< Στον Όμηρο οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ γιά το σημαντικό μάθημα
που μας έμαθε :
- Πως καταλήγουν σε ένα τίποτα όλες οι ασήμαντες επιλογές, όσο βαρύγδουπες
κι αν είναι.
που μας έμαθε :
- Πως καταλήγουν σε ένα τίποτα όλες οι ασήμαντες επιλογές, όσο βαρύγδουπες
κι αν είναι.
- Πως όλοι οι "σκηπτρούχοι βασιλιάδες" είναι ολέθριοι οδηγοί ανδρών.
Γιατί επιδιώκουν, με αρρωστημένη εμμονή, στόχους αντιτιθέμενους στο Θείο.
Γι αυτό είναι εντελώς ακατάλληλοι γιά οδηγοί - τόσο του εαυτού τους όσο
και των άλλων.
Συνεπώς πρέπει να αντιστρέψουμε τις αναζητήσεις μας, ερευνώντας γιά
Οδηγούς όχι ορατούς αλλά Αόρατους.
Κι αυτούς τους Οδηγούς θα αποδεχθούμε πλέον ως καθοδηγητάς μας, -
οι οποίοι , ενώ βρίσκονται (αόρατοι) στη Γη, ανασαίνουν το πνευματικό άρωμα
της Αφροδίτης.
-----------------
Το μόνο πλέον που θα πρέπει να μάθουν όλοι οι διαχρονικοί "Αχαιοί" είναι :
Η αναγκαιότητα πλήρους παραιτήσεώς τους από κάθε αξίωση να οδηγούν,
τόσο τον εαυτό τους όσο και άλλους, σε στόχους που αγνοούν και τους
υπερβαίνουν.
Να πάψουν να επαναλαμβάνουν νοερά ή πραγματικά τα ίδια Ατλάντεια
καταθλιπτικά και εν ταυτώ άνοα λάθη τους.
Αφού όλες οι " μαύρες σκεπτομορφές " τους ( "μέλανες νήες" (νόες) )
το μόνο που θα πετύχουν είναι να αποτύχουν.
Κι ίσως η θρυλούμενη επόμενη διαβίωση του "Οδυσσέα" ως "απλού γεωργού",
να σημαίνει αυτόν ακριβώς τον απόηχο της σκληρής και οδυνηρής εμπειρίας του.
Γιατί είναι φανερή ήττα να φεύγεις από την "Ιθάκη" με επανδρωμένα πλοία
γιά να επιστρέψεις πάλι στο ίδιο "σημείο" : μη επιτυγχάνοντας απολύτως τίποτα,
εκτός από αποτυχίες και καταστροφές.
Αν οι "Αχαιοί" μπορούσαν να απελευθερωθούν από τη στυγνή αιχμαλωσία
του τυραννικού "εγώ" τους, θα κατανοούσαν οτι ο "Πάρις" συμβολίζει και
εκπροσωπεί εκείνο το πανταχού Παρόν πνεύμα που έχει προορισμό να
καθαγιάσει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Γι αυτό, παρόλα τα συμβατικά εμπόδια, επιδιώκει να τις ανυψώσει στο
καθεστώς της "Ίδης" ή των Ιδεών και των Ιδεωδών.
Οι "Αχαιοί" δεν κατάλαβαν οτι ο " Αιθέρι ναίων " Δίας έστειλε την κόρη του
"Ελένη" (ωραία νόηση) και τον " Πάριδα " , προαναγγέλλοντάς τους πως η
πρόθεσή Του ήταν να τους αποσπάσει σταδιακά από την γήινη αιχμαλωσία
τους - στον βαθμό που ήσαν ώριμοι ή νοητικά ωραίοι.
Επιτιθέμενοι στους Τρώες γιά την "Ελένη", αντιτίθενται στον Ουρανό.
Αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας πως ο Ουρανός συμπεριλαμβάνει μαζί
με την έξοδο της "Ελένης" από το Μενε-λαϊκό εγώ της , και την δική τους
έξοδο από την γήινη φυλακή των τριών διαστάσεων στην οποία είναι οι
ίδιοι εγκλωβισμένοι.
Η Ωραία Ελένη επεδίωξε να ανεβάσει την ώριμη σκέψη της από τον
επίπεδο του Λαού ( ή Μενε-λάου) στο ανώτερο επίπεδο του Νού που είναι
ικανός να συλλαμβάνει Ιδέες.
Γι αυτό έφυγε προς την κατεύθυνση της Ίδης και των Καβείρων.
Αφού οι Τρώες είναι Κάβειροι που τους πήρε ο Δάρδανος ο Αρκάδιος από
την Σαμοθράκη και τους μετέφερε στο Ίλιον.
Συνεπώς το όλο εγχείρημα του Δία με την Ληδαγενή ωραία Ελένη,
εσκόπευσε :
Στην ανύψωση της σκέψης από τον ενσώματο ( Μενε-λαϊκό) κόσμο,
στο ανώτερο επίπεδο των ψυχών :
Αυτών που ενοικούν στην Τριάδα ( ή Τρωάδα ) της Νόησης, της Αγάπης
και της Βούλησης.
Οι " Ίλιοι " ( οι μυημένοι στα Καβείρια μυστήρια Τρώες ) είναι σε θέση να
αγαπούν και να υποδέχονται τους ώριμους νοητικά και άφοβους εκδηλωμένους
βροτούς ή την "ωραία Ελένη" ( ώριμη σκέψη ) των Λακεδαιμόνων.
Οι απερίσκεπτοι όμως και αμύητοι στα Καβείρια Μυστήρια "Αχαιοί" δεν
μπορούν να αγαπήσουν.
Έτσι αρνούνται το σημαντικότερο Απολλώνιο ρεύμα της Αγάπης.
Ούτε μεταξύ τους αγαπιούνται, γι αυτό ρίχνονται γιά ασήμαντα πράγματα
σε έριδες και διαμάχες.
Ούτε τους αοράτους της Ίδης αγαπούν.
Αν δεν μπορείς να κατανοείς, τότε προφανώς δηλώνεις ανάξιος αγάπης.
Σε ένα ηλιακό σύστημα όμως που έχει σκοπό την ένωση των πάντων μέσω
Αγάπης, αυτο-απορρίπτεσαι, κι αυτό σημαίνει παραφροσύνη.
Όλες οι αποφάσεις των Αχαιών υπήρξαν λανθασμένες.
Γιατί η σκέψη τους, γενική και φυλετική, υπήρξε ανώριμη και επιθετική,
δηλαδή φοβισμένη.
Κι επειδή προφανώς ο " Δίας " γνωρίζει πως οι σκέψεις, οι αποφάσεις και οι
δράσεις που προέρχονται από εγγενή λάθη είναι τελικά ανυπόστατες,
γι αυτό βλέπει απαθής από το "Σάος" (το όρος της Σωτηρίας) τις μάχες των
" Αχαιών και Τρώων ".
Ο " Δίας " θέλει την σωτηρία όλων. Γι αυτό δεν σκοπεύει να αφήσει κανέναν σε
νοητική αδυναμία κατανοήσεως του προορισμού του.....>
- Αναστάσης Ασημακόπουλος -
< Ηλιωδία και Ιλιωδία >
Τρισήλιον - 2014 -
Γιατί επιδιώκουν, με αρρωστημένη εμμονή, στόχους αντιτιθέμενους στο Θείο.
Γι αυτό είναι εντελώς ακατάλληλοι γιά οδηγοί - τόσο του εαυτού τους όσο
και των άλλων.
Συνεπώς πρέπει να αντιστρέψουμε τις αναζητήσεις μας, ερευνώντας γιά
Οδηγούς όχι ορατούς αλλά Αόρατους.
Κι αυτούς τους Οδηγούς θα αποδεχθούμε πλέον ως καθοδηγητάς μας, -
οι οποίοι , ενώ βρίσκονται (αόρατοι) στη Γη, ανασαίνουν το πνευματικό άρωμα
της Αφροδίτης.
-----------------
Το μόνο πλέον που θα πρέπει να μάθουν όλοι οι διαχρονικοί "Αχαιοί" είναι :
Η αναγκαιότητα πλήρους παραιτήσεώς τους από κάθε αξίωση να οδηγούν,
τόσο τον εαυτό τους όσο και άλλους, σε στόχους που αγνοούν και τους
υπερβαίνουν.
Να πάψουν να επαναλαμβάνουν νοερά ή πραγματικά τα ίδια Ατλάντεια
καταθλιπτικά και εν ταυτώ άνοα λάθη τους.
Αφού όλες οι " μαύρες σκεπτομορφές " τους ( "μέλανες νήες" (νόες) )
το μόνο που θα πετύχουν είναι να αποτύχουν.
Κι ίσως η θρυλούμενη επόμενη διαβίωση του "Οδυσσέα" ως "απλού γεωργού",
να σημαίνει αυτόν ακριβώς τον απόηχο της σκληρής και οδυνηρής εμπειρίας του.
Γιατί είναι φανερή ήττα να φεύγεις από την "Ιθάκη" με επανδρωμένα πλοία
γιά να επιστρέψεις πάλι στο ίδιο "σημείο" : μη επιτυγχάνοντας απολύτως τίποτα,
εκτός από αποτυχίες και καταστροφές.
Αν οι "Αχαιοί" μπορούσαν να απελευθερωθούν από τη στυγνή αιχμαλωσία
του τυραννικού "εγώ" τους, θα κατανοούσαν οτι ο "Πάρις" συμβολίζει και
εκπροσωπεί εκείνο το πανταχού Παρόν πνεύμα που έχει προορισμό να
καθαγιάσει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Γι αυτό, παρόλα τα συμβατικά εμπόδια, επιδιώκει να τις ανυψώσει στο
καθεστώς της "Ίδης" ή των Ιδεών και των Ιδεωδών.
Οι "Αχαιοί" δεν κατάλαβαν οτι ο " Αιθέρι ναίων " Δίας έστειλε την κόρη του
"Ελένη" (ωραία νόηση) και τον " Πάριδα " , προαναγγέλλοντάς τους πως η
πρόθεσή Του ήταν να τους αποσπάσει σταδιακά από την γήινη αιχμαλωσία
τους - στον βαθμό που ήσαν ώριμοι ή νοητικά ωραίοι.
Επιτιθέμενοι στους Τρώες γιά την "Ελένη", αντιτίθενται στον Ουρανό.
Αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας πως ο Ουρανός συμπεριλαμβάνει μαζί
με την έξοδο της "Ελένης" από το Μενε-λαϊκό εγώ της , και την δική τους
έξοδο από την γήινη φυλακή των τριών διαστάσεων στην οποία είναι οι
ίδιοι εγκλωβισμένοι.
Η Ωραία Ελένη επεδίωξε να ανεβάσει την ώριμη σκέψη της από τον
επίπεδο του Λαού ( ή Μενε-λάου) στο ανώτερο επίπεδο του Νού που είναι
ικανός να συλλαμβάνει Ιδέες.
Γι αυτό έφυγε προς την κατεύθυνση της Ίδης και των Καβείρων.
Αφού οι Τρώες είναι Κάβειροι που τους πήρε ο Δάρδανος ο Αρκάδιος από
την Σαμοθράκη και τους μετέφερε στο Ίλιον.
Συνεπώς το όλο εγχείρημα του Δία με την Ληδαγενή ωραία Ελένη,
εσκόπευσε :
Στην ανύψωση της σκέψης από τον ενσώματο ( Μενε-λαϊκό) κόσμο,
στο ανώτερο επίπεδο των ψυχών :
Αυτών που ενοικούν στην Τριάδα ( ή Τρωάδα ) της Νόησης, της Αγάπης
και της Βούλησης.
Οι " Ίλιοι " ( οι μυημένοι στα Καβείρια μυστήρια Τρώες ) είναι σε θέση να
αγαπούν και να υποδέχονται τους ώριμους νοητικά και άφοβους εκδηλωμένους
βροτούς ή την "ωραία Ελένη" ( ώριμη σκέψη ) των Λακεδαιμόνων.
Οι απερίσκεπτοι όμως και αμύητοι στα Καβείρια Μυστήρια "Αχαιοί" δεν
μπορούν να αγαπήσουν.
Έτσι αρνούνται το σημαντικότερο Απολλώνιο ρεύμα της Αγάπης.
Ούτε μεταξύ τους αγαπιούνται, γι αυτό ρίχνονται γιά ασήμαντα πράγματα
σε έριδες και διαμάχες.
Ούτε τους αοράτους της Ίδης αγαπούν.
Αν δεν μπορείς να κατανοείς, τότε προφανώς δηλώνεις ανάξιος αγάπης.
Σε ένα ηλιακό σύστημα όμως που έχει σκοπό την ένωση των πάντων μέσω
Αγάπης, αυτο-απορρίπτεσαι, κι αυτό σημαίνει παραφροσύνη.
Όλες οι αποφάσεις των Αχαιών υπήρξαν λανθασμένες.
Γιατί η σκέψη τους, γενική και φυλετική, υπήρξε ανώριμη και επιθετική,
δηλαδή φοβισμένη.
Κι επειδή προφανώς ο " Δίας " γνωρίζει πως οι σκέψεις, οι αποφάσεις και οι
δράσεις που προέρχονται από εγγενή λάθη είναι τελικά ανυπόστατες,
γι αυτό βλέπει απαθής από το "Σάος" (το όρος της Σωτηρίας) τις μάχες των
" Αχαιών και Τρώων ".
Ο " Δίας " θέλει την σωτηρία όλων. Γι αυτό δεν σκοπεύει να αφήσει κανέναν σε
νοητική αδυναμία κατανοήσεως του προορισμού του.....>
- Αναστάσης Ασημακόπουλος -
< Ηλιωδία και Ιλιωδία >
Τρισήλιον - 2014 -