Λιαντίνης - Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο. - Ηχητικό απόσπασμα από το τελευταίο μάθημα του Δημήτρη Λιαντίνη προς τους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους του Μαράσλειου Διδασκαλείου

ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ......

ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ......
Σήμερα η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία τιμά τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεοδόσιο, στον οποίο έδωσε τον τίτλο "Μέγας" για τη μεγάλη όντως προσφορά του στην Εκκλησία.
Είναι αυτός που το 382 απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των Εθνικών, κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους ναούς. Σύμφωνα με τους χριστιανούς ήταν πλήρης ευσέβειας και δικαιοσύνης και είχε το χάρισμα από τον θεό τους τον γιαχβέ, της συνεχούς μετάνοιας (δηλ. σκότωνε-μετανοούσε, σκότωνε-μετανοούσε).
Όταν το 390 έγιναν κάποια επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, ο Θεοδόσιος διέταξε τους μισθοφόρους του να σφάξουν άμαχο πληθυσμό 15.000 αθώων πολιτών που παρακολουθούσε τις ιπποδρομίες.
Επιπλέον ο μέγας αυτός ανθέλλην κατάργησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, έκλεισε την ακαδημία Αθηνών του Πλάτωνα, και διέταξε σφαγές Ελλήνων σε όλη την βυζαντινή επικράτεια.

Christos Xenikoudakis  

 Φανης Αμπατζης.

ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΣ .....ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ !!! Καταραμένε Παπαδόπουλε..! 40 χρόνια μετά, και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης. Γιατί βρε άθλιε;

ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΣ .....ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ !!!
Καταραμένε Παπαδόπουλε..!
40 χρόνια μετά, και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης.
Γιατί βρε άθλιε;
Κανείς δεν θυμάται πλέον ότι μου στέρησες την λάμπα πετρελαίου και τον χωματόδρομό μου, που τόσο αγαπούσα, και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και τηλέφωνο στην καλύβα μου, και που μου έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να την κάνω σπίτι, με μόνο όρο να έχει την τουαλέτα μέσα.
Και ειλικρινά τσατίζομαι γιατί ρε χουντικό κάθαρμα κατάφερνες να φτιάχνεις τα έργα σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας την ΜΟΜΑ... Γιατί ρε χάλασες την πιάτσα; σε πείραζε να δώσεις την δουλειά σε κανένα εργολάβο αυτοί κλέφτες θα γίνουν; Να που έγιναν και εσύ είσαι η αιτία που μας κατακλέβουν τώρα.
Ποιός σου είπε ρε καθίκι ότι θέλαμε να γίνουμε βιομηχανική χώρα και ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα βιομηχανικές περιοχές ξεκινώντας από τα Οινόφυτα;
Αλλά ξέρω γιατί τα έκανες... Γιά να βρίσκουν χιλιάδες Έλληνες δουλειά εκεί, τόσα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα και να ταλαιπωρούνται... Ποιός σου είπε ρε ότι θέλαμε να παράγουμε προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε! Ακούς εκεί η Ελλάδα Βιομηχανική χώρα... Κάθαρμα έ κάθαρμα!
Δεν φτάνει αυτό γελοίε δικτάτορα, αλλά διέγραψες και τα αγροτικά χρέη του πατέρα μου.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έστελνες και εκείνο τον ηλίθιο τον Μακαρέζο και έκανε συμφωνίες ακόμη και με τους Κινέζους με του Βορειοβιετναμέζους και τους πουλούσες και το σιτάρι που έβγαζε η χώρα μας. Γιατί ρέ ποιός σου είπε να αυξήσεις τις εξαγωγές καθίκι;
Τί κατάφερες ρε άτιμε;
Τόλμησες και πήρες και βραβείο οικονομικής ανάπτυξης το 1973 χωρίς να πάρεις ούτε ένα δάνειο και χωρίς να αφήσεις χρέη, και το θυμήθηκα το 2002, όταν ο μεγάλος Σημίτης έφτασε στον ίδιο πληθωρισμό με σένα που τόσο ύπουλα μας είχες φέρει, έστω και με λίγο πειραγμένα στοιχεία....
Τι όλα θα τα λέμε στις κουφάλες τους Ευρωπαίους!
Είχες ταπεινώσει το δολλάριο επί χρόνια, οι έλληνες δούλευαν το ελληνικό τσιμέντο στην αραβία, με ποιό δικαίωμα ρέ έκανες τη χώρα ανεξάρτητη; Εμάς μας ρώτησες; Που πηγαίναμε χωρίς προστάτες ρε παλιοφασίστα;
Αχρείε Παπαδόπουλε, αφού έφαγες, έφαγες, έφαγες και μας φλόμωσες στο ψέμα, στο τέλος είχες και το θράσος να μην αφήσεις καμιά περιουσία και το μόνο σου περιουσιακό στοιχείο να είναι η στολή σου! Και αντί να την δωρήσεις τρομάρα σου στη ΣΣΕ όπως ο Ντάβος δώρισε τα σώβρακά του είχες ζητήσει να σε θάψουν με αυτήν!
Γιατί ρε καθίκι έβγαλες τα πετρέλαια στον Πρίνο και ξεκίνησες να μας βάζεις σε περιπέτειες με τους γείτονες μας Τούρκους;
Φυσικά και τα εργοστάσια που πρόσθεσες στην Πτολεμαΐδα, τα υδροηλεκτρικά και εκείνο που συμφώνησες και πλήρωσες στους Φιλίππους με τους Ρώσους για τον ίδιο λόγο τα έκανες, άθλιο υποκείμενο, για να μας μπλέξεις με τους Τούρκους και να μας αφήσεις δίχως προστάτες και νταβατζήδες.
Χώρια τα στάδια αθλητισμού σε όλη τη χώρα!
Ξεχνάω και το κυριότερο, ρε ζώον, ποιός σου είπε ότι ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το βράδυ γιά πλιάτσικο; Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο στον αν θα αμπαρώνω την πόρτα... Ποιός σου είπε ρε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής παλιοφασίστα;
Τέλος σιχαμερέ φασίστα αντί να κάνεις μνημεία για τον Ζαχαριάδη και όλα τα καλά παιδιά που πάλεψαν για να μην υπάρχει Έλληνας πάνω από τον Όλυμπο, εσύ τους έστειλες εξορία και ακύρωσες όλα τα σχέδιά τους, που θα μας έκαναν ένα ευτυχισμένο παράδεισο με κολεχτίβες και κολχόζ, όπως τα κατάφεραν οι πλούσιοι γείτονες μας οι Βούλγαροι οι Αλβανοί οι Ρουμάνοι και λοιποί τυχεροί, ενώ σήμερα έχουν και συντάξεις και μνημεία και μουσεία και ...πουτάνες!
Αλλά μετά την γκέλα του πολέμου του Γιομ Κιπούρ, πλήγωσες ανεπανόρθωτα τους φίλους μου τους Ισραηλίτες . Και έβαλαν να σε ρίξει ο Ιωαννίδης - και καλά σου έκανε άθλιε! Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους για χάρη των Αράβων!!!!!
Όλα αυτά τα γράφω γιατί μετά από 47 χρόνια εξακολουθώ να ακούω τον παλαβό τον γείτονα μου, που μου πρήζει τα @ρ%#^#@, να βγαίνει και να φωνάζει κάθε τέτοια μέρα ΖΗΤΩ Η 21 AΠΡΙΛΙΟΥ!!!
Ούστ Φασισταριά...
Εγώ είμαι Δημοκράτης και ας πεινάω, και ας μου έχει βγάλει στο σφυρί η Τράπεζα το σπίτι, και ας είμαι άνεργος και ας ταλαιπωρούμε από τον δυνάστη-υπάλληλο του ΟΑΕΔ όταν πάω γιά το επίδομα ανεργίας και ας κοιμάμαι κλειδαμπαρωμένος το βράδυ μπας και κάνει ντου κανένας Αλβανός...
Είμαι ονειροπόλος και ο Γιωργάκης τώρα μετά τον Κωστάκη θα πάνε την Ελλάδα μας ακόμα πιό μπροστά και θα ζήσουμε με ευημερία. Αν δεν πιστεύετε δείτε πώς ήρθε πχ. Ο Άκης με ένα ζιβάγκο και τι περιουσία έκανε μέχρι σήμερα.
Πώς να μην είμαι περήφανος που είμαι δημοκράτης;
Είμαι ....Δημοκράτης!

Δέσποινα Λ. Δεσποτίδου

 

=======================================================================================

 

21/04/1967 -Δεν Ηταν Χούντα - Ηταν Επανάσταση.

Constantine Vafiadis

Έλλην και Έλληνας κατά τον Θουκυδίδη - Το όνομα Ελλάς - Το «Γένος των Γραικών»

Όπως γνωρίζουμε ενδεχομένως από τα σχολικά μας χρόνια, ο Έλλην ιστορικός Θουκυδίδης έζησε μεταξύ 460 – 398 π.Χ.. και έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της κλασικής Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στο έργο της ζωής του αφηγείται γεγονότα που συνέβησαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης· ο Πελοποννησιακός Πόλεμος κράτησε από το 431 έως το  404 π.Χ., με ένα επτάχρονο διάλειμμα “ύποπτης ανακωχής”. Στο προοίμιο του έργου διαβάζουμε:

1. Θουκυδίδης, ο Αθηναίος, έγραψε την ιστορίαν του πολέμου μεταξύ των Πελοποννησίων και των Αθηναίων. Την συγγραφήν αυτού ήρχισεν ευθύς εξ αρχής της εκρήξεώς του, διότι προείδεν ότι θ’ απέβαινε μεγάλος και περισσότερον αξιομνημόνευτος από κάθε προηγούμενον πόλεμον, και εσυμπέραινε τούτο από το γεγονός ότι αμφότερα τα Κράτη κατήρχοντο εις αυτόν, ενώ ευρίσκοντο εις την ακμήν της παντός είδους στρατιωτικής δυνάμεώς των, και ότι έβλεπε τους λοιπούς Έλληνας είτε τασσόμενους αμέσως, είτε διανοουμένους τουλάχιστον να ταχθούν προς το εν ή το άλλο μέρος. [1] Προοίμιον (1-23)

Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.

Ως προς την καταγωγή του, ο ίδιος αναφέρει ότι ήταν Θραξ, καθώς πατέρας του ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ο Όλορος ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή απέναντι από τη Θάσο και συνεπώς ευκατάστατος. Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στον Άλιμο και είχε συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και έναν από τους  γιούς του, τον Κίμωνα. Κατά την διάρκεια μιας εκστρατείας στην χερσόνησο της Κριμαίας, ο Μιλτιάδης παντρεύτηκε την Ηγησιπύλη, κόρη του Ολόρου, βασιλιά της Θράκης. Ο μέγας ιστορικός έλαβε κλασική μόρφωση και επηρεάσηκε από την σπουδαία φιλοσοφική παράδοση των Σοφιστών, αν και ήταν μάλλον αριστοκρατικής πολιτικής καταγωγής. Η συγγένεια και η συναναστροφή με τους κύκλους της αριστοκρατίας τον έφερε σε επαφή με ανθρώπους που διαμόρφωσαν την ιστορία της περιόδου για την οποία έγραψε. Ο χαρακτήρας του λέγεται ότι ήταν ψυχρός, μελαγχολικός και απαισιόδοξος.

Ο Θουκυδίδης ήταν περίπου 25-30 ετών όταν ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (431 π.Χ.). Αρρώστησε ο ίδιος κατά τον λοιμό που έπληξε την Αθήνα μεταξύ 430 και 427 π.Χ. και εξόντωσε το ένα τέταρτο του πληθυσμού της, μεταξύ αυτών και τον ίδιο τον Περικλή. Το 424 π.Χ. εξελέγη στρατηγός και ανέλαβε τη διοίκηση 7 πλοίων που αγκυροβολούσαν στη Θάσο, πιθανότατα επειδή είχε παλαιότερες διασυνδέσεις στην περιοχή. Κατά το χειμώνα του 424/3 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας χτύπησε την Αμφίπολη, μια παραλιακή πόλη της Μακεδονίας στα δυτικά της Θάσου, η οποία είχε στρατηγική σημασία για την Αθηναϊκή Συμμαχία, λόγω της ναυπηγήσιμης ξυλείας που πρόσφερε η περιοχή και επειδή βρισκόταν κοντά στα χρυσωρυχεία του Παγγαίου. Ο Αθηναίος διοικητής της μακεδονικής πόλης ζήτησε βοήθεια από τον στρατηγό  Θουκυδίδη.

Ο Βρασίδας, γνωρίζοντας ότι οι δυνάμεις των Αθηναίων βρισκόταν στη Θάσο και επειδή φοβήθηκε ότι θα φτάσουν ενισχύσεις από τη θάλασσα, έσπευσε να προσφέρει ευνοϊκούς όρους παράδοσης στους κατοίκους της Αμφίπολης και οι τελευταίοι τούς δέχτηκαν. Έτσι, όταν ο Θουκυδίδης έφτασε, η πόλη βρισκόταν ήδη υπό τον έλεγχο των Σπαρτιατών. Όπως ήταν επόμενο, η είδηση για την απώλεια της Αμφίπολης προκάλεσε μεγάλη πολιτική αναστάτωση στην Αθήνα. Για την αποτυχία του να σώσει την πόλη, ο Θουκυδίδης αναφέρει:

«Ήταν επίσης γραμμένο να εξοριστώ από την πατρίδα μου για είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα της Αμφίπολης και, όντας παρών και με τις δύο πλευρές της διαμάχης και κυρίως με τους Πελοποννήσιους λόγω της εξορίας μου, είχα το χρόνο να παρακολουθώ τις καταστάσεις κάπως αμερόληπτα.»

Με την ιδιότητα του εξόριστου και με βαθιά γνώση των τοπικών συνθηκών, όπως μαρτυρείται στο έργο του, ο οξυδερκής ιστορικός ταξιδεύει σχεδόν ελεύθερα στα θέατρα του πολέμου και έχει την ευκαιρία να δει τις διενέξεις από διαφορετικές πλευρές. Πιθανόν να ταξίδεψε και στη Σικελία κατά τη διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας. Σύμφωνα με τον Παυσανία, κάποιος Οινόβιος κατάφερε να περάσει ένα νόμο που επέτρεπε στο Θουκυδίδη να επιστρέψει από την εξορία, πιθανόν λίγο μετά την παράδοση της Αθήνας και το τέλος του πολέμου το 404 π.Χ. Ο Παυσανίας αναφέρει ακόμη ότι δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή του στην Αθήνα. Πολλοί αμφισβητούν αυτή την εκδοχή, θεωρώντας πως υπάρχουν ενδείξεις ότι έζησε μέχρι και το 397 π.Χ. Όπως και να έγινε,  βέβαιο είναι ότι παρόλο που έζησε μετά το τέλος του πολέμου και την οριστική συντριβή της Αθήνας, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την Ιστορία του. Η διήγησή του διακόπτεται κάπως  απότομα στο μέσο του έτους 411 π.Χ., υποδηλώνοντας ίσως ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου. Σύμφωνα με κάποια παράδοση, το κείμενό του βρέθηκε να τελειώνει με μία ανολοκλήρωτη πρόταση. Τα λείψανά του επιστράφηκαν στην πόλη της Παλλάδας και ενταφιάστηκαν στον οικογενειακό τάφο του Κίμωνα.

Οι μεταναστεύσεις

Ο Θουκυδίδης δεν έδωσε τίτλο στο έργο του, ούτε το χώρισε σε βιβλία. Η διαίρεσή σε 8 βιβλία και ο τίτλος Θουκυδίδου Ιστορίαι ή Συγγραφή οφείλονται στους αρχαίους γραμματικούς. Στο Α’ βιβλίο – μετά το προοίμιο – ακολουθεί η λεγόμενη αρχαιολογία, η οποία αποτελεί σύγκριση μεταξύ του Πελοποννησιακού πολέμου και προηγουμένων σημαντικών γεγονότων της ελληνικής ιστορίας:

“Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.”

Σύμφωνα με το ίδιο, η Αττική – λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν – υπήρξεν ανέκαθεν απαλλαγμένη από στάσεις και για το λόγο αυτό διατήρησε πάντοτε τους ίδιους κατοίκους. Αντιθέτως, τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων. Ως τέτοιες περιοχές αναφέρει τη Θεσσαλία, την Βοιωτία, το μεγαλύτερον μέρος της Πελοποννήσου, εκτός από την Αρκαδία και από την υπόλοιπη Ελλάδα τα καλύτερα μέρη:

“Διότι είναι προφανές ότι η χώρα που καλείται σήμερον Ελλάς δεν ήτο μονίμως κατοικημένη εξ αρχής, αλλ’ εγίνοντο εις το παρελθόν συχναί μεταναστεύσεις και οι κάτοικοι χωρίς πολλάς δυσκολίας εγκατέλειπαν τας εστίας των, εξαναγκαζόμενοι εις τούτο από νέους πολυαριθμοτέρους εκάστοτε εποίκους. Καθόσον ούτε το εμπόριον, όπως σήμερον διεξάγεται, υπήρχε τότε, ούτε ασφαλής διά ξηράς ή διά θαλάσσης συγκοινωνία, και καθένας εξεμεταλλεύετο το έδαφος, το οποιον είχε υπό την κατοχήν του, τόσον μόνον όσον ήρκει διά την συντήρησίν του. Ούτε πλούτον εσώρευαν, ούτε την γην εφύτευαν, τόσον μάλλον καθόσον αι εγκαταστάσεις των δεν ήσαν ωχυρωμέναι και ως εκ τούτου εφοβούντο μήπως από στιγμής εις στιγμήν άλλοι επιδρομείς επέλθουν και τους αφαιρέσουν κάθε τι που έχουν. Επειδή, εξ άλλου, επίστευαν ότι οπουδήποτε ημπορούν να εξασφαλίσουν την αναγκαίαν καθημερινήν τροφήν, εμετανάστευαν όχι απροθύμως και δι’ αυτό δεν ήσαν ισχυροί ούτε κατά το μέγεθος των πόλεων, ούτε κατά την πολεμικήν γενικώς παρασκευήν. Αλλά τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων – όπως, λόγου χάριν, αι επαρχίαι, αι οποίαι σήμερον ονομάζονται Θεσσαλία και Βοιωτία, και το μεγαλύτερον μέρος της Πελοποννήσου, εκτός της Αρκαδίας, και από την άλλην Ελλάδα τα καλύτερα μέρη.»

Η αύξηση του πλούτου επέφερε συγκρούσεις και πολλοί κατέφευγαν στην ασφαλέστερη Αθήνα, η οποία με την πάροδο του χρόνου έγινε πολυάνθρωπος και δεν μπορούσε να θρέψει τους κατοίκους της. Αρχικά, ο αποικισμός της Ιωνίας έδωσε μια λύση στο πρόβλημα:

“Διότι η ευφορία της γης έφερεν αύξησιν της δυνάμεως ωρισμένων προσώπων, η οποία επροκάλει εμφυλίους σπαραγμούς, από τους οποίους τα διαμερίσματα αυτά εφθείροντο τόσον μάλλον, καθόσον ήσαν περισσότερον εκτεθειμένα εις εξωτερικάς επιδρομάς. Η Αττική, εν πάση περιπτώσει, λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν, υπήρξεν ανέκαθεν απηλλαγμένη από στάσεις και διά τον λόγον αυτόν διετήρησε πάντοτε τους ιδίους κατοίκους. Και έχομεν εδώ απόδειξιν του ισχυρισμού μου ότι, λόγω της μεταναστεύσεως, τα άλλα μέρη της Ελλάδος δεν ηυξήθησαν εις πληθυσμόν όπως η Αττική. Διότι οι δυνατώτεροι από εκείνους, όσοι, ένεκα εξωτερικών πολέμων ή εσωτερικών στάσεων εξεδιώκοντο από την άλλην Ελλάδα, κατέφευγαν εις τας Αθήνας ως εις τόπον ασφαλή, και, πολιτογραφούμενοι, κατέστησαν την πόλιν, ευθύς από τους παλαιότατους χρόνους, ακόμη πλέον πολυάνθρωπον, εις τρόπον ώστε επειδή η Αττική απέβη ανεπαρκής διά τον πληθυσμόν της πόλεως οι Αθηναίοι απέστειλαν αποικίας εις την Ιωνίαν.

Το όνομα Ελλάς

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Έλλην  ήταν γιος του Δευκαλίωνος και της Πύρρας και απέκτησε τρεις γιους, τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξάνθο. Ο Αίολος και ο Δώρος μαζί με τους γιους του Ξάνθου, τον Αχαιό και τον Ίωνα, αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες. Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό στη σημερινή Φθιώτιδα (αρχ. Φθία), το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα, επικεφαλής των περίφημων Μυρμιδόνων:

«οι τ’ είχον Φθίην ήδ’  Ελλάδα καλλιγύναικα. > / Μυρμιδόνες δε καλεύντο και Έλληνες και Αχαιοί» (Ιλιάδα Β’ 683-4)

Οι Έλληνες στο έργο του Ομήρου αναφέρονται επίσης ως Αχαιοί, Παναχαιοί,  Δαναοί, Αργείοι και Πανέλληνες:

«εγχείη δ’ εκέκαστο  /ο Αίας ο ηγεμόνας των Λοκρών /Πανέλληνας και Αχαιούς» (Ιλιάδα Β’ 530).

Κατά τον Αριστοτέλη, αρχικά Ελλάς ήταν όνομα περιοχής κοντά στη Δωδώνη. Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην έχει προκαλέσει διάφορες συζητήσεις. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι η λέξη προέρχεται από τους Σελλούς (<θ. σελ- = φωτίζω), ένα ελληνικό φύλο της Ηπείρου στο οποίο ανήκαν οι ιερείς της Δωδώνης. Ένα μέρος των Σελλών φέρεται να μετανάστευσε στη Φθία.

Μέχρι τον Τρωικό Πόλεμο, η Ελλάς δεν επιχείρησε τίποτα από κοινού:

“Την αδυναμίαν, άλλωστε, των παλαιών καιρών μου φαίνεται ότι αποδεικνύει και το γεγονός προ πάντων ότι πριν από τα Τρωικά τίποτε δεν επεχείρησεν από κοινού η Ελλάς. Νομίζω μάλιστα ότι το όνομα αυτό ούτε είχε δοθή ακόμη εις όλην την χώραν, ούτε καν υπήρχε προ του Έλληνος, υιού του Δευκαλίωνος, αλλά τα διάφορα φύλα, και εις μεγαλυτέραν έκτασιν το Πελασγικόν, έδιδαν το όνομά των εις τα υπ’ αυτών κατοικούμενα διαμερίσματα. Αλλ’ από την εποχήν που ο Έλλην και οι υιοί του απέβησαν ισχυροί εις την Φθιώτιδα, και την βοήθειάν των επεκαλούντο οι κάτοικοι των άλλων πόλεων, τα διάφορα φύλα, συνεπεία της επικοινωνίας αυτής, ωνομάζοντο ήδη επί μάλλον και μάλλον Έλληνες, μολονότι πολύς επέρασε καιρός πριν το όνομα τούτο ημπορέση να επικράτηση γενικώς. Την καλυτέραν απόδειξιν παρέχει ο Όμηρος. Διότι, μολονότι έζησε πολύ ύστερον και από τα Τρωικά, πουθενά δεν ωνόμασε με το όνομα αυτό όλους, ούτε άλλους εκτός εκείνων που ηκολούθησαν τον Αχιλλέα από την Φθιώτιδα, οι οποίοι ήσαν και οι πρώτοι Έλληνες, αλλ’ αποκαλεί αυτούς εις τα ποιήματά του γενικώς Δαναούς και Αργείους και Αχαιούς.”

Ο Όμηρος δεν κάνει επίσης διάκριση ανάμεσα σε Έλληνες και βαρβάρους:

“Ούτε βαρβάρους, άλλωστε, μνημονεύει διά τον λόγον, ως νομίζω, ότι ούτε οι Έλληνες είχαν ακόμη διακριθή διά κοινού αντιθέτου ονόματος. Οπωσδήποτε τα διάφορα ελληνικά φύλα, επί των οποίων το όνομα των Ελλήνων, λόγω κοινότητος της γλώσσης, εξηπλώνετο διαδοχικώς από μίαν περιφέρειαν εις άλλην, έως ότου επεξετάθη ακολούθως επί του συνόλου των, δεν έκαμαν καμμίαν κοινήν επιχείρησιν πριν από τα Τρωικά, ένεκα αδυναμίας και ελλείψεως αμοιβαίας επικοινωνίας. Άλλωστε, και την εκστρατείαν ακόμη κατά της Τροίας τότε μόνον επεχείρησαν από κοινού, όταν είχαν ήδη αποκτήσει αξιόλογον εμπειρίαν της θαλάσσης.

Έλλην και Ελλάς

Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη, αναφέρεται και ο τύπος Έλλοπες, ο οποίος προσδιόριζε κατοίκους της Δωδώνης και της βόρειας Εύβοιας. Ο Αριστοτέλης ορίζει τη Δωδώνη ως αρχική πατρίδα των Ελλήνων. Από μορφολογικής απόψεως θεωρείται ότι οι λέξεις Έλλην και Ελλάς αποτελούν παράγωγα του ουσ. Ελλοί – Έλλοι – Σελλοί, καθώς οι τύποι αυτοί απαντώνται στον ‘Ομηρο και τον Πίνδαρο. Ο Χριστιανός Ησύχιος ερμηνεύει ως εξής: Έλλοί· Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς». Όλοι αυτοί οι γλωσσικοί τύποι είναι αγνώστου ετύμου και σημασίας κατά τον κ. Μπαμπινιώτη. [3]

Όπως αναφέρθηκε ήδη, στον Όμηρο η λέξη περιορίζεται τοπικά στους Θεσσαλούς της Φθίας, ενώ η χρήση της αργότερα στο αρχ. επίθ. Ελλανοδίκαι αύξησε το κύρος της λόγω της σημασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τη γεωγραφική επέκταση του όρου Έλληνες από τον μυθολογικό ήρωα Έλληνα, που ταξίδευε και δρούσε συχνά σε άλλες πόλεις. Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος πιστεύει ότι ο όρος “Ελληνες χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει την κοινή προέλευση των διαφόρων φυλών του ελληνικού χώρου. [3]

Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορίαν μου ίσως την καταστήση ολιγώτερον τερπνήν ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν, εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψιν των γεγονότων, όσα έχουν ήδη λάβει χώραν, και εκείνων τα οποία κατά την ανθρωπίνην φύσιν μέλλουν να συμβούν περίπου όμοια. Θουκυδίδης [2]

Το «Γένος των Γραικών»

Στην προεπαναστατική Ελλάδα αναβιώνει μια πανάρχαια ονομασία των Ελλήνων, οι ονομασία Γραικοί, που χρησιμοποιήθηκε πριν ακόμη καθιερωθεί η λέξη Έλληνες. Σε επιγραφή τού 4ου π.Χ. αι. διαβάζουμε: «”Ελληνες ωνομάσθησαν,  το πρότερον Γραικοί καλούμενοι». Ο Αριστοτέλης (Μετεωρολογικά 1,352α) γράφει: “ώκουνν [ενν. στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο] οι Σελλoί (πρόκειται για τους Ελλούς] και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δε Έλληνες». Η πληροφορία του Αριστοτέλη και η γενικότερη παράδοση της αρχαιότητας συγκλίνουν στο ότι τόσο οι ονομασίες Γραικοί και Έλληνες όσο και η περιοχή της αρχικής εγκατάστασης των Ελλήνων τοποθετούνται στην περιοχή της Ηπείρου, γύρω από τη Δωδώνη και τα σημερινά Ιωάννινα.

Στους αλεξανδρινούς χρόνους, η ονομασία Γραικοί συναντάται λιγότερο αλλά παραλλήλως προς το Έλληνες. Στο Βυζάντιο παράλληλα με το Ρωμαίοι χρησιμοποιείται, σε περιορισμένη έκταση, και το Γραικοί, προσλαμβάνοντας την ειδικότερη σημασία «ελληνορθόδοξοι» κατ’ αντιδιαστολή προς το Έλληνες (= ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές) και το Λατίνοι (= χριστιανοί της Δύσης / ρωμαιοκαθολικοί). Τον 15ο αιώνα, (στη Σύνοδο της Φλωρεντίας) αναφέρονται «συνελθόντες Λατίνοι τε και Γραικοί». Ο δεινός αρχαιογνώστης Αδαμάντιος Κοραής και άλλοι προεπαναστατικοί συγγραφείς και αγωνιστές (Ρήγας, Χριστόπουλος κ.ά.) μιλούν για το «Γένος των Γραικών» και ο ανασκολοπισθείς Αθανάσιος Διάκος – αρνούμενος να ενταχθεί στον οθωμανικό στρατό… – απαντά περήφανα στους Τούρκους: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Με την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, το όνομα Γραικοί αντικαθίσταται από το Έλληνες. Οι Γραικοί, είτε ως κάτοικοι (αργότερα) της Γραίας στην Εύβοια και της ευβοϊκής αποικίας Κύμης στην Κάτω Ιταλία είτε απευθείας (παλαιότερα) από την περιοχή της Ηπείρου, έγιναν γνωστοί στους Ιταλούς, που τους ονόμασαν Graeci,  από όπου και οι ξενικές ονομασίες των Ελλήνων ως Greek (αγγλ.), Grec (γαλλ.), Grieche (γερμ.). Ωστόσο, οι ξένοι χρησιμοποιούν για το Ελλάς το Hellas, ως επίσημη ονομασία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παράλληλα προς τα ονόματα Greece (αγγλ.), Grece (γαλλ.) και Griechenland  στα γερμανικά.

Με το έργο του αθάνατου Θουκυδίδη θα ασχοληθούμε και σε επόμενα σημειώματα. Για την ώρα, θα καταλήξουμε με  ένα μικρό και επίκαιρο απόσπασμα από τον  περίφημο διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους:

ΜΗΛΕΙΟΙ: Πώς είναι δυνατόν να έχουμε εμείς το ίδιο συμφέρον να γίνουμε δούλοι σας όσο εσείς έχετε συμφέρον να μας υποτάξετε;

ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Επειδή εσείς,  αν υποταχθείτε, θ’ αποφύγετε την έσχατη καταστροφή και εμείς θα έχουμε κέρδος αν δεν σας καταστρέψουμε.


Δημήτρης Τζήκας


Ενδεικτική βιβλιογραφία και παραπομπές

[1] Προοίμιον (1-23), μετάφραση Ελευθέριου Βενιζέλου

[2] Αρχαίο κείμενο: «Κα? ε?ς μ?ν ?κρόασιν ?σως τ? μ? μυθ?δες α?τ?ν [τ?ν ?ργων] ?τερπέστερον φανε?ται, ?σοι δ? βουλήσονται τ?ν τε γενομένων τ? σαφ?ς σκοπε?ν κα? τ?ν μελλόντων ποτ? α?θις κατ? τ? ?νθρώπινον τοιούτων κα? παραπλησίων ?σεσθαι, ?φέλιμα κρίνειν α?τ? ?ρκούντως ?ξει.

[3] Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας

 [4]Η ελληνική πόλις – Glotz Gustave

[5] http://el.wikipedia.org/wiki

[6] Στα Αγγλικά: By Thucydides The History of the Peloponnesian War

http://elhalflashbacks.blogspot.gr/2017/01/ellin-ellinas-kata-to-thoikididi.html 

Ἡ «δαιμόνιος» γλῶσσα. 9 λόγοι γιὰ νὰ ἀγαπήσεις τὰ ἑλληνικά!

Ἡ «δαιμόνιος» γλῶσσα. 9 λόγοι γιὰ νὰ ἀγαπήσεις τὰ ἑλληνικά!*
Σχολιάζοντας τὸ βιβλίο τῆς «Andrea Marcolongo» ὅπως ἡ ἴδια ἀποκαλύπτει.
Κατ' ἀρχὰς αὐτὸ τὸ βιβλίο εἶναι γιὰ τὴν ἀγάπη: Τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ ἦταν ἡ μεγαλύτερη καὶ πιὸ ὄμορφη ἱστορία τῆς ζωῆς μου. Δὲν ἔχει σημασία ἂν κάποιος ξέρει ἑλληνικὰ ἢ ὄχι. Ἂν ναί, ἐγὼ θὰ ἀποκαλύψω τὶς ἰδιαιτερότητες γιὰ τὶς ὁποῖες κανεὶς δὲν σᾶς ἔχει μιλήσει στὸ γυμνάσιο, ἐνῶ βασανίζεστε μὲ ἐξαιρέσεις καὶ παραδείγματα.
Ἂν ὄχι, ἀλλὰ ἔχετε ἀρχίσει νὰ μελετᾶτε, ἀκόμα καλύτερα! Ἡ περιέργειά σας θὰ εἶναι μία κενὴ σελίδα ποὺ θὰ γεμίσει.
Γιὰ ὅλους, αὐτὴ ἡ γλῶσσα κρύβει τοὺς λόγους ποὺ σᾶς κάνουν νὰ νιώθετε σὰν στὸ σπίτι σας, ἐπιτρέποντάς σας νὰ ἐκφράζετε καθημερινὰ λέξεις ἢ ἔννοιες ποὺ δὲν μπορεῖτε νὰ ἐκφράσετε στὰ ἰταλικά.
Γιὰ παράδειγμα, οἱ ἀριθμοὶ τῶν ὀνομάτων ἦταν τρεῖς: ἑνικός, πληθυντικὸς καὶ δυϊκός, ἐπίσης ὑπῆρχε ρηματικὸς τρόπος γιὰ νὰ ἐκφράζεται ἡ ἐπιθυμία δηλαδὴ ἡ εὐκτικὴ ἔγκλιση.
Ἐν ολίγοις, τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ βλέπουμε τὸν κόσμο, τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν εἶναι πλέον μέρος τῆς ζωῆς μας, μᾶς κάνει νὰ αἰσθανόμαστε γλωσσικὰ ὀρφανοὶ ἢ στερημένοι.
Αὐτὰ τὰ μαθήματα τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν γεννήθηκαν ἀπὸ τὸ πεῖσμα τοῦ μελετητῆ τῆς ἑλληνικῆς καὶ τὴν προσπάθειά του νὰ μεταδώσει τὴν βαθιὰ σημασία τῆς γλώσσας καὶ τὸ 2016 νὰ δώσει εὐρύτερα, τὴν εὐκαιρία τῆς προσέγγισής της, ταυτόχρονα δὲ νὰ γεφυρωθεῖ ὁ διαχωρισμὸς τῆς σύγχρονης Ἰταλίας καὶ τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς.
Ἔτσι, τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶναι ἕνα φιλόξενο ταξίδι τοῦ ἀναγνώστη στὶς ἰδιαιτερότητες τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι μόνο ἡ φαντασία ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν γνώση, μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπελευθερώσει ἀπὸ τὰ δεσμὰ αὐτῆς τῆς γλώσσας ποὺ μᾶς σαγηνεύει ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε ἔχει μετατραπεῖ σὲ ἀγάπη!
* http://www.lafeltrinelli.it/…/lingua-geniale…/9788858125250…
* http://www.laterza.it/index.php…

Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας

ΑΛΛΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΣΙΑΤΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Γράφει η Δέσποινα Λαζαρίδου
 
Την ξενιτιά, τον θάνατο,την φτώχια, την  ορφανιά, τα τέσσερα τα ζύγισαν, βαρύτερα είν' τα ξένα
 
Πολλοί εγκάθετοι της νέας τάξης και της παγκοσμιοποίησης, αρχής γενομένης από τους δημοσιογράφους έως και τους δήθεν «φιλανθρωπιστές», θέλοντας να ενισχύσουν και να επιβάλλουν την άποψη τους, που οδηγεί στον αφανισμό των πολιτισμένων εθνών και ιδιαίτερα των Ελλήνων, συγκρίνουν τους Έλληνες που φύγανε μετανάστες με τους σημερινούς εισβολείς από Ασία και Αφρική.

Το γεγονός ότι είμαι παιδί μεταναστών, μου δίνει ένα παραπάνω δικαίωμα να εκφέρω επί του θέματος άποψη και να αντικρούσω τα ψεύδη των δημοσιογραφίσκων της κακιάς ώρας.

Οι Έλληνες που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς, δεν φεύγανε γιατί ήθελαν να παρατήσουν τον επίγειο παράδεισο που λέγεται Ελλάδα, αλλά γιατί τους αναγκάσανε οι καταστάσεις και οι ανθελληνικές κυβερνήσεις. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Να δούμε το θέμα και ιστορικά και πολιτικά και οικονομικά.

Αρχές του 20ου αιώνα υπάρχει ένα μεγάλο κύμα Ελλήνων μεταναστών, οι οποίοι αφήνουν την αγαπημένη τους Πατρίδα, τους συγγενείς τους και φεύγουν ταξίδι για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Φεύγουν κυρίως για την μακρινή Αμερική, την τότε «γη της επαγγελίας», «χώρα των μεγάλων ευκαιριών». Αφήνουν πίσω τους κατεστραμμένη γη. Μια χώρα που μόλις βγήκε από 450 χρόνια σκλαβιάς, κυβερνώμενοι από ξένους ηγεμόνες, προδότες πολιτικούς. Χαρακτηριστική είναι η συμφωνία που υπέγραψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τις «συμμαχικές» δυνάμεις, για εξαγωγή εργατικού δυναμικού, ώστε να στέλνεται το συνάλλαγμα για να αυξηθεί η ελληνική οικονομία, ώστε τα κοπρόσκυλα της πολιτικής να ισχυροποιήσουν την θέση τους.

Πρόσφυγες από τις αλύτρωτες Πατρίδες, εξαθλιωμένοι, με μαυρισμένη την ψυχή τους από τον εφιάλτη που ζήσανε μετά τις σφαγές στην Μικρά Ασία και τον Πόντο, πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς, για ένα καλύτερο μέλλον. Βέβαια η χώρα υποδοχής, η Αμερική δεν τους δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. Δεν τους στήσανε hot spot, ούτε τους μοιράσανε σπίτια, λεφτά, ασφάλιση, κινητά, τρόφιμα, ρούχα. Αντιθέτως. Μέχρι να βγει η άδεια εισόδου στην απέραντη ήπειρο, οι Έλληνες μετανάστες δέχτηκαν εξευτελισμούς, απαξιώσεις και μίσος. Χαρακτηριστική είναι η φράση που έβλεπαν σε διάφορα μαγαζιά εκείνη την εποχή «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΣΚΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ». Αυτή ήταν η υποδοχή κύριοι νεοταξίτες και κύριοι δημοσιοκάφροι…

Όσον αφορά τους μετανάστες οι οποίοι τόλμησαν να ξεκινήσουν το ταξίδι, χωρίς τα απαραίτητα νόμιμα έγγραφα, κρυμμένοι μέσα στα αμπάρια, δεν τους επιτρεπόταν καν η είσοδο στην χώρα. Με το ίδιο καράβι τους έστελναν πίσω!!

Αλλά η μετανάστευση, το άδειασμα της Ελλάδος, το ξεπούλημα των νέων συνεχίζεται αφού η χώρα δεν μπορεί να ορθοποδήσει, εξαιτίας των στυγερών συνθηκών που υπεγράφησαν από τους διορισμένους και πουλημένους πολιτικούς, ξεκινά το δεύτερο προσφυγικό κύμα των Ελλήνων. Ιδιαίτερα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο, όπου οι κομμουνιστές-αριστεροί, πούλησαν την ίδια τους την Πατρίδα, τις αξίες και τα ιδανικά τους για να ακολουθήσουν την μιαρή εβραϊκή ιδεολογία του κομμουνισμού. Χώρα προορισμού των μεταναστών η Γερμανία. Η χώρα που εισέβαλλε στην Ελλάδα, εξαθλίωσε τους Έλληνες, έκλεψε την πολιτιστική της κληρονομιά, ήταν η αιτία για πάνω από μισό εκατομμύριο θανάτους από ασιτία. Ναι αγαπητοί μου δημοσικάφροι, σε αυτή την χώρα εξήγαγαν την νεολαία της Ελλάδος οι «εθνάρχες» της δημοκρατίας. Φυσικά οι Γερμανοί δεν δεχόταν όποιον και όποιον να εισέλθει στην χώρα τους. Τους περνούσαν από γιατρούς, μέχρι και τα δόντια τους έλεγχαν αν είναι γερά, πριν τους δώσουν την άδεια παραμονής και εργασίας στην Γερμανία.

Οι Έλληνες μετανάστες, που πήγαν στις χώρες υποδοχής, εντάχθηκαν στις εκεί κοινωνίες, αποδέχτηκαν τους νόμους της χώρας, σεβάστηκαν τους κατοίκους και τα έθιμά τους και διέπρεψαν. Οι Έλληνες μετανάστες δεν σπάσανε τους ναούς των αμερικανών, των αυστραλών ,των γερμανών κλπ. Δεν βίασαν τις γυναίκες τους. Δεν κλέβανε τα υπάρχοντα τους. Δουλέψανε σκληρά, σε αντίξοες συνθήκες για να επιβιώσουν και να στείλουν στους γονείς, γυναίκες και παιδιά τους χρήματα να μπορούν να ανταπεξέλθουν στην κατεστραμμένη Ελλάδα.

Οι Ελληνίδες μετανάστριες δεν φθάνανε στις χώρες υποδοχής βαμμένες σαν μοντέλα, ούτε με πανάκριβα ρούχα και κινητά τελευταίας τεχνολογίας στο χέρι. Φθάνανε καταταλαιπωρημένες, εξαθλιωμένες, με τον πόνο και τα βάσανα ζωγραφισμένα στο πρόσωπο τους.

Οι Έλληνες μετανάστες, ήταν ευγνώμονες με κάθε τι που τους παρείχε το κράτος υποδοχής. Δεν απαιτούσαν ξεδιάντροπα…τα καλύτερα ή και περισσότερα.

Οι Έλληνες μετανάστες ΣΕΒΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΟΥΣΑΝ και το απειροελάχιστο που τους πρόσφεραν.

Ο πόνος βαθιά χαραγμένος στην ψυχή τους. Η νοσταλγία για την πατρίδα να τους τρώει τα σωθικά. Μιλούσαν για Ελλάδα και δάκρυζαν. Όνειρο τους η επιστροφή στην Πατρίδα.

Κάνοντας λοιπόν σύγκριση τα γεγονότα και τις καταστάσεις, θα πω λοιπόν το εξής και είμαι απόλυτη σε αυτό.

ΟΧΙ , δεν είναι καημένοι

ΟΧΙ, δεν φύγανε εξαιτίας πολέμου, άθλιων συνθηκών κλπ. αλλά επειδή εξυπηρετούν σκοτεινά σχέδια και συμφέροντα.

ΟΧΙ, ο συρφετός που εισβάλλει στην χώρα μας και κατ΄ επέκταση στον ευρωπαϊκό χώρο δεν είναι μετανάστες, αλλά στυγεροί δολοφόνοι και άποικοι.

ΝΑΙ είναι εγκληματίες,

ΝΑΙ είναι ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Και τέλος

ΝΑΙ ΕΙΣΤΕ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΕΠΟΥΛΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΚΟ ΜΑΜΩΝΑ.

Κλείνοντας για να φανεί καλύτερα η διαφορά των Ελλήνων μεταναστών από τους ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ, θα σας παραπέμψω σε ένα ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη, που είναι και το αγαπημένο μου, το οποίο μιλά για τον ξενιτεμένο Έλληνα και την λαχτάρα του για την Ελλάδα μας….

Η Πατρίδα μας

Ξένε που μόνος κι έρημος
σε ξένους τόπους τρέχεις,
πες μου, ποιος είναι ο τόπος σου
και ποια πατρίδα έχεις;»
«Τη μακρινή πατρίδα μου
πάντα ποθώ στα ξένα.
Εκεί τα χρόνια της ζωής
περνούν ευλογημένα.

Εκεί κι ο θάνατος γλυκός,
κι αφού κανείς πεθάνει,
έχει στο μνήμα του Σταυρό,
καντήλι και λιβάνι.

Στ’ αγαπημένο μου χωριό
χαρές πάντα και γέλια,
στ’αλώνια τραγουδιών φωνές
ξεφάντωμα στ’ αμπέλια.

Κι όταν χορεύει η λεβεντιά
στης Πασχαλιάς τη μέρα,
βροντοκοπά το τύμπανο
και κελαηδεί η φλογέρα.

Στη μακρινή Πατρίδα μου
έχει ευωδιά και χάρη
το ταπεινότερο δεντρί,
το πιο φτωχό χορτάρι.

Στους κλώνους της αμυγδαλιάς,
σμίγουν ανθοί και χιόνια
και φέρνουνε την άνοιξη
γοργά τα χελιδόνια.

Στων μαγεμένων της βουνών
τα μαρμαρένια πλάγια,
γλυκολαλούν οι πέρδικες
και κλαίει η κουκουβάγια.

Η ασημένια θάλασσα
μ’ αφρούς την περιζώνει
κι ο ουρανός με τ’ άστρα του
τη χρυσοστεφανώνει.

Τη μακρινή Πατρίδα μου,
πριν η σκλαβιά πλακώσει,
τη δόξαζ’ η παλληκαριά,
τη φώτιζεν η γνώση.

Και τώρ’ από τη μαύρη γη,
τη γη τη ματωμένη,
πρόβαλε παλ’ η ελευθεριά
σαν πρώτα αντρειωμένη».

Φτάνει τη χώρα που μου λες,
τη γνώρισα, την είδα,
τη μακρινή Πατρίδα σου
έχω κι εγώ Πατρίδα.

 

http://athanathellada.blogspot.gr/2017/01/blog-post_14.html?spref=fb 

Μεταμορφώσανε τη μάχη της Ισσού κατά Δαρείου σε μιά καινούργια ασπρόμαυρη απεικόνιση...

Μια θεαματική εικαστική παρέμβαση απο 2 νεαρές κοπέλες στο άγαλμα του Μεγαλου Αλεξανδρου, στην παραλία της Θεσσαλονίκης εν μεσω χιονοπτωσης. Με τη βοηθεια του χιονιου και πολυ ενθουσιασμό και κόπο μεταμορφώσανε την μάχη της Ισσου κατα του Δαρείου, η οποια ειναι αναγλυφη πανω σε ολόμαυρο μπρούτζο αλλά και τις πολεμικές ασπίδες του μνημείου, σε εκπληκτικές ασπρόμαυρες απεικονίσεις.
Δείτε το βίντο :

Το χιόνι αποκάλυψε μάχη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη

https://youtu.be/xiW4PhofXw4

.........εικονα φευγαλέα μεν, οπως και το χιονι που λυωνει, αλλα ομολογω ηταν μια πολυ ομορφη εικαστικη εικονα μεσα στο χιονια.....
Για να μην δειχνουμε μονο τα "γκραφιτι"/μουτζουρες με τα οποια καποιοι "οπαδοι" και θερμοκεφαλοι επιμενουν να ασχημαίνουν την πολη μας, υπαρχουν και τα αλλα παιδια,αυτα που εχουν αγαπη για την πολη και για ο,τι την ομορφαινει......
Στο τελος λεει η μια κοπελα, "Δεν εχω και ζεστο μπανιο στο σπιτι.....δεν πειραζει, αξιζε ο κοπος".....

Lila Pissalidou.