ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ Ο ΦΙΝΕΕΣ και Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ - Της Μαργαρίτας Βασαλάκη

ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ Ο ΦΙΝΕΕΣ και Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Αυτή την εποχή, δηλ. 9-13 Ελαφηβολιώνα, γιόρταζαν οι πρόγονοί μας τα Μεγάλα Διονύσια, τη λαμπρότερη γιορτή προς τιμήν του Θεού Διονύσου, που απετέλεσαν την αρχή και την εξέλιξη της δραματικής ποίησης. Τα μεγάλα Διονύσια περιελάμβαναν διθυραμβικούς αγώνες, δραματικές παραστάσεις, θυσίες, λαμπαδηφορία και μεγάλη πομπή κανηφόρων, μεταμφιεσμένων, σκαφηφόρων, ασκοφόρων, υδροφόρων, φαλληφόρων και χορευτών. Λίγα στοιχεία από τα Διονύσια (ευθυμία, μεταμφιέσεις, χοροί) έχουν διατηρηθεί στο σύγχρονο καρναβάλι, κατά το οποίο όμως δεν τιμούμε το Θεό Διόνυσο. Εμείς, οι νεοέλληνες τιμούμε τους σημαντικούς για την επίσημη θρησκεία της Ελλάδας αγίους των εβραίων, όπως το δίκαιο Φινεέ, που είναι σήμερα η γιορτή του, βοήθειά μας. 
Ο Φινεές ήταν ιερέας των Εβραίων και όταν είδε έναν Ισραηλίτη με μια Μαδιανίτισσα, αγανάκτησε επειδή αυτή πίστευε στο Βάαλ και όχι στον Ιεχωβά, τους καταδίωξε με ένα δόρυ στη σκηνή τους και διαπέρασε και τους δύο, τη δε γυναίκα διά της μήτρας της κι έτσι ευχαριστήθηκε ο θεός, όπως λέει η αγία γραφή. Τελικά, ο θεός των εβραίων και των χριστιανών εξαφάνισε ή εξόντωσε τους Μαδιανίτες όπως και άλλους λαούς γειτονικούς των Ισραηλιτών, δηλ., τους Χετταίους, Αμορραίους, Χαναναίους, Φερεζαίους, Ευαίους, Ιεβουσαίους και Γεργεσαίους, ενώ για άλλους, όπως τους ΄Ελληνες και ειδικά τους Κρήτες μένει ακόμη να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του να μας καταστρέψει. Και μην πείτε ότι ο θεός είναι ρατσιστής. Ρατσιστές είμαστε οι ΄Ελληνες, που λυπούμαστε μεν και βοηθούμε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αλλά επίσης ανησυχούμε για την εισβολή και την κατάληψη της πατρίδας μας.

Μαργαρίτα Βασαλάκη

ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ - ...και ο Μεμέτης γείτονας καραβιές λάθρους μας ξεφορτώνει

ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ

Οι Έλληνες  δεν ξεσηκώθηκαν ακόμη

δεν κάνουν ότι έκαναν οι ένδοξοι προγόνοι

των προδοτών δεν έγιναν  τυραννοκτόνοι

σιωπηλοί φοβισμένοι στέκουν πελιδνοί

φαλάγγι  μας πήραν  ντόπιοι  ξένοι

και άσπονδοι εχθροί

και  ο Μεμέτης  γείτονας καραβιές

λάθρους μας ξεφορτώνει

Κατέστρεψαν την πατρίδα μας  πούλησαν τη γη μας

έδιωξαν   τον Έλληνα  περιφρονούν τον ομογενή  μας

λάθος που τους θεωρούμε ηγέτες μας

  άσπονδοι είναι εχθροί μας

«φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»

φωνάζουν από τους τάφους οι πρόγονοι μας

Μ. Αλέξανδρος ο πρώτος στον κόσμο κοσμοπολίτης

στην Ανατολή έκανε πολιτική παρέμβαση

δεν πήγε να τους  βγάλει από το σπίτι

οι λαοί αγάπησαν την Ελληνική επέμβαση

 θεό τον  λατρεύουν και προφήτη

   Ο Κολόμβος κατέστρεψε τον πολιτισμό  που βρήκε

  έκλεψε και γκρέμισε πέτρα  στην πέτρα δεν αφήκε

έκτοτε η Αμερική α-πολιτισμική   κοινωνία κείται

  ο κάθε Αμερικανός   την δική του  ‘ιδιωτία’

  διηγείται

«Ελλάς αλλοεθνών ισλαμιστών »

σφρίγος στο  Yunanistan  θα φέρει

στο χέρι το  κοράνι   κρυμμένο το μαχαίρι

εμείς τα υποζύγια  παραδοθήκαμε στον ‘σερασκέρη’

  κρατώντας  ανθοδέσμη στο χέρι 

οι πιο ηλίθιοι  "φιλάνθρωποι"

   των βορειο-βάρβαρων γουρουνιών  εταίροι

Η ελευθερία του καθενός σταματά

εκεί που η ελευθερία του άλλου αρχίζει      

αν κάνει βήμα πιο πέρα στον κάλο τον  πατάς

  και σαν εχθρό  τον αντιμετωπίζεις

εμείς τις πύλες ανοίξαμε στον κάθε   μετανάστη

υπεράνω όλων της φυλής μας η επιβίωση

και όχι  της πατρίδος μας ο νεκροθάφτης

*Αμφικτύων

          14/3/2016

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

Τί θά ἐξυπηρετήσει μιά ἀνθρωπιστική βοήθεια γιά τήν παραμονή τῶν προσφύγων - λαθρομεταναστῶν - λιποτακτῶν κτλ στή χώρα μας;

 

Μόνο ἀεροπορικό εἰσιτήριο!
Μέσα στή θύελλα τοῦ καθεστωτικοῦ φιλομεταναστευτικοῦ λόγου, μέ τίς ὑποκριτικές προτροπές, τίς ξεδιάντροπες ἀπειλές, τίς κωμικές ἠθικολογίες καί τά κλαψομούνικα ρεπορτάζ, εἶναι περίπου ἀδύνατον νά πεῖς κάτι λογικό καί εἰλικρινές, ὡστόσο θά τό ἐπιχειρήσουμε. Ἐπειδή πρέπει νά ἀκουστεῖ καί κάποια φωνή πού νά ἀναπαράγει πιστά τήν πραγματικότητα καί νά διασώζει τό κοινό συμφέρον, αὐτό πού τό ἔχουν ἐγκαταλείψει οἱ πάντες, τελευταία κι αὐτή
ἡ ἑλλαδική Ἐκκλησία. Ἡ ταύτιση τῆς διοίκησής της μέ τά κυβερνητικά τρύκ καί μέ τήν ἀργυρώνητη δράση τῶν ΜΚΟ εἶναι ἀκριβῶς ἡ αἰτία γιά τό παρακάτω σημείωμα. Καλούμαστε ὅλοι νά συμβάλουμε μέ τρόφιμα, ρουχισμό, εἴδη προσωπικῆς ὑγιεινῆς κτλ γιά τίς ἀνάγκες τῶν προσφύγων πού πλημμυρίζουν τήν πατρίδα μας, μεταβάλλοντάς την σέ ἀπέραντο ἀνοιχτό στρατόπεδο διερχομένων. Ὄχι μόνο νά ἀποδεχθοῦμε δηλαδή τήν διάλυση τοῦ τόπου μας ἀλλά καί νά τήν διευκολύνουμε! Ποιός κάλεσε αὐτούς τούς ἀνθρώπους ἐδῶ; Ποιός τούς ξεσπιτώνει ἀπό τίς χῶρες τους; Ποιός τούς ξεφορτώνει στά μέρη μας εἰσπράττοντας τά κόμιστρα; Ποιός τούς θεωρεῖ “εὐλογία” γιά τήν πατρίδα μας; Ποιός λιγουρεύεται τήν ἰσλαμικοῦ χρώματος “πολυπολιτισμικότητα” καί τήν “δημογραφική λύση” πού μᾶς προσφέρεται; Πάντως ὄχι ἐμεῖς, ὄχι ὁ ἑλληνικός λαός πού χειμάζεται σήμερα ὅσο ποτέ!
Μᾶς λένε πώς “ἐντάξει ἀλλά τί νά κάνουμε, εἴμαστε μικρή χώρα καί στή λάθος γεωγραφική θέση, δέν μποροῦμε νά ἀντιδράσουμε”, ἄρα νά δεχθοῦμε τή μοίρα μας. Πρῶτον ὄχι μόνο ποτέ δέν εἴπαμε δι’ ἐπισήμων χειλέων τήν ἀλήθεια ἀλλ’ ἀντιθέτως πέρυσι τέτοιον καιρό ἀπευθύναμε διά τῆς κυρίας Τασίας “κάλεσμα” πρός κάθε ἀναξιοπαθούντα νά προσέλθει στήν ἐπικράτειά μας. Καί δεύτερον ἄν δέν ἀποτρέψουμε τό κακό, μποροῦμε τοὐλάχιστον νά μήν τό διευρύνουμε. Τί θά ἐξυπηρετήσει μιά ἀνθρωπιστική βοήθεια γιά τήν παραμονή τῶν προσφύγων - λαθρομεταναστῶν - λιποτακτῶν κτλ στή χώρα μας; Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἔρχονται στήν Ἑλλάδα, εἶναι ἁπλῶς περαστικοί στόν δρόμο γιά τόν πλούσιο εὐρωπαϊκό βορρά. Κρατώντας τους ἐδῶ τούς καταστρέφουμε, μέ πόσους τρόπους πρέπει νά μᾶς τό ποῦνε; Μία εἶναι ἡ μόνη βοήθεια πού θά μπορούσαμε νά τούς παρέχουμε καί πού θά εἶχε νόημα: νά τούς δώσουμε τό εἰσιτήριο γιά τή χώρα τοῦ προορισμοῦ τους, ἐφόσον φυσικά αὐτή τούς δέχεται - κι ἄν ὄχι, τότε τό εἰσιτήριο γιά τή χώρα προέλευσής τους. Ὅλα τ’ ἄλλα εἶναι εἴτε προσχηματικά, εἴτε φαρισαϊσμοί εἴτε ἀνοησίες. Ἡ Κυβέρνηση, γιά χάρη τῶν Εὐρωπαίων ἐντολέων της, μετατρέπει τή χώρα σέ κέντρο διερχομένων - ἤ, ἀκόμα χειρότερο, κέντρο κρατουμένων - κι ἐμεῖς καλούμαστε νά συνεισφέρουμε γιά τήν ἀναβάθμιση τῶν παρεχόμενων ὑπηρεσιῶν πρός τούς ἐγκλωβισμένους
“πελάτες”. Γιά νά μήν τούς χάσουμε;

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΓΝΩΜΗΣ
11 MΑΡTΙΟΥ 2016
ΕΤΟΣ 18ο (περ. Β΄) / ΑΡ. 11 (440)
Ἀντιφωνητὴς

Δημήτριος Καψάλας: Η Μέρκελ μας χρησιμοποιεί. 1/2

Ήρθε η ώρα να διδάξουμε στα παιδιά μας τα Ηθικά του Πλουτάρχου αντί των Θρησκευτικών

Για να γίνεις Έλληνας δεν χρειάζεσαι Θρησκευτικά αλλά Ελληνική Παιδεία.
Εδώ και χρόνια έχω γράψει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να μετατραπεί σε θρησκειολογία και να εισαχθεί στα Λύκεια η διδασκαλία των Ηθικών του Πλουτάρχου.
Πράγματι, ο Πλούταρχος έγραψε ωφέλιμα βιβλία με θέματα όπως:
Ει διδακτόν η αρετή, Περί ηθικής αρετής, Περί αοργησίας, Περί ευθυμίας, Περί φιλαδελφίας, Περί της εις τα έγγονα φιλοστοργίας, Ει αυτάρκης η κακία προς κακοδαιμονίαν, Περί του πότερον τα ψυχής ή τα σώματος πάθη χείρονα, Περί αδολεσχίας, Περί πολυπραγμοσύνης, Περί φιλοπλουτίας, Περί δυσωπίας, Περί φθόνου και μίσους, Περί του εαυτόν επαινείν ανεπιφθόνως, Περί των υπό του θείου βραδέως τιμωρουμένων, Προς ηγεμόνα απαίδευτον, Ει πρεσβυτέρω πολιτευτέον, Περί του μη δειν δανείζεσθαι, Περί παίδων αγωγής, Πώς δει τον νέον ποιημάτων ακούειν, Περί του ακούειν, Πώς αν τις διακρίνοιε τον κόλακα του φίλου, Πώς αν τις αίσθοιτο εαυτού προκόπτοντος επ’ αρετή, Πώς αν τις υπ’ εχθρών ωφελοίτο, Περί Δεισιδαιμονίας, Γυναικών αρεταί.
Αντί να διδάσκουμε στα παιδιά μας αυτά τα ωφέλημα βιβλία, που διαμορφώνουν Ελεύθερους Πολίτες και Έλληνες, τους γεμίζουμε τα μυαλά με μεταφυσικές δοξασίες και δουλικά μοιρολατρικά πρότυπα, που έχουν αποτέλεσμα τη σημερινή κοινωνική σαπίλα και αμορφωσιά στην οποία είναι βυθισμένη η πλειονότητα των νεοελλήνων.
Βεβαίως, ένα μέγα ζήτημα είναι εάν έχουμε και «εκπαιδευτικούς» να διδάξουν αυτά τα βιβλία στα παιδιά μας… Αυτή είναι η κατάρα μας…
Πράγματι, πρώτα πρέπει να φτιάξουμε δασκάλους…
Και μέχρι να τους φτιάξουμε, μια ακόμα γενιά Ελλήνων θα παραδοθεί στην άγνοια και στα σκουπίδια…

Στέφανος Μυτιληναίος

Από μικρός στα δημοσιογραφικά βάσανα έχει διατελέσει αρχισυντάκτης της ημερήσιας εφημερίδας Star, αργότερα διευθυντής σύνταξης σε περιοδικά της "Δάφνης" και επί μια δεκαετία αρχισυντάκτης στο Τηλέραμα. Παράλληλα συνεργάστηκε με τη Γυναίκα, τον Δαυλό και το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας επί διεύθυνσης Γιώργου Τσαγκάρη. Έχει γράψει 4 βιβλία, "Μυθιστορία", "Ο Μονοθεϊσμός στην Αρχαία Ελλάδα", "Έλληνες Αυτόχθονες και όχι Ινδοευρωπαίοι", "Προς Ρωμιούς Επιστολή". Το 2011 δημιούργησε το tsantiri.gr, το 2012 το radar.gr και το 2013 το thepress.gr. Συμμετέχει στο tribune.gr ως αρθρογράφος. 

http://www.tribune.gr/blog/news/article/224093/irthe-ora-na-didaxoume-sta-pedia-mas-ta-ithika-tou-ploutarchou-anti-ton-thriskeftikon.html

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία: Αριστεροί το ξεχάσατε και το καταργήσατε - Χ. Παππάς

ΔΙΟΡΑΤΙΚΌΝ / Insightful: Τα Κοινά και οι Ηγεμονίες στην αρχαία Ελλάδα / The Commons and the Principalities in ancient Hellas

 

 

Χάρτης της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας (Συμμαχία της Δήλου) το 431 π.Χ.

Τα αρχαία Ελληνικά κράτη και Έθνη ήταν ιεραρχημένα ανάλογα με τη γεωπολιτική βαρύτητα του καθενός, ενώ παράλληλα και ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους σχέσεις, διατηρούσαν υπό κανονικές συνθήκες κάποιες μορφές ελάχιστης πολιτιστικής, πολιτικής και αστυνομικής συνεργασίας. 

Την κυριότερη πολιτιστική συνεργασία αποτελούσαν οι
ευρύτερου ή πανελλήνιου ενδιαφέροντος αγώνες, όπως τα Πύθια, τα Νέμεα, τα Ίσθμια και φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο δε σεβασμός της κατάπαυσης των εχθροπραξιών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και η τιμωρία των απείθαρχων προϋπέθεταν ένα συνδυασμό πολιτιστικής, πολιτικής και αστυνομικής συνεργασίας.

Πολιτική και αστυνομική συνεργασία μεταξύ των Ελληνικών κρατών προϋπέθετε και η απόφαση των συμμάχων του Αλεξάνδρου αφενός να καταδικάσουν «σε άμεση σύλληψη και δουλεία σε όλα τα μέρη της Ελλάδας» τους Θηβαίους φυγάδες και αφετέρου να απαγορεύσουν σε όλους τους Έλληνες να φιλοξενούν Θηβαίους μετά την καταστροφή της Θήβας. 

Την ίδια μορφή συνεργασίας προϋπέθεταν το αίτημα του Αλεξάνδρου προς τους Αθηναίους να του εκδώσουν τους κυριότερους αντιμακεδόνες πολιτικούς καθώς και η άρνηση των Αθηναίων να το πράξουν, χωρίς να υποστούν συνέπειες.

Στάδιο Νεμέας_του Michael F. Mehnert

 Ισχυρότερη ήταν η συνεργασία μεταξύ Ελληνικών κρατών στα πλαίσια των Κοινών. 

Τα Κοινά των Ελλήνων αρχικά ήταν θρησκευτικά και κατά κανόνα δημιουργούντο γύρω από ένα ναό ή ιερό χώρο, τον οποίο τιμούσαν τα ομοεθνή κράτη της περιοχής. 

Αρκετές φορές τα θρησκευτικά Κοινά εξελίσσονταν σε πολιτικά Κοινά, όπου τα κράτη μέλη διατηρούσαν πλήρη ανεξαρτησία σε όλους σχεδόν τους τομείς (π.χ. είχαν δική τους κυβέρνηση και νόμισμα), ενώ εκχωρούσαν στις κοινές Αρχές την άσκηση εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

Οι Αρχές του Κοινού μεριμνούσαν για τη συγκρότηση του κοινού στρατεύματος, τη σύναψη συμφώνων ειρήνης, την έναρξη και λήξη πολεμικών επιχειρήσεων και τη διαχείριση των σχετικών πόρων. Έδρα των Αρχών του Κοινού οριζόταν συνήθως το σημαντικό ιερό, γύρω απ’ το οποίο είχε σχηματισθεί το αρχικά θρησκευτικό Κοινό, που εξελίχθηκε σε πολιτικό Κοινό και αν δεν υπήρχε ιερό αποδεκτό από όλα τα κράτη μέλη, η έδρα του Κοινού μετεκινείτο σε κάθε συνεδρίαση ή επιβαλλόταν από το ηγεμονικό κράτος του Κοινού. 

Επειδή η ένταξη σε ένα Κοινό απαιτούσε από τα επιμέρους κράτη να χάσουν ένα βαθμό αυτονομίας, δεν ήταν καθόλου υποχρεωτικό να την αποφασίσουν αυτά οικειοθελώς και χωρίς καμία εξωτερική πίεση.

 Πάντως τα περισσότερα αρχαία Ελληνικά κράτη παρέμεναν έξω από τα Κοινά και διατηρούσαν πολιτικές σχέσεις ή συμμαχίες και με άλλα μη ομοεθνή και μη γειτονικά τους κράτη.

Τον 4ο π.Χ. αιώνα γνωρίζουμε ότι υπήρχαν τα Κοινά των Βοιωτών (από τον 7ο αιώνα) των Λοκρών (από το τέλος του 7ου αιώνα) των Θεσσαλών (από τον 7ο αιώνα) των Φωκέων (από τα μέσα του 6ου αιώνα) των Αχαιών (από τον 5ο αιώνα) των Δωριέων (Φθίων) των Μολοσσών, των Ακαρνάνων, των Χαλκιδέων επί Θράκης με κέντρο την Όλυνθο ως την καταστροφή της από τον Φίλιππο Β΄ και των Αρκάδων από το 371 – 331 π.Χ, οπότε το διέλυσε ο Αντίπατρος.

Νόμοι Δελφικών Αμφικτυονιών _4ος αι. π.Χ_Λούβρο

Οι Αμφικτυονίες ήταν μία άλλη μορφή ένωσης των αρχαίων Ελληνικών κρατών, που επίσης ξεκίνησε ως θρησκευτική ένωση και εξελίχθηκε σε πολιτική. Απαρτίζονταν από μεμονωμένα κράτη και Κοινά διαφόρων Ελληνικών εθνών, που κατοικούσαν γύρω από ένα κοινά αποδεκτό ιερό. 

Σημαντικότερη, ίσως και παλαιότερη όλων (υπήρχε από το 1522 π.Χ.) ήταν η Πυλαία Αμφικτυονία (των Θερμοπυλών) στο συνέδριο στης οποίας συμμετείχαν σχεδόν όλες οι ομοεθνίες της κεντρικής και ανατολικής Ελλάδας με δύο ψήφους εκάστη, ανεξαρτήτως του πληθυσμού τους. Το συνέδριο της Πυλαίας Αμφικτιονίας συνερχόταν δύο φορές το χρόνο, την άνοιξη στο ιερό του Απόλλωνα των Δελφών και το φθινόπωρο στην πόλη Ανθήλη των Μαλιέων, στο ιερό της Αμφικτυονίδος Αρτέμιδος. 

Το 354 το Συνέδριο της Πυλαίας Αμφικτιονίας αποφάσισε την κήρυξη πολέμου, του Γ΄ Ιερού Πολέμου, σε ένα από τα μέλη του, τους Φωκείς, μετά την ήττα των οποίων οι ψήφοι της συγκεκριμένης ομοεθνίας δόθηκαν στους Μακεδόνες. Αυτή ήταν η ανταμοιβή τους για τη βοήθεια, που προσέφεραν στην τιμωρία των ιερόσυλων Φωκέων, την θέση των οποίων έλαβαν στην Αμφικτιονία.

Η μεγαλύτερη σύμπραξη κρατών από διαφορετικά Ελληνικά έθνη και ανεξάρτητα από την ύπαρξη κοινής μεθορίου ήταν η Ηγεμονία, όπου ένα ισχυρό κράτος είτε με την απειλή χρήσης βίας είτε με την άμεση χρήση στρατιωτικής βίας επέβαλλε την κυριαρχία του σε κράτη και Κοινά. Τα μέλη της Ηγεμονίας ονομάζονταν σύμμαχοι και ο Ηγεμών όριζε τους φόρους που θα του κατέβαλλαν, τις στρατιωτικές δυνάμεις που θα του διέθεταν, τις φρουρές που θα δέχονταν στο έδαφός τους, τα όργανα που θα επέλυαν τις μεταξύ τους νομικές διαφορές, την πολιτική παράταξη που θα τους κυβερνούσε, συχνά δε και το ίδιο το πολίτευμά τους.

Δηλαδή η αποδοχή της Ηγεμονίας ισοδυναμούσε με υποταγή και οι υποτελείς στον Μεγάλο Βασιλέα Ελληνικές πόλεις είχαν την ίδια αυτονομία και τους ίδιους περιορισμούς με τους συμμάχους, φέρ’ ειπείν των Αθηναίων κατά τις Ηγεμονίες τους. Οι ουσιώδεις διαφορές ήταν ότι ο Ηγεμών ήταν πάντοτε Έλληνας, ότι οι ηγεμονευόμενοι ονομάζονταν σύμμαχοι και οι επιλογές του Ηγεμόνος προέκυπταν ως κοινές αποφάσεις μέσα από συλλογικά όργανα. 

Τα κράτη και τα Κοινά, που δεν αναγνώριζαν την Ηγεμονία, αποτελούσαν μεν εν δυνάμει αντιπάλους, αλλά παρέμεναν λιγότερο, ή περισσότερο στη ζώνη επιρροής του Ηγεμόνος της Ελλάδος και φρόντιζαν να μην τον προκαλούν, ωσότου συνασπισθούν υπό άλλον υποψήφιο Ηγεμόνα, να ανατρέψουν τον κρατούντα και να υποταχθούν στον Ηγεμόνα της δικής τους επιλογής.

Χάρτης Σπαρτιατικής Ηγεμονίας (404 – 378 π.Χ)

Την πρώτη μορφή Ηγεμονίας της Ελλάδος βρίσκουμε στη Μυκηναϊκή περίοδο, οπότε οι Μυκήνες είχαν την ηγεσία των συμμάχων κατά τον Τρωικό πόλεμο, ενώ κατά τους Περσικούς πολέμους μπορούμε να εντοπίσουμε Ηγεμονία της Σπάρτης. Η πρώτη συμβατικά καταγεγραμμένη Ηγεμονία της Ελλάδος είναι η Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία ή Συμμαχία της Δήλου (478-431), που επεβλήθη με το πρόσχημα συμμαχίας για την οριστική εκδίωξη των Περσών από την Ελλάδα και της απελευθέρωσης των Ελληνικών πόλεων της Μ. Ασίας. Μετά την ήττα της Αθήνας από τη Σπάρτη στον Πελοποννησιακό πόλεμο ακολούθησε η Σπαρτιατική Ηγεμονία (404-378 π.Χ). Στη συνέχεια και χωρίς να τερματισθεί με βίαιο τρόπο η Σπαρτιατική Ηγεμονία, η Αθήνα επέβαλε τη Β’ Ηγεμονία της (378-371 π.Χ).

Οι εναλλαγές στη θέση του Ηγεμόνος της Ελλάδος ακολουθούσαν πλέον τις διπλωματικές διεργασίες με την Περσία, η οποία καθόριζε σε πολύ μεγάλο βαθμό τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος, η δε έναρξη και λήξη των Ηγεμονιών σηματοδοτείτο με πολεμικές επιχειρήσεις πολύ μικρότερης έκτασης και διάρκειας από τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Έτσι η έναρξη της Θηβαϊκής Ηγεμονίας σηματοδοτήθηκε από την ήττα των Σπαρτιατών από τους Θηβαίους στα Λεύκτρα (371π.Χ ). 

Όμως, αν γίνεται λόγος για Θηβαϊκή Ηγεμονία, στην πραγματικότητα οι Θηβαίοι απλώς απέκτησαν επιρροή δυσανάλογη της στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής τους ισχύος και επήλθε ισορροπία μεταξύ τριών συμμαχιών υπό τη Θήβα, την Αθήνα και την Σπάρτη αντίστοιχα, χωρίς την ύπαρξη πραγματικού Ηγεμόνος της Ελλάδος. Στη μάχη της Μαντινείας (362 π.Χ) οι Θηβαίοι νικήθηκαν από τους Σπαρτιάτες και ουσιαστικά τερματίσθηκε η Θηβαϊκή Ηγεμονία.

Για τα επόμενα 24 έτη ουδέν κράτος κατείχε την Ηγεμονία της Ελλάδος, ώσπου εμφανίσθηκε ο Φίλιππος της Μακεδονίας. Στη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ) οι Αθηναίοι και οι Θηβαίοι με τους συμμάχους τους προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο των Μακεδόνων στο στρατηγικό παίγνιο των νοτίων για την Ηγεμονία. Οι Σπαρτιάτες καιροσκόπησαν για πολλοστή φορά και οι Μακεδόνες με τη νίκη τους κέρδισαν την Ηγεμονία της Ελλάδος. Αυτή ήταν η τελευταία Ηγεμονία μέχρι την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους.

Βιβλιογραφία

Ηρόδοτος Η.3, 111-112

Ξενοφώντος «Κύρου Ανάβασις» ΣΤ.VI.12, Ζ.Ι.34

Αρριανός Α.10

Διόδωρος ΙΖ.3.1-4, ΙΖ.14.3

Πολύαινος Γ.9.31)

   

 https://ori81ori.blogspot.com/2016/03/commons-and-principalities-in-ancient.html#.VuLvsXmcB8c.blogger