"Γνῶθι σ' αὐτόν", εσύ που είσαι άνθρωπος - Της Simone le Baron

 

Αυτό το απόφθεγμα, το άκουσα για πρώτη φορά, στα γαλλικά (« Connais-toi toi-même »), το χίλια εννιακόσια εβδομήντα, όταν σπούδασα φιλοσοφία. Μάθαμε ότι το είχε πει ο Σωκράτης και μάλιστα, ότι αποτελούσε θεμέλιο της φιλοσοφίας του. Δεν έψαξα παρά πέρα, δεν μου έκανε εντύπωση, δεν με συγκίνησε. Μία παρένθεση μόνο: Εκείνη την εποχή, το πρόγραμμα Παιδείας ήταν διαφορετικό, άλλαξε με τις δολοφονικές μεταρρυθμίσεις του Ζισκάρ Ντ' Εστέν (Πρόεδρος της γαλλικής Ρεπούμπλικας 1974-1981), που οδήγησαν στο αποτέλεσμα να είναι οι Γάλλοι των επόμενων γενεών αγράμματοι, κι η γαλλική γλώσσα να μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε διάλεκτος. Πριν από το 1974, τα παιδιά που είχαν πνευματικές ικανότητες πηγαίναν στο Λύκειο αμέσως μετά από το δημοτικό, τα άλλα πηγαίναν στο Κολέγιο για να μάθουν ένα επάγγελμα. 

Στο Λύκειο σπουδάζαμε 7 χρόνια, στην έβδομη χρονιά του περίφημου "Μπακαλορεά", σπουδάζαμε φιλοσοφία,  αλλά κι εκεί πάλι, ξεχωριζόταν τα παιδιά σε κλασσικές και μοντέρνες τάξεις: Κλασσικές ήταν εκείνες που μαθαίναμε αρχαία Eλληνικά ή Λατινικά. Εγώ σπούδασα 7 χρόνια Λατινικά.  

Εκείνοι που είχαν τελειώσει το Λύκειο, περιφρονούσαν εκείνους που δεν είχανε μάθει περί "Σοφίας " αν όμως, στο τέλος της χρονιάς, ρώταγες αυτό το πολύ σπουδασμένο παιδί, τι του είχε διδάξει η Φιλοσοφία, το μόνο που ήξερε να σου πει ήταν ονόματά μερικών φιλοσόφων που θυμόταν ακόμα, και που μετά από το καλοκαίρι είχε ξεχάσει κιόλας. Προσωπικά, δεν έχω την τάση να περιφρονώ, προσπαθούσα να μάθω μόνη μου, πέρα απ' αυτά που μας επέβαλλαν, διακριτικά, για μένα, για την γνώση. Πέρασαν τέσσερα χρόνια, έμαθα τα ελληνικά, έγινα Άνθρωπος, ύστερα από άλλα οχτώ χρόνια, έγινα μητέρα και μάλλον όταν κατάλαβα την ευθύνη μου προς αυτόν τον άνθρωπο που είχα φέρει στον κόσμο, πέρασα από την απλή συνείδηση που έχει φυσικά ο καθένας μας, στην συνειδητοποίηση και στην ανάλυση των πραγμάτων και γεγονότων. Το μητρικό ένστικτό κι η αφοσίωση ωθούν την συνείδηση, οδηγούν στην συνειδητοποίηση.   

Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι, αν ήταν τόσο καλή η Διδασκαλία του Σχολείου και του Πανεπιστημίου, κι επιπλέον, συμπληρωματική με την Εκπαίδευση της Μητέρας  - που ξεκινάει από το εμβρυϊκό στάδιο - θα ήμασταν όλοι σοφοί και συνεπώς, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα μεταξύ μας, αφού η κοινωνική ζωή όλων των ανθρώπων του κόσμου, θα κυλούσε μες στην καλή χαρά. Επομένως, έπρεπε από 'δω και πέρα να γίνω δασκάλα του εαυτού μου, για να είμαι ικανή να δώσω στον γιο μου τις απαραίτητες ανθρώπινες αρχές · αποφάσισα να θέτω όσα είχα σπουδάσει σε αμφισβήτηση. Έδωσα στον εαυτό μου την εξής διαταγή · Ψάξε και θα βρεις, κι αυτό που θα βρεις, οφείλει να είναι χρήσιμο συνάμα για εσένα, για όλους τους συνανθρώπους σου, αλλά κυρίως για το παιδί σου. Είναι το χρέος της μάνας προς το παιδί της, το καθήκον της Μητέρας προς την Ανθρωπότητα. Έτσι θα συμμετάσχεις  στην καλυτέρευση της Ανθρωπότητας, σαν απλώς, όμως σπουδαίος άνθρωπος, όπως είναι ο κάθε κρίκος της ανθρώπινης αλυσίδας, ή όπως είναι κάθε σταγόνα νερού του Ωκεανού, ούτως ώστε να γνωρίσει η Ανθρωπότητα την ευδαιμονία, αν όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας ενωθούν, επιτέλους, με αρμονία. 

 

Έτσι ανακάλυψα ότι αυτό τοαπόφθεγμα ήταν ένα από τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα χαραγμένα, είτε στον πρόσθιο τοίχο του Πρόναου του ναού του Απόλλωνος (6ος αιώνας πριν από την εποχή μας), είτε επί των παραστάδων της πύλης του μεγάλου ναού, είτε επί του υπέρθυρου είτε επί των στηλών του ναού περιμετρικά.Άρα ο Σωκράτης απλώς εμπνεύστηκε από αυτό, το ερμήνευσε, όμως δεν εφηύρετο "Γνῶθι σεαὐτόν". Λένε ότι ανήκαν στους επτά σοφούς της ελληνικής Aρχαιότητας: Τον Πιττακό τον Μυτιληναίο, τον Θαλή τον Μιλήσιο,  τον Βία τον Πρηνεύ, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο και τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.Ο Πίνδαρος τους θεωρούσε γιους του Ήλιου "που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής." Απ' ό,τι φαίνεται, τα τρία περιφημότερα αποφθέγματα, "Μηδέν ἄγαν", "Γνῶθι σεαὐτόν" και"ἐγγύα πάρα δ' ἄτα", ήταν του Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο. Άλλοι λένε ότι ήταν του Κλεόβουλου, κατ' εμένα, δεν έχει σημασία από πιο στόμα βγήκαν, αλλά ότι η ελληνική σκέψη γέννησε τόσο μεγάλη σοφία, ξεκινώντας από το όχημα της ελληνικής σκέψης, την χιλιετή  ελληνική γλώσσα

Σε όλες τις γλώσσες, "Γνῶθι σεαὐτόν" μεταφράζεται "να γνωρίζεις τον εαυτό σου", ακόμα και στην σύγχρονη Ελληνική,  ενώ δεν είναι ακριβώς αυτή η έννοια της λέξης "Γνῶθι", που είναι δεύτερο πρόσωπο του ενικού στην προστακτική έγκλιση του αρχαίου ρήματος "Γιγνώσκω", που σημαίνει "μαθαίνω να γνωρίζω". "Γιγνώσκω" και "Γίγνομαι" έχουν "Γιγν" ως κοινή ρίζα, που σημαίνει "γεννώ", "δημιουργώ", "προξενώ", "προκαλώ", δηλαδή για το πρώτο, "δημιουργώ την κατάσταση μάθηση της γνώσης" και για το δεύτερο, "γεννώ την κατάσταση του είναι ", (από ἒσομαι, μέλλον του αρχαίου ρήματος εἰμί, είμαι), (http://www.anagnosis.org/phil/grec_lexique_verbes). Για ποιο λόγο όμως, το κάνανε οι σύγχρονοί μεταφραστές "να γνωρίζεις τον εαυτό σου" κι όχι "να μαθαίνεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου"; Aφενός, επειδή ο σύγχρονος άνθρωπος βιάζεται, δεν εμβαθύνει την σκέψη, σκέπτεται επιφανειακά, κάνει πως σκέπτεται μόνο και αφετέρου, είναι ματαιόδοξος, δεν έχει ταπεινότητα: Γνωρίζει, δεν μαθαίνει να γνωρίζει... 

Άρα οι επτά σοφοί ήταν ακόμα πιο σοφοί Απ' ό,τι νομίζει η κοινή γνώμη. Και τι να πούμε για τους χαράκτες που χάραξαν αυτά τα 147 παραγγέλματα; Δεν ήταν σοφοί κι εκείνοι; Ίσως περισσότερο σοφοί ακόμα από τους επτά Σοφούς: Συνδύασαν τις τρεις παραμέτρους Τέχνη-Γνώση-Σοφία. Συμπεραίνουμε εξίσου πως η τότε κοινωνία των Ελλήνων πρέπει να ήταν πολύ σοφή κι η σκέψη προχωρημένη.

 Σε ό,τι υπάρχει στο σύμπαν, έχω διαπιστώσει ότι πάντα αντιμετωπίζουμε τρεις παραμέτρους. Παραδείγματος χάρη, στον Άνθρωπο βρίσκουμε τους συνδυασμούς Κεφάλι-Κορμός-Μέλη, Σώμα-Πνεύμα-Ψυχή, στα έμβια όντα: Άνθρωποι-Ζώα-Φυτά, Γέννηση-Βίος-Θάνατος και ούτω καθ' εξής. Είναι τα Τρίγωνα της Εξέλιξης. Σήμερα, στον εικοστό πρώτο αιώνα, ξέρουμε ότι, όλοι οι Άνθρωποι εξελίχθηκαν ταυτόχρονα σε όλη την επιφάνεια της Γης. Έτσι μας είναι εύκολο να γνωρίζουμε τι συνέβαινε στον κόσμο τον 6ο αιώνα πριν από την εποχή μας. Μετά από την Τέχνη (το σώμα) και την Γραφή (το πνεύμα), o Homo Sapiens (-200 000 χρόνια σήμερα) απέκτησε ψυχή: Μυθολογία, Θρησκεία, Φιλοσοφία. Ας θέσουμε λοιπόν, πάλι ένα τρίγωνο: Κίνα-Κεντρική Αμερική-Ελλάδα. 

Στην κλασική Κίνα είναι η περίοδος της "Άνοιξης και του Φθινοπώρου" πριν από την περίοδο των "Αντιμαχόμενων Κρατών", που θα φαγωθούν μεταξύ τους καμμιά εικοσαριά κράτη. Βασιλεύει η Δυναστεία Ανατολικών Τσόου (-770 έως -476). Κύριο χαρακτηριστικό της περιόδου ήταν η εδαφική συρρίκνωση του κράτους των Τσόου. Το γεγονός αυτό ήρθε σαν αποτέλεσμα της ανάπτυξης των υποτελών κρατών. Το κράτος Τσι, το κράτος των Τζιν στη βορειοδυτική Κίνα, στη δυτική το Τσιν, στη νότια το Τσου. Στο κοινωνικό επίπεδο οι αλλαγές έχουν σχέση με τον συγκεντρωτισμό της εξουσίας και την ομοιομορφία της διοίκησης. Ήδη αυτό το μέρος της Γης που ονομάζουμε σήμερα "Κίνα" καταλαμβάνει μια συνεχή απέραντη έκταση.  Τούτη την εποχή εμφανίζονται δύο "Σοφοί": Ο Λάο Τσε κι ο Κομφούκιος. Ο πρώτος λέει το εξής: "Το να ξέρεις τους άλλους είναι σοφία. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι φώτιση,  κι ο δεύτερος "Όσο πιο αυστηρά κρίνεις τον εαυτό σου, τόσο πιο δίκια θα κρίνεις τους άλλους". 

 

 Στην Κεντρική Αμερική κυριαρχούν οι Μάγια. Είναι η αρχαία προκλασική περίοδος τους (-900 έως -30). Μιλάνε 31 γλώσσες. Η γραφή τους έχει 800 ιερογλυφικά που περιέχουν ένα μείγμα συμβόλων και φυσικών εικόνων. Είναι πολύ προχωρημένοι στην αριθμητική και στην αστρονομία. Ο πολιτισμός τους έφτανε στο επίπεδο της Ελλάδας, είχαν αναπτύξει τον λαμπρότερο πολιτισμό του Δυτικού Ημισφαιρίου. Στον ένατο αιώνα της εποχής μας, η περιοχή αρχίζει να υποφέρει από μια παρατεταμένη ξηρασία. Η τροφή σπανίζει, ένας πόλεμος μεταξύ όλων των πόλεων των Μάγια ξεσπάει. Μοιραία, η αυτοκρατορία μειώθηκε. Ξέχασαν τις γνώσεις της αστρονομίας και τις παραδόσεις υπέρ της τέχνης του πολέμου. Όταν στην αρχή του δέκατου έκτου αιώνα της εποχής μας, οι Ισπανοί αποβιβάστηκαν, βρήκαν ιθαγενείς εντελώς άσχετους στις γνώσεις και στα έθιμα των δικών τους προγόνων,  αυτή η κατάσταση διευκόλυνε την κατάκτηση.

Τον εικοστό πρώτο αιώνα, ένας άνθρωπος στους πέντε στον κόσμο μιλάει κινέζικά: Η Κίνα είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο, 1 344 130 000 κατοίκους κι η έκτασή της είναι 9 707 000 χλμ². Το 2004, 325 εκατομμύρια Κινέζοι δεν είχαν πόσιμο νερό (http://fr.wikipedia.org/wiki/Chine). Οι στατιστικές μας δίνουν "μόνον" 128 εκατομμύρια φτωχοί το 2012, αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτοί οι αριθμοί δεν σημαίνουν τίποτα, η πραγματικότητα είναι πάντα διαφορετική προς το χειρότερο. Οι στατιστικές είναι εργαλείο του "Συστήματος", ελέγχονται από τους πολιτικούς πριν να δημοσιευθούν. (http://youtu.be/xGMTBIC8ND8). Η ρύπανση της ατμόσφαιρας έφτασε σε τέτοιο σημείο που η κάτοικοι του Πεκίνου αρρωσταίνουν, φοράν μάσκες (στο βίντεο ένας πατέρας ανησυχεί για το παιδί του,http://www.20minutes.fr/article/1079351/chine-record-pollution-atmospherique-battu-a-pekin). Από την άλλη μεριά,, το 2011, υπήρχαν 271 δισεκατομμυριούχοι σε δολάρια στην Κίνα, η οποία ονομάζεται πλέον "Το εργοστάσιο του κόσμου".

 Όπως οι Γάλλοι κι οι Άγγλοι αποίκισαν την βόρεια Αμερική, οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι αποίκισαν την Νότια και Κεντρική Αμερική. Προσπάθησαν να τους εξοντώσουν, να τους υποδουλώσουν. Σήμερα υπάρχουν ακόμα 6 εκατομμύρια Μάγια, αυτόχθονες πληθυσμοί, που αντιστέκονται μιλώντας ακόμα μερικές από τις πολλές γλώσσες των Μάγια. Rigoberta Menchu ​​(Νόμπελ Ειρήνης 1992) τονίζει ότι με πρόσχημα την ομοιογενοποίηση τουπληθυσμού, υπήρχε μια προσπάθεια να καταστραφεί η πνευματικότητα των Μάγια. Πράγματι, κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων, οι πνευματικοί οδηγοί και οι αυτόχθονες ιερείς δολοφονήθηκαν, κι έτσι έσπασε η αλυσίδα που είχαν κρατήσει χιλιάδες χρόνια. Το φυσικό περιβάλλον, τα δάση, η κατοικία τους καταστρέφονται στο βωμό της νεοτερικότητας. 

 

Στην πρόσφατη ιστορία της Ανθρωπότητας, όπως την γνωρίζουμε, χάρη στους αρχαιολόγους κι εθνολόγους, υπάρχουν δύο σταθερές: Οι πρωτόγονοι λαοί όπου ο Άνθρωπος εξαρτάται από την Φύση και το οικοσύστημα κι ο Ελληνισμός όπου ο Άνθρωπος εξαρτάται από τον Άνθρωπο, με το ανθρωποκεντρικό σύστημα. Τους πρωτόγονους λαούς δεν τους έχει πλησιάσει ο πολιτισμός, ο Eλληνισμός είναι ο πολιτισμός της πολιτείας, ο πολιτισμός των Μάγια ήταν της φύσης, χτίζανε τις πόλεις  στο δάσος. Εντωμεταξύ, με ύπουλο τρόπο, η "Μάζα", με το ψεύτικο χρηματιστικό σύστημα, απλώθηκε σε όλο το πλανήτη, δυστυχώς η Ελλάδα δεν τη γλύτωσε.

Η ιστορία του Πολιτισμού είναι μια αξιοθρήνητη ιστορία πολέμων, κατακτήσεων, φθόνου, μίσους, δολοφόνων κι εγκλημάτων. Στην Κίνα αλληλοσκοτωνόντουσαν για την περιουσία, οι Μάγια για την επιβίωση, οι Έλληνες για την εξουσία. Ήδη φαίνεται η φυσιογνωμία του σύγχρονού Πολιτισμού: Οι Κινέζοι, πρόδρομοι του ατομικισμού - με τον Λάο Τσε, θα το εξηγήσω αργότερα - και του παγκόσμιου διχασμού μεταξύ πλούσιων και φτωχών, οι Μάγια, όπως όλοι οι αυτόχθονες λαοί, καταδικασμένοι σε εξαφάνιση, οι Έλληνες, πρόδρομοι της Πολιτικής. Ο HomoSapiens, "ο Άνθρωπος ο σοφός" είχε στην διάθεση του ένα ολόκληρο, απέραντο πλανήτη, όπου κάθε κύτταρο της ανθρώπινης οικογένειας μπορούσε να χτίσει τη φωλιά του, για να συμβιώσει ειρηνικά με τα άλλα κύτταρα, ώστε όλοι οι άνθρωποι θα ζούσαν αρμονικά και χαρούμενοι, δεν είμαστε σε αυτό το κόσμο για να έχουμε μόνον προβλήματα και βάσανα. Όχι. Tα έκανε θάλασσα!

Περί Σοφίας λοιπόν, τι κατάλαβε αυτός ο Σοφός Άνθρωπος; Σήμερα έχουμε μία λίστα στην διάθεση μας (οι Δυτικοί έχουν μανία με τις λίστες...) από τους επτά Σοφούς της ιστορίας του Πολιτισμού: Λάο Τσε, Πυθαγόρας, Βούδας, Κομφούκιος, Σωκράτης, Διογένης, Ιησούς Χριστός. Πρώτα, η λέξη "Βούδας" στην αρχαία Ινδική γλώσσα,  σημαίνει "ο Φωτισμένος" δηλαδή "ο σοφός". Συνεπώς, ο βούδας  δεν είναι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, αλλά ένας τύπος ανθρώπου που έφθασε σε σημείο πνευματικής επίτευξης. Τον αφαιρούμε από τη λίστα. Ιησούς Χριστός;Πολλοί αμφισβητούν αν υπήρξε ή όχι. Λένε ότι ήταν ο γιος του θεού, αρά όχι Άνθρωπος "κανονικός", αλλά ότι είναι ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας, αυτό είναι βέβαιο. Όμως, θρησκεία και σοφία δεν είναι το ίδιο πράγμα, διότι αν ήταν, δεν θα υπήρχαν δύο ονόματα, θα ήταν το ένα ή το άλλο. Επομένως, το αφαιρούμε κι αυτόν. Μας μένουν δυο Κινέζοι και τρεις Έλληνες. Για τον Λάο Τσε, υπάρχει εξίσου αμφιβολία. Ας τον κρατήσουμε, ας κάνουμε πως πιστεύουμε ότι υπήρξε πραγματικά.

O"Πτερόσαυρος Κίνα" που αποτελεί σήμερα το εν πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού, έδωσε στην Ιστορία μόνο δυο σοφούς, ενώ το "σπουργιτάκι Ελλάς", έδωσε τρία, σε αυτή την ομάδα των επτά. Κι αυτό που ξέρω, είναι ότι έβαλαν αυτούς τους δύο Κινέζους στην ομάδα, επειδή δεν είχε άλλους η Κίνα. Όσο για την Ελλάδα, πήραν αυτούς τους τρεις στην τύχη, δεν ήξεραν ποιους να πρωτοδιαλέξουν.

Κι επειδή λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, υποστηρίζω ότι ο Λάο Τσε κι ο Κομφούκιος είναι οι πρόδρομοι του ατομικισμού, και ότι η Κίνα δεν είναι το εργοστάσιο του κόσμου, αλλά το μεγάλο στρατόπεδο εξοντώσεως του κόσμου. "Το να ξέρεις τους άλλους είναι σοφία. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι φώτιση", "Όσο πιο αυστηρά κρίνεις τον εαυτό σου, τόσο πιο δικαία θα κρίνεις τους άλλους". 

 

 Τώρα ήρθε η στιγμή να επανέλθω στο "Γνῶθι σεαὐτόν". Η ελληνική Σοφία απευθύνεται στον Άνθρωπο, τα 147 Δελφικά παραγγέλματα, "φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής."  Όταν έλεγαν "να μαθαίνεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου", δεν σήμαινε "να γνωρίζει τα ελαττώματα του ο καθένας μας, αν είναι μπεκρής, κλέφτης, ψεύτης κλπ.". Πόσες φορές άκουσα τη φράση "γνωρίζω τον εαυτό μου, γνωρίζω τα ελαττώματα μου, κανείς δεν είναι τέλειος". Λέγοντας αυτό νομίζεις ότι επειδή ξέρεις τα ελαττώματα σου και το ομολογείς κιόλας, μπορείς να συνεχίσεις να τα έχεις, αφού το ομολόγησες, σε απαλλάσσει από κάθε προσπάθεια βελτίωσης. Αυτά αφορούν το κάθε άτομο, πρόσωπο. Αυτή τη στιγμή που γράφω υπάρχουν στον κόσμο 7 108 790 437 Άνθρωποι, συν όσα έχουν ζήσει μέχρι τώρα, περίπου 81 δισεκατομμύρια.

Ο Σοφός Έλλην σκεπτόταν με την λογική ελληνική γλώσσα: "Να μαθαίνεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου, δηλαδή τον άνθρωπο που είσαι, για να καταλάβεις ότι δεν είσαι διαφορετικός από έναν άλλον άνθρωπο, πού είναι ένας άλλος εαυτός σου, ο κάθε συνάνθρωπος σου είναι ένας άλλος εαυτός σου". Δηλαδή ο άνθρωπος δεν είναι θεός αλλά πρέπει να προσπαθήσει να γίνει τέλειος σαν ένας θεός, δεν είναι ούτε ζώο διότι έχει ψυχή. OΆνθρωπος είναι ΈΝΑΣ, μέσα σε δισεκατομμύρια σώματα, με μία κοινή ψυχή. Ο ψυχίατρος δεν γνωρίζει απέξω δισεκατομμύρια ψυχές, την ανθρώπινη ψυχή μόνο, όπως κι ο θεραπευτής γνωρίζει το ανθρώπινο σώμα. Είμαστε όλοι ίδιοι παρόλο που δεν είμαστε όλοι όμοιο και για να το διευκρινίσω καλύτερα, έχουμε όλοι ένα κεφάλι, δυο πόδια κλπ., γι’ αυτό είμαστε ίδιοι, αλλά έχουμε διαφορετική μορφή γι’ αυτό δεν είμαστε όλοι όμοιο, ο καθένας έχει την ιδιομορφία του.

Αυτό λοιπόν είχαν καταλάβει οι Έλληνες πρόγονοι με την ελληνική σκέψη, δημιουργία της ελληνικής γλώσσας. Η Ελληνική Οικουμένη δεν έχει σύνορα - η απέραντη Κίνα με το Σινικό τοίχος, όσο απέραντη και να είναι, κάποια στιγμή τελειώνει - ούτε αρχή ούτε τέλος, συνέχεια μόνον. Οι "άλλοι", δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνον ο Άνθρωπος κι οι συνάνθρωποι του. Και στην Ελληνική Οικουμένη, δεν ξέρουμε τελικά αν οι Άνθρωποι είναι Θεοί κι οι Άνθρωποι Θεοί, αφού είναι διερμηνείς της θεάς Ελληνική Σκέψη. Ας προσέξουμε πως ο Λάο Τσε κι ο Κομφούκιος μιλάνε κι οι δύο για τον εαυτό τους και για τους άλλους, είναι εύκολο να το καταλάβουμε: Ο εαυτός τους κι οι "άλλοι" είναι ξεχωριστά, ενώ ο λιτός Έλλην μιλάει μόνο για τον "εαυτό". Δηλαδή, η σοφία του Λάο Τσε αφορούσε το άτομο του, το "πρόσωπο Λάο Τσε", τελείωσε με τον θάνατο του. Ισχύει και για τον Κομφούκιο. Κι από τη στιγμή που δεν ξέρουμε αν υπήρξε ο Λάο Τσε στην πραγματικότητα, σημαίνει ότι αυτές οι φράσεις εκφράζουν την κινέζική κοινή σκέψη, δημιουργία μίας περίπλοκης γλώσσας. 27 αιώνες αργότερα, η Κίνα αποτελεί εργοστάσιο του κόσμου. Πολύ σοφή εξέλιξη και κληρονομιά, όντως!  

 

Κι ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ που εθεωρείτο από τους μεγαλύτερους Γάλλους φιλόσοφους; Δεν μας έλεγε ότι "κόλαση είναι οι άλλοι"; Αφού εμείς είμαστε οι "άλλοι", αφού δεν είμαστε ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, είμαστε τα δαιμόνια στην κόλαση, κι αυτός ήταν άγγελος στον παράδεισο!

Στην λίστα των Σοφών, δεν έβαλαν Μάγια και καλά κάνανε, διότι δεν πιστεύω να έχουν τέτοιες απαιτήσεις αυτοί οι Άνθρωποι που λάτρευαν τον Ουρανό, πρώτο στα ιερογλυφικά τους και μάλλον ευχόταν μόνο, μια ειρηνική ζωή με το δικό τους το πολιτισμό, μεσ' το δάσος, μακριά από την παγκόσμια μάζα. Άλλωστε, με 31 γλώσσες και 800 ιερογλυφικά, δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη σκέψη Μάγια, απλώς ένας κοινός τρόπος ζωής που εξαρτάται από τα φυσικά στοιχεία. Σε αυτό το μέρος του πλανήτη, είτε ενσωματώνεσαι στην Φύση, είτε πεθαίνεις. Αυτή ήταν η σοφία τους.

Τελικά, μας μένουν οι τρεις Έλληνες! Προσπαθώ πάντα να βλέπω τα πράγματα αντικειμενικά, χωρίς ψέμα, συμφέρον ή κέρδος διότι ξέρω ότι ως Σιμόν Λε Μπαρόν, είμαι περαστική, ως Άνθρωπος όμως οφείλω να κάνω το καθήκον μου, για το καλό των συνανθρώπων μου. Ο καθένας μας έχει αυτή την ίδια αποστολή. Τούτη την εποχή λοιπόν, που ο Homoέγινε Sapiens, όλοι οι Άνθρωποι στον πλανήτη είχαν τις ίδιες ευκαιρίες και θα έπρεπε να είχαν εξελιχθεί κατά τον ίδιο τρόπο, προσαρμόζοντας στο περιβάλλον. Για ποιο λόγο όμως ο HomoSapiensμεταμορφώθηκε σε HomononSapiens(μη σοφός);

Κατ' εμένα υπάρχει μια απλή, άρα λογική εξήγηση: Για να συμπεριφέρεται με σοφία ο Άνθρωπος, πρέπει να σκέπτεται με σοφία και συνεπώς να δρα με σοφία. Το όχημα της σκέψεως είναι η γλώσσα. Υπάρχουν σήμερα περίπου 5000 διαφορετικές γλώσσες, αρά 5000 διαφορετικά οχήματα σκέψεως. Και πόσες έχουν εξαφανιστεί από τότε που ο Άνθρωπος άρχισε να μιλάει;  Όσοι είχαν περίπλοκο όχημα σκέψεως, σταμάτησαν σιγά σιγά να σκέπτονται τόσο περίπλοκα και άφησαν το χώρο ελεύθερο για αυτές τις ανεπαρκείς γλώσσες σαν τα Αγγλικά, τα Γαλλικά ή τα Ισπανικά, μπασταρδεμένες νέες γλώσσες, χωρίς ρίζες ούτε πατρίδα, γλώσσες των αποικιστών, ιδρυτών της παγκοσμιοποίησης: Δισεκατομμύρια άτομα, το ένα δίπλα στο άλλο αλλά όχι μαζί σε ομάδες, που τρώγονται μεταξύ τους όπως μάλλον έκαναν οι πρώτοι Homoπριν να αποκτήσουν σκέψη. Έτσι, όπως στο παιχνίδι Μονόπολη, επιστρέψαμε στο τετράγωνο αναχώρησης.

Καμμιά φορά, μισοκοιμισμένη, μισοξύπνια, φαντάζομαι ότι είμαι σε άλλο πλανήτη, μόνη μου και κοιτάζω το πανδαιμόνιο της Γης από απόσταση και επανειλημμένως αναρωτιέμαι "γιατί"; γιατί αυτός ο σαματάς, ο πάταγος, αυτή η συνεχής κίνηση; αυτά τα οχήματα που αυλακώνουν ουρανό και δρόμους ασταμάτητα... Αυτά τα όντα που αλληλοκαταστρέφονται, βόμβες, πολέμους, τανκς... Όμως, πάντα βλέπω και δύο φωτεινά σημεία: Το ένα είναι η άλως του Ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς, και το άλλο η αύρα ενός αγγελούδι, του δικού μου αγγελούδι, του γιου μου, Πασκάλ. Η καρδιά της Μητέρας χτυπάει για όλους τους Ανθρώπους, αλλά η καρδιά της μάνας χτυπάει μόνο για τον καρπό των σπλάχνων της. 

 

Σκέπτομαι ότι αν οι Έλληνες πρόγονοι που είχαν ως "πρώτη ύλη" τον Άνθρωπο για να πετύχουν αυτό το θαύμα, δεν υπάρχει λόγος να μην το πετύχουμε ξανά. Ο Άνθρωπος υπάρχει. Η Ελληνική γλώσσα/σκέψη υπάρχει. Οι Έλληνες υπάρχουν. Και τα παραγγέλματα υπάρχουν! Τα παραγγέλματα φτάνουν για Σύνταγμα μίας νέας κοινωνίας. Ας πάρουμε τρία έτσι στην τύχη: ΠΛΟΥΤΩ ΑΠΟΣΤΕΙ (Να αποστασιοποιούμαστε από τον πλούτο, μην έχουμε «θεό» τον πλούτο). ΧΡΩ ΧΡΗΜΑΣΙ  (Να χρησιμοποιούμε τα χρήματά μας). ΔΑΠΑΝΩΝ ΑΡΧΟΥ  (Να ελέγχουμε τις δαπάνες μας ).Θα κάνουμε ανακύκλωση των παλαιών, για να συνεχίσουμε τον Ελληνισμό όπως του αξίζει. Αρκεί να θέλει ο καθένας μας να μαθαίνει να γνωρίζει τον εαυτό του. Και για να τελειώσω, οφείλω να παραθέσω τον δάσκαλο μου, τον Πασκάλ, στην ηλικία 18 ετών: "Μάνα, εσύ κι εγώ είμαστε ένας Άνθρωπος σε δυο διαφορετικά σώματα". 

 

Simone Le Baron