Από Τόπο σε Τόπο (Λιδωρίκι Φωκίδας) - Σειρά εκπομπών που προβάλουν τα ήθη, τα έθιμα και την πολιτιστική κληρονομιά μας, ταξιδεύοντας στην ελληνική περιφέρεια.

Το τυροκομείο της Θεσσαλονίκης που διακρίθηκε ανάμεσα σε 2.500!

Της Φιλίας Νομικού 
Έχουµε «ρίξει» πολλές φορές τα «τείχη» στην Ελλάδα, για να πανηγυρίσουµε µετάλλια και νίκες ολυµπιονικών στον αθλητισµό. Υπάρχουν όµως και κάτι άλλοι Έλληνες… «ολυµπιονίκες», που πετυχαίνουν νίκες και έπαθλα µε πολλαπλάσιο ανταγωνισµό, κατακτούν τη διεθνή αναγνώριση, αλλά µε την Ελλάδα (βλ. κράτος) αντίπαλο, αντί για σύµµαχο.


Σ’ αυτήν την κατηγορία «ολυµπιονικών» της επιχειρηµατικότητας και οι πλέον κατάλληλοι για να καταδείξουν αυτήν την… «αδικία»  ανήκουν ο Μανώλης Αρβανίτης και ο γιός του Μιχάλης Αρβανίτης, που διατηρούν οικογενειακό τυροκοµείο λίγα χιλιόµετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη.
Πρώτο βραβείο ανάµεσα σε 2.500
Ένας ολόκληρος τοίχος είναι γεµάτος από έπαθλα σε διεθνείς διαγωνισµούς ποιότητας. Ο δε Μανώλης Αρβανίτης δείχνει µε υπερηφάνεια ένα παγκόσµιο χρυσό έπαθλο, το 1ο βραβείο που κατέκτησε το «Τυροκοµείο Αρβανίτη», σε παγκόσµιο διαγωνισµό, ανάµεσα σε 2.500 τυροκοµικές επιχειρήσεις το 2012 στο Wisconsin των ΗΠΑ.


«Όταν επιστρέφουν οι αθλητές µας µε χρυσά µετάλλια νικώντας 50 αντιπάλους, στην Ελλάδα γίνεται χαµός και οργανώνονται υποδοχές και καλώς γίνεται» λέει ο Μανώλης Αρβανίτης στην Karfitsa. «Είναι σηµαντική τόνωση ηθικού. Για σκεφτείτε όµως πόσο µεγάλη τόνωση ηθικού χρειάζεται εδώ και χρόνια η ελληνική επιχειρηµατικότητα και η ελληνική παραγωγή. Και πόσο …άγνωστα στο ευρύ κοινό, µένουν επιτεύγµατα σαν τα δικά µας και πολλών άλλων επιχειρήσεων από διάφορους κλάδους».
«Η Ελλάδα είναι ακατάλληλο τερέν για ολυµπιονίκες της επιχειρηµατικότητας, για διάφορους λόγους και όχι µόνο λόγω της οικονοµικής κρίσης», συµπληρώνει ο υιός, Μιχάλης Αρβανίτης. «Σε άλλες χώρες, τα κράτη υποστηρίζουν διακεκριµένες επιχειρήσεις και όχι µόνο τις υποστηρίζουν, αλλά επενδύουν σ’ αυτές, προβάλλοντας τις επιτυχίες τους, για να ενισχύσουν την εξωστρέφεια. Εδώ ένας Οργανισµός Προώθησης Εξαγωγών έκανε δουλειά βοηθώντας δυναµικές εταιρείες να συνάψουν συµφωνίες στο εξωτερικό. Πλέον είναι ανύπαρκτος. Και καταλήγουµε να παλεύουµε µόνοι µας, µε το κράτος ανασταλτικό παράγοντα, αντί για υποστηρικτή των προσπαθειών µας. Εµείς αγωνιζόµαστε σήµερα να κάνουµε επενδυτικές κινήσεις, που σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, θα τις είχαµε ολοκληρώσει πριν 5 χρόνια και θα είχαν ήδη µέγιστη απόδοση. Το τυροκοµείο που σχεδιάζαµε για το 2012, το ολοκληρώσαµε µόλις πέρσι. Και την προσπάθεια που ξεκινάµε τώρα για παραγωγή ποιοτικών ζωοτροφών για συνεργαζόµενους κτηνοτρόφους, θα την είχαµε επίσης ολοκληρώσει πολύ νωρίτερα». Αυτό φυσικά έχει την αντίστοιχη επίπτωση στην απασχόληση.
Νόµος υπάρχει, διαδικασία… δεν υπάρχει
«Η δική µας εργοδοτική ικανότητα ενισχύθηκε εν µέσω κρίσης µε τις επενδύσεις που κάναµε για το νέο τυροκοµείο, περνώντας και από πολύ αυστηρά τεστ ευρωπαϊκών ελεγκτικών µηχανισµών», λέει ο Μιχάλης Αρβανίτης.


«Σήµερα απασχολούµε περίπου 50 εργαζόµενους που αυξάνονται µε εποχιακούς σε περιόδους αιχµής. Φανταστείτε πόσους ακόµα θα µπορούσαµε να απασχολούµε, αν δεν κόλλαγε η ανάπτυξη της επιχείρησης στην υπερφορολόγηση και στην ελληνική γραφειοκρατία. Σκεφτείτε, πως προσπαθούµε εδώ και πολύ καιρό να µπούµε στη διεθνή αγορά απαστερίωτων τυριών, που έχουν µεγάλη ζήτηση και τα αντίστοιχα κέρδη στο εξωτερικό. Και ενώ ο νόµος δεν εµποδίζει τη σχετική παραγωγή, αδυνατούµε να µπούµε σ’ αυτήν την αγορά, επειδή η ελληνική γραφειοκρατία δεν µας το επιτρέπει». Παρά τα εµπόδια, η µικρή οικογενειακή επιχείρηση µεγαλώνει. Και τα καταφέρνει όλο και καλύτερα, ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Ποιο είναι το µυστικό;


«Βάζουµε σκοπό την ποιότητα και δεν κάνουµε τα πάντα για το κέρδος», εξηγεί ο Μανώλης Αρβανίτης. «Όταν ο πρώτος σου στόχος είναι να µεγιστοποιήσεις τα κέρδος, αργά ή γρήγορα θα κάνεις συµβιβασµούς. Θα φέρεις σκόνες από το εξωτερικό για να  πάρεις γάλα που θα βαφτίσεις ελληνικό, θα  συµβιβαστείς  µε γάλα από ζώα που τρέφονται µε δεύτερης διαλογής ζωοτροφές, θα δεχτείς πολλά, που εµείς δε θέλουµε και δεν πρόκειται να δεχτούµε. Δε θέλω ιδιωτικό τζετ. Θέλω να ζω καλά εγώ και η οικογένειά µου και να ζουν καλά και οι εργαζόµενοί µου, χωρίς να απλώνω τα πόδια έξω από το πάπλωµα. Δε θα θυσιάσουµε το καλό όνοµα της επιχείρησης για έναν παχύτερο λογαριασµό στην τράπεζα γιατί αυτό θα είναι πρόσκαιρο και θα αποβεί µακροπρόθεσµα επιζήµιο. Η ποιότητα φέρνει τη διάρκεια», καταλήγει ο ίδιος. Εξαγωγές σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Αυτό βέβαια δε σηµαίνει ότι οι ορίζοντες είναι… στενοί. «Δουλεύουµε πολύ µε εξαγωγές», εξηγεί ο Μιχάλης Αρβανίτης. «Εξάγουµε µικρές ποσότητες σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. και όχι µόνο. Στην εσωτερική αγορά, για να είµαστε συνεπείς χωρίς να αναγκαστούµε να περιορίσουµε τα ποιοτικά µας κριτήρια, προτιµάµε να συνεργαζόµαστε µε µικρότερες αλυσίδες ή τοπικά καταστήµατα λιανικής πώλησης, παρά µε µεγάλες αλυσίδες σούπερ µάρκετ». Και χαριτολογώντας καταλήγει: «Στο κάτω-κάτω της γραφής όποιος θέλει το καλύτερο, αξίζει να το ψάξει και λίγο περισσότερο

http://www.karfitsa.gr/2017/04/19/to-turokomeio-pou-diakrithike/ 

ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Αγρια φαγωσιμα χορτα μερος 1

Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα) - Κώστας Βάρναλης.

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.

Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,
κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.

Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες
κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι
ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».

Κώστας Βάρναλης.

Psaroudakis Kostas.

( στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα της Πορτογαλίας, 19/10/15.) ΜΙΛΑ Ο ''ΘΕΟΣ'' ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ - Βαρουφάκης: Ούτε καν καπιταλισμό δεν έχουμε σήμερα!

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΤΑΦΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - .... 'Οπως απεικονίζονται στη ζωγραφική ενός μοναδικού μνημείου της Αρχαίας Μακεδονίας. Παρουσίαση από την ανασκαφέα, αρχαιολόγο Μαρία Τσιμπίδου-Αυλωνίτου.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: ΕΡΜΑΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟΥ.

Δυστυχώς έχουμε ένα υπουργείο πολιτισμού που πολλά από τα στελέχη του, σέρνονται πίσω από τα ράσα των παπάδων, και αγνοούν ότι το παπαδαριό υπήρξε ο νεκροθάφτης του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού τον οποίον καλούνται από την θέση τους να υπερασπιστούν και να προβάλουν. 

 Όμως πολλοί από αυτούς είτε οικιοθελώς είτε τους το επιβάλει η καθεστηκυία τάξη έχουν καταστεί όργανα του παπαδαριού. Θα ήταν προτιμότερο να το μετονομάσουν σε Υπουργείο χριστιανισμού, του πάει γάντι.

Αφήστε σε μας το προνόμιο να υπερασπιστούμε την εθνική μας κληρονομιά.
Γιατί εμείς αγαπάμε τους προγόνους μας, τους θαυμάζουμε και δεν θα επιτρέψουμε τους Βυζαντινολάτρες χριστιανούς να τους υβρίζουν, να τους αναθεματίζουν, και να αναγνωρίζουν ως προγόνους. τους Εβραίους, Αβραάμ, Ισαάκ, και Ιακώβ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δύο κυρίες Παναγιωταρέα και Μενδώνη, (Πρώτη φωτογραφία), υψηλόβαθμα στελέχη του, που έτρεξαν να εισπράξουν τίτλους και ευχές από το πατριάρχη Αλεξανδρείας. ΠΟΥ;
Eκεί που ο (άγιος) Κύριλλος με το σκυλολόι του τις ορδές των καλογέρων κατακρεούργησαν την ΥΠΑΤΙΑ, το άνθος της Ελληνικής φιλοσοφίας.
Εκεί που έθαψαν για 15 αιώνες την τεχνολογική επανάσταση που οι Έλληνες, Ήρων, Ερατοσθένης, Ευκλείδης, κ.α. σοφοί πρόγονοι μας την πήραν χέρι χέρι, και πάνω που άρχισε να κάνει τα πρώτα δειλά βήματα της, την στραγγάλισε ο χριστιανισμός με τα γνωστά «πίστευε και μη ερεύνα» και «απαρνήσου τα υλικά αγαθά και σώσε την ψυχή σου».
Εκεί που το 391 ισοπεδώθηκε, ο ναός Σεράπειον, επίσης πυρπολήθει και η δεύτερη κατά σειρά μεγάλη βιβλιοθήκη που διέθετε η πόλις, και κατά πάσα πιθανότητα έκαψαν το ταριχευμένο σώμα του Μ. Αλεξάνδρου, οι φανατικοί χριστιανοί και οι ορδές των μοναχών, με ηθικούς αυτουργούς τον Αυτοκράτορα (Μέγα) Θεοδόσιο τον πατριάρχη Ιωάννη Χρυσόστομο, και τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο.
Εκεί που με τους διωγμούς που οργάνωσαν οι πατριάρχες Κύριλλος, Θεόφιλος, Γεώργιος, κ. α. κατά των σοφών μας, και σε όσους δεν αποδέχονταν τον χριστιανισμό, χάθηκε το φως και την θέση του πείρε το σκοτάδι, που το είπαν αρετή. Αποτέλεσμα να μας φορτώσουν 1000 χρόνια σκοταδιστικού μεσαίωνα.
«Βάλανε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα». Με τέτοιες επιλογές περιμένουμε να πάμε μπροστά, και να προάγουμε τον Ελληνικό πολιτισμό, το μοναδικό μας ατού που μας έκανε γνωστούς στην διεθνή κοινότητα.
Είναι ικανοί για κάτι ασήμαντο να κωλυσιεργούν υποθέσεις πολιτών για χρόνια μέχρι την διεκπεραίωση των, εξαντλώντας πολλάκις και το τελευταίο γράμμα του νόμου. Ενώ έχουμε τρανταχτές παραβιάσεις από ιερατείο που εθελοτυφλούν.
Μέσα στον Αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μαντινείας, στην Αρκαδία, έχουν χτίσει ένα έκτρωμα που το ονόμασαν «αγία Φωτεινή». Είναι περιττό να αναφέρω ότι όλο το υλικό που χρησιμοποιήθηκε προέρχεται από τα μάρμαρα του Αρχαιολογικού χώρου. Το έκτρωμα αυτό το βλέπετε στην δεύτερη φωτογραφία.





Το κακό δεν σταματά εκεί, αν πάμε μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, στην Τεγέα συναντάμε ένα άλλο ανοσιούργημα που έχει διαπραχτεί. Επάνω στο Αρχαίο Θέατρο έχουν στήσει το ναό «κοίμηση της Θεοτόκου».

Τα μάρμαρα και εδώ προέρχονται από το Αρχαίο Θέατρο, Το ναό αυτό τον βλέπετε στην τρίτη φωτογραφία, όπου διακρίνονται ευκρινώς τα μάρμαρα του θεάτρου.


Και στην τέταρτη φωτογραφία βλέπουμε τη βάση του Αρχαίου θεάτρου, όπου επάνω έχει χτιστεί η Εκκλησία.
Όπως καταλαβαίνετε οι άνω περιπτώσεις δεν είναι οι μοναδικές. Υπάρχουν πλήθος παρομοίων περιπτώσεων. Όπου υπήρχαν αρχαίοι Ελληνικοί ναοί στη θέση τους σήμερα, στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν χτιστεί χριστιανικοί, και φυσικά με τα μάρμαρα του Ελληνικών, οι οποίοι ήσαν και περίτεχνοι.
Κατακρίνουμε τους Άγγλους γιατί δεν μας επιστρέφουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που αν και κακώς δεν τα επιστρέφουν, όμως και εκεί που είναι και τα προσέχουν, και μας διαφημίζουν.
Ενώ εμείς εδώ έχουμε πλήθος μαρμάρων ενσωματωμένων σε χριστιανικές εκκλησίες, που κανείς από το Υπουργείο Πολιτισμού δεν ενδιαφέρετε πως τα κατάντησαν οι ρασοφόροι, τι φθορά έχουν υποστεί, τι τα περιμένει ακόμα, από πιο Αρχαίο αρχιτεκτονικό αριστούργημα των προγόνων μας έχουν κλαπεί.
Είναι γνωστό το μίσος που θρέφουν οι ρασοφόροι για την θρησκεία των προγόνων μας, αποκαλώντας την ειδωλολατρία. Μα υπάρχουν μεγαλύτεροι ειδωλολάτρες από τους χριστιανούς, που φιλούν και γλύφουν τις εικόνες, γονατίζουν και σταυροκοπιούνται μπροστά σε αυτές, και όταν το παπαδαριό τους παρουσιάσει και κανένα ψοφίμι ότι τάχα είναι η κάρα του τάδε κοκορόμυαλου αγίου, τότε βλέπουμε την πτωματολατρεία σε όλο το εύρος της βλακείας της.
Εγώ δεν γνωρίζω να έκαναν τέτοια οι πρόγονοι μας. Θυσίες ζώων έκαναν, αλλά και αυτά τα έψηναν και τα έτρωγαν.

Ιωαννης Θεοδωροπουλος