Η
"ΣΕΜΝΗ" ΑΦΡΟΔΙΤΗ.
Παρακαλώ τους αναγνώστες νοηματικά να
γυρίσουν μερικές χιλιάδες χρόνια πίσω, την εποχή κατά την οποία η
σημερινή (ψευδο)ηθική δεν ήταν εγκλωβισμένη στα όρια της ερωτικής
πράξης! Η Μνησαρέτη,
θυγατέρα του Επικλή, έζησε τον 4ο αιώνα π.ε. Οι συνθήκες την ανάγκασαν
να ζητήσει την τύχη της στην Αθήνα, όπου για λίγο διάστημα εξάσκησε το
επάγγελμα της αυλητρίδας, ενώ πολύ σύντομα λόγω της άφθαστης ομορφιάς
του προσώπου της, της ασύγκριτης ευθυγραμμίας του σώματός της αλλά και
της απαράμιλλης ευφυΐας της άρχισε να ασκεί το επάγγελμα της εταίρας.
Είχε άλλαξε το όνομά της σε Φρύνη και έτσι έχει μείνει γνωστή μέχρι
σήμερα. Το όνομα «Φρύνη» προερχόταν από τους μικρούς βατράχους, που
είναι σχεδόν διάφανοι όταν γεννιούνται. Το δέρμα της εταίρας ήταν εξίσου
λευκό και αψεγάδιαστο....
Η Φρύνη λοιπόν σε λίγο χρονικό διάστημα απέκτησε ευρύτατη φήμη, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η Φρύνη δεν ήταν μόνο μια πανέμορφη εταίρα αλλά καλλιεργημένη και
έξυπνη και αυτό το αποδεικνύουν μερικές εύστοχες απαντήσεις που έδωσε σε
επίδοξους εραστές της, οι οποίες δείχνουν την ετοιμότητά της. Ένας απ’
τους διασημότερους πελάτες της εταίρας, ήταν ο γλύπτης Πραξιτέλης. Την
είδε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια μιας γιορτής. Η Φρύνη φρόντιζε να
μη δείχνει ποτέ το γυμνό κορμί της δημοσίως, για να διατηρεί την αίγλη
της. Όμως σε εκείνη τη γιορτή, χωρίς καμία ντροπή, έλυσε τα μαλλιά της,
έβγαλε το χιτώνα της και βούτηξε αμέριμνη στη θάλασσα.... Όλοι οι
παρευρισκόμενοι πίστεψαν, ότι έβλεπαν μπροστά τους τη Θεά Αφροδίτη.... Η
Φρύνη έγινε η μούσα του γλύπτη και με πρότυπο εκείνη, έφτιαξε 3
αγάλματα. Το πρώτο το αγόρασαν οι Κνίδιοι και έγινε ξακουστό ως η
Αφροδίτη της Κνίδου...Λέγεται πως η Θεά Αφροδίτη ταξιδεύει στην Κνίδο
διασχίζοντας τον πόντο για να δει το άγαλμά της και αφού το
περιεργάστηκε από όλες τις μεριές αναφώνησε «Και που με είδε γυμνή ο
Πραξιτέλης;» (Η ΠΑΦΙΗ ΚΥΘΕΡΕΙΑ ΔΙ’ ΟΙΔΜΑΤΟΣ ΧΩΡΩ. ΦΘΕΓΞΑΤΟ, «ΠΟΥ ΓΥΜΝΗΝ
ΕΙΔΕ ΜΕ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ;»Το δεύτερο άγαλμα της ήταν από πεντελικό μάρμαρο και
ο Πραξιτέλης το δώρισε στη γενέτειρα της Φρύνης, στις Θεσπιές. Το τρίτο
ήταν ολόχρυσο και στήθηκε στους Δελφούς.... Όπως μας διηγείται ο
Καλλίστρατος, η Φρύνη συσσώρευσε τόσα πλούτη ώστε όταν το 355 π.ε. ο
Αλέξανδρος κατέσκαψε τη Θήβα και γκρέμισε τα τείχη της πόλης,
προσφέρθηκε να την ανοικοδομήσει με την προϋπόθεση να τεθεί επιγραφή
πάνω από την πύλη, η οποία να ανέφερε «Αλέξανδρος μέν κατέσκαψεν,
ανέστησε δε Φρύνη η εταίρα», όμως οι Θηβαίοι αρνήθηκαν την πρότασή της,
φοβούμενοι πιθανόν αντίποινα του Αλεξάνδρου.
Την εποχή που όλη η
Ελλάδα θαύμαζε τα αριστουργήματα του Πραξιτέλη και του Απελλή και δόξαζε
το κάλλος της Φρύνης, κάποιος ρήτορας, ο Ευθίας, προσπάθησε να γίνει
εραστής της διάσημης εταίρας. Η Φρύνη τον απέρριψε και εκείνος για να
την εκδικηθεί την κατηγόρησε για ασέβεια προς τα θεία και την μήνυσε
στην Ηλιαία. Η Φρύνη ζήτησε από τον Υπερείδη να αναλάβει την υπεράσπισή
της. Ο Υπερείδης ήταν για κάποιο διάστημα εραστής της, ο οποίος πλήρωνε
100 φορές παραπάνω από το κανονικό ποσό προκειμένου να απολαύσει τα
κάλλη της Φρύνης. Ο Ευθίας με τα λαμπρά επιχειρήματά του πρόβαλε,
στοχεύοντας το θρησκευτικό αίσθημα, έπεισε πολλούς από τους Ηλιαστές πως
η Φρύνη πράγματι πρόσβαλε τα θεία. Ο Υπερείδης υπερασπιζόμενος τη Φρύνη
ομολόγησε δημόσια πως υπήρξε και αυτός εραστής της. Δήλωσε πως
γνωρίζοντας καλά τον χαρακτήρα της κατηγορουμένης δεν θα ασεβούσε ποτέ
προς τα θεία και ότι η πραγματική αιτία της αγωγής της ήταν η απόρριψη
του έρωτα του ενάγοντα προς την εναγομένη. Ωστόσο, η ρητορική έξαρση του
Υπερείδη υπήρξε ανίσχυρη να μεταπείσει όλους τους Ηλιαστές.Τότε εκείνος
άρπαξε τη Φρύνη από το χέρι φέρνοντάς τη μπροστά για να μπορούν να τη
βλέπουν όλοι και τραβώντας τον πέπλο της ρώτησε «Ποιος από εσάς θα
καταδικάσει τη ΔΥΝΑΜΗ και το ΚΑΛΛΟΣ της ΘΕΑΣ;» και εμφάνισε μπροστά στα
βλέμματα των Ηλιαστών τα θεία κάλλη της Φρύνης. Οι Ηλιαστές θαμπωμένοι
από το κάλλος της Φρύνης και νομίζοντας πως πράγματι έβλεπαν μπροστά
τους την ίδια τη Θεά Αφροδίτη, την αθώωσαν.
Η Φρύνη «ζει και „βασιλεύει“» και „φαντασιώσεις“ κυριεύει…