Η ομοφυλοφιλία στην Αθήνα - Οι «Νόμοι» του Σόλωνα είναι αρκετά σαφείς για τις συνέπειες που έχει κάποιος Αθηναίος αν συνάψει σχέση με άντρα:

' φωτογραφία του γνωστού πίνακα του Νάρκισσου'

Η ομοφυλοφιλία στην Αθήνα

 

Οι «Νόμοι» του Σόλωνα (βιβλίο 5, κεφάλαιο 5, άρθρο 332), είναι αρκετά σαφείς για τις συνέπειες που έχει κάποιος Αθηναίος αν συνάψει σχέση με άντρα:

Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω.

Εάν δε ταύτα τις ποιή,καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω.

Δηλαδή, αν κάποιος Αθηναίος συνάψει (ομοφυλοφιλική) σχέση με κάποιον άλλο:

Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων.

Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας.

Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού.

Δεν του επιτρέπεται να ασκήσει κάποια εξουσία, εντός η εκτός της χώρας, κληρωτή ή χειροτονητή.

Δεν του επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου.

Δεν του επιτρέπεται να εκθέσει τη γνώμη του.

Δεν του επιτρέπεται να μπει στους δημόσιους ναούς.

Δεν του επιτρέπεται να στεφανωθεί στις δημόσιες στεφανοφορίες.

Δεν του επιτρέπεται να παίρνει μέρος στους περιπάτους που γίνονται στην αγορά.

Όποιος λοιπόν (πολίτης) έχει καταδικαστεί ως ερωτικός σύντροφος, αλλά ενεργήσει αντίθετα με τις διατάξεις του νόμου, να τιμωρείται με θάνατο.

 

Π. Κυριακόπουλος

Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο

 

Μαίρη Αμφιτρίτη Κυρλάκη

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ - ΤΑ ΚΑΦΕΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

 

Το χιλιάρικο του 1956 θεωρείται από πολλούς το πιο όμορφο δραχμικό χαρτονόμισμα. Είναι ο πατριάρχης των καφετιών, όπως καθιερώθηκαν στην καθομιλουμένη τα χιλιάρικα στην μεταπολεμική Ελλάδα. Κυκλοφόρησε μέχρι το 1971 ενώ ακολούθησαν τα άλλα δύο καφετιά χιλιάρικα, του 1970 και του 1987, που έφθασαν μέχρι το τέλος του 2001 και την εισαγωγή του ευρώ.

Εικαστικά είναι αφιερωμένο στον Μέγα Αλέξανδρο με χαρακτικά του ζωγράφου και χαράκτη Αλέξανδρου Κορογιαννάκη (1906-1966).

 Στη μπροστά όψη του κυριαρχεί μια χαρακτή παράσταση που προέρχεται από τη σαρκοφάγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης (βρέθηκε στη Σιδώνα της Φοινίκης το 1887) και απεικονίζει σκηνή κυνηγιού στην οποία συμμετέχουν Έλληνες και Πέρσες. Στο αριστερό μέρος εικονίζεται κεφαλή Μεγάλου Αλεξάνδρου με λεοντή, απεικόνιση εμπνευσμένη από αργυρό τετράδραχμο Μεγάλου Αλεξάνδρου (323-320 π.Χ.).

Στην πίσω όψη έχουμε μια υπέροχη χαρακτή απεικόνιση της Mάχης της Ισσού με τη μορφή του μαχόμενου Αλέξανδρου να κυριαρχεί, αντιγραφή από το γνωστό ψηφιδωτό της Πομπηίας.

21 χρόνια μετά την κυκλοφορία αυτού του χιλιάρικου, το 1977, ο καθηγητής Μανόλης Ανδρόνικος παρουσιάζει στην έκπληκτη υφήλιο τους Βασιλικούς Τάφους της Βεργίνας. Στη Μεγάλη Τούμπα, βρίσκει ένα θώρακα που είναι πραγματικά ολόιδιος με τον θώρακα που φοράει ο Αλέξανδρος στο ψηφιδωτό της Πομπηίας. Η ομοιότητα είναι εκπληκτική! Δεν αποκλείεται ο καλλιτέχνης που έφτιαξε το ψηφιδωτό να είχε πρότυπο κάποιον πίνακα του Απελλή, του περίφημου ζωγράφου του Μεγαλέξανδρου, του Πτολεμαίου, αλλά και των τάφων της Βεργίνας. Όχι μόνο το γενικό σχέδιο είναι ίδιο, αλλά και οι λεπτομέρειες, όπως τα κουμπώματα.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Πιθανότατα ο Φίλιππος και ο γιος του Αλέξανδρος είχαν μια συγκεκριμένη κατασκευή βασιλικής πανοπλίας. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, όχι κυρίαρχη, στη Μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας δεν βρίσκεται ο Φίλιππος, αλλά ο Μέγας Αλέξανδρος, η Ρωξάνη και ο δωδεκαετής γιος τους, Αλέξανδρος Δ΄. Δείτε στις εικόνες τις δύο όψεις του χιλιάρικου και φωτογραφίες του ψηφιδωτού της Πομπηίας και του ευρήματος της Βεργίνας.

@DrxHistory

ΤΑ ΚΑΦΕΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Μάθετε τα πάντα για τη συλλογή: http://drx.gr/?twclid=2-1frkms3lgyfsfwyd0emcfn5rt

Οι Έλληνες ανέδειξαν την έννοια πατρίδα ως υπέρτατη ιδεολογία και ως το «τιμιώτερον, σεμνότερον και αγιότερο» όλων.

 

Σε όλους σχεδόν τους αξιόλογους πολιτισμούς, όλων των εποχών, οι λέξεις πατρίδα, πατριωτισμός, πατριωτικό καθήκον και τα διάφορα άλλα παράγωγά τους, λίγο ή πολύ σηματοδότησαν τα ιερά και τα όσιά τους. Ιδιαίτερα οι Έλληνες, ήδη στα πρώτα γραπτά τους κείμενα, με τα οποία γαλουχήθηκε όλος ο Δυτικός Κόσμος (Έπη Ομήρου) ύμνησαν την πατρίδα και την ανέδειξαν ως κυρίαρχη ιδεολογία και υπέρτατη αξία. 

«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρις», ή «Ουδέν γλύκιον πατρίδος» τραγουδά στα έπη του ο Όμηρος. Παράλληλα όλη η Οδύσσεια είναι αφιερωμένη στον αγώνα, την πάλη, τη γλυκιά επιθυμία, το «νόστιμο ήμαρ» του ανθρώπου (Οδυσσέα) για να επιστρέψει στην πατρώα γη την Ιθάκη. Επίσης ο Θεόγνις ο Μεγαρεύς σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «Ουδέν αρ’ ην φίλτερον άλλο πατρίς» (δεν υπάρχει τίποτε πιο αγαπημένο από την πατρίδα).

Αλλά και στην κλασική και ελληνιστική εποχή, οι Έλληνες ανέδειξαν την έννοια πατρίδα ως υπέρτατη ιδεολογία και ως το «τιμιώτερον, σεμνότερον και αγιότερο» όλων. 

Αυτό μας το διδάσκει με μια μόνο πρόταση και μας στέλνει αιώνια και πανανθρώπινα μηνύματα για την αγάπη προς την πατρίδα και ο Σωκράτης (469-399 π.Χ.), ο μέγιστος των Ελλήνων φιλόσοφος: «…μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η πατρίς και σεμνότερον και αγιότερον εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις, τοις νουν έχουσιν».

Υπέρτατη αξία για τους αρχαίους Έλληνες και ιδιαίτερα για το Σωκράτη είχαν οι νόμοι, και μέσω αυτών η πατρίδα, αφού προτίμησε, ως γνωστόν να πιει το κώνειο και να πεθάνει, παρά να ζήσει καταστρατηγώντας τους νόμους της πατρίδας. 

Άλλωστε, σύμφωνα και με τον Ξενοφώντα: «όταν οι πολίτες πειθαρχούν στους νόμους, η πατρίδα γίνεται ευδαίμων και ισχυρή».

Εάν μελετήσει κανείς διεξοδικά την αρχαιοελληνική γραμματεία θα διαπιστώσει ότι η αγάπη για την πατρίδα ήταν κάτι το αυτονόητο, ενώ ο αγώνας και η αυτοθυσία γι’ αυτή και τους νόμους της αποτελούσαν καθήκον και ύψιστη τιμή για όλο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

 

https://www.pemptousia.gr/.../ouden-ar-in-filteron-allo.../

 

Αριαδνη Αρχοντακη

Πως συνδέονταν οι Έλληνες με τους Θεούς;