ζάππειο μέγαρο της Αθήνας.
 Το κυρίως κτίσμα κατασκευάστηκε μεταξύ 1874 με 1883 με σκοπό να στεγάσει το νομοθετικό σώμα του αυστριακού μέρους της Αυστροουγγαρίας. Μπροστά από το κοινοβούλιο βρίσκεται το επιβλητικό συντριβάνι-άγαλμα της θεάς Αθηνάς, που δημιουργήθηκε μεταξύ 1893 με 1902 από 3 αρχιτέκτονες που ακολούθησαν τα σχέδια του Baron von Hansen. Στην μέση βρίσκεται μια λεκάνη με νερό και πλουσιοπάροχα διακοσμημένη βάση. Οι τέσσερις φιγούρες που βρίσκονται κάτω από την θεά Αθηνά, είναι αλληγορικές αντιπροσωπεύσεις των τεσσάρων σημαντικότερων ποταμών της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας.
Βεβαίως δεν είναι η μόνη χώρα που εξακολουθεί να εμπνέετε από την αρχαία Ελλάδα, όλες οι χώρες της Ευρώπης εξακολουθούν να θαυμάζουν αυτούς προγόνους μας και τα έργα τους, για τους οποίους ο Νίτσε είπε: «δεν θα αποκάμνω να αναπολώ αυτούς τους έλληνες στοχαστές, που κάθε ένας τους είχε μια ασύλληπτη ιδιαιτερότητα.»
Τα γράφω αυτά για να προβληματίσω Ρωμιούς και Εβραιοχριστιανούς που αντί να προβάλλουνε και να θέτουν σε πρώτη θέση αυτούς τους προγόνους μας και τον πολιτισμό τους που χάρη σε αυτούς εξακολουθούμε να αποτελούμε μια οντότητα στη γη. Δεν το έχουν σε τίποτα να μας προβάλουν κάποια θρησκευτικά πρόσωπα που μας έκαναν να βολοδέρνουμε για χίλια και πλέον χρόνια στην παρακμή και τον σκοταδισμό με τις θρησκευτικές τους ανοησίες.
 Π.χ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: εκεί που είναι ο οίκος της γνώσης και το λόγο έχει η «Σοφία» τι δουλειά έχει ο σκοταδιστής (αγιος) Δημήτριος. Πανεπιστήμιο Πατρών: τι δουλειά έχει ο (Άγιος) Ανδρέας, αυτός που άφησε τίποτα όρθιο που να θυμίζει Ελλάδα.

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

Από που πήραν τα ονόματά τους τα ελληνικά νησιά;

Εικόνα απο https://el.wikipedia.org

Από που πήραν τα ονόματά τους τα ελληνικά νησιά;
Γνωρίζατε ότι ο Νάξος ήταν ο θρυλικός ηγεμόνας των πρώτων αποίκων του ομώνυμου νησιού;
Το ίδιο ήταν και ο Πάρος, για την Πάρο, ο Θάσος για την Θάσο, ο Ζάκυνθος για την Ζάκυνθο και ο Κέφαλος για την Κεφαλονιά.
Γνωρίζατε ότι Κρήτη ονομαζόταν μία από τις νύμφες των Εσπερίδων, που φύλαγαν τα χρυσά μήλα στον κήπο των θεών, στη χώρα του Άτλαντα; Η δε Σύμη ήταν μία άλλη νύμφη, συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κάτοικου του νησιού, ενώ ο Φολέγανδρος ήταν γιος του Μίνωα.
Το ότι έπαιξε η αρχαία ιστορία ρόλο στην ονομασία των ελληνικών νησιών δεν μας κάνει εντύπωση.
Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν ονόματα νησιών που η ιστορία τους προσπερνά μία εμβληματική -και πιθανώς μυθική- φιγούρα.
Διαβάστε μερικά παραδείγματα:
Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες.
Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.
Σκύρος: Το νησί πήρε την ονομασία του από το άγριο πετρώδες έδαφός του. «Σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει «συντρίμμια πέτρας».
Ανάφη: Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα έπεσαν σε καταιγίδα και παρασύρθηκαν στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει.
Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού οπότε είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί το οποίο κατάφεραν να προσεγγίσουν. Εκεί οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη (εκ του ρήματος αναφαίνω).
Μύκονος: Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση στον επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου.
Σαντορίνη: Το όνομα της νήσου «Θήρα» προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήραν που αποίκησε πρώτος το νησί. Το δε όνομα «Σαντορίνη», όμως, προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι κατά το πέρασμα τους στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά σε εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Σάντα Ειρήνη) η οποία υπήρχε στο νησί.
Ικαρία: Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του νησιού.
Μία από αυτές αναφέρεται στην φοινικική ρίζα «-καρ» και στον λαό των Κάρων, της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όμως, το νησί ονομάζεται Ικαρία από τον μύθο του θρυλικού Ικάρου, που με τον θάνατό του εκεί έδωσε το όνομά του στο Ικάριο πέλαγος.
Σκιάθος: Το όνομα της Σκιάθου, φημολογείται ότι προέρχεται από τις λέξεις «σκιά» και «Άθως», καθώς το νησί βρίσκεται γεωγραφικά -και μεταφορικά- στην σκιά του Αγίου Όρους.
Αλόννησος: Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, καθώς έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828.
Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος, δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα η Αλόννησος ήταν άλλο νησί (άγνωστο το ποιο). Παρά ταύτα το όνομα παραμένει ως έχει για το νησί, το οποίο κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν «Ίκος».
Λήμνος: Η λέξη Λήμνος κατά μία εκδοχή -των φοινικιστών- είναι φοινικική και σημαίνει λευκή, άσπρη, λαμπερή. Όμως ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ονομασίες με το ηφαιστειογενές νησί. Άλλες εκδοχές υποστηρίζουν πως το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη «λήιον», που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «ληίς» (που σημαίνει κοπάδι) + «μήλο» (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων.
Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ήδη από την αρχαιότητα.
Λέρος: Το μεγαλύτερο μέρος της Λέρου είναι σχετικά επίπεδο και με χαμηλά βουνά (το υψηλότερο σημείο είναι το Κλειδί 320 μ.). Για αυτό το νησί πήρε το όνομά του από την αρχαία ελληνική λέξη «λέρος» που σημαίνει ομαλός, επίπεδος.
Ρόδος: Από την αρχαία εποχή έχει επικρατήσει ο συσχετισμός του ονόματος με το ομώνυμο λουλούδι, ιερό στον θεό Ήλιο. Γι’αυτό και τα νομίσματα της Ρόδου παρίσταναν από το ένα μέρος του κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το Ρόδον.
Κέρκυρα: Σύμφωνα με πολλούς μελετητές το όνομα οφείλεται στην νύμφη Κέρκυρα, κόρη του ποταμού Ασώπου. Ο θεός Ποσειδώνας αγάπησε την όμορφη κοπέλα, την έφερε στο νησί και του έδωσε το όνομά της. Από τον έρωτά τους έφερε στη ζωή τον Φαίακα, τον μυθικό γενάρχη των Φαιάκων.
Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο μύθος της νύμφης Κέρκυρας συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη «κορυφώ» από την ακρόπολη που βρίσκεται απέναντι από το σημερινή πρωτεύουσα. Από την λέξη «κορυφώ» προήλθε στην συνέχεια η λατινογενής ονομασία Corfu, με την οποία είναι γνωστό το νησί στο εξωτερικό.
Κύθηρα: Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία. Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον μεσαίωνα λεγόταν Κυθουρία και Τσερίγο ή Τσιρίγο, όνομα που του έδωσαν οι Ενετοί ναυτικοί. Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων. Η ονομασία «Κύθηρα» τους δόθηκε από την Αφροδίτη, την προστάτιδα του νησιού κατά την αρχαιότητα, που εδώ την έλεγαν Κυθήρια ή Κυθέρεια, από το ρήμα «κεύθω», το οποίο σημαίνει «κρύπτω τον έρωτα στην κοιλία».

Διοτίμα Κατερίνα Χατζησταματιου

ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟ ΡΕΣΙΤΑΛ ΒΙΟΛΟΝΤΣΕΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΣΓΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΩΔΕΙΟ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ !

H Σταματίνα Σγουροπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1994.
Σήμερα είναι τελειόφοιτη φοιτήτρια του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην τάξη ειδίκευσης βιολοντσέλου του Δ. Πάτρα και στο Δημοτικό Ωδείο Καβάλας με καθηγητή τον Χρήστο Κόζαλη.
Είναι πτυχιούχος του Ειδικού Αρμονίας με Άριστα ( τάξη Μ. Καραγιάννη ).
Το Μάιο του 2016 απέσπασε το 1ο βραβείο στο διαγωνισμό Μουσικής Δωματίου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Έχει συμμετάσχει για τρία έτη στο σεμινάριο ''Μουσική Καλλιτεχνική Εβδομάδα Λευκάδας'' παρακολουθώντας μαθήματα βιολοντσέλου και μουσικής δωματίου με τον Δ. Πάτρα και το Γ. Παναγιωτίδη αντίστοιχα, καθώς επίσης με τον Leo Winland, Zόραν Στέπιτς, Άγγελο Λιακάκη κ.α.
Έχει παρακολουθήσει επίσης το 7ο Συνέδριο της Ε.Ε.Μ.Ε. βασιζόμενο στις μορφές μουσικής διδασκαλίας.  Ενώ κατά καιρούς έχει συμμετάσχει σε εργαστήρια ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, μουσικής για θέατρο κ.α.  Από το 2012 είναι μέλος του συνόλου ''Violoncellissimo'' υπό την επίβλεψη Δ. Πάτρα.
Είναι μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, ενώ έχει συμπράξει και με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Κύπρου.

Την ακούμε σε μουσικά κομμάτια του J. S. Bach ( 1685-1750 ) Σουίτα για σόλο βιολοντσέλο αρ. 2 σε ρε ελάσσονα BWV 1008 1) https://youtu.be/gchXtnqBXk4
2)  https://youtu.be/U-OLo7SsxYo

 Στη συνέχεια ακούσαμε L.v. Beethoven ( 1770-1827 )  12 Παραλλαγές για βιολοντσέλο και πιάνο. ''See, the conquering Hero Comes'', βασισμένο στο ορατόριο του Handel ''Judas Maccabaeus'' Wo O. 45.  Στο Πιάνο ο καταπληκτικός Γ. Ζγούρας
 3) https://youtu.be/kkriyaTBIQ4

Μικρή Ελληνική Σουίτα για βιολοντσέλο και πιάνο του Λ. Παπασταύρου (1920-2008) *Εισαγωγή *Βουκολικά *Νανούρισμα *Στα 7/8 *Η φλογέρα του Πάνα * Χορός Βακχικός *Χωριάτικο Πανηγύρι
4) https://youtu.be/hFgAWecajg8
5) https://youtu.be/YEv7AZIraMc

Ακούσαμε και C. Saint - Saens ( 1835- 1921 ) Κονσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα σε λα ελάσσονα αρ. 1 έργο. 33
1) Allergro non troppo  2) Allegretto con moto  3) Un peu moins vite

Τα οποία κομμάτια παίξανε υπέροχα και μας ανέβασαν ψυχικά !!

Τελικά αυτός ο συνδυασμός του βιολοντσέλου με το πιάνο της ΣΓΟΥροπούλου με τον ΣΓΟΥρό ήταν κάτι το πολύ ταιριαστό !!
Τους ευχαριστούμε πολύ, καθώς και το Ωδείο Φίλων Μουσικής Τέχνης Ωραιοκάστρου που μας έδωσε αυτή την ευκαιρία να απολαύσουμε αυτό το ρεσιτάλ βιολοντσέλου με την μεγάλη μουσικό Σταματία Σγουροπούλου και τον  μεγάλο πιανίστα  Γιώργο Ζγούρα

Νικόλαος Παζαίτης

Οι σπόροι της τόσο πλούσιας ελληνικής γης σε μια τράπεζα που παλεύει με νύχια και δόντια να μείνει όρθια και να μπορέσει κάποτε να εγγυηθεί την παράδοση του πολύτιμου υλικού της στις μελλοντικές γενιές

Πριν δυο χρόνια, στενός οικογενειακός φίλος αναζητά ελληνικά φυτά ντομάτας για να τα φυτέψει στον μικρό κήπο του εξοχικού του. Στα φυτώρια που πήγε εντός της Αττικής του λένε πως είναι δύσκολο να βρεθούν και με το που έρχονται, εξαφανίζονται αμέσως. Ό, τι πήρε, έβγαλε ντομάτες αλλά αυτές δεν μύριζαν σαν ντομάτες, ούτε είχαν γεύση ντομάτας…. Την επόμενη χρονιά με παρακαλά να του φέρω φυτά ντομάτας από το χωριό. Πράγματι, έτσι και έγινε. «Αυτό το καλοκαίρι φάγαμε πραγματικές ντομάτες» μου έλεγε. Τι τρώμε, λοιπόν; Είμαστε από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο από πλευράς βιοποικιλότητας και όμως, φαίνεται πως τελικά είναι δύσκολο να βρει κανείς σήμερα στην Ελλάδα ελληνικά φυτά, δηλαδή φυτά που προέκυψαν από σπόρους μοναδικών φυτών της ελληνικής γης για να τα καλλιεργήσει. Και ενώ υπάρχει η Ελληνική Τράπεζα Γενετικού Υλικού, ο μοναδικός επίσημος φορέας συλλογής και διατήρησης των σπόρων όλων των ελληνικών φυτικών ειδών –ακόμα και εκείνων που δεν καλλιεργούνται πια- ο οποίος συστάθηκε το 1981, από τότε καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έδειξε πραγματική διάθεση αξιοποίησης αυτού του τόσο πολύτιμου υλικού της.

Πολύτιμου από κάθε πλευρά, μιας και η Ελλάδα αποτελεί το κέντρο καταγωγής των περισσότερων ποικιλιών των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Με άλλα λόγια, από την χώρα μας ξεκίνησαν και εξαπλώθηκαν χιλιάδες ποικιλίες και η διεθνής κοινότητα την έχει αναγνωρίσει ως σημαντικό κρίκο στην παγκόσμια προσπάθεια για γεωργική βελτίωση,  εξαιτίας αυτού του γενετικού πλούτου. Παρόλα αυτά, η διευθύντρια της Ελληνικής Τράπεζας Γενετικού Υλικού, Φωτεινή Μυλωνά, τονίζει πως «δεν αξιοποιούμε το γενετικό υλικό της Ελλάδας» και επιμένει πως δεν αρκεί μόνον η συλλογή και η διατήρησή του ώστε να είναι διαθέσιμο για τις μελλοντικές γενιές.

Η Ελληνική Τράπεζα Γενετικού Υλικού έχει αυτή την στιγμή γύρω στους 5.500- 6.000 σπόρους διαφορετικών φυτικών ειδών. Αν υπολογίσει κανείς, όμως, και το φυτικό υλικό που δεν είναι διαφορετικό αλλά έχει συλλεχθεί από διαφορετικά γεωγραφικά τμήματα της χώρας μας (π.χ. ένα μπρόκολο που καλλιεργείται στην Κρήτη και ένα μπρόκολο που καλλιεργείται στον Έβρο) τότε φθάνουμε συνολικά περίπου στους 15.000 φυλαγμένους σπόρους. Οι σπόροι φυλάσσονται σε θαλάμους θερμοκρασίας 4 βαθμών Κελσίου. Για να διατηρηθούν, ωστόσο, μακροπρόθεσμα χρειάζεται βαθιά κατάψυξη στους -20 βαθμούς Κελσίου. Και για να πούμε ότι αξιοποιείται αυτό το υλικό με στόχο όχι μόνον την κληροδότησή του στις επόμενες γενιές αλλά και με στόχο την δημιουργία μιας ισχυρής μηχανής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, σαφώς απαιτείται ο αναπολλαπλασιασμός του. Κάτι που σύμφωνα με την κ. Μυλωνά προσκρούει πάντα στο κόστος. Κοινώς, στην έλλειψη χρηματοδότησης.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ : http://news247.gr/eidiseis/weekend-edition/ellhnikh-trapeza-sporwn-enas-anekmetalleytos-thhsayros.3975228.html


=========================================================================

Οι σπόροι και οι ποικιλίες είναι κοινή μας κληρονομιά, ανήκουν στα «Κοινά»!

 
Οι σπόροι και οι ποικιλίες φυτών στη γεωργία, κατά τους προηγούμενους αιώνες, ανήκαν σε αυτό που οι σημερινοί οικονομολόγοι-κοινωνιολόγοι έχουν ονομάσει «Κοινά». Με την έννοια ότι στο παρελθόν οι αγρότες των παλαιότερων γενιών ό,τι επιλέγαν και βελτίωναν από το γενετικό υλικό της φύσης, το κληρονομούσαν στις επόμενες γενιές των αγροτών-συνήθως της κοινότητάς τους- χωρίς κάποιο αντάλλαγμα, εκτός ίσως του ονόματός τους στον σπόρο ή την ποικιλία.
 Έτσι όλο αυτό το γενετικό υλικό που βελτιώθηκε στα 10.000 προηγούμενα χρόνια της ανθρώπινης γεωργίας, βρισκόταν στα χέρια των αγροτών, μέχρι που οι σύγχρονες εταιρείες σποροπαραγωγής-από τα μέσα του 20ου αιώνα, μέσω της «βιοπειρατίας», της υβριδοποίησης, της γενετικής τροποποίησης και των νόμων για πνευματική ιδιοκτησία και ευρεσιτεχνία-αφού τα άρπαξαν από τους γεωργούς και τη φύση-ακόμη και των πιο απομακρυσμένων περιοχών του πλανήτη-το μετέτρεψαν σε πλήρη ιδιοκτησία τους. Από ένα αγαθό που ανήκε σε όλους –στα «Κοινά»-μετατράπηκε σε ιδιωτικό, εταιρικό αγαθό, που προστατεύεται από κρατικούς νόμους πνευματικών δικαιωμάτων και ευρεσιτεχνίας, σχεδόν παντού στον κόσμο(όπου ακόμα δεν έχουν περάσει τέτοιοι νόμοι, οι εταιρείες πιέζουν να γίνουν μέσω των διεθνών συμφωνιών τύπου CETA, TTIP, TPP, TISA κ.λπ.).
Στην Ελλάδα για παράδειγμα, ακόμα και ένας βιοκαλλιεργητής που θέλει να φυτέψει ή να σπείρει την ποικιλία που διατηρεί και αναπαράγει ο ίδιος, δεν μπορεί να πάρει την επιδότηση που παίρνουν οι σημερινοί αγρότες όταν φυτεύουν «πιστοποιημένους» σπόρους των εταιρειών σποροπαραγωγής. Για να την πάρει θα πρέπει να εξασφαλίσει τα «καρτελάκια» από τα μαγαζιά των γεωπόνων-πληρώνοντας φυσικά-και μετά ας κάνει ότι θέλει, είτε να φυτέψει τη δική του είτε την «προστατευμένη» από δικαιώματα ποικιλία κάποιας εταιρείας.
Μετά από αυτόν τον σφετερισμό, την βιοπειρατεία και την πατεντοποίηση των εταιρειών της «πράσινης επανάστασης», τι μένει για τον σύγχρονο γεωργό και ειδικά για τον βιοκαλλιεργητή; Να πατεντάρει και αυτός τις τυχόν δικές του ποικιλίες και σπόρους για να απολαύσει τα ίδια δικαιώματα και να τις προστατέψει από την βιοπειρατία των εταιρειών; Στα πλαίσια όμως των νόμων για την πατέντα, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο-από οικονομική και επιστημονική άποψη-για έναν μεμονωμένο αγρότη! Χρειάζεται είτε οι ίδιοι οι αγρότες να συνασπισθούν σε ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμούς που θα μπορέσουν να αναλάβουν αυτό το εγχείρημα, είτε συλλογικές πρωτοβουλίες πολιτών-με ειδικούς στα νομικά, στη γεωπονία και στη βελτίωση επιστήμονες σαν μέλη τους-που θα βοηθήσουν τους γεωργούς να το κάνουν αυτό.
Η ιδέα είναι αρκετά νέα (το 2012 ιδρύθηκε η πρώτη πρωτοβουλία στις Ηνωμένες Πολιτείες). Για παράδειγμα η πρωτοβουλία «OpenSourceSeeds» ( «Σπόροι ελεύθερης προέλευσης ή ανοικτού κώδικα») έχει βάλει σαν στόχο να διατηρηθούν οι σπόροι και οι ποικιλίες σαν αγαθά που ανήκουν σε αυτό που λέμε «Κοινά» και έτσι να δημιουργήσει ένα αντίβαρο στην παγκόσμια τάση για ιδιωτικές επιχειρήσεις κατόχους-εμπορίας υβριδικών ποικιλιών (που δεν μπορεί κανείς να πολλαπλασιάσει μόνος του) και κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σπόρων (που δεν επιτρέπεται να τους αναπαράγει κανείς).
Η OpenSourceSeeds (http://www.opensourceseeds.org/en/licence ) βλέπει τον εαυτό της ως φορέα παροχής υπηρεσιώνπου εφοδιάζει  νέες ποικιλίες με μια άδεια έγκρισης και πιστοποίησης, ώστε να διασφαλιστεί η χωρίς περιορισμό αντιγραφή, αναπαραγωγή, πώληση και διανομή τους ελεύθερα. Επιπλέον, η άδεια ελεύθερης χρήσης μιας ποικιλίας-ανάλογης αυτής για εφαρμογές ελεύθερου λογισμικού- εξασφαλίζει ότι κανείς δεν μπορεί να τη πατεντάρει ή να αποκτήσει δικαιώματα ευρεσιτεχνίας -προστασίας πάνω της, ούτε σε οποιαδήποτε τυχόν νέα ποικιλία που θα προέλθει από βελτίωσή της.
Στη Γερμανία ο σύλλογος Agrecol e.V. (http://www.agrecol.de/?q=node/5 : ένας σύλλογος για την προώθηση του δικαιώματος τοπικής και φιλικής προς το περιβάλλον χρήσης της γης στην Αφρική, την Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Ανατολική Ευρώπη), με πολλά μέλη που ασχολούνται και επαγγελματικά στον τομέα της συνεργασίας για ανάπτυξη καλών και οικολογικών γεωργικών πρακτικών, δημιούργησε μια ομάδα εργασίας - που αποτελείται από διαχειριστές φυτωρίων, γεωπόνους και δικηγόρους – η οποία βρήκε έναν τρόπο για να χρησιμοποιηθεί η αρχή του ανοικτού κώδικα για τη νομική προστασία των σπόρων και των φυτών μας, με τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται πιο πάνω.
Έτσι, μπορεί να αναπτυχθεί η αντιπρότασή μας για ελεύθερους σπόρους και ποικιλίες, ενάντια στα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί του γενετικού υλικού και των φυτικών ποικιλιών, που αποδίδονται από το νομικό σύστημα στον ιδιωτικό τομέα των σπόρων. Όσο δεν μπορούμε να αποδομήσουμε άμεσα το υπάρχον κυρίαρχο νομικό πλαίσιο, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε τις ρωγμές του μέσα από τις οποίες θα διατηρήσουμε τη βιοποικιλότητα και θα πετύχουμε την επισιτιστική ασφάλεια για τους «από κάτω» αυτών των κοινωνιών με προσαρμογή της γεωργίας στην επερχόμενη κλιματική αλλαγή, την οποία δεν πρόκειται να αποτρέψουν οι υπάρχουσες κυβερνήσεις.
Αυτό πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα, ώστε πέρα από ότι κάναμε μέχρι τώρα για τη διατήρηση και διάδοση των τοπικών σπόρων και ποικιλιών, να μπορέσουμε κάποιο σημαντικό γενετικό υλικό που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα και δεν το έχουν αρπάξει οι εταιρείες, να το προστατέψουμε εφοδιάζοντάς το με άδεια «ελεύθερης προέλευσης και κοινής χρήσης» ή βάζοντάς το στον Εθνικό Κατάλογο Παραδοσιακών Ποικιλιών, σύμφωνα με τον αντίστοιχο νόμο του 2009 που τροποποιήθηκε το 2014. Θα χρειασθεί να συνεργασθούν σε αυτό ομάδες παραγωγών-συνεταιρισμοί, δίκτυα διατήρησης και ανταλλαγής σπόρων(σποροδίκτυα όπως το ΠΕΛΙΤΙ και ΑΙΓΙΛΟΠΑΣ), το Ινστιτούτο Γενετικής Βελτίωσης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η πρώτη ποικιλία με άδεια OSS (OpenSourceSeeds ) είναι η ποικιλία ντομάτας «Sunviva». Δεν έχει μόνο μικρούς καρπούς με ασυνήθιστο κίτρινο χρώμα(φωτο), έχει και την παγκόσμια πρωτιά στην άδεια ανοιχτού κώδικα και έτσι το πρώτο από τα φυτά που θα ανήκει στα νέα μας «Κοινά»! Ο δε κατάλογος των μέχρι τώρα εγκεκριμένων τέτοιων ποικιλιών είναι πάρα πολύ μικρός: εκτός από τη ντομάτα «Sunviva», έχουμε και ένα είδος σιταριού και ένα μαρούλι. Έφθασε ο καιρός να τις πολλαπλασιάσουμε!
Αν σκεφτεί κανείς ότι ο μεγαλύτερος παραγωγός σπόρων στον κόσμο κατέχει μερίδιο αγοράς περίπου 25% και η τάση είναι όλο και περισσότερο προς την μονοπώληση, τότε το σχέδιο αυτό είναι επαναστατικό και όχι στα πλαίσια του υπάρχοντος. Δε μπορούμε παρά να στηρίξουμε και να αγωνισθούμε να διατηρήσουμε, να αναπαράγουμε και να βελτιώσουμε -σαν «Κοινά»- τους «ελεύθερους» σπόρους και ποικιλίες. Σαν κοινή κληρονομιά μας από τους αγρότες του παρελθόντος, ώστε όχι μόνο να έχουμε στο παρόν μεγάλη ποικιλία σπόρων, ποικιλιών και καλλιεργειών, αλλά να τους κληρονομήσουμε ελεύθερα και στο μέλλον, στις νέες γενιές των αγροτών.
Γιώργος Κολέμπας 

http://m.tvxs.gr/mo/i/229202/f/news/egrapsan-eipan/oi-sporoi-kai-oi-poikilies-einai-koini-mas-klironomia-anikoyn-sta-koina.html

=========================================================================

Πρωτοβουλία Σπόρων Ανοιχτού Κώδικα

 ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ:
 https://www.facebook.com/groups/231210177372463/

ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΗ.. ΔΕΝ Μ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΝΕΝΟΣ.. ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΤΕΛΙΖΕΤΑΙ; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ; ΘΕΛΟΥΝ ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΣΟΥΝ..

Ειμαι μια σύχγρονη μαμά!!Περήφανη Ελληνίδα!!
Είμαι απ’ αυτές που μαζικά,μας έστριψε η βίδα!!
Δυο μέρες τωρα προσπαθώ,τους καθυστερημένους,
όλους αυτούς τους άχρηστους,τους παλιοκολημένους,

να πείσω πως αλλάξανε, ο κόσμος κι οι καιροί!!
Κι έχω και την παρέλαση να πάω ν’απολαύσω!!
Να δω κορμιά μισόγυμνα,να λιώνουν σαν κερί!
Να μην ακούω να μου λεν,να σκάσω και παύσω..

Τι ομορφιές!!!Με τα λουριά,σαν τα σκυλιά δεμένοι,
με τουρλωτούς τους πισινούς,στα δύο χωρισμένους,
με στριγκ μοδάτο σώβρακο,κι όλοι οι συγκεντρωμένοι,
να τους μπιζάρουν ζόρικα..αυτούς του παινεμένους!!

Μαζί κι εγώ!!Διότι ανοιχτόμυαλη,είμαι και σας το δείχνω!!
Πολύ ωραίο θέαμα,μ’αργήσαμε πολύ,
να μπούμε στον μοντερνισμό!!Δυο μούτζες σας σε ρίχνω,
σε σας που δεν ανέχεστε να βλέπετε πουλι!!

Κρεμάμενο συνάμενο στη δόξα του προφήτη!
Που είπε σάπιες εποχές,σάπιοι καιροί και ήθη,
που θα τις φέρει άθλιος,προδότης κυβερνήτης,
θα ‘ναι αιτία να χαθούν,να κοιμηθούν τα πλήθη..

Αχ να το γειτονόπουλο,καλέ ο Νικολής μας!!
Τον δέρνει ο πατέρας του!!Χριστέ μου τι αγροίκος!!
Φορά φουστάνι εξώπλατο,και μίνι το παιδί μας,
θα πάει στην παρέλαση,οπως κι εγώ απίκο!!

Ω!!Ποιος είναι αυτός που έτρεξε με το πουλί στο χέρι,
να τον γλύτώσει απ’τις ξυλιές;Χριστε λιποθυμώ!!!!!!!!!!!!!
Το σπλάχνο μου,το αμόλυντο,τ’ άσπιλο περιστέρι;
Αχ να πέθαινα καλύτερα,αυτό να μην το δω...

 Τριάδα Ζερβού Πανταζή

Το «μεγαλύτερο φορολογικό σκάνδαλο της Ιστορίας της» ταλανίζει τη Γερμανία

  Αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο σκάνδαλο φοροδιαφυγής στην ιστορία της βρίσκεται η Γερμανία, μετά την αποκάλυψη πως το κράτος έχασε περισσότερα από 31 δισ. ευρώ από το 2001 μέχρι σήμερα, πέφτοντας «θύμα» των πρακτικών τραπεζιτών και χρηματιστών που χειραγωγούσαν πληρωμές και επιστροφές φόρων μέσω συναλλαγών «cum-cum» και «ex-cum».

Για την αποκάλυψη συνεργάστηκαν η γερμανική εφημερίδα Die Zeit σε συνεργασία με το πρώτο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο ARD και η σχετική εκπομπή πρόκειται να προβληθεί το βράδυ της Πέμπτης. «Πρόκεται για το μεγαλύτερο σκάνδαλο φοροδιαφυγής στην Ιστορία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας» σύμφωνα με τον οικονομολόγο και ερευνητή του Πανεπιστημίου του Μανχάιμ, Κρίστοφ Σπένγκελ που συνεργάστηκε με τα μέσα ενημέρωσης για το θέμα. 

Όπως εξηγεί δημοσίευμα του ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι συναλλαγές Cum-Cum επιτρέπουν στους ξένους επενδυτές να αποφεύγουν την παρακράτηση φόρου επί των μερισμάτων, δανείζοντας μετοχές σε μια (γερμανική εν προκειμένω) τράπεζα, ενώ οι δεύτερες επιτρέπουν την επίτευξη ευνοϊκότερου φορολογικού καθεστώτος των μερισμάτων, δεδομένου ότι τα κέρδη μιας επιχείρησης θεωρούνται άθροισμα κεφαλαίων και φορολογούνται λιγότερο απ' ό,τι τα μερίσματα.

   

Ο Κ. Σπένγκελ υπολόγισε ιστορικά τη ζημιά από το 2001 και κατέληξε το συμπέρασμα ότι το γερμανικό κράτος ζημιώθηκε κατά 31,8 δισ. ευρώ από φόρους, οι οποίοι δεν εισπράχθηκαν. Συγκεκριμένα, από τις συναλλαγές Cum-Cum το γερμανικό κράτος ζημιώθηκε κατά 24,6 δισ. ευρώ και από τις συναλλαγές Cum-Ex κατά 7,2 δισ.

   

Σημειώνεται πάντως ότι και οι δύο τύποι συναλλαγών έχουν εν τω μεταξύ απαγορευτεί στη Γεραμνία, οι μεν πρώτες το 2016 οι δε δεύτερες το 2012.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως, σύμφωνα με τα γερμανικά δημοσιεύματα για την υπόθεση, στην υπόθεση παίζει κομβικό ρόλο το Λονδίνο, αφού η εξάμηνη και πλέον έρευνα τους έφερε μπροστά σε στοιχεία για ένα φερόμενο εγκληματικό δίκτυο περίπου δώδεκα επενδυτικών τραπεζών στη βρετανική πρωτεύουσα, στις οποίες βρίσκεται η «ρίζα» των χαμένων δεκάδων δισ. ευρώ.

Reddit

Σε χρειαζόμαστε

Το ThePressProject είναι το μοναδικό μέσο ανεξάρτητης, ερευνητικής και αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας που στηρίζεται αποκλειστικά στις μικρο-δωρεές των επισκεπτών του. Πιστεύουμε ότι η πληροφορία πρέπει να είναι διαθέσιμη σε όλους και για αυτό δεν κλειδώνουμε κανένα κομμάτι της ύλης αλλά για να παραχθεί το πρωτογενές υλικό που θα βρείτε εδώ χρειαζόμαστε την υποστήριξή σου. Αν δεν πληρώσουμε εμείς για την ενημέρωσή μας, θα την πληρώσει κάποιος άλλος (και αν δεν είσαι ο Μαρινάκης μάλλον δεν έχεις τα ίδια συμφέροντα). Μάθε πως

https://www.thepressproject.gr/article/112476/To-megalutero-forologiko-skandalo-tis-Istorias-tis-talanizei-ti-Germania#.WTk3XhRRIYk.facebook

Ταυροκαθάψια, εορτή αφιερωμένη στον Θεό Ποσειδώνα

…Άπλωσα τα χέρια με τις παλάμες προς τα κάτω, λίγο πάνω από το έδαφος. «Πατέρα Ποσειδώνα, πατέρα του αλόγου, άρχοντα των ταύρων, είμαι στα χέρια σου και θα υπακούσω το κάλεσμά σου. Το συμφωνήσαμε. Όμως δώσε μου πρώτα ένα πράγμα. Κάνε με ταυροκαθάπτη!»
…Από τη στιγμή που θα τσακώσεις τον ταύρο σου, υπάρχουν δυο τρόποι να εξασκηθείς μαζί του. Δένεις την αλυσίδα του σ’ ένα παλούκι και μαθαίνεις ν’ αποφεύγεις τα κέρατά του με χάρη. Ή τον δένεις γερά, έτσι που δεν μπορεί να τρέξει, αλλά μόνο να κουνά το κεφάλι. Έτσι μαθαίνεις πάνω του το άλμα. Δεν σου δίνεται και πολύς χρόνος για όλ’ αυτά, γιατί και στην περίπτωση που θα τον μισοημέρευες ακόμα, το θέαμα θα ήταν μάλλον φτωχό. Πάντως κανένας νόμος δεν επιβάλλει να τον κάνεις εχθρό σου. Πριν χορέψουμε μαζί του, πάντα του προσφέραμε πρασινάδα ή λίγο αλάτι. Τελικά ποτέ δεν έπαψε να μας κοιτά λοξά, γιατί μας θεωρούσε υπεύθυνους για την αιχμαλωσία του….
(Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα της Μαίρης Ρενώ: «Ο Βασιλιάς πρέπει να πεθάνει»).

Ο Μινωίτης δοκίμαζε την μεγαλύτερη συγκίνηση, όταν πήγαινε στο αμφιθέατρο κατά τις εορτές, για να δει άνδρες και γυναίκες να αντιμετωπίζουν τον θάνατο κατά την πάλη τους με τεράστιους ταύρους. Πολλές φορές, έβλεπε τα στάδια αυτού του ορμητικού αγωνίσματος: τον τολμηρό κυνηγό που συλλαμβάνει τον ταύρο πηδώντας πάνω στον τράχηλο του ζώου, την στιγμή που εκείνο πίνει νερό, τον επαγγελματία δαμαστή, που στρίβει μαλακά και υπομονετικά το κεφάλι του ταύρου, έως ότου αυτός μάθει να ανέχεται κάπως τα ενοχλητικά τεχνάσματα του ακροβάτη.
Έβλεπε ακόμα τον επιδέξιο αθλητή, λεπτό, ευκίνητο, που αντιμετωπίζει τον ταύρο στην αρένα, αρπάζει τα κέρατά του, πηδάει στον αέρα, περιστρέφεται πάνω από την ράχη του και πέφτει με τα πόδια στο έδαφος, στην αγκαλιά μιας γυναίκας, η οποία πρόσθετε την χάρη της στην σκηνή!
Τα ταυροκαθάψια είχαν τρεις διαφορετικές τεχνικές για τα άλματα.
Πρώτη τεχνική: Ο αθλητής έπιανε τον ταύρο που κάλπαζε από τα κέρατα, γύριζε πάνω από το κεφάλι του, πατούσε πάνω στην πλάτη του και μετά γύριζε στον αέρα και προσγειωνόταν πίσω του.
Δεύτερη τεχνική: Ο αθλητής πηδούσε - κατά προτίμηση από μια ανυψωμένη θέση - πάνω από το κεφάλι του ταύρου, έπεφτε με τα χέρια πάνω στην πλάτη του, μετά γυρνούσε στον αέρα και προσγειωνόταν στο έδαφος πίσω από το ζώο.
Τρίτη τεχνική, η οποία απεικονίζεται σε μία και μόνο παράσταση: Ο ταυροκαθάπτης διακρίνεται πάνω από την ουρά του ταύρου, πιθανόν αφού τον έχει πλησιάσει από το πλάι.

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς