ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΒΑΤΕΡΛΩ‏

 

Την   18-6-2015   συμπληρώνονται  200   χρόνια   απο  την  μάχη  του  Βατερλώ . 
Το  τέκνο  της  γαλλικής  Επανάστασης  (  ο  Ναπολέων  )  νικήθηκε  αλλά    το  πνεύμα  της   Γαλλικής  Επανάστασης   κατέκτησε  την  Ευρώπη  .

Η  ιστορία   ξεκινά  39  χρόνια  πρίν  ( το 1776 )  με  την  Αμερικανική    Επανάσταση .  Μια  γνήσια  επανάσταση    αστών  ενάντια    στους  απογόνους  των  ιπποτών  του  Μεσαίωνα . Οι  φεουδάρχες-πολεμιστές  κυβέρνησαν  την  ανθρωπότητα   απο  την  αυγή  του  αγροτικής  κοινωνίας . Όποιος  ήξερε   να  χειρίζεται  καλά  το  σπαθί  γινόταν  βασιλιάς   και  έπαιρνε  τα  καλύτερα  χωράφια  (  με  το  "έτσι  θέλω"  ) .  Όταν   το  εμπόριο  και  η  βιομηχανία  προόδευσαν  εμφανίσθηκε  μια  νέα  τάξη  ισχυρών .  Δεν  ήξεραν  να  κρατούν  το  σπαθί  αλλά  ήξεραν  να   κουμαντάρουν  εμπορικές  και  βιομηχανικές   επιχειρήσεις  και  τράπεζες .  Είχαν μαζέψει  σεντούκια  με  χρυσά  νομίσματα   και  με  αυτά  πλήρωναν  ρήτορες  και  δημαγωγούς  και  χειραγωγούσαν  τα  πλήθη .  Η  Αμερικανική  Επανάσταση   είναι  η  επανάσταση  αυτών  των  νέων  ισχυρών  ενάντια  στους  παρηκμασμένους  φεουδάρχες . Έχει  όλα  τα  σημάδια   μιας  μασονικής  συνομωσίας . Οι  Γάλλοι   βοηθούν  τους  επαναστάτες . Πιθανόν  εκεί  "μολύνονται"  απο  τις  νέες  ιδέες .  Μετά  απο  13  χρόνια   παρόμοια  επανάσταση  ξεσπά  στην  Γαλλία .  Οι  παλαιοί  φεουδάρχες  σφάζονται .  Οι  βασιλιάδες   της  Ευρώπης  συσπειρώνονται    ενάντια  στην  Γαλλική  Επανάσταση . 
Αν  και  στο  Βατερλώ  τα  στρατεύματα   των  Γάλλων  ηττώνται  ,  αθόρυβα  οι   αστοί  κυριαρχούν  σε  όλη  την  Ευρώπη  και  οι   βασιλιάδες   γίνονται  οι  μαριονέτες ( τα  γουσουφάκια )  των  βιομηχάνων -  τραπεζιτών . 
Μετά  απο  200  χρόνια  διακυβέρνησης  του  πλανήτη  απο  την  συμμορία  των  αστών ,  η  ανθρωπότητα  έφθασε  σε   πρωτοφανή  βάθη  δυστυχίας  και  ασχήμιας .  Αφού   τέλεσαν  τα  πλέον  ειδεχθή  εγκλήματα  , αφού  αγνόησαν  κάθε  συμβουλή  των  αρχαίων  Ελλήνων  σοφών  ,  για  πρώτη  φορά  ο  άνθρωπος  γίνεται  η  αιτία  της   πιθανής  εξαφάνισής  του  ! 

Τώρα  στην  επέτειο  της  μάχης  που   σηματοδοτεί   την  γέννησή  τους  ,  ήρθε  η  ώρα  να  τους  στείλουμε  την  ανακοίνωση  της  κηδείας  τους ! 
Η  ΕΠΟΧΗ  ΤΟΥΣ  ΕΛΗΞΕ ! 
Όλο  τον  χρόνο  πρέπει  να   το  βροντοφωνάζουμε   αυτό   αλλά   ειδικά  το   διάστημα  απο  την   1η  Ιουνίου   μέχρι   την  λήξη  των  Προμηθείων  κάθε   έτους  να  την  ονομάσουμε    "Περίοδο   Βατερλώ"  . Τότε  θα  κάνουμε  πολύ    δυναμικές  κινητοποιήσεις   με  σύνθημα  "Κάποια   18η  Ιουνίου   θα  έρθει  το  τέλος  σας"  . 
Εάν  όλοι  μαζί  το  επαναλαμβάνουμε  συχνά ,  γίνεται  αυτοεκπληρούμενη  προφητεία . 
---------------------------------------------------------------------

απο  το  Εκθετήριο  Ιδεών 
https://www.facebook.com/pages/%CE%95%CE%BA%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%89%CE%BD/845016292244601

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ του ΑΛΕΞΗ ΡΟΥΤΣΗ*

Ένα ερώτημα που συχνά επανέρχεται στις συζητήσεις των φιλολόγων είναι το ακόλουθο: «πώς γίνεται, ενώ παλαιότερες γενιές διδάσκονταν τα Αρχαία Ελληνικά από την Ά Λυκείου, η σημερινή γενιά μαθητών, που τα διδάσκεται από την Ά Γυμνασίου, να μην έχει καλύτερη και πιο βαθιά και ουσιαστική γνώση;». Μάλιστα η ανάγκη να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο επιτακτική καθώς συνεχώς στην πράξη διαπιστώνουμε ότι οι μαθητές της Β΄ Λυκείου, που επιλέγουν τη θεωρητική κατεύθυνση, στερούνται πολύ βασικών γνώσεων του αρχαίου ελληνικού λόγου.
Οι αιτίες είναι πολλές. Μία από τις βασικές όμως, στην οποία θα θέλαμε να επικεντρωθούμε στο ανά χείρας άρθρο, είναι ο λανθασμένος τρόπος με τον οποίο διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά μας στο σχολείο. Και το πρόβλημα ξεκινά αμέσως από τον πρώτο μήνα της Ά Γυμνασίου και η ρίζα του βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένα και δομημένα τα σχολικά βιβλία.
 Πολλά, θετικά και αρνητικά, θα μπορούσαν να λεχθούν για τα σχολικά βιβλία των Αρχαίων Ελληνικών. Εδώ θα αρκεστούμε στο να παρουσιάσουμε δύο αρνητικά στοιχεία που είναι σημαντικά και στερούν από τον έλληνα μαθητή την ευκαιρία να γνωρίσει, να αγαπήσει την αρχαία ελληνική γλώσσα οπότε και κατά προέκταση να την εκτιμήσει.
 Το πρώτο αφορά στο ότι από την αρχή, από την πρώτη τάξη του Γυμνασίου, το σχολικό βιβλίο υποχρεώνει τόσο τον καθηγητή όσο και το μαθητή να ασχοληθεί με ενιαίο κείμενο.
 Ζητάμε δηλαδή από τα παιδιά μας να αντιληφτούν και να προσπαθήσουν να μεταφράσουν, έστω κατά προσέγγιση, αρχαία ελληνικά κείμενα αγνοώντας όμως βασικά στοιχεία του εργαλείου με το οποίο μπορεί να τα προσεγγίσει κανείς, που είναι το συντακτικό.
 Έννοιες συντακτικές όπως η συνημμένη και απόλυτη μετοχή, το απαρέμφατο, η παράθεση και η επεξήγηση, η δοτική προσωπική… είναι εντελώς άγνωστες στα παιδιά.
Και όμως εμείς συνεχίζουμε χωρίς να έχουμε διδάξει, έστω στα βασικά, τη μαθηματική δομή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας οι μαθητές να αντιληφτούν το νόημα του κειμένου και τους εξετάζουμε στη μετάφραση.
 Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά από την αρχή να αποστρέφονται αυτό που δεν καταλαβαίνουν.
 Οι «καλοί» μαθητές δε, αναγκαστικά, αποστηθίζουν τη μετάφραση προκειμένου να διεκδικήσουν έναν ικανοποιητικό βαθμό.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά στον τρόπο που τελικά γίνεται η διδασκαλία της γραμματικής.
Η γραμματική, το κλιτικό σύστημα δηλαδή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, έχει λογική οργάνωση και δομή, διαθέτει αλληλουχία. Για να γίνω πιο ακριβής: οι καταλήξεις που χρησιμοποιούνται στην κλίση των ουσιαστικών με τη σειρά τους χρησιμοποιούνται και στην κλίση των μετοχών, των επιθέτων, των παραθετικών, των αντωνυμιών.
 Ο ανθρώπινος νους δηλαδή σχημάτισε κλιτικό σύστημα που κατ΄ αναλογία το χρησιμοποίησε για όλο το ονοματικό μέρος.
Τι πιο λογικό λοιπόν και το σχολικό βιβλίο να ακολουθεί στη διδασκαλία αυτήν την αλληλουχία που εσωτερικά διαθέτει η γραμματική και έτσι να την αναδείξει και να διευκολύνει και τους μαθητές να την κατανοήσουν και να τη προσλάβουν
ευκολότερα; Και όμως το σχολικό βιβλίο κάνει ακριβώς το αντίθετο: ο μαθητής αρχικά μαθαίνει να κλίνει κάποιο ουσιαστικό, έπειτα μεταπηδά σε κάποιο ρήμα, μετά σε κάποιο επίθετο και ξανά σε ουσιαστικό και ξανά σε ρήμα…
Πριν λοιπόν μιλήσουμε για τα πορίσματα της επιστήμης της Διδακτικής και για το πώς αυτά θα μετουσιωθούν σε πράξη στο αναλυτικό πρόγραμμα των σχολείων μας θα μπορούσαμε αρχικά, με απλούς τρόπους, να καταστήσουμε τα αντικείμενα πιο προσιτά στους μαθητές. Και αυτό σε ό,τι αφορά στα Αρχαία Ελληνικά μπορεί να αρχίσει να γίνεται με το συνδυασμό δύο στοιχείων. Το πρώτο είναι να διδάξουμε τη γραμματική βασισμένοι στη λογική σειρά, στην αλληλουχία που η φύση του κλιτικού συστήματος διαθέτει. Το δεύτερο είναι να διδάξουμε όχι απευθείας ενιαίο κείμενο αλλά σε όλο το Γυμνάσιο να διδάσκονται οι μαθητές τη συντακτική δομή της πρότασης αρχικά σε μικρές προτάσεις, οι οποίες θα γίνονται όλο και μεγαλύτερες ανά τάξη του Γυμνασίου. Με τον τρόπο αυτό οι μαθητές, όταν θα φτάσουν στην Ά Λυκείου, θα μπορούν να κατανοήσουν και να απολαύσουν τον αρχαίο ελληνικό λόγο στο πλαίσιο ενός ενιαίου κειμένου.


* ο Αλέξης Ρούτσης είναι φιλόλογος των φροντιστηρίων «Αναλογία». 


 

............Τότε να ξέρεις πως ελεύθερος θε να'σαι! -

Όταν θα πάψεις να συντροφεύεις την μιζέρια,
όταν θα στέκεσαι όρθιος και όχι πια γονατιστός...
Όταν θα βλέπεις τον ουρανό και τον ήλιο με τα μάτια
και όχι την γη και το χώμα σκυφτός....
Όταν θα ανοίξεις τα φτερά που κρύβεις
και αφήσεις να πετάξει η ελεύθερη σου ψυχή!...
Όταν θα βγάλεις το εγώ σου από μέσα...
και θα έρθεις να εργαστείς με το ''εμείς''...
Όταν η μόνη λύση θα είναι η επιστροφή στην φύση...
και όχι στις πόλεις των κλουβιών....τότε ....ΘΑ ΖΕΙΣ!
Και σαν υψώσεις το κεφάλι και μυρίσεις το οξυγόνο,
και πλημμυρίσεις από συναίσθημα για δίκαιο και μόνο!..
Κι όταν ανάψεις με την καρδιά σου εκατομμύρια φωτιές,
και οι καρδιές των συνανθρώπων σου θα γεμίσουν με αυτές....
Τότε να ξέρεις πως ελεύθερος θε να'σαι!
Και οι συλλογισμοί σου θα γίνουν ιστορία,να θυμάσαι!!!!!
Γ.Α
13/6/14

 Λίνα Αλβενιώτη

Ρωμιός. Ένα παρά φύσιν αξιοπερίεργο όν.‏

 
 
 Ρωμιός (Λεξικό Μπαμπινιώτη) :
 1. Ο Ορθόδοξος πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους (Βυζαντινού).
2. Ο Έλληνας  Χριστιανός Ορθόδοξος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας

 και μέχρι την ίδρυση του Νεο-ελληνικού κράτους.
 
 
1.
 Ο Ρωμιός θαυμάζει την Αγιασοφιά (μία λέξη) και ονειρεύεται την 
επαναλειτουργία της. Η Ακρόπολις είναι γι αυτόν ένα αρχαιολογικό μνημείο
 χωρίς ιδιαίτερη αξία (παρά μόνον όταν μετετράπη σε εκκλησία, την 
παναγία την Αθηνιώτισσα), που απλώς  φέρνει έσοδα από τους τουρίστες.
2.
 Ο Ρωμιός αγωνίζεται να επαναλειτουργήσει η σχολή της Χάλκης 
αποκρύπτοντας εντέχνως ότι  η σχολή της Χάλκης δεν είναι ούτε 
πολυτεχνική, ούτε ιατρική σχολή, αλλά Θεολογική (Χριστολογική) σχολή και
 είναι πρόθυμος να παραχωρήσει κάθε εθνικό δικαίωμα της Ελλάδος στους 
Τούρκους, για  να επαναλειτουργήσει.
3. Ο Ρωμιός λατρεύει 
“σκηνώματα”, αποκεκομμένες χείρες, ιερές παντόφλες, 
άγιες ζώνες, θαυματουργές εικόνες, μυροβλύτες αγίους και κατηγορεί τους 
Έλληνες για “Ειδωλολάτρες”.
4. Ο Ρωμιός έχει για 
ιερό βιβλίο την Παλαιά Διαθήκη και κατακεραυνώνει τους  Έλληνες που 
μελετούν την Ελληνική παράδοση, συκοφαντώντας και παραφράζοντας τους 
Ελληνικούς μύθους.
5.  Ο Ρωμιός διασκεδάζει με τον Καραγκιόζη 
θεωρώντας τον μέρος της παιδείας του, αγωνίζεται να κατοχυρωθεί ως 
Ελληνική παράδοση και οργίζεται όταν τον αποκαλούν  Καραγκιόζη.
6. Ο 
Ρωμιός σφάζει χιλιάδες πρόβατα το “Πάσχα” γιατί το 
θεωρεί Ελληνική και όχι Ιουδαϊκή παράδοση και καταδικάζει τις θυσίες των
 Ελλήνων και απέχει από τα ειδωλόθυτα (την κατανάλωση των ψημένων 
κρεάτων της θυσίας).
7. Ο Ρωμιός θεωρεί “Αγίους 
Τόπους” και Ιερούς, την Ιερουσαλήμ, το Θαβώρ, την Γεννησαρέτ 
και όχι την Δήλο, τους Δελφούς, την Δωδώνη...
8. Ο Ρωμιός θεωρεί 
αδέλφια του κάθε έναν που δηλώνει “Ορθόδοξος” ( 
Σύριος, Παλαιστίνιος, Γεωργιανός, Ρώσος) και μισεί τον πατριώτη, τον 
ακολουθούντα στα πάτρια.
9. Ο Ρωμιός μιλά για 
“κρυπτοχριστιανούς” αφήνοντας έντεχνα την εντύπωση 
πως είναι  Έλληνες οι οποίοι όμως είναι Κούρδοι, Σύριοι και κάθε είδους 
φυλή της Ανατολής.
10. Ο Ρωμιός ονομάζει το πανεπιστήμιο 
“Αριστοτέλειο” στην σφραγίδα του όμως βάζει τον 
“Άγιο Δημήτριο”.
11. Ο Ρωμιός είναι υπερήφανος 
για τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα,
 τον Πλωτίνο, τον Αρχιμήδη, προστάτες όμως των γραμμάτων έχει τρεις 
παπάδες αμφισβητούμενης καταγωγής, από την Καππαδοκία.
12. Ο Ρωμιός 
διασκεδάζει με Τουρκοτράγουδα στα σκυλάδικα, και περιφρονεί την 
συμφωνική μουσική την οποία θεωρεί κατάλληλη μόνον για 
“κουλτουριάρηδες”.
13. Ο Ρωμιός πιστεύει (έτσι 
τον δίδαξαν) πως πρέπει να είναι ταπεινός, άκακος, υποχωρητικός, 
άβουλος, παθητικός, ειρηνιστής και να απέχει από τα εγκόσμια, ενώ οι 
αρχηγοί του μπορούν να είναι υπερήφανοι (και να αυτοαποκαλούνται 
Πανιερώτατοι, Σεβασμιότατοι, Πανοσιολογιότατοι, Παναγιότατοι ), να ζουν 
ζωή μεγιστάνων κυκλοφορώντας με οδηγούς και λιμουζίνες, να κατοικούν σε 
Μητροπολιτικά παλάτια,  να δέχονται περιποιήσεις βασιλέων της Ανατολής 
και να επεμβαίνουν στην πολιτική, την παιδεία, τον πολιτισμό, την 
οικονομία.
14. Ο Ρωμιός κατακεραυνώνει τους αστράτευτους, τους 
απάτριδες, τους ανυπότακτους και θεωρεί πολύ φυσικό να είναι  
αστράτευτοι, απάτριδες (πατρίδα τους είναι η άνω Ιερουσαλήμ) και 
ανυπότακτοι, οι καλόγεροι και οι παπάδες.
15. Ο Ρωμιός  θεωρεί πως η 
ιστορία του ξεκινά “μετά Χριστόν” από το διάταγμα 
της ανεξιθρησκείας και την Ά Οικουμενική σύνοδο και ειρωνεύεται τον 
Έλληνα που βλέπει την ιστορία του να ριζώνει τόσο βαθειά, όσο οι 
Μυκηναίοι, οι Μινωίτες, το Δισπηλιό, το σπήλαιο των Πετραλώνων.
16. Ο
 Ρωμιός κατηγορεί τον Πάπα για ότι ο ίδιος εφηύρε. Το κράτος εν κράτει 
(¨Αθως), τα συγχωροχάρτια, την πυρά των βιβλίων και των αιρετικών, τις 
διώξεις, το index (κατάλογος απαγορευμένων βιβλίων).
17. Ο Ρωμιός 
φιλά το χέρι του παπά και γονατίζει μπροστά του και κατηγορεί τον  
Έλληνα που πιστεύει πως “ουκ Ελληνικόν το 
προσκυνείν”.
18. Ο Ρωμιός ονειρεύεται την επανασύσταση του 
πολυεθνικού Βυζαντίου που δεν είχε ούτε ένα Έλληνα αυτοκράτορα, 
πιστεύοντας πως αυτό είναι Ελληνικό και πατριωτικό.
19. Ο Ρωμιός δεν 
μπορεί να καταλάβει το παράλογο στην φράση “ψηλά το κεφάλι, 
Βυζάντιο και πάλι”, διότι στο Βυζάντιο όποιος σήκωνε το κεφάλι
 του, του το έκοβαν.
20. Ο Ρωμιός λέει πως αισθάνεται  Έλλην, αλλά 
μισεί τα αναστενάρια, τα καρναβάλια, το θέατρο, τους χορούς, το κρασί, 
(αυτό μόνον στην “θεία” κοινωνία με μικρό κουταλάκι)
 τους Ολυμπιακούς αγώνες, την Ελληνική φιλοσοφία, τον ελεύθερο διάλογο.
21.
 Ο Ρωμιός γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια “εξ 
αποκαλύψεως”, και προσκαλεί τον Μεσαίωνα, ενώ ο Έλλην  διαρκώς
 την αναζητά, με αποτέλεσμα να δημιουργεί και να εξελίσσει την επιστήμη.
22. Ο Ρωμιός προσκυνά ξένο Θεό,  υπηρετεί ξένο λαό και μέσα στην πλάνη 

του αισθάνεται Έλληνας.

http://ermionh.blogspot.gr/2015/06/blog-post_87.html 

20α ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ (Λιτόχωρο, 9-10-11-12 Ιουλίου) - Η Λατρευτική κοινότητα ΛΑΒΡΥΣ, από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, συμμετέχει ενεργά στα ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ στηρίζοντας τον θεσμό και την διοργάνωση και σας καλεί να παρευρεθείτε στην 20η επετειακή εκδήλωση.

ΧΡ. ΠΑΠΠΑΣ: «ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ» - Tο γεγονός της ψήφισης του ανθελληνικού νομοσχεδίου περί απόδοσης ιθαγένειας από όλα τα κόμματα του "συνταγματικού τόξου", πλην της Χρυσής Αυγής, και για το νέο μνημόνιο εξαθλίωσης που φέρνει προς ψήφιση η "πρώτη φορά Αριστερά".

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ... - Αν αισθάνεσαι δέος για την ιστορία αυτού του τόπου, αν αυτά τα χώματα φιλοξενούν τους προγόνους σου και θρέφουν τα παιδιά σου, αν αντικρίζεις το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας και λες: "σε ευχαριστώ Θεέ μου", τότε ίσως να θες κι εσύ αυτό που θέλω κι εγώ για την Πατρίδα μου, την Ελλάδα...