Το αλκοόλ, αν το καταναλώνουμε με μέτρο και σύνεση, μόνο ευεργετικό μπορεί να είναι, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα ποτήρι κρασί. Γιατί το κρασί βρε δεν είναι ποτό αλλά στάση ζωής. Είναι αξίωμα και μάλιστα θεμελιώδες. «Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και οφείλουμε να συμφωνήσουμε γιατί, όπως και να ’χει, αυτοί με τόσα συμπόσια που εκάναν κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Το κρασί, έχοντας επιβιώσει από αρχαιοτάτων χρόνων βεβαίως-βεβαίως, διαθέτει ευεργετικές ιδιότητες και ψυχολυτρωτική επίδραση στον άνθρωπο.
Πρώτα απ’ όλα, μην ξεχνάμε πως εκτός από την ψυχούλα μας, το κρασί απογειώνει και την υγεία μας, καθώς περιέχει ουσίες (τις φαινολικές ενώσεις) οι οποίες λειτουργούν προστατευτικά στον οργανισμό μας προάγοντας την καλή κατάσταση της υγείας μας και παρατείνοντας το μέσο όρο ζωής. Λόγω των αντιοξειδωτικών τους ιδιοτήτων, οι ουσίες αυτές προασπίζουν τον οργανισμό μας από καρδιοπάθειες και καρκίνο. Και στην τελική, οι γιατροί είναι αυτοί που συστήνουν ένα ποτηράκι κρασί την ημέρα.
Βέβαια, οι περισσότεροι -αν όχι όλοι μας- όταν πίνουμε κρασί ούτε τις ιατρικές συμβουλές έχουμε κατά νου ούτε και ποσότητα κρασιού που να αναλογεί σε ένα ποτηράκι! Πίνουμε για την παρέα, πίνουμε για να ξεχάσουμε, πίνουμε για να θυμηθούμε, πίνουμε για να πάνε οι πίκρες κάτω και γενικά από δικαιολογίες οινοποσίας άλλο τίποτε!
Βασικό λοιπόν χαρακτηριστικό του κρασιού είναι πως ενώνει τις παρέες. Με ένα τσούγκρισμα των ποτηριών όλοι μας χαμογελάμε και όλοι μας ενθουσιαζόμαστε. Το κρασί μας ταξιδεύει, μας παίρνει μακριά από την πραγματικότητα, μακριά από τα προβλήματα και τις σκοτούρες, εκεί που όλα είναι ρόδινα και κάθε στεναχώρια μας μακρινή. Με αυτόν τον τρόπο μας λύνει τη γλώσσα, μας απελευθερώνει και αν μάλιστα δεν πρόκειται για το πρώτο ή το δεύτερο ποτήρι, τότε ίσως μας τη λύνει λίγο περισσότερο από όσο χρειάζεται. Και κάπως έτσι, κάθε άτομο ανοίγεται περισσότερο και οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται.
Οι φίλοι μας οι Λατίνοι έλεγαν «in vino veritas», δηλαδή «στο κρασί η αλήθεια». Συνεπώς, το νέκταρ αυτό είναι που φανερώνει τις αλήθειες μας. Ακουμπά τα χείλη μας και τα βάφει, προχωρά στον ουρανίσκο μας και γλυκαίνει τη γεύση μας, κυλάει στις φλέβες μας και γαληνεύει την ψυχή μας! Και κάπου εκεί, μεταξύ της μιας και της άλλης γουλιάς, όσο η ώρα περνά, οι αλήθειες μας αποκαλύπτονται! Ίσως τότε, εκείνες τις περασμένες ώρες, τις ώρες που μιλάει το κρασί να έχουν ειπωθεί λέξεις και να έχουν εκφραστεί συναισθήματα που χωρίς αλκοόλ στις φλέβες μας να μην είχαν περάσει ποτέ από τις σκέψεις, στις λέξεις και στις πράξεις. Όμως αυτό δε σημαίνει πώς δεν είναι αληθινά, άλλωστε ακόμη και οι Κινέζοι λένε πως μετά από την οινοποσία ακούγονται μόνον αληθινές κουβέντες. Οπότε ακόμη ένα χαρακτηριστικό του κρασιού είναι να δίνει, ποτηράκι–ποτηράκι, το θάρρος που χωρίς αυτό δε θα το είχαμε. Μας επιβραβεύει με κότσια να πούμε όσα νηφάλιοι θα φοβόμασταν να ξεστομίσουμε.
Επίσης, το κρασί είναι ένας ακόμη λόγος για να αισθανόμαστε τυχεροί που ζούμε στην Ελλάδα, καθώς οι ποικιλίες οίνων στη χώρα μας είναι πολλές και διακεκριμένες. Λευκά, κόκκινα, ροζέ, φρουτώδη, ξηρά και σαμπανιζέ είναι όλα τους λουκουμάκι για τον ουρανίσκο μας.
Αυτά τα λουκουμάκια μας προσφέρουν ένα χαμόγελο βγαλμένο από τα σωθικά μας. Αυθεντικό. Ένα χαμόγελο που κάνει την ίδια την καρδιά μας να γελά!
Άρα, «βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι, κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι»! Ας πιούμε ένα κρασάκι συνοδευόμενο από καλή παρέα και σίγουρα η καρδιά μας και ο ουρανίσκος μας θα το ευχαριστηθούν!
Μαρία Σπυρογιάννη
